ตอนที่ 284 ตายไปคนหนึ่งแค่นั้นเอง
การประชดของไป๋เวยนั้นจ่อจงและตรง ไปตรงมา ไม่ไว้หน้ากู้เยนเซินแม้แต่นิด การ แสดงออกบนใบหน้าที่เยือกเย็นและเย่อหยิ่ง ของเธอนั้นมักจะยั่วยดูหมิ่นและเย็นชาอยู่ เสมอ
สิ่งนี้ทำให้กู้เยนเซินที่เป็นจุดเด่นในโลก ของผู้หญิงอยู่เสมอนั้นรู้สึกไม่สบายใจอย่าง ยิ่ง เขาปิดโน้ตบุ๊คลง จัดชุดสูทของเขาให้ เรียบร้อยและยิ้มอย่างกับจีบสาว เดินมาถึงตรง หน้าของไปเวย และยกมือข้างหนึ่งจับกรอบ ประตูไว้ ร่างกายส่วนบนย่อลงเล็กน้อย เพื่อ กักขังไปเวยไว้ในร่างกายของตนเอง เวลาที ก้มลงนิ้วมือก็ค่อยๆจับประตูไว้”ประธานไป ฉัน รู้สึกว่าคุณเหมือนจะชอบการผจญภัย เห็นได้ ชัดว่าคุณเป็นผู้หญิงที่กล้าหาญมาก ฉันชอบผู้ หญิง กล้าหาญ โดยเฉพาะผู้หญิงที่กล้าหาญ ต่อหน้าฉัน” ไปเวยยกนิ้วมือขึ้นมายิ้มหนึ่ง นิ้วมือที่ เรียวยาวแตะไปที่เน็คไทของกู้เยนเซ็น และ เลื่อนลงมาทีละนิด”ประธานกู้ ฉันเป็นคนกล้า หาญจริงๆ แต่เวลาของฉันมีอยู่อย่างจำกัด ฉัน จะไม่เสียเวลากับจอมเจ้าชู้อย่างคุณหรอก ใน เมื่องานของประธานกู้เสร็จแล้ว นั้นเราเจอกัน พรุ่งนี้”
ไป์เวยพูดเสร็จก็สะบัดหน้าเดินจากไป ด้วยขาที่เรียวยาว สักพักหนึ่งผ่านไปคนก็หาย ไปจากจุดสิ้นสุดของทางเดิน
เหลือเยนเนยังคงทำท่าเดิมอยู่ เขา คาดไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้จะเคลื่อนไหวเร็ว ขนาดนี้ หลังจากคนเดินไปไกล เขาจึงยีนตัว ตรงขึ้นมา มองไปดูทิศทางที่ผู้หญิงหายตัวไป และหงายมุมปากปรากฏรอยยิ้มขึ้นมา”ไปเวย ผู้หญิงคนนี้สนุกอยู่”
เมื่อลั่วหานออกมาจากห้องผ่าตัดก็เป็น เวลาสามทุ่มกว่าแล้ว หลังเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ก็ได้เห็นข้อความที่ยังไม่ได้อ่านบนโทรศัพท์
ฉันรอคุณอยู่ที่ลานจอดรถ คืนนี้เราเจอ กันหน่อย?”
คนที่ส่งข้อความมาเป็นไป๋เวย เวลาที่ส่ง มาเป็นครึ่งชั่วโมงก่อน
ล้วหานมองไปดูท้องฟ้านอกหน้าต่าง ท้องฟ้ามืดครื้มเล็กน้อย ไม่เห็นแสงดาวและ แสงจันทร์ ราวกับฝนใกล้จะตก
ล้วหานเป็นห่วงว่าไปเวยกลับไปแล้ว จึง โทรกลับไป แต่คาดไม่ถึงว่าเสียงดัง นทีเดียว ก็มีคนรับสายแล้ว
“ลั่วลั่ว งานเสร็จหรือยัง?”
” คุณยังไม่กลับหรือ?”
