ประธานหยิ่งยโสของฉัน – ตอนที่ 492

ตอนที่ 492

ตอนที่ 492 วิธีใช้สามีที่ถูกต้อง

จู๋ๆหลังก็ถูกล้อมรอบด้วยความอุ่นของร่างกายผู้ชาย แม้กระทั่งหัวใจก็ละลายไปเพราะความอุ่นนี้ด้วย แถมข้างหูยังมีเสียงที่สามารถทำให้คนขนลุกของเขา……

หน้าแดงขึ้นทันที เพราะตอนนี้ตัวเองกำลังนอนอยู่ในอ้อมอกของเขาโดยไม่ได้ใส่อะไรทั้งสิ้น เพราะตอนนี้ตัวเองกำลังถูกเขากอดอย่างแน่นอยู่ ขาทั้งคู่กำลังเสียดอยู่ระหว่างของขาเขา และยิ่งเป็นเพราะว่าเธอสามารถรู้สึกถึงความร้อนวูบวาบที่ส่งมาจากทิศทางเดียวกัน……

เธอรู้สึกดีใจ รู้สึกอาย รู้สึกประหลาดใจ และรู้สึกมีความสุขอย่างยิ่ง

ลั่วหานเม้นปาก และพลิกร่างในอ้อมอกของเขา หันหน้าให้เขา การพลิกร่างครั้งนี้ คางเกือบจะไปชนปลายจมูกของเขา

ดวงตาที่สดใสของเธอยังง่วงอยู่ จากนั้นก็ได้เห็นเขาที่ไม่ได้ใส่ชุดนอน ผิวกายของเขาทับร่างกายของเธอ อุณหภูมิร่างกายเชื่อมโยงระหว่างกัน ทั้งอุ่น ทั้งร้อน ทั้งแผดเผา

ความสามารถในการเย้าแหย่ของชายคนนี้เก่งหรือเกิน

ลั่วหานย้ายสายตาจากร่างกายของเขามาถึงบนใบหน้าของเขา”คุณกลับมาเมื่อไหร่?’

ผมของหลงเซียวนอนจนยุ่งเล็กน้อย มือของเธอเลยคิดจะไปจับดู แต่ถูกเขาจับมือเอาไว้ และจูบลงไป”กลับมาตอนเช้าตรู่ จำไม่ได้ว่ากี่โมงแล้ว พอกลับมาก็พบว่าคนที่มีแฟนคลับเป็นหมื่นอย่างหมอฉู่ กำลังนอนหงายอยู่บนเตียง ยังใส่เสื้อผ้าและรองเท้าอยู่ นี่เป็นของขวัญแบบใหม่ที่เธอต้อนรับฉันกลับมาหรือ?”

ลั่วหานยิ้มอย่างเก้อเขิน”นั้นเป็นเพราะว่า……”เมื่อคืนเหนื่อยมาก ยังมีแรงที่ไหนไปอาบน้ำใส่ชุดนอนล่ะ

แต่แน่นอนว่า คำพูดพวกนี้พูดออกมาไม่ได้

“อ่อ……เป็นเพราะว่าฉันรู้ว่าคุณหลงจะกลับมาแน่นอนไง ก็เลยให้คุณมีโอกาสได้แสดงตัว ให้คุณได้ทำการบ้านที่ค้างอยู่ของหลายวันนี้”

นิ้วมือของหลงเซียวแตะไปที่ปลายจมูกของเธอ และกอดเธอเข้ามาอ้อมแขนอย่างแน่น”โอเค ฉันจะทำการบ้านที่ค้างอยู่ให้เสร็จ”

คุณนายหลงของเขาไม่ยอมพูดความจริง เห็นได้ชัดว่าเธอเหนื่อยล้าเกินไป จนกระทั่งเวลานอนยังขมวดคิ้วอยู่เลย

นิ้วมือของลั่วหานแตะไปที่ใบหน้าของเขา”เรื่องฝั่งนู้นคุณจัดการเสร็จยัง?”

