ประธานหยิ่งยโสของฉัน – ตอนที่ 294

ตอนที่ 294

ตอนที่ 294 ทั้งร้าย ทั้งปากจัด

ล้วหานอมยิ้ม ความคิดหลงเซียวลึกยิ่งกว่าทะเล ยากที่จะ เดาว่าเขาคิดอะไรอยู่ ไม่ว่ารับมือกับใครในที่แจ้งหรือที่ลับ เขาล้วนรับมือได้อย่างดี ไม่ว่าจะรับมือแบบไหน ขอแค่เขา ออกมารับมือ ฝ่ายตรงข้ามรับไม่ไหวแน่

สําหรับตู้หญิงเซวียน เห็นชัดว่าหลงเชียวไม่มีอารมณ์อย่าง เล่นงานเขาในลับเลย

“คุณหลง คุณกําลังด่าคน” ตู้หลิงเซวียนยังพยายามรักษา มารยาท ในใจนั้นโกรธจนจะระเบิด แต่ใบหน้านั้นก็ไม่ สามารถแสดงอารมณ์ได้

หลงเซียวก็ยังจูงมือลั่วหานไว้ ท่าทางความมีพลังนั้น เกราะป้องกันของคู่ต่อสู้ไปได้อย่างง่ายดาย “คุณเป็นคน ฉลาก ก็ต้องแยกแยะออกว่าอะไรคือชม อะไรคือเหยียด หยาม ไม่จําเป็นต้องให้ผมอธิบายหรอกมั้ง?

ผู้หญิงปากแดงที่ยืนข้างหลังเซวียนปากโค้งขึ้น อยาก ช่วยหลิงเวียนพูด “คุณหลง พูดจะไม่น่าฟังเลยนะคะ? รู้ว่า คุณหลงเป็นคนมีชื่อเสียงในเมืองหลวง แต่ทำไมถึงพูดจา ทําร้ายจิตใจคนอื่นแบบนี้?”

ครั้งนี้ ไม่รอหลงเขียวพูด ลั่วหานพูดขึ้นมาก่อน รอยยิ้มสดใสหน้าตางดงาม แค่จุดนี้ผู้หญิงที่แต่งกายเซ็กซี่ตรงหน้า ก็เทียบไม่ได้แล้ว “คนสวย พูดความจริงกับด่าคนมันคนละ เรื่อง เควินเข้าใจ เธอไม่เข้าใจเหรอ?”

หลงเซียวสายตาไม่เปลี่ยน แต่ปากกลับมีรอยยิ้ม เห็นได้ ว่าเขาอารมณ์ดี ภรรยาของเขาทําให้เขาประทับใจมาก

หญิงสาวถูกลัวหานพูดจนโต้ตอบไม่ได้ อยากจะเถียง แต่ พออ้าปากก็สรรหาคำพูดมาโต้ตอบไม่ได้ จึงได้แต่ยิ้มเส แสร้ง

ตู้หญิงเซวียนหัวเราะเพื่อผ่อนคลายสถานการณ์ เปลี่ยน เรื่องคุย “ผมกับDaisyจะไปเดินดูข้างหน้าหน่อย พวกคุณมี แพลนอะไรไหมครับ?

หลงเขียวพูด “เดินดูเรื่อยๆ คุณตู้เชิญเลยครับ”

…….. สายตาตู้หญิงเซวียนยังมองในตัวล้วหานอย่าง รู้สึกเสียดาย แต่ก็ไม่สามารถอยู่ต่อได้ ได้แต่มองอีกครั้งตอน เดินสวนไป จากนั้นก็เดินจากไปอย่างเร็ว

เมื่อคนเดินไปไกลแล้ว ลั่วหานสูดอากาศเข้าไป แล้วถอน หายใจพูด “ฉันไม่เคยนึกเลย ว่าฉันกับเควินจะมาถึงจุดนี้ ได้”

