ตอนที่ 622 เพลิดเพลินกับการเล่นไพ่
ทั้งสองคนเดินขึ้นไปที่ศาลา ภายในนั้นมีคนราวห้าหกคนยืนล้อมคนสี่คน ภายในศาลาจุคนเต็มสิบคนพอดี บนหน้าของจี้ตงหมิงมีกระดาษขาวแปะอยู่หลายแผ่น ทั้งบนจมูก บนหน้า แก้มทั้งสองข้าง ดูแล้วน่าจะแพ้อย่างราบคาบ
กู้เยนเซินที่อยู่ตรงกันข้ามก็ไม่ได้น้อยหน้าไปกว่ากัน สถานการณ์ไม่ได้แตกต่างไปจากจี้ตงหมิง ใบหน้าที่หล่อเหลามีกระดาษขาวแปะเต็มไปหมดจนหมดสภาพ
แต่แอนดี้กับไป๋เวยยังปลอดภัยและสวยงามดี ดูเหมือนคนที่ไม่มีเรื่องอะไรใด ๆ
ทั้งสี่คนกำลังเล่นไพ่ คนที่แพ้เป็นผู้ชายทั้งนั้น?
เมื่อเห็นหลงเซียวและลั่วหานขึ้นมา เพื่อนร่วมงานสาว ๆ ต่างพากันหลีกทางและเช็ดม้านั่งให้สะอาดเพื่อลั่วหาน
ลั่วหานไม่รีบที่จะนั่งลง เธอยิ้มแล้วพูดขึ้น “พวกคุณสี่คนเล่นไพ่กัน ยังมีการปฏิบัติกันที่แตกต่างระหว่างหญิงชาย? ไม่เห็นมีสาว ๆ แพ้เลย?”
กู้เยนเซินน้อยอกน้อยใจแทบตายและบ่นซ้ำไปมา “ผมกับผู้ช่วยจี้ไม่อยากจะปวดหัว ผมแพ้ก็แปะกระดาษ เวยเวยแพ้ผมก็แปะ ส่วนแอนดี้แพ้ผู้ช่วยจี้ก็ต้องแปะ เห็นไหมว่ารังแกกันแค่ไหน?”
ลั่วหานหัวเราะหึ ๆ “นี่ไม่เรียกว่ารังแกหรอก? ฉันคิดว่ามันเป็นการแสดงความเอ็นดูต่างหาก?” เธอมองเน้นไปที่แอนดี้แล้วทำปากจู๋ “แอนดี้ ผู้ช่วยจี้เป็นกำลังสำคัญของฉู่ซื่อ ไม่ยอมให้คนอื่นใช้ง่าย ๆ หรอกนะ”
พูดได้คำเดียวว่าแอนดี้ซึ่งเป็นพนักงานดีเด่นมาหลายปีพูดขึ้นด้วยใบหน้าแดงก่ำ “คุณหมอฉู่ ฉันไม่ได้จงใจรังแกเขานะ เขาเต็มใจเอง”
ลั่วหานมองออกอย่างผู้มีประสบการณ์ “งั้นฉันก็ยิ่งแปลกใจ เพื่อนร่วมงานสาว ๆ ตั้งเยอะ ทำไมผู้ช่วยจี้ไม่ช่วยคนอื่น เอาแต่ช่วยเธอล่ะ? ผู้ช่วยจี้สายตามีปัญหารึเปล่านะ? ถึงมองไม่เห็นใครเลย เห็นเพียงแค่เธอ?”
เธอพูดจนผู้ช่วยจี้รู้สึกอาย ขยับไพ่ในมือไปมา “คือว่า…คุณหญิง พวกเรามาเล่นด้วยกันเถอะ ประธานกู้ช่วยประธานไป๋ตลอด ผมไม่สามารถจะปล่อยให้แอนดี้ตัวคนเดียว…ใช่ไหมล่ะ?”