“ยัง ฉันกำลังรอคุณอยู่
“โอเค ฉันจะมาหาคุณเดี๋ยวนี้”
ลั่วหานเดินเร็วมาก ถังจิ้นเหยียนที่ ต้องการปรึกษาการดูแลผู้ป่วยภายหลังผ่าตัด กับเธอนั่นยังตามขึ้นมาไปทัน เพียงต้องเห็น ว่าเธอเข้าไปในลิฟต์
หลิน เหวินกลับเดินไปต่อหน้าของถัง จิ้นเหยียน”คุณหมอถัง มีเรื่องอะไรหรือเปล่า? ฉันสามารถฝากบอกให้คุณได้
ถังจิ้นเหยียนยิ้มออกมา มีความเหนื่อย ล้าจากการผ่าตัดปรากฏบนใบหน้าที่สง่างาม ของเขา ไม่มีอะไร เลิกงานแล้วกลับมาเถอะ”
ล้วหานมาถึงลานจอดรถ ไป๋เวยได้ ด
แตรรถ
ลิ่วลัว ขึ้นรถ”
หลังจากขึ้นรถของไบีเวยแล้ว ลั่วลั่วถาม อย่างแปลกใจ” กขนาดนี้ยังมาหาฉันอีก มี เรื่องเร่งอะไรหรือเปล่า?”
ลัววาบหน้าผากไว้ รู้สึกเหนื่อยเล็ก น้อย โดยเฉพาะดวงตา เจ็บแสบบ่อยมาก ช่วง นี้การผ่าตัดค่อนข้างเยอะ เธอแยกร่างไม่ค่อย ได้ ไปเวยเห็นหน้าตาที่ดูเหนื่อยของเธอ ก็ ส่ายหน้าและพูดว่า”จริงๆแล้วคุณสามารถเลิก ทํางานนี้ได้ หรือสามารถให้งานของตนเองลด น้อยลง เพราะยังไงตอนนี้คุณก็เป็นไข่มุกใน ฝ่ามือของหลงเขียวแล้ว ทําไมต้องให้ตนเอง เหนื่อยขนาดนี้ล่ะ?”
ล้วลั่วพิงหลังเก้าอี้และหลับตาเพื่อพัก ผ่อน”สิ่งที่ฉันทํานั้นไม่ใช่งาน เป็นเรื่องที่ช่วย ชีวิตคนอื่นและสร้างบุญกุศลให้แก่ตนเอง”
ไป์เวยเห็นด้วยกับคำพูดของเธอ”โอเค ฉันว่า หลังคุณคงต้องยุ่งงานทุกๆวันแหละ เอ๊ะ ฉันมาหาคุณ เพื่อที่จะให้คุณดูสิ่งนี้ ฉันว่า คงต้องให้คุณดูหน่อย”
ลั่วหานรับรูปภาพกองหนึ่งจากมือเธอมา และเปิดไปดู ดวงตาที่เจ็บแสบในเมื่อกี้นี้ เหมือนมีพลังรวมตัวมา สว่างขึ้นมาราวกับ ไฟฉาย”มาจากที่ไหน?”
ลั่วหานมองไปดูรูปภาพ เห็นได้ชัดว่า เป็นรูปที่แอบถ่าย มีของ ซีหราน โม่หรูเฟย หยวนซูเฟีนและฟูเหวินฟาง ล้วนผ่านการ ปลอมตัวอย่างเรียบง่ายหรือเกินจริง พวกเธอ ล้วนได้พบกับคนบางคน กลุ่มคนที่ปรากฏตัว ไม่ได้ต้องซ่อนตัวอย่างลึกลับ
“สิ่งนี้ไม่สำคัญ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ฉันรู้ ว่าคุณจะชอบ แต่คุณจะใช้ยังไงฉันก็ไม่ทราบ แล้ว……. “เมื่อพูดถึงส่งนี้ เธอมองไปที่ลั่วหาน ถอนหายใจออกมาและพูดอย่างเป็นห่วง”ลั่ วหาน เรื่องหลายเรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงนี้ ฉัน คิดไม่ออกว่าทําไมคุณจะทำแบบนี้”
ลัวหานเก็บรูปภาพลงมากระเป๋า “อะไร? ”
ไปเวยพูดออกมาตรงๆ “ตอนนี้คุณรู้แล้ว ว่าไม่หรูเฟยเป็นคนที่ลักพาตัวคุณไป และก็รู้ ว่าเธอเคยทําร้ายคุณไปหลายครั้ง ในเมื่อตอน นี้คุณมีโอกาสสามารถทำให้เธอตายในคุกได้ แต่ทําไมถึงปล่อยเธอไปโดยเอาทรัพย์สินครึ่ง หนึ่งของเป็นบริษัทโม่ซื่อกรุ๊ปสิ่งแลกเปลี่ยน?