ไม่ว่ายังไง เมื่อก่อนคนอื่นก็คิดว่าพวกเขาเป็นเหมือนกิ่ง ทองใบหยก แต่แค่พริบตาทุกอย่างก็เปลี่ยนไป?
สิ่งที่หลิงเซวียนทำกับบริษัทเฉียวชื่อลับหลัง ก็เหมือน ผลักบริษัทเฉียว อลงเหว ต่อหน้าเธอก็ดูเหมือนไม่ได้ทำ อะไรเลย แต่ก็ถูกข่มขู่อยู่ตลอดเวลา

หลงเซียวจูงมือเธอออกไปจากตรงนั้น เสมือนไม่อยาก แม้แต่สูดอากาศตรงนั้น ทั้งคู่จูงมือกันเดินจากไป เดินอยู่บน ถนนเมืองนิวยอร์กก็เหมือนวิวที่สวยงาม แต่ในสายตาของ เขาสองคน มีเพียงกันและกัน

คุณกับเขาไม่ใช่มาถึงจุดนี้ แต่คุณกับเขาไม่เคยเดินร่วม กัน เขาหลอกใช้เฉียวชื่อตั้งแต่แรกแล้ว เพียงแค่ว่าเมื่อก่อน หลอกใช้ลับหลัง แต่พอตอนนี้แผนการล้มเหลวหมด ก็เลยไม่ ไว้หน้าเฉียวชื่ออีก แต่ว่ามีอยู่จุดหนึ่งที่ผมทิ้งในตัวหลิงเซ ยนมาก หลังจากที่ถอนหุ้นออกจากบริษัทเฉียวชื่อแล้วเขายัง ทําเหมือนไม่มีอะไรเลยถามถึงครอบครัวคุณต่อหน้าคุณ

หลงเขียวส่ายหัว คนอย่างตู้หญิงเซวียน เขาไม่อยาก แม้แต่พูดถึง

ลั่วหานยักไหล่ถอนหายใจ “ดูแล้วคุณหลงคงไม่หน้าด้าน ขนาดนี้”

“ถ้าจะแข่งความสามารถนี้ ผมยอมแพ้” หลงเซียวยิ้ม ใน รอยยิ้มนี้เหมือนยิ้มเย้ยหยันกับสิ่งที่เห็น

ล้วหวนเบ้ปาก “เยี่ยมเลยค่ะ
* หลังจากเรื่องนี้แล้ว เวลาที่เหลือของทั้งสองก็สบายและ ผ่อนคลาย ล้วหานก็ไม่ได้มีอาการเวียนหัวปวดหัวอีกเลย เธอยังสงสัยตัวเองไม่ได้ป่วยเลยสักนิด

“หลงเขียว ก้อนเลือดในหัวฉัน ถ้ามีก้อนดี อาจจะไม่ต้อง ผ่าตัด

ระหว่างทางกลับจากการเดินห้าง ลั่วหานพูดขึ้น

หลงเซียวมองเธออย่างสงสัย “กลัวการผ่าตัดเหรอ?”

การผ่าตัดทุกอย่างมีโอกาสทำลายประสา โดยเฉพาะ สมอง หลังการผ่าตัดจะกลับมาเหมือนสภาพเดิมไม่ได้ นี่คือ ความจริงที่ต้องยอมรับ อีกอย่าง การผ่าตัดมีเรื่องวุ่นวาย มากมาย กลัวจะเป็นผลกระทบภายหลัง เพราะฉะนั้นทั่วไป แล้ว ถ้าไม่ผ่าตัดได้ ก็จะเลือกไม่ผ่าตัด

เธอมีประสบการณ์จากการผ่าตัดหัวใจมามากมาย และ มีดที่กำลังจะผ่าลงบนตัวเธอ เธอก็ต้องคิดมากอยู่แล้ว

หลงเชียวนมือเธอมากุมไว้ แล้วปลอบเธอ ไม่ว่าหลัง การผ่าตัดจะมีอาการอะไร ผมจะอยู่เคียงข้างคุณตลอด ถ้า ผ่าตัดแล้วคุณกลับไปเป็นหมอไม่ได้อีก ก็ตั้งใจเป็นคุณนาย หลงของผม พวกเรายังมีลูกได้ อีกหน่อยคุณก็อยู่เคียงข้าง ผมกับลูก”

