ตอนที่ 281 เถ้าแก่เนี้ยมาแล้ว
ขณะที่ได้รับสายของหลงเขียว ล้วหาน เพิ่งเสร็จงานผ่าตัดไปรอบหนึ่ง ถอดถุงมือที่ เปื้อนเลือดลงมาเสร็จก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
ลั่วหานพิงอยู่กับกำแพงอย่างเหนื่อยล้า มือข้างหนึ่งถือโทรศัพท์ มืออีกข้างหนึ่งถอด แว่นสายตาสั้นออก พร้อมขยี้ตาที่แห้งกร้าน มี เรื่องอะไร?”
หลงเขียวกำลังเดินอยู่บนทางเดินที่จาก ห้องประชุมไปที่ห้องทํางาน ได้โบกมือลากับ คนอื่นที่เดินตามอยู่ข้างตนเอง ทั้งผู้ช่วยเลขา และคณะกรรมการ พวกเขาล้วนรู้ความหมาย ของประธานตนเอง จึงต่างเดินไปทางอื่น อย่างมีจิตสํานึก
ส่วน ตงหมิงที่ค่อนข้างจะรู้จักนิสัยของ เจ้านายตนเอง พอได้เห็นสีหน้าของเจ้านายก็ เดาได้แล้วว่าคนโทรมาเป็นใคร เลยยิ้มออกมา แล้วเดินไปเคาน์เตอร์ของเลขา “ไม่มีเรื่องอะไร”หลงเขียวก้าวด้วยก้าว ใหญ่ เดินก้าวอย่างมั่นคงและรวดเร็ว ไม่กี่ก้าว เองก็เดินมาถึงห้องทํางาน พยักหน้าใส่เลขา เพื่อสะกิดให้เธอส่งกาแฟแก้วหนึ่งเข้ามา จาก นั้นก็ผลักประตูเข้าไปในห้องทํางาน
ล้วหานหลับตาเพื่อพักผ่อนสายตา ข้าง แก้มปรากฏรอยยิ้มที่อบอุ่น”คุณชายหลง ทํางานหนักทุกวัน ถ้าไม่มีเรื่องอะไรจะโทรมา หาฉันได้ยังไงล่ะ?ฉันรู้สึกว่ามันไม่น่าเชื่อ?”
หลงเซียวยืนอยู่หน้าหน้าต่าง มองลงไป ดูทิวทัศน์ที่เจริญรุ่งเรืองของเมืองหลวง พร้อมพูดว่า”หนังสือสัญญาการร่วมมือการ ทางธุรกิจของโม่ล่างคุนถูกส่งมาที่ฉันโดยตรง คุณนายหลงคงต้องมาเองแล้ว”
ลั่วหานได้ยินเขาพูดแบบนี้ จึงอ๋อขึ้น มา”ทําไมถึงส่งไปที่คุณล่ะ?นี่เป็นข้อตกลง ระหว่างฉันกับเขา ไม่ล่างคนยังจะหาคนกลาง อีกหรือ?”
หลงเซียวยิ้ม คุยผ่านโทรศัพท์ เสียง ของเซ็กซี่อยู่เหมือนเดิม” เห็นได้ชัดว่าไม่ต่างคุ นทำการค้าไม่ค่อยจะเป็น ค่าของฉันในฐานะที่ เป็นคนกลางจะเก็บสูงมากนะ”
ล้วหานเม้นปาก และเดินไปดูเวลาที่ห้อง แต่งตัว ถ้าจะไปMBK คงจะทันเวลาทานข้าว มือเย็นพอดี”นั้นค่าของคุณชายหลงเก็บจาก ฝั่งไหน ถ้าจะเก็บฉัน ฉันคงจะจ่ายไม่ไหวนะ
พอดีในเวลานี้ แอนดี้ถือกาแฟร้อนแก้ว หนึ่งที่เพิ่งทําเสร็จเดินเข้ามา ขณะที่เข้ามาได้ เห็นหลงเชียวหันกลับไปนั่งอยู่บนแก้วอีกเจ้า นายพอดี สิ่งที่บังเอิญคือ เวลาที่เขาหันมา เธอได้เห็นรอยยิ้มที่ปรากฏบนใบหน้าของ ประธานพอดี มันช่างอบอุ่นหรือเกิน!
เธอไม่เคยได้เห็นว่าประธานเคยยิ้มแบบ นี้ หงายมุมปากขึ้นเล็กน้อย ถ้าบอกว่ามัน อบอุ่น แต่มีความหยิ่งอยู่บ้าง ถ้าบอกว่ามันเป็น ชา แต่ก็มีความสุขซ่อนอยู่ สามารถอธิบายได้ เป็นหลายสิบความหมายทีเดียวเลย
แต่ไม่มีอย่างใด แอนดี้สามารถเข้าใจ ได้
ประธานพบกับเรื่องดีอะไรหรือ?
แต่ไม่ว่ามันหมายความว่าอย่างไร สีหน้า เมื่อกี้นี้ของประธานล้วนหล่อมากๆ อยากจะ ถ่ายไว้เป็นที่ระลึกจัง และเผยแพร่ไปทั่วด้วย
วางกาแฟลงเสร็จ แอนดี้ก็ถอยออกไป จากห้องทำงาน แต่สายตายังคงจ้องมองอยู่ บนร่างกายของหลงเซียว
หลงเซียวจิบกาแฟสักคำหนึ่ง ในปาก ล้อมรอบไปด้วยกลิ่นหอมกลมกล่อมของ กาแฟ”โม่ล่างคุนเพิ่งสูญหายทรัพย์สินไปครึ่ง หนิง คุณนายหลงคิดจะแทงเขาอีกครั้งหรือ?”
ทันใดนั้นลั่วหานก็ฟังเขาพูดจนยิ้มออก มา”ไม่พูดเล่นกับคุณแล้ว ฉันจะไปหาคุณตอน นี้ ให้ทนายไปด้วยนะ แล้วโม่ล่างคุนล่ะ?”
การร่วมมือกันที่สําคัญเช่นนี้ ต้องให้ ทนายทั้งสองฝั่งและเจ้าของงานอยู่ด้วย
“ไม่ต้องรีบ ให้เขารอไว้ คุณมีสิทธิ์ในการ ควบคุมที่แน่วแน่”
“นั่นก็หมายความว่า โม่ล่างคนรออยู่แล้ว หรือ?คุณชายหลง คุณไม่เพียงแค่เก็บค่าสูง แถมยังทรมานลูกค้าอีก คนกลางอย่างคุณ หลังฉันไม่จ้างอีกหรอก”
หลงเชียวยกข้อมือขึ้นมาดูเวลา”แล้วแต่ คน คุณเป็นวีไอพีของฉันตลอดชีวิต ก็ต้อง พิเศษกว่าคนอื่นสิ”ระหว่างที่พูดก็เปิด คอมพิวเตอร์”คุณเพิ่งเสร็จจากงานผ่าตัด รอไว้ ที่โรงพยาบาลก่อน ฉันให้หยังเขินไปรับคุณ แล้ว”
คุณรู้ยังไงว่าฉันเพิ่งเสร็จการผ่าตัด?” ”
“ในทางส่วนตัว ฉันเป็นสามีของคุณ ใน ทางการงาน ฉันเป็นผู้นำของคุณ คงไม่แปลก ที่จะรู้ระดับงานของคุณหรอก”
ลั่วหานขยี้คิ้ว”คุณชนะแล้ว ฉันจะรอหยัง เชนมารับ”
“โอเค นั้นฉันไปประชุมทางวิดีโอก่อน เดี๋ยวเจอกัน”
“อืม เดี๋ยวเจอกันค่ะ”
หลังจากวางโทรศัพท์ลงมาเสร็จ ล้วหา นก็เตรียมตัวเปลี่ยนชุดขาว แต่นึกถึงว่าเดี๋ยว จะไปหาหลงเซียว ก็เลยใส่เสื้อผ้าของส่วนตัว
หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ โทรศัพท์ก็ ดังขึ้นมาอีกที
พอได้เห็นเบอร์โทร ล้วหานก็กดปุ่มรับ สาย น้ำเสียงเต็มไปด้วยรอยยิ้ม”เป็นยังไง บ้าง?
ต่อหน้าของไป๋เวยมีเอกสารกองใหญ่ วางอยู่ วางเป็นหลายๆแถว เรียบร้อยบ้าง สกปรกบ้าง กลายเป็นภูเขาเล็กๆหลายลูก ยัง จัดระเบียบอยู่ แต่เอกสารมันเยอะมาก ถ้าจัด ใหม่จะยุ่งยากหน่อย แต่ฉันพบเจอเรื่องที่สนุก เรื่องหนึ่ง คุณสนใจแน่นอน
“อ๋อ? เรื่องที่สามารถทำให้ฉันสนใจคง ไม่เยอะนะไปเวย” ไปเวยจับเอกสารชุดหนึ่ง พลิกไปพลิก มา นิ้วเรียวจิ้มตรงจุดที่มีเซ็นลาย ริมฝีปากสี แดงที่เซ็กซี่และตุ้งติ้งนั้นราวกับเปลวไฟที่แผด เผาและดึงดูดใจคน”สิบปีก่อน พ่อคุณเคยได้ ร่วมมือกันกับหลงถึงครั้งนี้ คุณอยากรู้ไหมว่า มันเป็นโครงการการอะไร?”
อืม?
ดวงตาของลั่วหานสว่างขึ้นมาทันที คุณ พ่อกับหลงถึงเคยร่วมงานกันด้วยหรือ?บริษัท ฉู่ชื่อกับMBKไม่เคยติดต่อกันเลยไม่ใช่หรือ? แถมหลงถึงเหมือนจะดูถูกบริษัทอย่างฉ่ซื่อ ตลอด เขาจะยอมร่วมงานกับอู่ซื่อได้ยังไง?
“โครงการอะไร?”
ไป์เวยพลิกดู และพูดสรุปว่า”หลงถึง ดอยออกเงินร่วมกับคุณพ่อของคุณและร่วมกัน ก่อตั้งโรงพยาบาลเด็กสวัสดิการขึ้นมาแห่ง หนึ่ง คุณลองเดาว่าเป็นที่ไหน?”
โรงพยาบาลเด็กในเขตฉางเฟิงหรือ? แต่ เขตฉางเฟิงไม่มีโรงพยาบาลเด็กสวัสดิการ เหมือนมีแต่โรงพยาบาลของรัฐอยู่หลายแห่ง สิ่งนี้ฉันสามารถแน่ใจได้
ไป๋เวยขมวดคิ้ว ยิ้มแล้วพูด”ดังนั้นนี่ถึง เป็นสิ่งที่แปลกที่สุด โรงพยาบาลแห่งนี้อยู่ใต้ เพียงระยะเวลาสั้นๆ 3 ปี หลังจากคุณพ่อของ คุณเสียชีวิตไป 1 เดือนโรงพยาบาลแห่งนี้ก็ ล่มสลายลง แถมตอนนี้ยังไม่อยู่ว่าหายไป ไหน ฉันไม่สามารถหาเอกสารที่เกี่ยวกับสิ่งนี้ บนอินเทอร์เน็ตได้แม้แต่สักนิด คุณว่ามันปกติ หรือเปล่า?”
ลั่วหานไม่เคยไปยุ่งเรื่องบริษัท สวน เรื่องงานของคุณพ่อเธอยิ่งไม่เคยถามเลย เรื่องอดีตที่ผ่านมานี้ เธอไม่รู้สึกอย่าง
“สถานที่ตั้งเก่าของโรงพยาบาลยังมีอยู่ ไหม?”
ในเมื่อที่เป็นโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง นั่น อย่างน้อยก็ต้องมีอาคารแห่งหนึ่งสิ?เวลาแค่ 10 ปี เป็นไปไม่ได้ที่อาคารนั้นจะสูญหายไป จากโลกด้วย
“มี แต่ตอนนี้อีกนั้นทั้งตึกกลายเป็น สํานักงาน แถมเจ้าของยังไม่มีความสัมพันธ์ อะไรกับหลงถึงแล้ว ดูเหมือนจะเป็นหลงถึงไม่ ทําตามสัญญา ขายโรงพยาบาลไป
“นี่ไม่ค่อยเหมือนสไตล์ของหลงถึง คุณ ไปจัดการเรื่องอื่นก่อน เรื่องนี้ฉันจะไปถาม หลงเขียว”
เรื่องสิบปีก่อน เขาน่าจะรู้นิดหน่อยบ้าง หรือเปล่า?
ไปเวยขยี้คิ้ว”ลั่วลั่ว เมื่อพูดถึงสามีที่ดี ของคุณ ฉันมีเรื่องจะถามด้วย ตกลงเขา อัญเชิญคุณชายที่หลายใจจากไหนมาที่ฉู่ชื่อ? ชื่อว่ากู้เยนเซินหรืออะไรสักอย่าง พูดได้ว่า เป็นเม็ดขี้หนูหนึ่งเม็ดที่ทำหม้อโจ๊กทั้งหม้อพัง ไปหมด พนักงานหญิงของบริษัทล้วนถูกเขา จีบหมด คุณไปบอกกับคุณชายหลงของคุณว่า บให้เขาไปเถอะ” “ไม่หรือเปล่า?กู้เยนเซินเป็นผู้ช่วยที่ดี ของหลงเขียว ทั้งสองคนรู้จักกันหลายปีแล้ว ความสัมพันธ์ก็ดีเช่นกัน ส่วนชีวิตส่วนตัวของกู้ เยนเซ็น ฉันเหมือนจะเคยได้ยินบางอย่าง แต่ ประธานไป๋ ตอนนี้คุณเป็นผู้นําใหญ่ของอู่ซ่อ จะต้องไปห่วงเขาทำไมล่ะ?คุณก็สั่งงานให้เขา สิ ให้เขายุ่งจนไม่ได้เวลาไปทำอย่างอื่นก็ได้ แล้วไม่ใช่หรือ?”
ไป์เวยเหมือนจะคิดอะไรอยู่ นิ้วมือเคาะ โต๊ะทีละครั้งต่อเนื่องกัน”โอเค นั้นฉันก็ทำ ตามใจแล้วนะ”
หลังจากขึ้นรถของหยังเขินมา ลั่วหาน ยังคิดเรื่องโรงพยาบาลอยู่ คนที่หวังแต่ผล กําไรและหยิ่งผยองอย่างหลงถึงทำไมถึงร่วม มือกันกับคุณพ่อ ยังเป็นการเปิดโรงพยาบาล สวัสดิการด้วย ทําไมคิดดูแล้วรู้สึกผิดปกติล่ะ?
ไม่นานรถก็ถึงใต้ตึกMBK
เงยหน้ามองดูซันตึกที่ตระหง่าน ลั่วหา นอดไม่ได้ที่จะอิจฉา หลงเซียว ช่างเป็นคน รวยจริงๆ
หยังเชินเอาแว่นกันแดดกรอบใหญ่สีดำ ให้เธอด้วยความเคารพ”คุณหญิง ท่านใส่อันนี้ ก่อนเข้าไปครับ นี่เป็นคำสั่งของประธาน
“โอเค”
เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เธอถูกจ้องมองล้อม รอบหรือเปล่า?เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ เธอก็รู้สึกอบอุ่น ในใจ
ลิฟท์ส่วนตัวของผู้บริหารระดับวีไอพีมา ถึงชั้นที่หลงเขียวอยู่โดยตรง ลั่วหานก้าวออก จากลิฟต์ด้วยร่างที่สูงเพรียว สิ่งที่เผชิญหน้า ก่อนก็เป็นป้ายสีทอง ในนั้นเขียนว่าประธาน กรรมการบริหารทั้งภาษาจีนและภาษาอังกฤษ
ข้างนอกล้วนเป็นเลขาสาวสวย ความ สวยเฉลี่ยไม่ต่ำกว่าฉากรอบชิงชนะเลิศของ สาวสวยฮ่องกง
สาวสวยเยอะขนาดนี้ ชีวิตของคุณหลง สบายหรือเกิน แอนดี้รับรู้อย่างละเอียดถึงฐานะที่ไม่ ธรรมดาของบุคคลที่เข้ามา ไม่เพียงแค่ได้นั่ง ลิฟต์วีไอพี แต่ยังเดินตรงเข้าไปในห้องทํางาน ของประธานโดยมิได้นัดหมาย
“พระเจ้าช่วย!สาวสวยใส่แว่นกันแดดที่ เดินเข้าไปเมื่อกี้นี้ เป็นภรรยาของประธานพวก เรา!”
แอนดี้เข้าใจขึ้นมาทันที ท่านนี้เป็นเถ้า แก่เนียของพวกเขานั่นเอง!
ลินดาใช้ปิดปิดปากไว้โดยไม่รู้ตัว”ว้าว! เถ้าแก่เนี้ยมาเอง จะมาตรวจสอบหรือเปล่า?”
ข้างนอกยังซุบซิบกันต่อ ส่วนสงคราม ข้างในก็ได้เริ่มแล้ว
โม่ล่างคนกับทนายกำลังนั่งอยู่บนโซฟา อย่างกังวล ทําหน้าเหมือนถูกคนค่อยไป ห่อ เหี่ยวจนราวกับว่าแก่กว่าครั้งก่อนที่เจอกันสิบ กว่าปี
คุณนายหลง คุณมาแล้วหรือ เมื่อเห็นว่าลั่วหานเข้ามาในประตู ไม่ต่าง คุนและทนายจึงรีบลุกขึ้นมาทักทาย
ล้วหานพยักหน้า”ขอโทษที่ทำให้คุณไม่
รอนานขนาดนี้
“ไม่ครับ ไม่เป็นไร นั้นคุณหลง พวกเรา
หลงเซียวเดินมาถึงห้องรับแขก เอื้อมมือ ไปจับมือของภรรยา”เหนื่อยไหม?”
ไม่ได้สนใจโม่ล่างคนแม้แต่นิด และ ทำให้โม่ล่างคุนกลืนคำพูดที่ยังพูดไม่จบลงไป
ล้วหานยิ้มอย่างอ่อนหวาน”ยังโอเคอยู่ เวลาผ่าตัดไม่ค่อยนาน”
หลงเซียวพาภรรยามาถึงที่นั่งของ ตนเอง และจับไหล่ของเธอสะกิดให้เธอนั่งลง และก้มหน้านวดไหล่ให้เธอแม้ว่าเวลาการ ผ่าตัดไม่นานแต่ก็จะทําให้ภรรยาของฉัน เหนื่อยแน่ ยังดื่มอะไร?น้ำชาหรือกาแฟ?”
ลั่วหามเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าเขา ที่ ของคุณ ตามใจคุณ”
หลงเขียวพยักหน้าอย่างพอใจ”โอเค นั้นก็ดื่มน้ำชาละกัน เดี๋ยวอีกสักพักหนึ่งพาคุณ ไปกินข้าวด้วย”
“โอเค”
ทั้งสองคนกำลังปรึกษาอยู่ว่าจะดื่มน้ำชา หรือกาแฟ ยังโชว์ความรักกัน เหลือแต่ปรึกษา เมนูอาหารมื้อเย็นอย่างเดียว
แต่ในอีกฝั่งหนึ่ง โม่ล่างคนที่รออยู่ ที่MBKสี่ชั่วโมงเต็มๆ แม้ว่าจะโกรธแต่ก็ไม่ กล้าปรากฏออกมา จึงต้องคอยฟังและรอต่อ
แอนดี้ถือน้ำชาเขียวที่เพิ่งทำเสร็จเข้ามา พอดีได้เห็นเจ้านายตนเองกำลังนวดไหล่ให้ ภรรยาอยู่ในห้องทำงาน โชคดีที่จิตใจของเธอ ดีเยี่ยมอยู่ ไม่นั้นคงต้องทำถ้วยชาหล่น
ล้วหานคมนาชาหลายคำ และดูเหมือน คิดขึ้นมาได้ว่าในห้องทำงานยังมีคนอื่น อยู่”คุณสามี คุณโม่เหมือนรอจนใจร้อนแล้ว พวกเรารีบเซ็นสัญญากันก่อนเถอะ”
“ใจร้อนยัง?”
หลงเขียวมองไปทิศทางของโม่ล่างคน
“ไมครับ ไม่ครับ ไม่รีบครับ คุณนายหลง ต้องเหนื่อยแน่ๆ คุณพักผ่อนก่อน ฉันรออกได้ อิอิ”โม่ล่างคนยิ้มอยู่ตลอด แม้ว่าเป็นเขาเองที่ ต้องเสียสละที่ดินที่เพื่อจ่ายเป็นค่าชดเชย แต่ เขาก็กังวลว่าทั้งสองคนนี้จะเปลี่ยนแปลงทันที
“คุณภรรยาได้ยินหรือเปล่า คุณไม่เขาไม่ รีบ”รอยยิ้มที่ใจดำและชั่วของหลงเซียว มีแคล้
วหานสามารถมองออก
มุมปากของลั่วหานหงายขึ้นมาเป็นเส้น โค้ง ลดระดับเสียงลงและพูดว่า “คุณหลง โหด เหี้ยมจังเลย”
“ต้องดูว่าท่าต่อใคร บางทีการเมตตาจะ ทำให้คนชั่วยิ่งทั่วไปใหญ่”
อ่อ? อย่างนี้นี่เอง เธอเข้าใจแล้ว คนบางคนรู้สึกว่าเธอ ปฏิบัติต่อโม่ล่างคนใจดีเกินไป เขาเลยไม่ พอใจแล้ว
ล้วหานเงยหน้าขึ้นมามองโม่ล่างคุณ คุณ โม่ ฉันจําได้ว่านี่เป็นการร่วมมือระหว่างคุณกับ ฉัน ไม่ทราบว่าคุณไม่มา MBK หมายความว่า ยังไง?คุณโมไม่เชื่อฉันหรือ?หรือรู้สึกว่าฉันไม่ สามารถทําเรื่องที่คุณต้องการได้สําเร็จ?”
ทันใดนั้นโม่ล่างคนก็หน้าซีก และลุกขึ้น มาด้วยขาที่สั่น รีบสายมือและพูดว่า “ไม่ครับ ไม่ครับ ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ฉันแค่ รู้สึกว่า……ในเมอ ความสัมพันธ์ของคุณนาย หลงและคุณหลงใกล้ชิดจนขนาดนี้ หาใคร ล้วนเหมือนกันหมด”
อ๋อ ? ในเมื่อเป็นอย่างนี้คนโม่ก็ไปหา ” เขาโดยตรงเลย ทําไมต้องมาหาฉันล่ะ มัน เหมือนแบบว่าการมีอยู่ของฉันไม่มีความหมาย อะไรเลย”
โม่ล่างคนหวาดกลัวจนขาทั้งคู่สั่นไม่ หยุด เกือบจะล้มลงไปใน “………เป็นความผิด ของฉัน ฉันไม่ได้คิดให้ดีก่อนโดนนายหลงครับ หวังว่าคุณจะไม่ซีเรียส
ล้วนานยกถ้วยน้าชาขึ้นมา เหมือนจะ หัวเราะแต่ก็ไม่ใช่เป็นการหัวเราะ”ถ้าหากว่า ฉันซีเรียสล่ะ?”