” ผู้หญิงที่เลวร้ายเช่นนี้ไม่สมควรที่จะให้ อภัยอีก คุณใจอ่อนทําไมล่ะ?คุณไม่กลัวว่าจะ เป็นการปล่อยเลือกลับป่าหรือ?ไม่กลัวทีหลัง เธอจะมากัดคุณอีกหรือ? พูดตรงๆนะ เมื่อเห็น วิดีโอบนเน็ตถูกลดทิ้งไป ฉันไม่เข้าใจจริงๆ และก็โกรธด้วย”
ดวงตาของล้วหานเต็มไปด้วยรอย ยิ้ม” งที่ไม่หรูเฟยกระทำต่อฉัน เพียงพอที่จะ ทําให้เธอตายไปนับร้อยครั้งแล้ว แต่ตอนนี้ฉัน ยังไม่สามารถให้เธอตายได้ ถ้าเธอตายไป แล้ว นั่นความคิดเห็นของผู้คนที่มีต่อฉันก็จะ ไม่เป็นอย่างที่เห็นในตอนนี้แล้ว”
“ตอนนี้ คุณหมายความว่า คนบนโซเชีย ลที่กำลังสนับสนุนคุณ ปกป้องคุณ และเยาะ เย้ยโม่หรูเฟยอยู่หรือ?”
“ใช่ เนื่องจากฉันให้อภัยกับโม่หรูเฟย จึงสามารถได้รับการสนับสนุนจากคนบนโซ เชียล และนี่ก็เป็นผลประโยชน์ต่อการฟื้นตัว ของบริษัท อ เมื่อก่อนเนื่องจากการใจอ่อน ของฉันเกือบจะทำให้บริษัท ซื่อต้องล้ม ละลาย ตอนนี้ฉันจะประคองมันขึ้นมา นี่เป็น ส่วนหนึ่ง”
“อีกส่วนหนึ่งก็คือ ฉันมีหุ้นของบริษัทไม่ ชื่อกรุ๊ปอยู่ในมือ ก็สามารถช่วยเหลือเขาได้ ไม่ว่า หลังเกิดเรื่องอะไรขึ้นมา เกิดการ เปลี่ยนแปลงอะไร เขาล้วนจะไม่ตกใน สถานการณ์ที่ตะลีตะลาน”
เสียงของลั่วหานช้าลงเรื่อยๆ น้ำเสียง ค่อนข้างจะทุ้ม า แต่ก็มีพลังมากพอ เพียงแค่ สิ่งที่เธอพูดนั้น ไปเวยไม่ค่อยเข้าใจได้
“คุณหมายความว่าหลงเชียวหรือ?เขาจะ พบสถานการณ์แบบนั้นได้ยังไงล่ะ เขาเป็นตั้ง หลงเชียวนะ เป็นเทพเจ้าแห่งวงการธุรกิจ”
ลัวหานถอนหายใจออกมา”เทพเจ้า ใน โลกนี้มีแต่คน ขอให้เป็นคนล้วนต้องมีการ เปลี่ยนแปลงที่คาดการณ์ไม่ถึง ใครจะสามารถ รับประกันได้ว่าจะราบรื่นตลอดชีวิตละ?
อย่างเช่นคุณพ่อของเธอ พ่อเลี้ยงแม่ เลี้ยงที่อยู่ในสหรัฐอเมริกา และอย่างเช่นคน เก่งทั้งหมดที่ล้มละลายลงในชั่วข้ามคืน
เธอจะอยู่เบื้องหลังเพื่อสนับสนุนเขา และจะเป็นคนที่สามารถปกป้องเขาได้ตลอด เวลา
ไปเวยรู้สึกสับสนมาก แต่ในที่สุดก็เลือก ที่จะตามใจเธอ”โอเค ส่วนเรื่องของโม่หรู เฟย…..คุณคิดจะจบลงเพียงเท่านี้หรือเปล่า?”
เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว การที่ได้รับหุ้มของ ” บริษัทโมชื่อกรุ๊ป เป็นเพียงขั้นตอนเล็กของฉัน สิ่งที่โม่หรูเฟยทำต่อฉัน ฉันจะทำคืนมันทุก อย่าง พอถึงเวลาที่บริษัท ซอฟื้นตัวขึ้น
คําพูดของเธอพูดเพียงครึ่งเดียว และไม่ อธิบายต่ออีก
ไป์เวยพูดว่า”แล้วสิ่งที่หยวนซูเฟินกับ หลงถึงทําต่อ…….. จะปล่อยไปเช่นนี้เลย หรือ? แม้ว่าพวกเขาเป็นพ่อแม่ของสามีคุณ แต่ ท่าทีที่พวกเขาปฏิบัติต่อคุณนั้นน่าหมั่นไส้ จริงๆ”
ล้วหานนวดขมับไว้ สําหรับสิ่งนี้ เธอค่อน ข้างจะหัวโต”หลงถึงดูถูกฐานะทางครอบครัว ของฉัน อยากจะไล่ฉันออกไปจากตระกูลหลง อย่างสิ้นเชิง สิ่งนี้ฉันโกรธขรึมมาก แต่ ว่า……”ลั่วหานถอนหายใจออกมาเบาๆ”ยังไง เขาก็เป็นคุณพ่อของหลงเขียว”
แม่ง!คนแบบนี้สมควรที่จะเป็นคุณพ่อ ของเขาหรือ?ใช้ความสุขของลูกชายเป็นสิ่ง แลกเปลี่ยนเพื่อหาผลประโยชน์ ไอ้เหี้ย!ฉัน อยากจะยิงเขาให้คุณจังเลย!!
ไปเวยโกรธจนใช้มือทุบไปที่พวงมาลัย ทุบไปทีละครั้งอย่างรุนแรง
แต่ลั่วหานกลับยังมีสติอยู่”เมื่อก่อนฉัน รู้สึกด้อยค่ามากต่อหน้าหลงเขียว ดังนั้นคำพูด ของหลงถึงจึงสามารถทำลายฉันได้ แต่ตอนนี้ ไม่เป็นแบบนี้อีกแล้ว แถมฐานะของหลงถึงยัง ช่วยฉันได้อีก” “คุณ……มีแผนแล้วหรือ?
“ใช่แล้ว ส่วนเรื่องของหยวนชูเฟิน สิ่งที่ ฉันอยากรู้มากกว่าก็คือ ตกลงเธอไม่พอใจฉัน ตรงไหน ทำไมถึงไม่อยากให้ฉันอยู่กับหลง เซียว ผู้หญิงคนนี้ มีความลับอยู่ในตัว คนบน รูปภาพนี้อาจจะสามารถให้เบาะแสแก่ฉันได้”
ไปเวยฟังถึงตอนนี้ ถือได้ว่ารู้เรื่องไป ส่วนมากแล้ว แต่เธอยังรู้สึกว่าไม่พอใจ”ลั่วถั่ว ฉันไม่อยากได้เห็นพวกเขาปฏิบัติต่อคุณอย่าง ก้าวร้าว ไม่อยากให้คนที่ทําลายคุณยัง สามารถมีชีวิตอย่างสบายต่อ และยังมีเกาหยั่ง ลือคน นอีก คนแบบนั้นทําไมคุณถึงไม่ฆ่าไป แล้ว เหลือไว้เพื่ออะไร?”