คําว่าลูก เขาพูดได้ธรรมชาติขนาดนี้ วทานที่ไม่เคยคุยเรื่องนี้กับเขาเลยได้ยินแล้วยังรู้สึกมึนงง

“ลูก……สภาพของฉันตอนนี้ ไม่เหมาะกับการตั้งครรภ์

ถึงแม้ว่าเธอเองก็อยากเป็นแม่ อยากมีลูกกับเขา “ไม่รีบ คุณสำคัญที่สุด สำหรับลูก วันหนึ่งเราต้องมี

แน่นอน”

กอดไหล่ของเธอไว้ คำพูดของเขาช่างอ่อนโยน นุ่มนวล

ฟังที่หู อุ่นในใจ

“ถ้าสามารถรักษาโดยวิธีการใช้ยาเพราะสลายก้อนเลือด ได้ จะเป็นวิธีที่ดีที่สุด หลังว่าทีมผู้เชี่ยวชาญทางนี้จะมีวิธี รักษาทีดีกว่า”

“พวกเขาต้องพยายามถึงที่สุด คุณแค่ปรับสภาพจิตใจให้ ดีที่สุด อย่ากระทบต่อสุขภาพ ทุกอย่างจะดีขึ้นเอง

เธอหลับตา นอนอยู่ที่อกเขา สูดดมกลิ่นดอกโคมในตัว เขาเข้าลึกๆ พูดอ้อนขึ้นว่า “หลงเชียว ตอนนี้ฉันมีความสุข ที่สุดเลยค่ะ

“จากนี้ไปจะมีความสุขยิ่งกว่า

“คุณหลง คุณนายหลง ทีมผู้เชี่ยวชาญรออยู่แล้วค่ะ เชิญ ทางนิเลยค่ะ”
“ครับ”

ทั้งสองไปโรงพยาบาลพร้อมกัน ทําการตรวจทุกอย่าง ก่อนการผ่าตัด ลั่วหานถูกทีมผู้เชี่ยวชาญพาเข้าห้องตรวจ หลงเซียวอยู่ด้วยตลอดเวลา ไม่ห่างจากเธอแม้แต่ก้าวเดียว

สายตา ท่าทาง ทุกอย่างที่เขาทำล้วนเป็นกำลังใจสำคัญ ของเธอ ถึงจะเป็นการตรวจที่น่ากังวลใจ กลับกลายเป็นเรื่อง สปาย

การตรวจทั้งหมดเสร็จสิ้นลง ทั้งสองกำลังรอผลลัพธ์จาก ทีมผู้เชี่ยวชาญ

แต่สุดท้ายคำตอบทำให้เขาสองคนรู้สึกแปลกใจ

แพทย์ชายผมทองวัยกลางคนมือถือเอกสารเดินมา พูดขึ้น สีหน้าแปลกใจ “คุณนายหลง ก้อนเลือดในสมองคุณไม่ จําเป็นต้องเข้ารับการผ่าตัด ตำแหน่งของก้อนเลือดไม่ได้กด ทับเส้นประสาท ไม่กระทบต่อการใช้ชีวิตของคุณ ขอแค่ไม่มี เหตุการณ์กระทบจิตใจรุนแรงก็ไม่ทำให้ถึงขั้นเป็นลงได้

จากค่าอธิบายของหมอแล้ว ทำให้วหานงงไปเลย “คุณ ในเทอ ดิฉันเคยทําการตรวจที่จีนแล้ว ตอนนั้นตำแหน่งก้อน เลือดไม่ใช่ตรงนี้ ใจมั่นใจ”

ริ้วรอยบนหน้าผากของหมอในเท่อดูลึกขึ้น แต่ตำแหน่งที่ ผมเห็นอยู่ตรงนี้จริง และคงที่มาก ผมจะจ่ายยาที่เหมาะสมให้คุณเพื่อช่วยให้ก้อนเลือกสลาย แต่ต้องใช้ระยะเวลาค่อน ข้างนอน แต่คุณวางใจได้ ไม่มีผลข้างเคียงแน่นอน”

