ตอนที่ 293 หน้าแตก
หลังกินข้าวเสร็จ ล้วหานคุยเป็นเพื่อน กับได้มั้น ห้องรับแขก หลงเซียวกับเฉียว หยวนฟานไปที่ห้องหนังสือ เมื่อปิดประตูห้อง หนังสือ บรรยากาศด้านในก็เปลี่ยนทันที
เฉียวหย่วนฟานอยู่ในแวดวงธุรกิจมา นานหลายปี พบเจอผู้คนนับไม่ถ้วน ถึงแม้หลง เขียวจะซ่อนอารมณ์ของตัวเองได้ดี แสดง เหมือนไม่มีอะไรต่อหน้าคนอ้น เขาก็ยังดูออก ครั้ง ทั้งสองคนมาอเมริกาพร้อมกัน คงไม่ใช แค่เยี่ยมพวกเขาแน่นอน
และหลงเขียวก็ไม่ได้คิดจะปิดป้ง ทั้ง สองเปิดอกคุยกันตรงไปตรงมา
เฉียวหย่วนฟานซ์ไปที่เก้าอี้ “นั่งก่อน อยากถามอะไร อยากพูดอะไร คงไม่จบแค่คำ สองคําหรอก”
หลงเขียวพยักหน้า นั่งลง “ผมพาลั่วลั่ว มาอเมริกาครั้งนี้ เพราะจะให้เธอเข้ารับหาร ผ่า ด
เรื่อง……..เฉียวหยวนฟานก็นึกไม่ถึง แอนน่าเป็นอะไร? ทําไมต้องผ่าตัด
หลงเซียวเล่าเรื่องทั้งหมดไปรอบหนึ่ง เล่าอย่างละเอียด ไม่มีการปิดป้ง “เรื่องนี้ผมยัง ไม่ได้บอกลัวล้ว ผมไม่อยากให้เธอเครียด รอ ผ่าตัดเสร็จแล้ว ผมค่อยอธิบายกับเธอ”
แบบนี้ได้เหรอ? แอนน่าเป็นเด็กฉลาด เธอจะดูไม่ออกเลยเหรอ?”
“อย่างน้อยตอนนี้เธอยังไม่รู้ วลัวเจ็บ ปวดมากเยอะ นําบากมาก็มากแล้ว เพราะ ฉะนั้นผมไม่อยากให้เธอลำบากอีก เรื่องพวกนี้ พวกอยากช่วยเธอทําให้เสร็จ
เฉียวหย่วนฟานอดที่จะชมไม่ได้ ความ ชอบที่มีต่อหลงเขียวเพิ่มขึ้นอีก ได้ แล้ว ติดต่อกับหมอไว้หรือยัง? มีอะไรที่พ่อช่วยได้ ก็บอกพ่อได้ ไม่ว่ายังไงพ่อก็อยู่อเมริกามา นาน ก็รู้จักตนไม่น้อย
หลงเขียวไม่ได้ปฏิเสธ แต่ก็ไม่มีอะไรให้ เขาช่วย “ตอนนี้คนที่พ่อต้องเป็นห่วงไม่ใช่ ลัวลั่ว แต่เป็นตู้หลิงเซวียน
ชื่อนี้ออกมาจากปากหลงเชียว เฉียว หย่วนฟานถอนหายใจออกมา เควินเหรอ พ่อ รู้ว่าเขาต้องการอะไรกับบริษัทเฉียวชื่อ แต่ช่วง นี้ก็ไม่ได้ทําอะไร ทําไม? ไข่าวอะไรไหม?