“เกือบเสร็จแล้ว สิ่งที่จัดการได้ก็เกือบจะจัดการเรียบร้อยแล้ว ที่เหลือสามารถดำเนินการอย่างช้าๆ แล้วคุณล่ะ เป็นยังไงบ้าง?”เขาจับหน้าของเธอไว้ และอดใจไม่ได้ที่จะจูบไปที่ริมฝีปากของเธอ ริมฝีปากที่นุ่มนวลติดกับเธอ และอดใจไม่ได้ที่ใช้ลิ้นเข้าไปในปากของเธอ กลืนกินความอ่อนหวานบางส่วนของเธอลงไป

“อึ๋ม!”ลั่วหานแยกเขาออกอย่างบังคับ จากนั้นใช้มือปิดปากของตนเองไว้ ปิดอย่างแน่น”ฉันยังไม่ได้แปรงฟันเลย!”

ตอนเช้าๆไม่กลัวว่าปาก…….หรือ!

หลงเซียวหัวเราะออกมา เวลาที่เขายิ้มนั้นหล่อเหลายิ่งกว่าเดิม หน้าตาดีอย่างกับพานอัน(คนที่หน้าตาดีสุดในสมัยโบราณของจีน)”เป็นไร?ฉันจูบภรรยาของฉันเองยังต้องแบ่งแยกเวลาอีกหรือ?ตอนเช้าไม่ได้หรือไง?”

ลั่วหานปิดปากไว้ไม่ให้โอกาสเขาแม้แต่นิด”อย่างน้อยวันนี้ไม่ได้ ฉันไม่เพียงแต่ตอนเช้าไม่ได้แปรงฟัน เมื่อคืนก็ไม่ได้แปรงฟัน……”

เอ้อ!!พอพูดถึงที่นี่ ลั่วหานเองก็เกือบจะพังทลายลง ในฐานะที่เป็นคุณหมอ เธอไม่มีโรครักความ สะอาดหรือไม่ลามกใดๆ แต่ยังคงให้ความสำคัญกับสุขอนามัยช่องปากอย่างยิ่ง ไม่เหมือนใครบางคน!

หลงเซียวหัวเราะออกมาอีกครั้ง จากนั้นใช้แรงแยกมือของเธอออก”ไม่เป็นไร ฉันชอบรสเข้มข้น”

ลั่วหานเบิกตากว้าง แสงสว่างแพร่หลายจากดวงตาออกมา จนแพร่ไปทั่วเตียง”คุณ คุณชอบรสเข้มข้น?!!!”

หลงเซียวจ้องไปดูริมฝีปากที่กำลังพูดอยู่ของเธอ จากนั้นก็จูบลงไปอย่างหยิ่งอีกที ครั้งนี้ไม่ได้ลึกลงไป เพียงแค่กัดริมฝีปากของเธอเอง และยิ้มอย่างพอใจ”ใช่ ฉันชอบรสเข้มข้นของคุณเพียงคนเดียว”

ลั่วหานทนไม่ไหวแล้ว ถ้าปล่อยให้เขาพูดอีกตนเองจะต้องอายขึ้นมาแน่ๆ”ฉันจะไปอาบน้ำแต่งตัวแล้ว”

เธอเปิดผ้าห่มออกเพิ่งจะไป แต่จู่ๆร่างกายกลับล้มลงไป ชนกับร่างกายของเขา หน้าเธอพบกับความแข็งสักอย่าง หน้าเขาพบกับความอ่อนนุ่มสักอย่าง

หน้าของลั่วหานแดงขึ้นมาทันที ส่วนหัวใจก็เต้นอย่างเร็ว

เช้าๆนะเนี่ย เขาคิดจะทำอันนั้นหรือ?

หลงเซียวยื่นนิ้วที่เรียวยาวราวกับหยกเข้าไปในผมยาวของเธอ และผ่านทะลุในข้างใน วนรอบๆผมยาวของเธอ”รีบร้อนอะไรล่ะ?ยังเช้าอยู่”

เข้าหรือ?ตั้งเจ็ดโมงครึ่งแล้ว!เธอยังต้องไปทำงานที่โรงพยาบาล!

เธอไม่เหมือนประธานบางท่านหรอก!