หลงเซียวที่อยู่ด้านข้างมองดูอยู่เงียบ ๆ แต่ก็อยากจะรู้ว่าลั่วหานจะพูดอะไรออกมา
เพื่อนร่วมงานไม่น้อยที่อยู่ด้านหลังต่างรู้แจ้งเหมือนกระจก รู้ชัดตั้งแต่แรกแล้ว ใครจะไม่รู้กันล่ะ ผู้ช่วยจี้ชอบแอนดี้ แอนดี้เองก็ไม่ปฏิเสธผู้ช่วยจี้ ทั้งคู่เพียงแต่ไม่มีใครเป็นฝ่ายพูดก่อนแค่นั้น
ลั่วหานถือวิสาสะ “งั้นเหรอ แต่ว่าไป๋เวยเป็นแฟนประธานกู้ คนอื่นเขาเรียกที่รัก ๆ กันออกนอกหน้า คุณเรียกแอนดี้ว่าอะไรนะคะ?”
เอ่อ…กระอักกระอ่วนจริง ๆ
หลงเซียวพูดขึ้นอย่างสงบ “ลั่วลั่ว พวกเขาเพิ่งเริ่มคบกันแถมอาหมิงยังเป็นคนหน้าบาง ไม่เหมือนประธานกู้หน้าหนาอย่างกับกำแพง เธออย่าทำให้เขาลำบากใจเลยนะ”
อ๊ะ! เพิ่งเริ่มคบกัน?
พวกเขาไปคบกันตอนไหน?
คู่กรณียังไม่รู้เลย แต่ทั้งคู่ไม่มีใครอธิบายได้โดยปริยาย ปล่อยให้ทุกคนเข้าใจผิดต่อไป
ลั่วหานกลั้นยิ้มแล้วหันไปหาหลงเซียว แอบใช้นิ้วของตัวเองดันหน้าขาของหลงเซียวแล้วหัวเราะเบา ๆ “น่าเสียดายนะที่คุณไม่ไปเป็นนักข่าวแท็บลอยด์ ปล่อยข่าวเก่งจริง ๆ”
หลงเซียวคว้ามือของเธอและดึงลั่วหานไปข้างเขา “ระหว่างพวกเขา เหลืออีกแค่นิดเดียวเอง วันนี้ถือว่าพวกเราทำความดีครั้งใหญ่เลยนะ เข้าใจไหม?”
ลั่วหานยิ้มร้าย “ที่แท้คุณก็รู้เหรอ?”
“พวกเขาอยู่ในสายตาฉันทุกวัน ทำไมฉันจะไม่รู้ล่ะ?” หลงเซียวตอบด้วยความมั่นใจ
ผู้คนต่างมองดูอย่างคึกคักและปรบมือเชียร์ “จริงเหรอ คบกันแล้วเหรอ! ดีมากเลย บุคคลสองคนที่เก่งกาจแห่งออฟฟิศของท่านประธาน ถือเป็นการร่วมมือที่แข็งแกร่งนะ! เจ๋งจริง ๆ!”
“โอ้โห ยินดีด้วย ๆ! ดีมากเลย!”
“ยินดีด้วยนะแอนดี้ ยินดีด้วยผู้ช่วยจี้ พวกเราเฝ้าดูพวกคุณอยู่นะ!”
แอนดี้กัดริมฝีปาก จี้ตงหมิงยิ้มเจื่อน
กู้เยนเซินเป่าโน้ตบนใบหน้าของเขาหนึ่งครั้ง “บัดซบ ปิดบังเก่ง ถ้าอยู่ในหนังสงครามสายลับ แบบพวกคุณคงจะรอดไปจนจบแน่นอน!”
“ฮ่า ๆ ประธานกู้ คุณปากร้ายไปแล้ว!”
ไป๋เวยยิ้มและผลักแขนแอนดี้ “ฉันว่านะ รถเธอคงไม่ต้องซ่อมแล้วล่ะ”
อันที่จริงผู้หญิงฉลาดอย่างไป๋เวยเดามานานแล้วว่ารถที่เรียกว่าซ่อมไม่ได้มันเป็นแค่ข้ออ้าง แม้ว่าจะนำเข้าจากเยอรมัน แต่ก็ไม่น่าจะซ่อมไม่เสร็จจนป่านนี้ รถของแอนดี้เป็นยี่ห้อดัง บริการหลังการขายก็ดีมาก แล้วตั้งหลายวันแล้วยังไม่มีอะไรอีกเหรอ?
ทุกคนต่างเงียบโดยที่เข้าใจกันเองโดยปริยาย
“เอาล่ะ ๆ เล่นไพ่ ๆ ตาใครเนี่ย? ครั้งนี้ผมชนะแน่!” กู้เยนเซินโยนไพ่ในมือของเขา
ไป๋เวยชี้ไปที่แอนดี้ “เล่นไพ่จ้ะที่รัก”
ลั่วหานเดินเข้าไปดูไพ่ในมือพวกเขา หลังจากเทียบดูเธอพบว่าไพ่ของแอนดี้ดีที่สุด มีไพ่ระเบิดหลายใบ ยังมีไพ่เครื่องบินติดปีกและมังกรอีกหนึ่งตัว สิ่งที่จับได้คือไพ่แต่ละใบมีขนาดเล็กมาก มีสี่ มีห้า มีเก้าและสิบ ไพ่เดี่ยวไม่มีใหญ่เลยไพ่เครื่องบินติดปีกสามารถก้าวไปข้างหน้าและไม่สามารถระงับผู้อื่นได้
ลั่วหานดูไพ่ที่ไป๋เวยเพิ่งเปิดไปเมื่อครู่คู่สิบเธอได้ไพ่ระเบิดไปจากแอนดี้ “แปดสี่ตัว”
“บัดซบ โหดจริง ๆ เลยอะ! แต่ว่าลั่วหานเธอช่วยแบบนี้จะดีเหรอ” กู้เยนเซินหน้ามุ่ย
ลั่วหานพูด “พวกคุณก็หาตัวช่วยได้นี่คะ”
กู้เยนเซินไม่เกรงใจ “เล่นไพ่ ๆ ไพ่พิชิตแลนด์ลอร์ดสักรอบ คุณชายหลงมาเล่นด้วยกันสิ ภรรยาคุณช่วยพวกเขา คุณก็ช่วยพวกเรา”
หลงเซียวมองไปที่ไพ่ในมือของเขา ต้องพูดอย่างตรงไปตรงมาว่าไพ่ของกู้เยนเซินนั้นไม่ดีและมีหลายคู่ แต่พวกเขาทั้งหมดไม่เอื้อเลย
“ได้ เป็นเพื่อนคุณสักรอบ”
หลังจากแอนดี้ออกไพ่แล้วก็ถึงกู้เยนเซิน หลงเซียวพูดเพียงคำเดียวว่า “ผ่าน”
ทุกคนตกตะลึง ท่านประธานจู่ ๆ บอกว่าผ่านเหรอ?
ไม่หรอกมั้ง? !
ลั่วหานหน้ามุ่ย “กลัวเหรอ?”
หลงเซียวยิ้มอย่างอ่อนโยน “ใช่ครับ กลัว”
ทุกคน: “…”
อะไรคือการแสดงความรัก การแสดงออกอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยเล่นเอาหวานจนเข็ดฟัน นี่มันเป็นการแสดงความรักขั้นสุดชัด ๆ!
ต่อไปเป็นตาจี้ตงหมิง เขาหัวเราะและขอโทษแอนดี้ แล้วดึงไพ่ J ออกมาสี่ใบ
“ไอ้บ้าเอ๊ย ผู้ช่วยจี้จัดการแอนดี้แล้ว!”
“จัดการแล้ว ๆ!”
แม่งเอ๊ย ทำไมฟังแล้วทำให้คนคิดไปไกลและฟังดูไม่ค่อยดีนะ ไม่ได้ตลกใช่ไหม?
ลั่วหานแอบขำในใจ “ไป๋เวย ตาเธอแล้ว”
ไพ่ในมือไป๋เวยไม่เลวเลย แต่เธอไม่เต็มใจที่จะใช้ไพ่ราชาสองใบจัดการไพ่ J ของจี้ตงหมิง ดังนั้นจึงยอมหลังจากคิดแล้ว
ทุกคนคึกคักขึ้นมาอีก “แอนดี้ โอกาสแก้ตัวมาแล้ว !เล่นงานผู้ช่วยจี้กลับเลย เล่นงานเขาเลย!”
“แอนดี้ เล่นงานผู้ช่วยจี้ ก็ใช่ว่าจะกดเขาได้ตลอดนะ ระเบิดเขา!”
บ้าน่ะ! ไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม!
คู่กรณีหน้าแดงแจ๋!
ลั่วหานมองไปที่ไพ่ของเธอ เธอมีไพ่3 อยู่ห้าใบ ไม่มีปัญหาที่จะเล่นงานจี้ตงหมิง ก็เลยลงไป
“ตายแล้ว ดุดันมาก!”
ตามมาด้วยแอนดี้ลงไพ่4เดี่ยว
หลงเซียวเห็นช่องโหว่จึงบอกกู้เยนเซิน “แอนดี้มีไพ่เดี่ยวเยอะ เธอไปได้ไม่เร็ว”
กู้เยนเซินเข้าใจทันที “ดีละ!”
ในเมื่อเขารู้เรื่องภายในของศัตรูแล้ว กู้เยนเซินก็ยืดเอวของเขา “ทุกคน ในเมื่อพวกเรามาเพื่อสนุกกันแล้ว งั้นก็เพิ่มเดิมพันสักหน่อย คืนนี้ใครแพ้คนนั้นต้องเต้น! แถมต้องทั้งเต้นทั้งร้องด้วย ดีที่สุดคือถอดเสื้อเต้น”
แอนดี้เบิกตาโพลง “คุณชายกู้ ไม่เล่นแบบนี้สิ!”
“ได้สิ! ประธานความคิดดีมาก ฉันเห็นด้วยสุด ๆ!”
“ฉันก็เห็นด้วย!”
ลั่วหานกับหลงเซียวมองหน้ากัน “พี่เซียว ดูท่าจะสนใจมากเลยนะ”
หลงเซียวหัวเราะอย่างคุณชาย “เธอก็ดูไม่เลวนะ ไหนดูซิ?”
ลั่วหานหัวเราะ “คุณอยากแสดงเหรอ?”
หลงเซียวพูด “พวกเราไม่ร่วมด้วย”
เหรอ? แล้วแต่พวกคุณ?
กู้เยนเซินใช้ไพ่ราชาใหญ่ทับไพ่เดี่ยวของแอนดี้ ตามด้วยไพ่คู่ แต่แอนดี้ไม่มีคู่ ไพ่ระเบิดใช้ได้เพียงครั้งเดียว สุดท้ายทำลายไพ่ระเบิดไป แบบนี้สามารถป้องกันน้ำท่วมได้สองครั้ง
กลยุทธ์ของหลงเซียวได้ผล
แต่ว่าลั่วหานก็ค้นพบกับกลยุทธ์ของหลงเซียวอย่างรวดเร็วและรีบเปลี่ยนแผน ไม่ให้แอนดี้เดินตามหมากของกู้เยนเซินอีก แต่จะใช้วิธีอื่น ใช้มังกรเพื่อเล่นงานทั้งวง และกำลังไพ่เดี่ยวทั้งหมด
จี้ตงหมิงจัดการกับกู้เยนเซินก่อนแล้ว แอนดี้บุกอย่างหนัก สุดท้ายคือกู้เยนเซินแพ้
“บัดซบ! ไม่นะ คุณชายหลง พวกเราแพ้แล้วเหรอเนี่ย? !” สุดท้ายกู้เยนเซินยังเหลือไพ่อีกสามใบ ไป๋เวยหนึ่งใบ จี้ตงหมิงอีกหนึ่งใบ แอนดี้ชนะแล้ว
ลั่วหานกอดอกแล้วพูด “เป็นไง? เอาอีกไหม?”
กู้เยนเซินเขย่าไหล่ของเขา “คิดว่าผมไม่กล้าเหรอ?”
ไป๋เวยยกไพ่ทั้งหมดบนโต๊ะให้กู้เยนเซิน “บ้าแล้ว! นายเล่นเองเถอะ! อย่าลากฉันเช้าไปด้วย!”
จี้ตงหมิงพูด “ประธานกู้ คุณทำผมแย่เลย”
กู้เยนเซิน กะพริบตาอย่างร้ายกาจ “ผู้ช่วยจี้ใจเย็น พวกเรามีคุณชายหลงเป็นพวกนะ กลัวอะไร?”
อะไรนะ? เขากล้าลากหลงเซียวเข้ามาร่วงวงเหรอ? !
ทุกคนมองไปที่หลงเซียว แล้วมองไปที่ลั่วหาน ทั้งสองสวมชุดคู่รักที่สะดุดตามากและพวกเขาก็รักกันดูดดื่มราวกับกิ่งทองใบหยก
ลั่วหานยิ้ม “ประธานกู้แน่ใจนะคะ?”
กู้เยนเซินใช้มือคล้องคอหลงเซียวราวกับเป็นเพื่อนรัก “ก็ในเมื่อพวกเราออกมาเที่ยวเล่นแล้ว วันนี้ก็ไม่แบ่งแยกนายบ่าว ไม่แยกว่าเป็นเจ้านายลูกน้อย จะเล่นแล้วก็ปล่อยวางแล้วก็เล่นกัน! เป็นท่านประธานแล้วจะเล่นสนุกบ้างไม่ได้เหรอ?”
ปลุกปั่นกันเหรอ?
หลงเซียวใช้มือหนึ่งล้วงกระเป๋ากางเกงแล้วใช้อีกมือหนึ่งตบไหล่กู้เยนเซิน “ผมกลัวว่าคนที่จะเล่นไม่ไหวก็คือคุณต่างหาก”
“ฮ่า ๆ ผมเป็นพวกหน้าหนาไม่อายใคร คุณชายหลง คุณเป็นไอดอลแห่งชาตินะ ผมรอดูการแสดงของคุณคืนนี้เลยล่ะ”
หลงเซียวขมวดคิ้วนิ่วหน้า
แม่งเอ๊ยคุณชายกู้ ไม่ฉลาดเลย!
คนกลุ่มหนึ่งยังคงเล่นไพ่ การเล่นของลั่วหานเริ่มต้นขึ้นและเริ่มเข้ามาแทนที่แอนดี้อย่างเป็นทางการ
หลงเซียวยึดมั่นในหลักการดูเกมโดยไม่พูดอย่างสุภาพบุรุษแท้จริง เขาดูทักษะการเล่นของลั่วหาน ซูฮกจริง ๆ!
ฉายาสาวน้อยอัจฉริยะคงไม่ได้มีเพียงแค่ชื่อเท่านั้นหรอก
ไม่นานนัก โทรศัพท์มือถือของหลงเซียวก็ดังขึ้น เขาหยิบขึ้นมาดู ขมวดคิ้วและเดินลงเนินลาดไป มั่นใจว่าไม่มีใครแล้วจึงรับสาย
ปลายสายเป็นเสียงของจางหย่ง
“เจ้านายเหลียงหยู้คุนลักลอบขนส่งสินค้าไปสเปน ยาเสพติด คุณเข้าใจ…” เสียงของจางหย่งนั้นเบามาก เหมือนกับกำลังพูดด้วยความยากลำบาก
หลงเซียวหรี่ตา “มันช่างกล้านักนะ! ของพวกนี้ยังกล้าไปยุ่ง!”
เมื่อก่อนเหลียงหยู้คุนเป็นพวกลักลอบ กระสุน งาช้าง หลงเซียวทำงานกับเขามาไม่เคยยุ่งกับยาเสพติด คิดไม่ถึงว่าเหลียงหยู้คุนจะใจกล้า และมีความกล้าขนาดนี้!
“จากไหนไปไหน?” หลงเซียวสีหน้าเคร่งเครียด กลบรอยยิ้มเมื่อครู่ไปหมด
“สามเหลี่ยมทองคำไปมาเก๊า ฮ่องกง ตัวกลางเจ้าใหญ่ของเขาอยู่ที่รอยัลคาสิโน”
หลงเซียวบีบใบเมเปิ้ลด้วยสองนิ้ว “เหลียงหยู้คุนมีของของฉันอยู่ หากเกิดเรื่องกับเขา ฉันก็ไม่รอด เข้าใจไหม?”
หลงเซียวกุมขมับ เกี่ยวกับปมนี้ ไอ้เหี้ยเหลียงหยู้คุน!
จางหย่งพยักหน้า “ผมเข้าใจแล้ว เจ้านายจะให้ผมทำยังไงดีครับ?”
หลงเซียว หลงเซียวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งยกข้อมือขึ้นและมองไปที่หน้าปัดนาฬิกา Vacheron Constantin “ติดต่อเกาจิ่งอาน พวกนายไปที่มาเก๊าด้วย จำไว้ด้วย ต้องระวัง”
จางหย่งพูดขึ้นอีก “แต่ว่าเกาจิ่งอานจะได้เหรอครับ? เชื่อได้เหรอ?”
ใช่แล้ว เชื่อได้ไหม? นี่คือชีวิตและความมั่งคั่งของเขา
“สงสัยไม่ใช้ ไม่สงสัยคนที่ใช้”