หลงเซียวพยักหน้า “เขาจ้องบริษัทเฉียว ชื่ออยู่ตลอด ป้องกันไว้ก็ดี แต่มีอยู่จุดหนึ่งพ่อ ต้องระวังหน่อย ตู้หญิงเซวียนชำนาญเรื่องการ ใช้คู่แข่งมาจัดการคู่แข่ง คู่แข่งหลักของเฉียว อ ก็พยายามหลีกเลี่ยงการปะทะกัน รอ บริษัทเฉียว อฟื้นตัวได้ดีแล้วค่อยว่ากัน
เฉียวหย่วนฟานพยักหน้า “ถ้าฟังแบบนี้ แล้ว ก็คิดแบบเดียวกับพ่อเลย เมื่อก่อนพ่อไม่รู้ ว่าเขามีความคิดแบบนี้ ตอนนี้…..เฮ้อ พ่อคิดว่า รู้จักคนมากมาย คิดไม่ถึงว่าจะดูคนผิด ยัง เกือบผลักแอนน่าเข้ากองไฟด้วย เฉียวหย่วนฟานพูดถึงตรงนี้ ก็หลบ สายตา จากน้มสายตาก็มองไปที่หลงเขียวที่ นั่งเงียบ รู้สึกใจสั่น คำพูดก็เริ่มไม่ธรรมชาติ “ตอนนั้น…..พ่อหลอกใช้ล้วหาน เพราะไม่มีวิธี อื่นแล้ว ตอนนั้นแม่เสียลูกสาวไป สภาพดี ใจ มีปัญหา อีกอย่าง เควินกับแอนน่า……
“ผมรู้เรื่องพวกนี้มันผ่านไปแล้ว พ่อก็ไม่ ต้องพูดถึงอีก ผมจะไม่ถามเรื่องพวกนี้อีก ทาง ที่เคยเดิน มองย้อนกลับไปได้บ้าง เพื่อเตือน ตัวเอง แต่อย่าทำให้เรื่องที่เคยทำผิดมากระ ทบกับทางที่เราจะเดินต่อ กับพ่อหรือกับผมก็ เหมือนกันหมด”
คําพูดของหลงเขียวทำให้เฉียวหยวน ฟานที่รู้สึกผิดและไม่สบายใจมาตลอด ก็คือคำ ปลอบใจที่ดีที่สุด
คืนนี้หลงเซียวกับลั่วหานพักที่คฤหาสน์ ตระกูลเฉียว ลั่วหานกับได้มั้นคุยกันเสร็จก็ต่าง กลับเข้าห้องนอน หลงเขียวกำลังถอดเนื้อสูท เขาหันหลังให้ประตู เห็นแค่แผ่นหลังกว้าง มองแล้วน่าดึงดูดคน
ล้วหานเดินเบาๆ ไปข้างหลังเขา แล้วก อดเขาจากด้านหลัง แนบหน้าไว้ที่แผ่นหลัง ของเขา มีเสื้อกล้ามกันระหว่างพวกเขา สูดดม กลันของเขา
หลงเขียวหยุดชะงักเหมือนไฟช็อต แล้ว ถาม “เป็นอะไร?
ล้วหานประสานมือไว้ตรงท้องเขา พูด เสียงแหบ เมื่อกี้คุณไปห้องหนังสือ คุยอะไร กับ อคะ?”
หลงเขียวจับมือเธอ แหวนสองอัน ประสานกัน แสงระยิบสองกันและกัน “เรื่อง เกี่ยวกับงานนิดหน่อย ถ้าคุณภรรยาอยากฟัง เดี๋ยวผมเล่าให้ฟัง แต่คุณอย่าฟังไปแล้วหลับ นะ”
“โกหก คุณคิดว่าฉันไม่รู้เหรอ? คุณทิ้ง งานในประเทศไว้แล้วมาถึงอเมริกา ยังบอกว่า จะอยู่ตั้งครึ่งเดือน นึกว่าฉันเดาไม่ออกเหรอ?” หลงเซียวเกร็งหน้าท้อง หรือว่าเมียเขา จะฉลาดขนาด ?
หันกลับไป เปลี่ยนเป็นเขากอดเธอไว้ “คุณเดาออกว่าอะไร?
“ที่จริงฉันรู้ตั้งนานแล้ว ได้ยินตอนอยู่โรง พยาบาล มีก้อนเลือดในสมอง ต้องผ่าตัดเอา ออก”
“โอ้?”
ล้วหานพูดต่อ “ฉันดูแล้วท่านเขียวแสดง ได้สมบทบาทมาเลยนะ ใจจริงก็อยากแกล้ง ทําเป็นไม่รู้ แต่ท่านเขียวก็ไม่คิดหน่อยเหรอคะ ว่าฉันเป็นหมอ ทําไมจะไม่รู้ว่าร่างกายตัวเองมี ปัญหาอะไร? ถึงจะไม่ใช่ศัลยแพทย์ อย่าง น้อยรู้ว่าร่างกายตัวเองผิดปกติก็ต้องไปถามไป ตรวจ?”
และแล้ว หลงเขียวก็ประเมินความ สามารถของคุณหมอเฉียวไป การปิดปังครั้ง เป็นอันจบสั่นด้วยความพ่ายแพ้ของหลง เขียว
“การผ่าตัดนัดไว้วันมะรืน ผมจะอยู่ข้าง คุณตลอดเวลา การผ่าตัดต้องสําเร็จ ต้องเชื่อ มั่นในตัวเองและหมอ”
เขาพูดแบบนี้ แค่ในใจตัวเองก็ไม่ได้ วางใจร้อยเปอร์เซ็นต์ ทุกเรื่องล้วนไม่มีความ แน่นอน ซึ่งเป็นการผ่าตัดเปิดกะโหลก
เขายิ่งดูเหมือนไม่เป็นอะไรเลย ในใจยิ่ง กังวล
สําหรับล้วหานแล้วเรื่องการผ่าตัดถอด ใจ มองเป็นเรื่องธรรมดาแล้ว เรื่องที่เผชิญมา ก็นับไม่ถ้วน ยังไม่อะไรที่ไม่เข้าใจอีก?
“ฉันไม่เป็นห่วงเลย ชะตาชีวิตคงไม่ซ้ำ เติมที่คนหนึ่งคน ๆ หรอกค่ะ เมื่อก่อนฉันก็ เคยลําบากมาตั้งเยอะ เพราะฉะนั้นตอนนี้มันก็ ควรดูแลฉันบ้าง ฉันคิดว่า ฉันต้องเจอเรื่องดีๆ แน่นอน”
“แน่นอน” เขากอดเธอไว้ หลับตาพูด เหมือนกับตอบเธอแทนชะตาชีวิต
“แต่ว่า ปัญหาใหญ่ของการผ่าตัดครั้งนี้ คือ……ต้องตัดผมคณ” ล้วหานก็หนักใจเรื่องนี้ การตัดผมสําหรับผู้หญิงแล้ว ต้องใช้ความกล้า พอสมควร
ท่านเขียวใช้นิ้วหวีผมเธอ ผมยาวสลวย นุ่มลื่นดังผ้าไหม ผมสวยขนาดนี้ถ้าต้องตัด อย่าบอกว่าล้วหานเลย ท่านเขียวยังเสียดาย
“ไม่เป็นไร ผมตัดแล้วเดี๋ยวมันก็ยาว ช่วง นี้คุณชอบทรงผมอะไร เดี๋ยวเราหาซื้อวิกผม แบบนั้น ถ้าไม่อยากใส่วิกผม ก็หัวโล้นไม่ เป็นไร ผมเชื่อว่าเมียผมสวยที่สุดอยู่แล้ว”
“ไม่เอาหรอกค่ะ ชื่อวิกผมดีกว่า ไม่อย่าง นั้นท่าคนอื่นตกใจหมด
“ได้ ฟังคุณครับ”
วันต่อมา หลงเซียวกับลั่วหานไปซื้อวิก ผมด้วยกัน เพราะไม่ใช่วันหยุด ในห้างคนไม่ เยอะ ส่วนมากก็เป็นคนอเมริกาผมทองตาน้ำ ข้าว ทั้งสองจูงมือกันเดินไปเรื่อยๆ ไม่ต้อง กังวลว่าจะมีนักข่าวคอยถ่ายภาพ รู้สึกสบาย ผ่อนคลาย
สุดท้ายก็เลือกวิกผมได้สามแบบ แบบบ หนึ่งเป็นทรงผมเดียวกับทรงปัจจุบัน อีกสอง อันเป็นทรงผมสั้นหน่อย แต่หลงเขียวก็ชมว่า สวยหมด สามารถเปลี่ยนกันใสได้ ลั่วหานก็ ไม่ทันคิด อทั้งสามอัน
พอซื้อเสร็จก็เพิ่งคิดได้ “คุณหลง ใส่ผม ปลอมก็เพราะไม่อยากให้คนอื่นดูออก ถ้า เปลี่ยนทุกวัน เดี๋ยวสั้นเดียวยาว คนอื่นก็รู้หมด
“ฮาฮา” เขาหัวเราะขึ้นมา เสียงตำแหน น่าฟัง “คุณนายหลง สมองเริ่มหมุนช้าแล้วนะ ครับ ดูท่าแล้วต้องรีบผ่าตัดแล้ว
ล้วหานยกกระเป๋าบนมือนจะตีเขา “คุณ หัวเราะเยาะฉัน นี่คุณชายหลง ตอนนี้ฉันเป็น คนป่วยนะ ดนรังแกคนป่วย” หลงเซียวจับมือเธอไว้ เอามือประสาน กัน “คนป่วยคุณนายหลงใหญ่สุดครับ เพราะ ฉะนั้นวันนี้บัตรผมรูดเต็มที่เลยครับ
“ดี ฉันอยากซื้อห้างทั้งห้างเลย หลงเซียวทําเป็นคิด “ไม่ได้”
ลัวหานทําปากหัวเราะเขา “เสียดายเห รอ? เมื่อกี้ยังบอกรูดเต็มที่? แป๊บเดียวก็กลับค่า แล้ว?”
“เพราะระยะทางมันไกล ต้นทุนเวลาสูง ถึงแม้คุณภรรยาจะซื้อห้างนี้ไว้ก็ไม่มีเวลาเดิน ถ้าอยากลงทุน ผมว่าคนในประเทศมีกาลัง อ มากกว่า เพราะฉะนั้นไม่ว่าจะใช้เองหรือหา กําไร ก็ไม่ใช้ตัวเลือกที่ดี
“คุณหลงนี้เป็นนักธุรกิจอาวุโสจริงๆ นับถือ”
“คุณนายหลงชมเกินไป ผมก็แค่โชว์ ความรู้แค่หนึ่งเปอร์เซ็นต์ที่มีเท่านั้น”
เทอะ ทั้งสองกำลังพูดกันสนุก ก็มีเสียงที่ไม่ น่าต้อนรับเท่าไหร่ดังขึ้นจากด้านหลัง
คาดไม่ถึง แต่ก็พอเข้าใจได้ คนนั้นก็คือ หลังเวียน
“แอนน่า คุณทําไมอยู่ที่นี่?”
ตู้หลังเวียนรู้สึกแปลกใจ ที่ได้เจอล วหาน เห็นชัดว่าเขายังไม่พร้อมที่จะยอมรับ
ล้วหานกับหลงเซียวหันไปพร้อมกันก็ เห็นตู้หลังเซวียน ข้างกายเขามีสาวสวยสูง และทันสมัยยืนด้วย
ทั้งสองไม่ได้มีความใกล้ชิดกันนัก แต่ก็ดู ออกว่า สองคนนี้เป็นคู่รักกัน
“คุณตู้ บังเอิญจัง” ลั่วหานยิ้มทุกอย่างใจ กว้าง และพูดต่อ “สาวงามท่านนี้คือ?”
หญิงสาวที่ถือกระเป๋ายืนข้างเขายิ้มทัก “สวัสดีค่ะ คุณคือแอนน่านั่นเอง เคยเห็นแค่ใน ทีวีกับหนังสือพิมพ์ วันนี้ได้เห็นตัวจริง สวย กว่าในทีวีเยอะเลยค่ะ ก็ไม่แปลกที่เควินไม่เคย มคณลย”
ล้วหานปาก ม แต่ตาไม่ยม “เควินดาดี นะคะ เลือกแฟนที่พูดเก่งขนาดนี้ พวกคุณสอง คนช่างเหมาะสมกันจริง”
ตู้หลังเวียนไม่ได้สนใจเรื่องนี้ “ทำไม ถึงกลับอเมริกากะทันหัน มีเรื่องอะไรไหม?”
ก็ยังอ่อนโยนเหมือนเดิม อ่อนโยนอย่าง หาที่ไม่ได้
“มาเยี่ยมพ่อแม่ฉัน” ตอบง่ายๆ
หลงเขียวมือข้างหนึ่งใส่กระเป๋า อีกข้าง หน่งกอดล้วหานไว้ ยืนอกผายไหล่ฝังอยู่ตรง นั้น ไม่พูดอะไรเลยแต่รู้สึกได้ถึงความปกป้อง
ผู้หญิงที่ยืนข้างตู้หญิงเซวียน อดไม่ได้ที่ จะมองเขา ต้องบอกว่า หลงเซียวที่ผู้คนเลื่อง ถือว่าเป็นนักธุรกิจอัจฉริยะ สมกับคำเลื่องลือ จริง ความสูงของเขากับตู้หลิงเซวียนไม่ต่าง กันมาก แต่ความรู้สึกบุคลิกนั้นดูดีและดูเย็นชา มาก มูลค่าทรัพย์สินอาจใกล้เคียงกัน แต่ บุคลิกชนะแน่นอน
ถ้าอย่างนั้น ผมก็ไม่ได้เจอคุณลุงคุณป้า นานแล้ว อีกวันสองวันผมก็อยากไปเยี่ยมทั้ง สองท่าน คุณอยู่พอดี กินข้าวพร้อมกันไหม?
ตู้หลังเวียนเชิญอย่างอ่อนโยน ดูแล้ว เหมือนเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันนานมาเจอกัน
แต่หลงเซียวจะให้โอกาสเขาง่ายๆ แบบ นี้ได้อย่างไร “คุณตู้ กินข้าวก็ไม่ต้องแล้ว พ่อ ตายแม่ยายผมรักสงบ ไม่อยากถูกรบกวน
สองคนจ้องตากัน สายตาเหมือนรบกัน กลางอากาศ
ตู้หลังเซวียนขมวดคิ้ว “เขาว่าคนเข้าบ้าน ก็คือแขก คุณหลงจะปิดประตูไม่ให้โอกาสผม ไปเยี่ยมเยียนเหรอครับ?”
“ถ้ามีแขกมาจากแดนไกลก็ต้องต้อนรับ แน่นอน แต่ถ้าคนที่มาไม่ใช่แขก แต่เป็น หมาป่าละ?” “เหอะๆ คุณหลง ตแบบนี้หมายถึง?” น้ำ เสียงตู้หญิงเวียนเริ่มแสดงอารมณ์
หลงเขียวไม่สะทกสะท้าน คุณฉลาด หมายถึงคุณ”