“ยังมีคนป่วยรอฉันอยู่ ฉันไม่เหมือนคุณหลงหรอก ดังนั้นฉันยังต้องตื่นนอน เตียงไปทำงานให้กับนักธุรกิจ”เธอหงายคิ้วขึ้นมา ตั้งใจที่จะหยอกล้อเขา

ดวงตาที่สวยงามของหลงเซียวมืดลึกราวกับทะเล เผยให้เห็นความรักใคร่ที่มีต่อเธออย่างชัดเจน

“นักธุรกิจหยุดให้คุณวันหนึ่ง วันนี้ไม่ต้องไปทำงาน ฝั่งโรงพยาบาลฉันได้บอกให้คุณแล้ว”

ดวงตาที่สวยงามของลั่วหานกระพริบเล็กน้อย”วันนี้ฉันมีงานผ่าตัดต้องไปทำ เวลาตั้งแต่บ่ายสามถึงทุ่มหนึ่ง ได้กำหนดไว้แล้ว”

“ให้หมอคนอื่นไปทำ”

“แต่ว่านั้นเป็นคนป่วยของฉัน ฉันต้องผ่าตัดเอง ไม่นั้นคนป่วยจะไม่มีความปลอดภัยในตัว”

ลั่วหานได้พิจารณาจากมุมมองของคนป่วย ความจริงก็เป็นเช่นนี้อยู่แล้ว คนป่วยเชื่อถือหมอรักษาหลักของตนเองมากที่สุด ส่วนเธอก็เป็นคนที่รู้อาการของคนป่วยได้ชัดเจนที่สุด

หลงเซียวเอานิ้วมือเป็นหวี หวีผมให้เธอ”แต่คุณเป็นภรรยาของฉัน คนป่วยของคุณสามารถมอบให้หมอคนอื่น หรือว่าคุณนายหลงก็จะมอบฉันให้ผู้หญิงคนอื่นหรือ?นั้นฉันก็จะรู้สึกไม่มีความปลอดภัยในตัวด้วยนะ”

ลั่วหานเกือบจะถูกเขาโกรธจนหัวเราะออกมา”หลงเซียว คุณกลายเป็นคนออดอ้อนตั้งแต่เมื่อไหร่?แถมยังใช้ได้อย่างราบรื่นขนาดนี้!”

หลงเซียวชอบคำประชดของเธอมาก แถมยังนำมาเทียบเป็นคำชื่นชมด้วยซ้ำ”เรื่องบางอย่างจากเรื่องหนึ่งก็สามารถอนุมานไปถึงเรื่องอื่นๆได้ ฉันเป็นคนที่ชอบการเรียนรู้ คุณนายหลงเป็นตัวอย่างที่ดี ฉันเลยเรียนรู้ได้ดีไง”

“อย่ามาพูดมั่ว ฉันเป็นตัวอย่างให้คุณเมื่อไหร่?”เธอโดนใส่ร้ายนะเนี่ย เธอเหมือนจะไม่เคยออดอ้อนนะ?

หลงเซียวหงายคิ้วขึ้นมา มีความง่วงนอนเกิดขึ้น ในดวงตาเต็มไปด้วยความคลุมเครือ”คุณทำผิดนะเนี่ย สามีของคุณมีไอคิวตั้ง170 ถ้ามีหลังมีสิ่งใหม่ๆอะไร คุณควรจะมาสอนสามีให้มากๆนะ”

ลั่วหาน”……”

หลงเซียวพูดต่อว่า”ยังไง?แต่งงานกับฉันมานานหลายปีนี้ ยังไม่รู้วิธีใช้สามีที่ถูกต้องหรือ?หรือว่าวันนั้นฉันกฎการใช้งานให้คุณดู เพื่อให้คุณรู้ว่าฉันยังมีความสามารถอะไรที่คุณยังไม่ได้ค้นพบ”

ลั่วหานมีความรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก”พูดมาตรงๆตอนนี้เลย พูดมาหลายสิ่งที่ฉันยังไม่ได้ค้นพบ และใช้ให้ดูตอนนี้เลย”

หลงเซียวหัวเราะออกมา จากนั้นก็เข้าใกล้เธอ สายตาจ้องไปที่ดวงตาของเธอ แต่ริมฝีปากกลับอยู่ข้างล่าง

ลั่วหานรู้สึกถึงความมืดดำตรงหน้า หน้าตาที่หล่อเหลาและคุ้นเคยนั้นค่อยๆขยายใหญ่ ยังไม่ทราบพฤติกรรมของเขา จู่ๆริมฝีปากของเขาก็จูบไปที่ไหปลาร้าของเธอ

ไหปลาร้าที่สวยงามถูกสัมผัสกับความชาที่แปลกๆ ทำให้เธอตัวสั่นขึ้นมาทันที ความสบายใจอย่างหนึ่งแพร่หลายไปทั่วร่างกาย ทำให้นิ้วเท้าทั้งสิบของเธอชาจนตึงตรงขึ้นมาหมด!

เธอกำลังนอนตัวแข็งอยู่ในอ้อมอกของเขา ริมฝีปากของเขากำลังค่อยๆเคลื่อนที่ไปตามข้างล่างของไหปลาร้า

ทีละนิด ทีละน้อย ราวกับเป็นฝนในช่วงฤดูใบไม้ผลิตกลงไปบนดอกบัว ราวกับเป็นลมร้อนในช่วงฤดูร้อนพัดเข้าไปในป่ามะเดื่อ……

เขาคิดจะทำอันนั้นกับเธอ!

“หลงเซียว!ไม่ได้ ไม่ได้!”

ลั่วหานรีบขดตัวลงเป็นลูกบอล และกอดหัวของเขาไว้ไม่ให้เขาขยับตัว จากนั้นพูดอย่างมีเหตุมีผล”ฉันยังไม่ได้อาบน้ำ!”

หลงเซียวหัวเราะอย่างเลวร้าย”ฉันบอกแล้วว่า ฉันชอบรสเข้มข้นของคุณ”

“อะไรกันเนี่ย!รีบลุกขึ้นมาเร็ว!!”

ในที่สุด หลงเซียวก็หยุดลง ริมฝีปากกลับไปสู่ที่ริมฝีปากของเธออีก”นี่คือความสามารถใหม่ของสามีคุณ คุณต้องเรียนพร้อมนำใช้เป็นประโยชน์เข้าใจไหม?”

คำบอกรักที่กระตุ้นเส้นประสาทแบบนี้ สุดยอดหรือเกิน!

“ไม่เรียน ไม่ใช้!”

ไม่สามารถนอนได้ดีแล้วเว้ย กลับมาปุ๊บก็ทำตัวเลวร้ายแบบนี้ ไปเรียนแบบใครมาในสหรัฐฯวะ!

แน่นอน ลั่วหานไม่ทราบว่าท่านเซียวได้อยู่กับเกาจิ่งอานเป็นเวลาหนึ่งวัน

กว่าจะได้ออกมาจากอ้อมอกของเขาได้ ลั่วหานก็ไปอาบน้ำทำความสะอาดร่างกายตัวเอง อาบน้ำไปด้วยยิ้มไปด้วย มองไปดูตัวเองที่อยู่ในกระจก มีรอยแดงอยู่หลายๆจุดๆบนร่างกาย และมีสตรอเบอร์รี่ที่อยู่ตามลำคอซึ่งเด่นมาก

ทั้งสองคนแต่งกายกันเสร็จ กินข้าวแล้ว บรรยากาศก็ไม่เป็นความคลุมเครืออย่างที่อยู่บนเตียงแล้ว ลั่วหานเลยตัดสินใจที่จะพูดอาการของหยวนชูเฟินให้เขาฟัง

หลงเซียวสังเกตเห็นว่าเธอเหมือนอยากจะพูดอะไรอยู่ ก็วางผลการรายงานหลายชุดนั้นลงไป เอื้อมมือออกมา และใช้ฝ่ามือโบกมาทางตัวเอง”มานี่”

ลั่วหานหงายปากขึ้นมา”คุณกำลังปลอบเด็กอยู่หรือ?”