หลงเซียวจับมือลั่วหานไว้ตลอดเวลา ฟังคำพูดของหมอ จบถึงรู้ “ใช้วิธีรักษาที่สมบูรณ์ที่สุด ระยะเวลาไม่สำคัญ ผม ขอแค่รับรองความปลอดภัย

“คุณหลงวางใจได้ พวกเราจะจัดแผนการการรักษา สำหรับคุณนายหลงอย่างรวดเร็ว แต่มีอยู่เรื่องหนึ่งต้องขอ ความคิดเห็นจากสองท่าน

ในเทอจับแว่นตาเข้าที่ ตาสีฟ้าเข้มมองเขาสองคน

“แน่นอน เชิญพูดครับ

“การใช้การรักษานั้นจะมีผลต่อการตั้งครรภ์ของสตรี ฉะนั้นช่วงนี้ทางที่ดีที่สุดอย่าเพิ่งมีแผนการตั้งครรภ์ ไม่ทราบ ว่าทั้งสองยอมรับได้ไหม?”

คําพูดของในเท่ พูดจบ ลั่วหานก็รีบถาม “นานแค่ไหน?”

หลงเขียวคิดไม่ถึงว่า ลั่วหานใส่ใจเรื่องนี้มากกว่าเขาอีก แต่พอได้ยินเธอเอ่ยถามก่อน หลงเซียวก็รู้สึกดีใจ

“หกเดือน แต่ก็ต้องดูการผลการรักษาด้วย ถ้าได้ผลดีก็ อาจจะเหลือแค่สามเดือน”

หลงเขียวกด อลัวหาน พยักหน้า “ได้”
– แผนการรักษาที่ในท่อให้มาไม่ต้องสงสัยมันเป็นวิธีที่ดี ที่สุดแน่นอน ผลงานทีมแพทย์ที่ดีที่สุด เพื่อลั่วหานคนเดียว

มองดูเอกสารแผนการรักษาที่หนาๆ ทั่วหานถึงกับจับขมับ “นี่มันแผนการรักษาหรือเอกสารแผนการธุรกิจคะ? ฉันเคย ทําการผ่าตัดมากเยอะแยะ เพิ่งเคยเห็นเอกสารการบันทึก ของหมอละเอียดขนาดนี้เป็นครั้งแรก”

“นั่นเป็นเพราะว่าผู้ป่วยที่หมอเคยเห็น ไม่มีใครได้รับ การดูแลเป็นพิเศษอย่างคุณนายหลงแบบนี้” หลงเซียวหยิบ เอกสารหนาๆ บนมือเธอมาถือในมือเอง รับยาแล้วก็เดิน ออกจากโรงพยาบาล

เดินออกจากโรงพยาบาล รู้สึกว่าท้องฟ้าปลอดโปร่ง ลม เย็นพัดเบาๆ ช่วงบ่ายแบบนี้สวยกว่าทุกเวลา

ลมพัดผมปลิว แค่เส้นด้ายเปรียบเสมือนโลกสองไป เธอ ไม่กล้าคิดเลยว่าตัวเองหลีกเลี่ยงเรื่องนี้ไปได้ เธอคิดถึง สถานการณ์หลังผ่าตัดร่างกายจะค่อยๆ เสื่อมสภาพลง แต่ก็ โชคดีที่สวรรค์คุ้มครอง

“อยากไปไหนไหม? ตอนนี้ไม่ต้องกังวลเรื่องอาการป่วย แล้ว จะได้เที่ยวผ่อนคลายหน่อย” เสียงรักใคร่ดังข้างหู เสียง นุ่มน่าฟัง

ลัวหานคิดไปครู่หนึ่ง “ฉันอยากพาคุณไปที่หนึ่ง ที่ฉันเคย ไปบ่อยๆ”
ไม่ได้คิดแม้แต่นิดเดียว เธอบอกไปไหนเขาก็ไปด้วยทุกที่

ขึ้นรถแล้ว ลั่วหานถาม “คุณไม่ถามเหรอว่าไปไหน? ไม่ กลัวฉันเอาคุณไปขายเหรอ? หรือลักพาตัวเจ้าของกิจกรรม ไปเรียกค่าไถ่?

ทั้งคนใหล่ชนกันนั่งเบาะหลัง เธอไหล่ซิดไหล่เขา เหมือน ติดกันแน่นแยกไม่ออก

“ไม่กลัว สถานที่ที่คุณนายหลงไป ไม่ว่าจะเป็นที่ไหนผมก็ ไปด้วยทุกที

เขายิ้ม คิ้วโก่ง เธอยังไม่ทันแสดงความซาบซึ้งเลย เขาก็ พูดขึ้น “ครึ่งปี….ครึ่งปีนี้ผมคงต้องทรมานแล้ว”

ลัวหารหรี่ตา “คนหาหมอกินยาคือฉัน คุณหลงทรมาน อะไรคะ?

หลงเขียวคิดแล้วถอนหายใจ ทําท่าเหนื่อยใจ “ช่วงที่คุณ กินยาท้องไม่ได้ และกินยาคุมไม่ได้ แล้วคุณภรรยาคิดว่า ผม ทรมานไหม?”

ครั้ง วทานโดนเขาเอาคืน เขาพูดจบแล้ว เธอยัง

หาคําพูดมาโต้ตอบไม่ได้

ผ่านไปสักพักถึงพูดออกมา ไม่แค่ปากร้าย คนร้าย”
รถขับออกจากเมืองนิวยอร์กที่เจริญอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็ ขับมาถึงนอกเมือง ชานเมืองของอเมริกากว้างขวาง ที่กว้าง คนน้อย ระยะห่างของบ้านแต่ละหลังก็ค่อนข้างไกล

พระอาทิตย์ตกดิน แสงส่องกระจายอยู่ทิศตะวันตก มองดู วิวด้านนอกผ่านกระจกรถ ภาพอาทิตย์ลับฟ้าสวยงามจน ทําให้ใจสั่น

สุดท้าย รถจอดลงที่หน้าสนามหญ้าหน้าบ้านแห่งหนึ่ง สนามกว้างมาก ด้านในปลูกต้นไม้ดอกไม้พันธุ์ต่างๆ นานา เชื่อมกับสนามหญ้านั้นเป็นบ้านสีขาวสองชั้น แบบบ้านนั้น เป็นแบบสไตล์บ้านไร่ เรียบง่ายร่มรื่น สบาย

หลงเซียวมองไปรอบบ้าน แล้วพยักหน้า ชื่นชม “ที่นี่คือ?”

ถั่วหานผลักประตูไม้เตี้ยออก “ที่นี่คือสถานที่ส่วนตัวของ ฉัน เชิญค่ะคุณหลง”

ประธานหยิ่งยโสของฉัน

ประธานหยิ่งยโสของฉัน

Status: Ongoing

คุณหลง อย่าหยิ่งยโสเกินไป / ประธานหยิ่งยโสของฉัน หมออายุรศาสตร์มือหนึ่งฉู่ ลั่วหาน แต่งงานมาสามปีแล้ว กลับ ไม่มีใครสักคนรู้ว่าสามีเธอเป็นคุณชายใหญ่ของตระกูลหลง ตระกูลร่ำรวยอันดับแรกของเมืองเจียงตู ซึ่งเป็นคุณชาย เซียวที่ใครๆได้ยินชื่อก็ต้องหวาดกลัว ตลอดสามปีมาทั้งสอง ไม่เคยมีอะไรกัน เธอต้องทนดูรูปภาพหวานๆของเขากับเมีย น้อยโชว์บนหน้าจอ เธอหัวเราะ “หลงเซียว เราหย่ากันเถอะ” ” เห้อ หย่าเหรอ คุณผู้หญิง คุณคิดว่าผมเป็นอะไร? ” เธอเซ็น ใบหย่าอย่างไม่ลังเล ทิ้งแหวนแต่งงาน ดีมาก! เธอกล้ามาก คอยดูแล้วกันว่าผมจะจับคุณกลับมายังไง!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท