ตอนที่ 302 เมื่อผู้ชายร้ายขึ้นมา ก็ร้ายได้มากกว่าที่คิด
สามวันต่อมา
ห้องทํางานท่านประธานMBK
หนังสือพิมพ์ฉบับนึงแผ่หลาอยู่ตรงหน้าหลงเชียว ตัวหนังสือสี ตัวใหญ่บนกระดาษสีขาวเด่นหรา บนหนังสือพิมพ์มีรูปสวีท หวานของโม่หรูเฟยกับซุนซึ่งเหวิน โดยพื้นหลังเป็นโรงพยาบาล โม่หรูเฟยโอบแขนซุนปิงเหวิน ทั้งคู่ยิ้มให้กล้องด้วยหน้าตาม ความสุข
“ไม่หรูเฟยออกมาแก้ข่าวลือ ยืนยันจะแต่งงานกับซุนยิ่งเห
วิน”
หัวข่าวทั้งซุยทั้งกำกวมจนแทบอยากจะให้มันเดินออกมาจาก กระดาษแล้วมีชีวิตอยู่จริงๆ แต่สำหรับหลงเซียว มันก็เป็นแค่ เรื่องน่าขันเท่านั้น
รอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความเย็นยะเยือก ค่อยๆหายไปจาก ประกายหางตา ก่อนจะเปลี่ยนเป็นมีดคมกริบที่พร้อมเสียดแทง คนทุกเมื่อ
นิ้วเรียวกระดกลงบนโต๊ะไม้สัก หลงเซียวเลิกคิ้วขึ้นนิดๆ ก่อน จะหันไปประสานสายตากับจี้คงหนึ่ง ในขณะที่อีกฝ่ายก็มีรอยยิ้ม บางปรากฏขึ้นบนใบหน้าเช่นเดียวกัน
เพราะอยู่กับหลงเขียวมานาน ตอนนี้คงหนึ่งเรียนรู้การยิ้มตามฉบับหลงเชียวเหมือนถึงเก้าสิบเปอร์เซ็นแล้ว
“ไม่หรูเฟยติดกับตามคาด” น้ำเสียงเป็นเหมือนสายน้ำออก มาจากปากขายรูปลักษณ์สง่างาม โดยมีรังสีความเย่อหยิ่งแผ่ ซ่านอยู่รอบตัว
จี้ยงหมิงโค้งศีรษะเล็กน้อย “เป็นไปตามที่เจ้านายคาดจริง ด้วยครับ โม่หรูเฟยติดกับเราแล้ว งั้นขั้นต่อไป เราแค่นั่งดึงแห ขึ้นมานับจำนวนปลาก็เป็นอันเรียบร้อย?”
แหวนแต่งงานบนนิ้วมือเรียวสวยของหลงเซียวส่องประกาย บวันยามที่เขาเคาะโต๊ะไปมา “โม่หรูเฟยแต่งงานกับซุนซึ่งเหวิน นั่นหมายถึงตัดสินใจจะผูกชีวิตคนสองคนเข้าด้วยกัน คงคิดจะ รวมหัวกับตระกูลซุนมาสู้กับฉัน ไม่ต้องรอให้ฉันเป็นฝ่ายเริ่ม หรอก อีกไม่นานไม่หรูเฟยคงคิดจะทำการอะไรบางอย่าง ถึง เวลานั้นเราค่อยโต้ตอบกลับเบาๆก็พอ”
ตงหมิงพยักหน้าเห็นด้วย “ครับเจ้านาย! ตอนนี้ก็ให้ไม่ทรูเฟ ยกับซุนปิงเหวินได้ใจไปก่อน หลังจากนั้นค่อยสั่งสอนพวกเขาสัก หนึ่งดอกก็ไม่สาย เกมนี้ท่าทางจะสนุกน่าดู
หลงเซียวดึงมือมาหยิบคัมภีร์ศาสนาในอ่าน “ตอนนี้ทั่วถั่วยัง ถือหุ้นของบริษัท โม่ชื่อ ไม่ว่าพวกนั้นจะตัดสินใจทำอะไรยังไงก็ ต้องผ่านความเห็นชอบจากถั่วลั่ว ถ้าคิดจะทำอะไรตุกติกก็ต้อง เอาลัวลั่วออกจากกลุ่มผู้บริหาร ไม่อย่างนั้นอำนาจในบริษัทของ ถั่วลัวก็คือคำทำนายล่วงหน้าของแผนการโม่หรูเฟย เราไม่รีบ
หลงเขียวมีท่าทางสบายๆ เช่นคนที่ถือชัยชนะแล้วตั้งแต่ต้นทําให้ ดงหมิงสงบตามไปด้วย
เขามองดูโม่หรูเฟยกับซุนซึ่งเหวินที่มีท่าทีมั่นอกมั่นใจว่าตัว เองอยู่เหนือ แต่แท้จริงแล้วทุกการเคลื่อนไหวของพวกเขาล้วน ตกอยู่ในความควบคุมของหลงเขียว ซึ่งไม่ต่างอะไรกับสิ่งที่ กระโดดโลดเต้นอย่างได้ใจ ความยินดีปรีดาของพวกนั้น ใน สายตาเขาแทบไม่ต่างอะไรกับเรื่องตลก
พอลองคิดดูดีๆแล้ว เจ้านายของเขานี่เทพเหนือเทพชัด!
“จริงสิ ของพวกนั้นที่ส่งไปอเมริกาเป็นไงบ้าง?” หลงเซียวเห็น ไฟล์ที่บริษัท ซื่อส่งมา พลันก็คิดมาถึงเรื่องนี้ เพราะตั้งแต่มอบ หมายให้กู้เยนเซ็นเขาก็วางใจจึงไม่ค่อยได้เข้ามายุ่ง แต่เผลอ แป๊บเดียวก็ผ่านไปสามวัน เขาคงจะจัดการเรื่องนี้ได้เกือบ เรียบร้อยแล้วล่ะ
ตงหมิงเอ่ย รับของไปเรียบร้อยแล้วครับ เงินส่วนที่เหลือก็ ครบจํานวนทันทีที่ของถึง คุณภาพสินค้าล็อตแรกดีมาก ฝั่งนั้น พอใจมากก็เลยสั่งล็อตที่สองต่อทันทีครับ
“ดี” ได้ยินแบบนั้นหลงเซียวก็ยิ้มนิดๆ “ดูท่าทางโรงงานที่ สร้างแล้วก็ออกแบบจะไปได้สวย ในเมื่อคุ้นเคยกับพวกคนงาน ดีแล้ว โรงงานของคู่ชื่อก็ไม่ต้องสร้างใหม่ ต่อไปโรงงานนี้ก็ให้ อใช้ไปแล้วกัน”
ลูกตาของตงหมิงแทบจะปริ้นออกมาจากเบ้า “แต่เจ้านาย บอกว่า มคุณชายหลงมาไม่ใช่หรอครับ? งั้น…ยังต้องคืนหรือ เปล่าครับ?
หลงเชียวยกยิ้มมุมปาก นัยน์ตาสีดำแฝงแววเย็นชา “แน่นอน ว่ายืมมา แต่จะยืมนานเท่าไหร่ฉันไม่ได้กำหนด
ตงหมิงกลืนน้ำลาย งอีก “เข้าใจแล้วครับ ผมจะไปจัดการ
เดี๋ยวนี้
“อืม”
จี้ยงหมิงแอบยกย่องเขาในใจ ลูกไม้ของเจ้านาย….ไม่ผิดหวัง!
จี้ยงหมิงเดินออกจากห้อง ขณะเดียวกับโทรศัพท์ของหลง
เขียวก็ดังขึ้น
หางตาปรายตาไปยังโทรศัพท์ที่เด้งขึ้น หลงเซียวปล่อยให้มัน ดังหน้าจออยู่หลายนาทีก่อนจะค่อยๆหยิบขึ้นมารับ
“ในที่สุดก็รับสายสักทีนะคุณชายได้หลง อย่าเพิ่งรีบวาง ผมมี เรื่องจะคุยด้วย โปรดฟังที่ผมพูดให้จบ
ปลายสายเป็นเสียงร้อนรนของเกาจึงอาน ในน้ำเสียงเต็มไป ด้วยความกังวล
หลงเซียวเผยยิ้มบางๆ มือขวาที่จับโทรศัพท์สลับมาจับมือ ซ้าย “คุณเกาโทรหาหาไม่ทราบว่ามีธุระอะไร?”
ตอนนี้เกาจึงอานยืนอยู่หน้าประตูเรือนจำ จำไม่ได้แล้วว่า เป็นครั้งที่เท่าไหร่ที่ถูกปฏิเสธไม่ให้เข้าพบกับเกาหญิงจือ ใช้ข้อ อ้างก็แล้ว ใช้อำนาจข่มขู่แล้ว แต่เจ้าหน้าที่ก็ตอบกลับมาเพียง ประโยคเดียว “ระหว่างการสืบหาความจริง ไม่อนุญาตให้ นักโทษพบญาติคนใดทั้งสิ้น ยกเว้นทนาย
แต่ถึงจะเป็นทนาย ถ้าไม่ได้มีแบ็คอัพใหญ่ๆอยู่เบื้องหลัง ใคร จะกล้าเข้ามายุ่งกับคดีนี้กัน?
“คุณชายหลง เลิกล้อเล่นกับผมเถอะ ถ้าเมื่อก่อนนี้ผมเคยทำ อะไรให้คุณไม่พอใจ ทำให้คุณหงุดหงิด ผมขอโทษ ผมหวังว่า คุณจะปล่อยมืออันสูงส่งออกจากตัวพี่สาวผม คุณชาย…..
ละอองจากเครื่องปรับอากาศในห้องลอยเข้ามาแตะจมูก ความไม่แยแส ความเย็นชา ความเสียดสีทั้งหมดทั้งมวลนี้ของ หลงเซียวรวมไว้ในเสียงพ่นจมูก “คุณเกากำลังล้อเล่นกับผมหรือ ไง? เรื่องของพี่สาวคุณเกี่ยวอะไรกับผมไม่ทราบ? อยู่ๆก็เอามา โถมใส่ตัวฉันดื้อๆ?”
เกาจึงอานกุมขมับ ในเมื่อเรื่องมาถึงขนาดนี้เขาคงไม่สามารถ เก็บเรื่องนั้นเป็นความลับได้อีกแล้ว “คุณชายหลง เรื่องที่เกิดขึ้น กับภรรยาคุณ ในตอนนั้น เป็น…เป็นฝีมือของพี่สาวผมก็จริง ที่ ภรรยาคุณเข้าใจผิดเรื่องผลตรวจ HIVก็เป็นฝีมือพี่ผม…แต่ เรื่อง พวกนี้มันก็ผ่านไปแล้ว ตอนนี้ภรรยาของคุณที่มีชีวิตอยู่อย่างสุข สบายดี คุณจะช่วย…
“ไม่”
ราวกับเป็นคําตอบจากท่านยมบาลก็ไม่ปาน ความหวัง ทั้งหมดของเกาจึงอานมอดไหม้ไปต่อหน้าต่อตา เขาปฏิเสธ อย่างไม่ไว้หน้าเลยแม้แต่นิดเดียว!
“คุณเกาพูดว่า ภรรยาผมมีชีวิตอยู่อย่างสุขสบายดี? ที่ใบหน้า ของเธอต้องเสียโฉม ต้องสูญเสียความทรงจำ เรื่องพวกนี้คุณจะชดใช้ยังไง? ที่เธอต้องสูญเสียชื่อเสียง เกือบถึงแก่ความตาย เพราะพี่สาวคุณ คุณจะชดใช้ยังไง? ที่ฉันกับภรรยาต้องพราก จากกันถึงสามปี ก คุณเตรียมจะชดใช้ยังไงดีล่ะ?
คำพูดชุดใหญ่ที่เขาตอบกลับทำเอาเกาจึงอ่านพูดไม่ออก เพียงแค่ขบกรามแน่นโมโหพี่สาวตัวเองที่เก่งแต่ทำเรื่องโง่ๆ
“คุณชายหลง ผมจะพยายามทำทุกอย่างเพื่อชดใช้ให้คุณ แต่ ได้โปรดปล่อยพี่สาวผมไปเถอะ”
เขารู้ดีว่าสิ่งที่เกาหญิงจือทำมันร้ายแรงมาก มากจนสมควรจะ ได้รับโทษประหารเสียด้วยซ้ำ แต่ยังไงซะเธอก็เป็นพี่น้องเพียง คนเดียว พี่น้องที่มาจากสายเลือดเดียวกับเขา
จะให้เกาจึงอานนั่งดูอยู่เฉยๆได้ยังไง?
หลงเซียวยกมือขึ้นกดหางคิ้ว “คุณเกา ผมได้รับรายงานมาว่า พี่สาวคุณจะต้องถูกจําคุกยี่สิบปี…
“คุณชายหลง!”
เกาจึงอานร้อนรนเต็มที่ ยี่สิบปี! เกาหญิงจือออกจากคุก อายุ ห้าสิบกว่าแล้ว! ถ้าอย่างนั้นตายในคุกไปเลยจะต่างกันตรงไหน
“ฉันพอจะหาวิธีทำให้พี่สาวคุณติดคุกน้อยกว่านั้นได้ ส่วนจะ
น้อยได้เท่าไหร่ จะใช้วิธีไหนช่วย ก็ขึ้นอยู่กับผลงานคุณ
ได้ครับ! ถ้าเป็นเรื่องที่ผมทำได้ ผมจะทำอย่างเต็มที่ หลงว่ามาได้เลยครับ คุณชาย
สายตาของหลงเซียวมองไปยังปฏิทินตั้งโต๊ะ มืออีกข้างพลิก ข้ามไปหนึ่งหน้าจนเห็นวันที่ยี่สิบ “ไม่หรูเฟยลูกพี่ลูกน้องนาย กำลังจะแต่งงาน คงรู้ใช่ไหม?”
“ผม…ผมรู้ครับ” เกาจึงอานค่อยๆมีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นตามแนว หน้าผาก เขาเริ่มรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่าง
“ฉันอยากส่งของขวัญวันแต่งงานให้เขาสองคน หวังว่านายจะ
ช่วยฉัน”
“ครับ!”
“มาก อีกสามชั่วโมง ฉันจะจัดการให้นายได้เจอพี่สาว แต่ถ้า ฉันเกิดได้ยินนายพูดอะไรที่ไม่สมควรพูด นายคงรู้นะ…
“วางใจเถอะครับ มันจะไม่เกิด ม! ”
หลงเขียวหัวเราะขึ้นเบาๆ “คุณเกา เรื่องแบบนี้ เป็นการร่วม มือกันของลูกผู้ชายอย่างเราๆ จะดีมากถ้าคุณไม่ทำให้ภรรยาผม
วินาที ใบหน้าของเกาจึงอานเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ
“ผม…ผมทราบแล้วครับ”
โทรศัพท์ถูกตัดสาย ในที่สุด เราจึงอานทิ้งตัวพิงกับเก้าอี้อยู่ นานไม่ขยับ ผู้ชายแบบหลงเชียว ไม่ต่างอะไรกับปีศาจในคราบ
คน!
เขามันปิศาจ
“หมอจู่ ด่วนค่ะ! ที่ห้องฉุกเฉินมีคนไข้ต้องการความช่วยเหลือ เป็นคนงานในแตมป์ก่อสร้าง ตะปูตัวใหญ่เจาะเข้าตรงหัวใจ หัวใจได้รับความเสียหายอย่างมาก!”
“พาฉันไปเดี๋ยวนี้!!”
ลั่วหานเพิ่งทำการตรวจคนไข้เสร็จ หันกลับมาก็ถูกลากไปยัง ห้องฉุกเฉิน ขายาวก้าวฉับๆไปตามโถงทางเดินด้วยความ รวดเร็ว เท้าของฉู่ลั่วหานเหมือนเหยียบอยู่บนสายลม กาวน์ ขาวพลิ้วสะบัดไปตามจังหวะการเดิน
“ซีพจรของคนไข้เท่าไหร่
“45,75 และมีแนวโน้มจะต่ำลงเรื่อยๆ คนไข้เสียเลือดไปมาก ตอนนี้กำลังถ่ายเลือด คนไข้อยู่ในระหว่างหมดสติค่ะ”
“ทําไมไม่แจ้งศัลยกรรมให้รีบลงมือผ่าตัด?”
พยาบาลพูดไม่ออกไปเสี้ยววินาที “หมอคะ การผ่าตัดเคสนี้ ยากมาก แถม…คนไข้ก็ไม่มีเงินจ่ายค่ารักษา ทำให้ไม่สามารถ ผ่าตัดได้ค่ะ”
สายตาของลั่วหานเปลี่ยนเป็นคมกริบ “เพราะเหตุผลนี้
พยาบาลขบฟันแน่น “ค่ะ…ทางโรงพยาบาลจะทำการผ่าตัด ให้ก็ต่อเมื่อคนไข้จ่ายเงิน ค่าผ่าตัดอย่าต่ำๆก็ห้าหกแสน คนไข้ ไม่มีเงิน แถมยังไม่มีญาติ มีแค่เพื่อนคนงานในแคมป์”
ลั่วหานกุมขมับ “รีบแจ้งญาติของคนไข้ให้มาโรงพยาบาล ให้ พวกเขามาเซ็นชื่อ”
“แจ้งแล้วค่ะ เขากำลังมา”
“เตรียมห้องผ่าตัด! ทั้งเจ้าหน้าที่ให้ยาชา เจ้าหน้าที่เตรียม เครื่องมือทุกคนไปเจอกันที่ห้องผ่าตัดหมายเลขหนึ่ง จริงสิ… หมอ ถังล่ะ?”
“หมอถึงกำลังผ่าตัดอยู่ค่ะ การผ่าตัดเพิ่งเริ่ม เคสวันนี้เป็นการ ผัดตัดหัวใจที่ค่อนข้างซับซ้อน ต้องใช้เวลาอย่างต่ำๆก็ห้าชั่วโมง
ให้ตายสิ!
ลั่วหานรีบเดินไปยังห้องฉุกเฉิน คนไข้นอนเลือดอาบอยู่บน เปล หน้ากากออกซิเจนที่สวมอยู่บนหน้าล้วนเต็มไปด้วยคราบ
เลือด
ตะปูเสียบคาอยู่ตรงตำแหน่งหัวใจ เลือดไหลออกมาตาม ตำแหน่งที่ถูกตะปูปัก
“ย้ายไปห้องผ่าตัด! รอญาติคนไข้ไม่ไหวแล้ว ต้องทำการ ผ่าตัดเดี๋ยวนี้!
หลินเหวินและหวาเทียนถึงห้องผ่าตัดตามมาติดๆ ทั้งสามคน เปลี่ยนชุดผ่าตัดเสร็จเรียบร้อย พวกเขามองไปยังผู้ชายที่นอนอยู่ บนเตียง หลินเหวินถามขึ้นด้วยความกังวล “หมอจู่ มีความเป็นไปได้สูงที่คนไข้รายนี้จะไม่รอด ดูจากหน้าจอCTฉายให้เห็นกว่า ตะปูได้ทำลายหัวใจของเขาไปมากกว่าสองในสาม ถ้าดึงออกมา เป็นไปได้มากกว่าเขาจะเสียชีวิตทันที ตอนนี้ญาติของคนไข้ก็ยัง ไม่ได้เช่น หมอจะรับผิดชอบกับความเสี่ยงขนาดนี้จริงๆหรอ?”
สวทานไล่แมสก์ แววตามีความแน่วแน่ มือทั้งสองข้าง ประสานกันแล้วเอ่ย “ถ้าไม่ดึงออกมา เขาก็จะเสียชีวิตเหมือนกัน แถมเสียชีวิตแน่นอนอย่างไม่ต้องสงสัย
หวาเทียนพยักหน้า “ผมเห็นด้วยกับหมอ ถ้าเราผ่าตัดคนไข้ ยังมีโอกาสรอด แต่ถ้าไม่ทำอะไรเลย โอกาสรอดจะเป็นศูนย์
หลินซีเหวินกัดฟันอีก “หมอ การผ่าตัดคนไข้โดยไม่ได้รับ การยินยอมจากญาติ ต่อให้เราจะผ่าตัดสําเร็จหรือไม่ พวกเขาก็ มีสิทธิ์จะฟ้องร้องได้…หมอ…
“ฉันรู้เรื่องนี้ฉันจะรับผิดชอบเอง
แต่ที่หวาเทียนกังวลกลับไม่ใช่เรื่องนี้ สถานะอย่างล้วหานกา รถูกฟ้องร้องเป็นแค่เรื่องเล็ก “หมอ ระยะเวลาในการผ่าตัด เกรงว่าอย่างน้อยๆก็ต้องสิบชั่วโมง มือคุณ…
ประเด็นนี้เข้าไปในใจของลัวหาน
“หมอถังผ่าตัดเสร็จเมื่อไหร่ ให้เขามาเปลี่ยนมือกับฉัน
“ครับ”
เวหานยื่นมือออกไป “มีด…
“จับตาดูชีพจรกับอัตราการเต้นของหัวใจให้ดี…อีกเดี๋ยวเรา เปิดกระดูกสันออกแล้ว หมอเฉิน คุณรับหน้าที่ดึงตะปูออก จำไว้ ว่าต้องทําเวลาให้เร็วที่สุด ทันทีที่ดึงตะปูออก ให้รีบห้ามเลือด…
วานสูดหายใจเข้าลึกๆ ขอให้ทุกคนมีสมาธิ อีกเดี่ยว อาจจะมีเลือดพุ่งออกมา แต่จงอย่าตกใจ เข้าใจไหม?
หลินซีเหวินและคนอื่นๆ ตอบเป็นเสียงเดียวกัน “เข้าใจค่ะ!”
เริ่มเถอะ!”
