ตอนที่ 300 หมากัดหมา
ถังจิ้นเหยียนได้ยิน ก็หัวเราะไม่พูดอะไร จิบกาแฟ ให้กลิ่น หอมของกาแฟอบอวลในปาก
ลั่วหานก็นึกอีกเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ “แต่ว่าจิ้นเหยียน จากชื่อ เสียงของฉัน คุณว่าคู่นัดบอดของคุณจะไม่รู้จักฉันเหรอ? ถ้าคุณ ให้ฉันไป ความลับก็แตกทันทีเลย
ถังจิ้นเหยียนอึ่ง ก็เห็นด้วยกับความคิดเห็นของลั่วหาน “แต่ ตอนนี้ผมอยู่เมืองหลวง ก็ไม่มีเพื่อนผู้หญิงคนอื่นแล้ว ถ้าคุณไม่
ช่วยผม……
เขาพูดไปครึ่งหนึ่ง ก็ให้ลั่วหานคิดเอาเอง
ลั่วหานเหมือนเพิ่งตื่น มีคนหนึ่งเหมาะสมมาก
“เรื่องนี้ปล่อยให้ฉันจัดการเอง ฉันรับรองว่าตอนคุณไปนัด บอดจะมีผู้ช่วยที่ดีแน่นอน คุณเอาเวลาและสถานที่ให้ฉัน ฉัน จัดการให้
สำหรับความมั่นใจของลั่วหาน ถังจิ้นเหยียนกลับรู้สึกแปลก ใจ “คุณไปหาคนช่วยจากไหน? ใคร? คงไม่ใช่เพื่อนรักคุณลู่ช่วง ซวงมั้ง?”
ถั่วหานยิ้มอย่างลึกลับ “เป็นความลับก่อน ถึงเวลาคุณก็รู้เอง
“ได้ งั้นก็ให้คุณช่วยแล้วนะ”
ดื่มกาแฟกับถังจิ้นเหยียนเสร็จก็กลับเข้าออฟฟิศ ระหว่างทาง เห็นทีวีกำลังประกาศข่าว
คุณหนูตระกูลโม่ โม่หรูเฟยซึ่งถูกจับกุมในคดีลักพาตัว จาก การสอบสวนแล้วไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกันโดยตรง ผู้ต้องหา หลักเฉียวซีได้เสียชีวิตแล้ว ไม่หรูเฟยซึ่งถูกจำคุกนานสิบวัน วันนี้ ได้ถูกปล่อยตัวออกมาแล้ว……
ในภาพ โม่หรูเฟยใส่แว่นตาดำขนาดใหญ่ บังหน้าเธอไปแล้ว เกินครึ่ง ใส่ชุดสูท รูปร่างดูผอม ผอมไปเยอะทีเดียว
ดูแบบนี้แล้ว เธออยู่ข้างในน่าจะได้รับบทเรียนไม่น้อย
“คุณโม่ สำหรับคดีลักพาตัวนี้ คุณถูกเข้าใจผิดว่าเป็นคน บงการ คุณมีอะไรจะอธิบายไหม?”
“เฉียวทำไมต้องใส่ร้ายคุณ? คุณกับเดียวที่มีความสัมพันธ์ อะไรกัน?”
“คุณมีส่วนเกี่ยวข้องอะไรเกี่ยวกับในคดีนี้?”
จากคำถามของนักข่าว ฟังออกว่าพวกนักข่าวไม่ได้รู้สึก เกรงใจไม่หรูเฟยเลย แต่ไม่หรูเฟยก็สงบสติอารมณ์ได้ จาก ค้าถามมากมายเธอไม่ตอบอะไรสักค่า
คุณโม่ คู่หมั้นคุณตอนนี้ขาพิการทั้งสองข้าง งานแต่งก็พวกคุณยังจัดตามเดิมไหม?”
“คุณชนปิงเหวีนเคยบอกว่างานหมั้นของพวกคุณจะจัดขึ้นวัน ที่16 ตอนนี้ก็เลยงานหมั้นของพวกคุณไปหลายวันแล้ว อยาก ทราบว่า หมายถึงงานหมั้นพวกคุณได้ยกเลิกไปแล้วใช่ไหม?”
“เป็นความหมายของคุณฝั่งเดียวใช่ไหม?”
คําถามยังคงกระหนํามาเรื่อยๆ เหล่านักข่าวก็พยายามเข้าไป ถาม ไม่หรูเฟยที่ถูกบอดี้การ์ดปกป้องไว้ พยายามจะถามให้ไม่ หรูเฟยเปิดปากพูด แต่ไม่เลย ไม่หรูเฟยไม่พูดสักคำ
ไม่หรูเฟยถูกล้อมด้วยนักข่าวออกมาจากสถานกักกัน รอบตัว เป็นหน่วยรักษาความปลอดภัยของตระกูลโม่ ปกป้องจนส่งขึ้น รถอย่างปลอดภัย ตลอดทางมาไม่หรูเฟยก้มหัวตลอด หน้าต เคร่งเครียด เม้มปากไว้แน่น
รถขับออกไปอย่างรวดเร็ว นักข่าวก็ตามไม่ทันแล้ว จึงยืน รายงานข่าวกับ “งานแต่งระหว่างโม่หรูเฟยกับซุนปิงเหวินได้ ถูกระงับแล้ว ซุนวิ่งเหวินในวันนี้ได้สูญเสียขาทั้งสองข้างไปยังคง ได้ใจของคุณโม่หรูเฟยหรือไม่ เราจะติดตามต่อไป
ลั่วหานถอนหายใจ พูดกับถังจิ้นเหยียนที่ยืนอยู่ข้างๆ “นักข่าว คนนี้ปากไม่ปล่อยคนอื่นเลย
ถังจิ้นเหยียนเบ้ปากพยักหน้า “ใช่ คุณพูดถูก ถ้าคนที่เขา กล่าวถึงเป็นคุณ คาดว่าอีกหนึ่งชั่วโมงก็คงได้หายตัวไปแน่
ลั่วหามเอียงคอกวาดสายตาไปมองถึงจิ้นเหยียน “ฉันว่าตอน นี้คุณพูดอะไรเหมือนสอดแทรกความหมายอื่นอยู่นะ?”
ถังจิ้นเหยียนยอมรับ “เพราะว่าตอนนี้ผมรู้แล้ว เรื่องที่หลง เชียวทำให้คุณมันถึงจุดนี้แล้ว จากนี้ไปคงไม่มีนักข่าวคนไหน กล้าเอาคุณมาพูดแล้ว แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน”
“ฟังแล้วไม่ค่อยเหมือนคําชม
ถังจิ้นเหยียนหวั่นไหว เกือบเอามือไปจับผมล้วหาน แต่ก็กลั้น ไว้กำมือแน่นในกระเป๋า “การประชุมวันนี้ ดูไม่ออกเหรอ? คุณ เป็นภรรยาของหลงเซียว ก็มีสถานะเป็นนายหญิงของโรง พยาบาลหวาเซีย อีกหน่อย พวกผู้บริหารของโรงพยาบาลหวา เซียยังต้องก้มหน้าให้คุณ
ลั่วหานขมวดคิ้ว “ความรู้สึกนี้… ก็ไม่เลว
“ฮาๆ คุณ ”
ถึงแม้ว่าลั่วหานยังไม่ค่อยชินกับการถูกลอบล้อมเพราะชื่อของ หลงเชียว แต่ผู้ชายของเขาคือหลงเชียว สักวันก็ต้องเคยชินกับ การถูกผู้คนรอบล้อม เมื่อเทียบกับการหลบเลี่ยง ยอมรับอย่าง ใจกว้าง กว่า
ภาพเดียวกัน ก็อยู่บนจอทีวีในห้องทำงานของหลงเชียว
นิ้วของหลงเซียวหมุนแหวนบนนิ้ว สายตาเย็นชา ไม่เห็นอา รมณ์ใดๆบนใบหน้าเลย เมื่อรถขับออกไปแล้ว หลงเซียวก็กดรีโมทปิดทีวี
ตงหมิงมองสีหน้าของบอสอยากระมัดระวัง “บอส ตอนนี้คุณ ไม่ออกมาแล้ว จากนี้เธอคงต้องเคลียร์เรื่องวุ่นวายของบริษัทไม่ ชื่อแน่นอน ทางเราต้องทําอะไรไหมครับ?”
หลงเซียวเงยหน้า สายตาคมเข้มนั้นแสดงความดูถูก ตระกูล โมตอนนี้แค่ลมพัดหน่อยก็ตกเหวแล้ว ไม่จำเป็นต้องทำ อะไร วิกฤตการเงินรอบหน้าพวกเขาไปไม่รอดแน่
แต่ว่า……. โห เฟยหมั้นหมายกับซุนซึ่งเหวินไว้ ถ้าตระกูล โม่กับซุนปิงเหวินรวมตัวกัน ก็น่าจะมีโอกาสหน่อย?”
“ซุนปิงเหวินเหรอ?” คำพูดที่ดูเหยียดหยามออกมาจากปาก หลงเขียว เขาเรียกชื่อนี้ออกมา แล้วยิ้มอ่างดูถูก “ซุนปิงเหวินรีบ ร้อนจะหมั้นหมายกับโม่หรูเฟย ก็เพราะอยากใช้กองทุนของ ตระกูลโม่ อยากรีบผูกมัดกับตระกูลโม่ บริษัทของซุนซึ่งเหวิน ขาดทุนมาตลอด นายไม่รู้เหรอ?”
“ไม่ใช่มั้ง? การดำเนินการของบริษัทซุนซึ่งเหวินตอนนี้ดูแล้วก็ ไม่มีปัญหาอะไร อีกอย่างตระกูลซุนหลายปีนี้ก็สะสมเงินทุนไม่ น้อย เครือข่ายของตระกูลซุนไม่ใช้ได้ ทำไมถึงขาดทุนมา ตลอด?”
หลงเซียวดึงเอกสารฉบับหนึ่ง ให้ตงหมิง “ดูอันนี้
จี้ยงหมิงเปิดเอกสารดูอย่างสงสัย พอดูแล้วสีหน้าที่เปลี่ยน ทันที “ทำไมจำนวนเงินกู้ของซุนยิ่งเหวินถึงได้………กมายขนาด นี้? หลายปีนี้เขาดูแลบริษัทยังไง? ถึงทำให้ตัวเองมาถึงจุดนี้ได้
หลงเชียวพูด “ปัญหานี้ นายคงต้องไปถามเขาเอง ยังไงก็แล้ว แต่ ตอนนี้ขุนปิงเหวินแบกภาระหนี้สินมากมาย ขอแค่ขาเขาเดิน ได้ ก็ต้องถูกหนี้สินกดทับ ประกาศล้มละลาย หรือไม่ก็ดึงโม่หรูเฟ ยลงไปด้วย จะตายก็ตายด้วยกัน อยู่ก็อยู่ด้วยกัน”
ตงหมิงกัดฟัน ถอนใจอย่างใจหาย “วิธีของซุนกึ่งเหวินนี่ โหดมาก เขาอยากดึงตระกูลโม่ลงไปด้วย ไอ้เลว
หลงเซียวหัวเราะอย่างสบายใจ จับปากกาขีดเขียนไปเรื่อยๆ “ตอนนี้ ฉันก็มีสองทางให้เลือกเดิน อยากฟังดูไหม?”
“บอสเชิญพูดครับ ผมยินดีรับฟัง
จี้ยงหมิงรู้สึกได้แล้ว ว่าบอสเขาจะทำเรื่องร้ายอะไรแล้ว
“อันดับแรก ส่งเอกสารฉบับนี้ไปให้โม่หรูเฟยฟรีๆ เพื่อเตือน เธอให้รีบตัดขาดจากซุนวิ่งเหวิน เพื่อปกป้องไม่ให้ตระกูลไม่ถูก ซุนปิงเหวินพาซวยวิธีนี้ มีมนุษยธรรมพอไหม
จองหญิงพยักหน้า “ใช่ครับบอส คนอย่างไม่หรูเฟย จําเป็น
องช่วยไหม?”
หลงเชียวชูสองนิ้ว “อีกวิธีหนึ่ง ปิดบังโฉมหน้าที่แท้จริงของชุน ปิงเหวิน ให้โม่หรูเฟยเหมือนแมลงเม่าบินเข้ากองไฟเอง
ตงหญิงยิ้ม เขาคิดว่าวิธีนี้เหมาะกับบอสเขามากกว่า “แต่ ตอนนี้สภาพซุนปิงเหวินก็เป็นขนาดนี้แล้ว ไม่หรูเฟยยังจะเอาเขา ไหม?”
หลงเซียวยิ้มอย่างมีคาดการณ์ไม่ถูก “ไม่หรูเฟยอยู่ในวงการถนัด ไข่สื่อเป็นเครื่องมือ วันนี้ฉันก็ใช้วิธีจัดการกับเขา ไม่อย่าง นั้นตระกูลหลงจะรับซื้อกิจการสื่อพวกนี้ทำไม?
จี้ยงหนึ่งเข้าใจแล้ว “บอลฉลาด ผมจะรีบให้พวกเขาปล่อย ข่าวนี้ออกไป ให้โม่หรูเฟยขึ้นหลังเสือแล้วลงยาก
หลงเซียวไม่พูดอะไรอีก
สําหรับ โม่หรูเฟยกับซุนซึ่งเหวิน เขาไม่จำเป็นต้องลงมือเอง ให้พวกเขากัดกันเองถึงจะสมกับเป็นวิธีของท่านเขียว
จี๊ดงหมิงออกจากออฟฟิศ หลงเซียวมองดูนาฬิกา ในข้อมือ ถึง เวลาต้องไปถามเรื่องสินค้าในโรงงานแล้ว
กู้เยนเซินถูกเสียงโทรศัพท์ปลูกจนตื่น ยื่นมือไปหาโทรศัพท์ อย่างสะลึมสะลือ ความหาอยู่นานกว่าจะเจอ
วางไว้ข้างหูพูดขึ้นอย่างไร้เรี่ยวแรง “คุณชายหลง จะไว้ชีวิต คนอื่นหน่อยได้ไหม?”
“คุณชาย ตอนนี้ห้าโมงเย็นแล้ว อย่าบอกฉันนะว่านายยัง นอนอยู่”
สีหน้ากู้เยนเซินเอือมระอา “คุณชายหลงครับ เพราะเร่งการ ผลิต ฉันอยู่ที่โรงงานคนงานอดหลับอดนอนทั้งวันทั้งคืน ทั้งขึ้น อดต่อไปฉันได้ตายก่อนแก่แน่นอน”
หลงเขียวขมวดคิ้ว “คนงานละ? ให้เวลาพวกเขาพักผ่อน
ไหม?”
“ต้องให้แน่นอน ตอนนี้คนงานกลับไปพักผ่อนที่บ้านหมดแล้ว เริ่มงานอีกทีสองทุ่ม”
เสียงของกู้เยนเขินทำให้ไปเวยที่นอนอยู่ในห้องตื่น จากนั้นก็ ขยี้ตา “ประธานกู้? คุณอยู่บ้านฉันได้ยังไง?
หลงเซียวขมวดคิ้ว “คุณชาย นายนอนได้ดีจริงๆ นอนไปถึง บ้านของประธานไปเลยนะ เป็นยังไง เพิ่มสวัสดิการให้ตัวเอง หลังทําโอที?”
“เหี้ย สวัสดิการอะไร ฉันไม่คุยกับนายแล้ว ความคืบหน้าทาง โรงงานรอฉันกลับไปแล้วค่อยส่งเมลให้นาย
พูดจบก็รีบวางสาย
หลงเซียวถูกวางสาย แต่กลับยิ้มอย่างมีเลศนัย
กู้เยนเป็นบิดเนื้อตัวที่ปวดเมื่อย แล้วยิ้มโบกมือให้ไปเลย “ประธานไป เสียงรบกวนคุณตื่นเหรอ?”
ไปเลยเอามือกอดอกถามเย็นเป็นที่นอนอยู่บนโซฟา “คุณอยู่ ที่นี่ได้ยังไง?”
“เฮ้ คุณหลับจนไม่รู้ตัวแบบนั้น ตื่นมาก็จะอะไรไม่ได้เลยเหรอ ประธานไป เรื่องที่เกิดขึ้นตอนมา คุณจำอะไรไม่ได้เลยเหรอ?
คำพูดของเยนเห็นมีความคลุมเครือ ทำให้คนอื่นคิดลึก
ไปเวยจับขมับที่ปวดเมื่อยอยู่ “ฉันจำไม่ได้ว่าเรามีอะไรกัน คุณ ไม่ต้องมาทำให้ฉันเข้าใจผิด
“เหอะๆ นี่ก็คุณไม่ถูกแล้วนะประธานไป ตอนเช้าคุณอยู่ใน อ้อมกอดผมไม่ยอมปล่อย และยังเชิญให้ผมนอนที่บ้านคุณ ไม่ ได้แล้วเหรอ?”
ไปเลยพูด “เป็นไปไม่ได้ ตอนนี้คุณตื่นแล้ว กลับได้แล้ว”
กู้เยนเซ็นบิดขี้เกียจ ทาวแล้วพูดว่า “ประธานไป อย่างหลอก ใช้เสร็จแล้วถีบทิ้งซิครับ ตอนนี้ผมเหม็นเหงื่อทั้งตัวเลย คุณให้ ผมกลับไปแบบนี้ไม่ค่อยเหมาะมั้งครับ? อย่างน้อยให้ผมอาบน้ำ ที่บ้านคุณหน่อย อีกอย่าง…… เยนเป็นจับท้อง “ผมหิวแล้ว ประธานไปควรให้แขกกินอะไรหน่อยไหมครับ
“เหอะ ประธาน คุณนี่ก็หน้าด้านไม่เบาเลยนะ
“กองทัพต้องเดินด้วยท้อง ประธานไปก็ไม่ต้องเตรียมอย่าง หรูหราหรอก แต่กับข้าวอย่างน้ำซุปหนึ่งก็พอ ผมไปอาบน้ำ ก่อน ลำบากคุณแล้วนะ ประธานไป
ไปเลยกัดฟันแน่น หน้าขาวนวลชมพูแดงทันที “เยนเป็น หยุดเดี๋ยวนี้”
“ห้องน้ำคูณใหญ่ขนาดนั้น อาบน้ำต้องสบายแน่ๆ เลย ขอบคุณครับ
“กู้เยนเซน”
เธอตะโกนไป ก็ได้ยินเสียงดังออกมาจากในห้องน้ำ ผู้ชาย คน อาบน้ำในห้องน้ำเธอแล้ว
“เยนเป็น คุณไม่มีชุด ให้เปลี่ยน คุณอาบเสร็จแล้วจะใส่อะไร”