ลั่วหานเปิดโทรศัพท์ขึ้นมา ชี้ไปวันที่บน นั้น”ห่างจากงานหมั้นของโม่หรูเฟยยังมีอยู่สืบ วัน พอถึงเวลานั้นความสงสัยและความ หงุดหงิดของคุณทุกอย่าง ฉันล้วนจะให้คำ ตอบคุณ”
“โอเค!นั่นฉันรออีกสิบวัน ตอนนี้มันดีก มากแล้ว ฉันส่งคุณกลับบ้านเถอะ คุณอย่าขับ รถเลย”
“เออ”
เมื่อพูดถึงสิ่งนี้ โทรศัพท์ของลั่วหานก็ดัง ขึ้นมา ชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอเป็นหลงเขียว ไปเวยแกล้งทําเป็นว่าไม่เห็น และหันหน้าไป อีกข้างหนึ่ง
“ฉันอยู่กับไปเวย คืนนี้เธอส่งฉันกลับไป คุณไม่ต้องมารับฉันแล้ว”
ลั่วหานพูดสถานการณ์ของตนเองออก มาหมดอย่างชัดเจน รู้สึกว่าไม่เหลือให้คุณ หลงถามบ้างเลย
ดังนั้น คุณหลงก็ตอบตามคำพูดของ เธอ”โอเค”
รถออกจากลานจอดรถ ไปเวณหัวเราะ ออกมา”มีผู้ชายอย่างหลงเขียวสนับสนุนอยู่ อย่าไปว่าเลยแค่จะฆ่าไม่หรูเฟยคนเดียว แม้ กระทั่งจะให้ตระกูลโม่และตระกูลเกาลัม ละลายไป มันก็เป็นเรื่องที่ง่ายอยู่ ลั่วลั่ว คุณ สามารถลองดูได้
ล้วหานเหมือนมีความสนใจบางอย่าง เกิดขึ้น จึงพูดว่า”เกาหญิงจอมีร้านขายเครื่อง ประดับหลายร้านอยู่ที่เมืองหลวง คุณว่าถ้าร้าน พวกนีหายไปในชั่วข้ามคืน จะเกิดอะไรขึ้น มา?”
“คุณหมายความว่า จะซื้อมาหมด หรือ?”ช่วงนี้ไป์เวยค่อนข้างคุ้นเคยกับธุรกรรม ขนาดใหญ่ของลัวหาน
ล้วหานกลับสายหน้า”ซื้อมา สิ่งของ ของเกาหญิงจือฉันยังไม่ยอมจะจับเลย ฉันเชื่อ ว่าคุณสามารถหาคนไปทุบร้านนี้ได้ ทุบให้ สะอาดหน่อย อย่าให้ฉันได้เห็นสิ่งที่ไม่อยาก เห็น”
ไปเวยรู้สึกสนใจขึ้นมาทันที”ได้เมื่อ ได้ยินคุณพูดแบบนี้ ทำไมฉันรู้สึกว่าคุณ เหมือนเป็นการกลั่นแกล้งพวกเขาอยู่ หลัง เล่นจนเบื่อแล้วค่อยฆ่าตาย” “จะพูดความจริงออกมาทำไมล่ะ คุณหนู ไปสุดที่รัก”
“ฮาๆ!”
ฝนตกลงมาอย่างที่คิด รถสีดำเคลื่อนที่ อยู่บนถนน ฝนตกลงมาอย่างรุนแรง ในที่สุด รถก็มาถึงด้านนอกวิลล่าภายใต้การขับอย่าง เชี่ยวชาญของไปเวย
ยังไม่ทันได้ลงรถก็เห็นมีคนใส่ชุดอยู่ บ้านยืนถือร่มสีดำบนขั้นบันได รูปร่างที่เรียว ยาวหล่อเหลาเช่นนั้น แม้จะถูกบังด้วยฝนที่ หนัก แต่ยังคงสวยงามจนไม่สามารถย้ายตา ออกได้
หลงเซียวดึงประตูรถออก และปกป้อง หัวของล้วหานในอ้อมอกของตนเอง เพื่อไม่ ให้เธอได้โดนฝน จากนั้นก้มลงพูดอย่างเห็น หาง”ขอบพระคุณมากคุณหนูไป”
ไปด้วยพยักหน้าแล้วยิ้ม”ไม่เป็นไร” ลั่วหานพูด ดึกขนาดนี้แล้ว คืนนี้คุณก็พัก ผ่อนที่นี่เถอะ พรุ่งนี้ค่อยกลับ
“ฉัน?”ดวงตาทีสง่างามของไปเวยยิ้ม อย่างคลุมเครือ ถ้าฉันอยู่คงไม่เหมาะนะ?ใน โลกสองต่อสอง ถ้ามีอีกหนึ่งคนคงจะกลาย เป็นเป้าให้ยิง”
แถมเมื่อได้เห็นสีหน้าของหลงเขียว ถ้าเธออยู่จริงๆ นั้นอนาคตคงต้องซวยแน่ๆ
ไม่ได้พูดอะไรมาก รถของไป๋เวยได้
หายตัวในท่ามกลางของฝน
หลงเซียวจับไหล่ของล้วนาน รู้สึกเป็น ห่วงการทํางานหนักของเธอ เหนื่อยมากใช้ ไหม?”
“เมื่อกี้นี้เหนื่อยจริง แต่พอได้เห็นคุณ ฉัน ก็ไม่เหนื่อยแล้ว”เธอดไปใกล้อ้อมอกของ เขา รอยยิ้มของเธอมีความพึ่งพาซ่อนอยู่
แต่หลงเซียวหลับขมวดคิ้วขึ้นมา”ฉันได้ เตรียมอาหารมื้อดึกให้คุณ ฉันจะกินด้วยกับ “โอเค!”
ฝนตกหนักมาก ลมและฝนพัดพาเข้ามา ในหน้าต่าง ลมยามเย็น สดชื่นพัดจนในห้อง เต็มไปด้วยกลิ่นดอกไม้ที่หอม
พอดีในเวลานี้ โทรศัพท์ของหลงเซียว ดังชนมา
ล้วหานเงยหน้ามองไปที่เขาทำไมไม่รับ โทรศัพท์?”
หลงเซียวคว่าโทรศัพท์ลง ไม่ไปดู”กิน ข้าวก่อน”
ล้วหานรู้สึกว่าดึกขนาดนี้แล้วคนที่ยัง กล้าโทรมาให้หลงเซียว ต้องมีเรื่องเร่งด่วน แน่นอน ดังนั้นหยิบโทรศัพท์ของเขาขึ้นมา ได้ เห็นเบอร์ที่เป็นโทรศัพท์บ้าน
“ฉันรับสายแทนคุณ”
เขาไม่ได้แสดงวาจาท่าทางใดๆ ล้วหาน เลยใส่รหัสโทรศัพท์และกดแฮนด์ฟรี เธอยัง ไม่ทันได้พูด อีกฝั่งหนึ่งกลับพูดอย่างเร่งรีบ “คุณหลง เฉียว ตายแล้ว! ”
ตะเกียบในมือของลัวหายเกือบจะหล่น ลงไปในชาม แต่ในสายตาของคนฝั่งตรงข้าม ไม่มีสิ่งใดปรากฏอยู่ แถมยังพูดอย่างไม่สบ
อารมณ์ว่า”รู้แล้ว”
พอพูดเสร็จก็วางสายทันที
ล้วหานกลืนน้ำลายเข้าไป’เฉียวซีตาย แล้ว คุณไม่ถามสถานการณ์บ้างหรือ?”
หลงเขียวม แขนยาวข้ามโต๊ะไปแตะ ศีรษะของเธอ”คนที่ไม่สําคัญคนหนึ่ง อย่าง ผลต่ออารมณ์ในการรับประทานอาหาร”
“เออ?ตายไปแล้วคนหนึ่ง สำหรับคุณนั้น มันไม่สําคัญ คุณหลงใจใหญ่หรือเกิน”
ได้ยินข่าวคนตายตอนที่ฝนตกหนัก ลั่ วหานรู้สึกค่อนข้างไม่สบายใจ เพราะไม่นานนี้ ยังมีชีวิตอยู่อย่างดี แต่ทันใดนั้นก็ตายไปแล้ว
จึงรู้สึกว่าค่อนข้างจะยอมรับไม่ได้
เธอสมควรที่จะตายไปนานแล้ว ทุกๆวัน ที่เธอมีชีวิตอยู่ในตอนนี้ล้วนเป็นเพราะภรรยา ของฉันใจดีมอบให้ แต่ภรรยาของฉันใจดีเกิน ไป ในที่สุดพระเจ้ายังทนไม่ไหวเลย”