หลงเซียวจับมือของเธอ นำร่างกายที่ผอมเพรียวของเธอไว้ในข้างๆของตนเอง”เออ ฉันรักเธออย่างกับลูกสาว”

อะไรนะ?

พูดแบบนี้ได้ยังไง?

“คุณหลงอย่ามาเน้นว่าตนเองชอบลูกสาวได้ไหม?ถ้าหากทีหลังคุณมีแต่ลูกชายล่ะต้องทำยังไง?”

ตามจริงลั่วหานก็แค่ไม่ตั้งใจที่จะพูด

แต่หลงเซียวกลับขมวดคิ้วและพูดอย่างจริงจัง”ชีวิตที่ไม่มีลูกสาวไม่ใช่ชีวิตที่สมบูรณ์ ถ้าคนแรกไม่ใช่ลูกสาวก็รอคนที่สอง รอจนกว่าจะมีลูกสาว”

“โทษเอ๋ย!!!ฉันไม่อยากคลอดเยอะขนาดนั้น!”ลั่วหานกอดอกไว้ และโต้ตอบขึ้นมาทันที

หลงเซียวหัวเราะและพูดอย่างกับไม่ได้รับความเป็นธรรม”คุณภรรยายอมให้ชีวิตของฉันไม่สมบูรณ์แบบหรอ?ผู้ชายล้วนต้องมีเจ้าหญิงน้อยของตัวเอง อย่างนี้ถึงจะสามารถกระตุ้นความอยากปกป้องในใจขึ้นมา”

ลั่วหานนวดขมับ”ยังต้องรออีกนาน คิดอะไรตอนนี้ล่ะ?”

“โอเค ไม่คิดแล้ว ตามธรรมชาติก็พอ ลูกชายลูกสาวล้วนดีหมด เพราะฉันมีคุณแล้ว คุณก็คือเจ้าหญิงของฉัน ฉันจะปกป้องคุณตลอดเวลา”

โอ้มายก๊อด เขานี่ช่างปลอบใจเก่งหรือเกิน!

“พูดเป็นแต่คำป้อยอหวานหู!พูดเก่งจริงๆเลย นึกว่าฉันเป็นเด็กอายุสามขวบหรือไง?ฉันไม่อยากเป็นเจ้าหญิงของคุณ ฉันอยากเป็นพระราชินีของตัวเอง”

ลั่วหานเงยคางขึ้นมาอย่างจงใจ เพื่อโต้ตอบกับเขา

“โอเค คุณเป็นพระราชินีของคนอื่นๆ แต่เป็นเพียงแค่เจ้าหญิงของฉันคนเดียว”เขาจับคางของเธอไว้ และก้มลงจูบปากอย่างหวานอีกครั้ง

ลั่วหานตัดสินใจไม่ไปพูดเรื่องพวกนี้กับเขาอีก ไม่นั้นดูจากความสามารถในการพูดของหลงเซียว พูดทั้งวันก็คงพูดไม่จบ

“อย่าพูดเรื่องนี้แล้ว ฉันจะให้คุณดูสิ่งหนึ่ง มี……มีความเกี่ยวข้องกับอาการของแม่เรา ฉันคิดว่าคุณมีสิทธิ์รู้”

บรรยากาศเกิดการเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง ท่ามกลางของความหวานเริ่มมีความขมเข้าไปผสม

หลงเซียวก็ไม่อยากหยอกล้อเธออีก วางขาให้ดี แล้วพยักหน้า”เออ ฉันคิดได้แล้ว และก็ได้เตรียมพร้อมที่จะรับผลแล้ว เอาใบแสดงผลการตรวจสอบให้ฉันดู”

ลั่วหานเม้นปากขึ้นมา มีความเศร้าโศกเกิดขึ้น”คุณรอฉันเป๊ะ”

พอกลับมาถึงชั้นสอง ลั่วหานเปิดกระเป๋าของตัวเองและเอาใบแสดงผลการตรวจสอบออกมา แต่เวลาที่เปิดออกมา มีแท่งตรวจสอบการตั้งครรภ์หล่นออกมาก่อน มีภาพจริงปรากฏอยู่บนกล่องบรรจุภัณฑ์สีขาว ดูจนเธอรู้สึกหน้าแดงใจเต้น

รีบนำของเก็บเข้าไปในกระเป๋า วันนี้ยังไม่มีเวลาไปทำการตรวจสอบ พรุ่งนี้ละกัน แถมตอนนี้ก็เหมือนไม่มีความรู้สึกแบบนั้นเกิดขึ้นแล้ว

กลัวว่าถ้าตรวจแล้วไม่ได้ก็จะเสียใจ และยิ่งกลัวว่าถ้าไม่รู้มาก่อนคุณหลงอาจทำให้เด็กในท้องได้รับอันตราย เพราะสามเดือนแรกเหมือนจะอันตรายกว่าปกติ

อารมณ์ซับซ้อนมาก

ลั่วหานส่ายหน้าขจัดอารมณ์ต่างๆออก และหยิบใบแสดงผลการตรวจสอบลงตึก

หลงเซียวเปิดดูใบแสดงผลการตรวจสอบ ขมวดคิ้วดูไปหลายๆครั้ง

“ผลก็เป็นเช่นนี้ หมอบอกว่าสถานการณ์ในตอนนี้ของคุณแม่ยุ่งยากมาก ดังนั้น……”ลั่วหานหยุดปาก ให้เขาดูเอง

หลงเซียวดูจากหน้าแรกจนจบอีกครั้ง”ฉันอ่านไม่เข้าใจ”

“อ๊ะ?”ลั่วหานรู้สึกจนคำพูดทันที!

“คุณอ่านไม่เข้าใจ?อ่านไม่เข้าใจยังอ่านหลายๆครั้งอีก อ่านไม่เข้าใจขมวดคิ้วทำไม?”

หลงเซียวจนปัญญาเลยคืนใบแสดงผลการตรวจสอบให้เธอ”ฉันอ่านซ้ำแล้วซ้ำเล่า ยังอ่านไม่เข้าใจเช่นกัน จะไม่ขมวดคิ้วได้ยังไงล่ะ?”

คำอธิบายนี้สุดยอดจริงๆ!

“ทำไมคุณไม่พูดก่อนล่ะ?เมื่อกี้ยังทำเป็นแบบว่าเข้าใจแล้ว นั่งมาใกล้ๆหน่อย ฉันอธิบายให้คุณฟัง”

หลงเซียวหอมแก้มของเธอ”โอเค หมอฉู่เชิญมาพูดครับ”

ลั่วหาน”……หมายความว่าอะไร?”

“นี่เป็นการจ่ายค่าสอบถามให้คุณไง”

ลั่วหาน”…..

ประธานหยิ่งยโสของฉัน

ประธานหยิ่งยโสของฉัน

Status: Ongoing

คุณหลง อย่าหยิ่งยโสเกินไป / ประธานหยิ่งยโสของฉัน หมออายุรศาสตร์มือหนึ่งฉู่ ลั่วหาน แต่งงานมาสามปีแล้ว กลับ ไม่มีใครสักคนรู้ว่าสามีเธอเป็นคุณชายใหญ่ของตระกูลหลง ตระกูลร่ำรวยอันดับแรกของเมืองเจียงตู ซึ่งเป็นคุณชาย เซียวที่ใครๆได้ยินชื่อก็ต้องหวาดกลัว ตลอดสามปีมาทั้งสอง ไม่เคยมีอะไรกัน เธอต้องทนดูรูปภาพหวานๆของเขากับเมีย น้อยโชว์บนหน้าจอ เธอหัวเราะ “หลงเซียว เราหย่ากันเถอะ” ” เห้อ หย่าเหรอ คุณผู้หญิง คุณคิดว่าผมเป็นอะไร? ” เธอเซ็น ใบหย่าอย่างไม่ลังเล ทิ้งแหวนแต่งงาน ดีมาก! เธอกล้ามาก คอยดูแล้วกันว่าผมจะจับคุณกลับมายังไง!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท