อนที่ 762 สุนัขกระโดดข้ามกำแพงตอนไม่มีทางสู้
โดยไม่เปิดโอกาสให้เหลียงหยู้คุนได้ตอบโต้ หลงเซียวก็เดินไปข้างหน้าทันที และถือโอกาสในขณะที่เขาไม่ได้เตรียมการใดๆ ปืนพกด้ามหนึ่งก็ถูกกดลงที่หน้าท้องของเขาอย่างแม่นยำ!
มือขวาของหลงเซียวถือปืนกดไว้ที่หน้าท้องของเขา และมือซ้ายของเขาก็วางอยู่บนไหล่ของเขาได้อย่างง่ายดาย เขาสูงกว่าเหลียงหยู้คุนมาก ร่างสูงของเขามีความได้เปรียบในเรื่องของความสูงอย่างแท้จริง อย่างไรก็ตามร่างกายของเหลียงหยู้คุนนั้นอ้วนกว่า มองจากด้านหลังของหลงเซียวแล้วยังสามารถมองเห็นด้านข้างของร่างกายเหลียงหยู้คุนที่ยื่นออกมาได้
ทั้งสองดูเหมือนว่าเป็นพี่น้องที่ไม่ได้เจอกันมานานและกำลังกอดกันอยู่เพราะการพบกันอีกครั้งหลังจากอำลากันมานาน ฉากก็เปลี่ยนไปในทันที และทุกคนก็คาดไม่ถึง
นักฆ่าที่เหลียงหยู้คุนหามาก็ยิ่งตกตะลึงไป เชี่ย เกิดอะไรขึ้น? เมื่อกี้บอกว่าจะยิงปืนหากคุยกันไม่ลงรอยไม่ใช่เหรอ จู่ๆก็กอดกันแบบสองพี่น้องที่สนิทกันนั่นหมายความว่ายังไง?
การเจรจาความร่วมมือกันจะเสร็จเร็วขนาดนี้เลยหรือ?
มีเพียงหลงเซียวเท่านั้นที่รู้ว่า เหลียงหยู้คุนซึ่งถูกเขาปกคลุมไปด้วยเงามืดในเวลานี้ ได้เปลี่ยนสีหน้าไปแล้ว!
เสียงของหลงเซียวเบาและเชื่องช้า “คุณเหลียง ไม่ได้เจอกันมานานแล้ว คุณได้เตรียมเซอร์ไพรส์ไว้ให้ผมอย่างมากมายเลย”
เหลียงหยู้คุนสูดลมหายใจเข้าโดยจิตสำนึก และปากกระบอกปืนที่หน้าท้องของเขาก็รู้สึกได้ชัดเจนผ่านเสื้อผ้าฤดูร้อนที่บาง จนเนื้อหนังของเขาแทบจะถูกเผาไหม้แล้ว
“หลงเซียว ถ้าคุณกล้ายิงปืน คนของข้าก็จะยิงหัวของคุณแตก และคนสองคนที่คุณพามา ก็อย่าคิดว่าจะได้กลับไป”
เหลียงหยู้คุนอยากจะควักปืน แต่มือของหลงเซียวที่จับไหล่ของเขา ใช้แรงอย่างชาญฉลาด เพื่อกดทับเหลียงหยู้คุนจนเคลื่อนไหวตัวไม่ได้ ปืนที่เขาติดอยู่บนเข็มขัดของเขา ถูกหลงเซียวดึงออกไปอย่างง่ายดาย และเส้นพาราโบลาสีดำก็ลงไปสู่ในกอหญ้าที่อยู่ข้างๆ โดยไม่มีเสียงใดๆ และมันก็หายไปในพริบตา
“จริงเหรอ? งั้นก็ลองดูเป็นไง? กระสุนของข้าจะเร็วกว่า หรือว่าการเคลื่อนไหวของคนของคุณจะเร็วกว่า? ถ้าผมยิงมันลงไป ไม่รู้ว่าคุณยังจะมีแรงที่จะออกคำสั่งอีกหรือไม่” นิ้วของหลงเซียวกดประแจ เสียงทึมๆเหมือนฝนตกหนัก
เหลียงหยู้คุนก็ไม่ใช่คนที่อ่อนแออะไร แน่นอนว่าเขาไม่ได้ตกใจกับมันมาก “หลงเซียว คุณอยากพินาศด้วยกันงั้นหรือ!”
หลงเซียวเยาะเย้ย กลิ่นหอมของกลิ่นอากาเว่ที่ชัดเจนในร่างกายของเขาเติมเต็มลมหายใจของเหลียงหยู้คุน ที่เต็มไปด้วยการขัดขวางจากหลงเซียว
“แน่นอนว่าไม่ต้องการ คุณและผมต่างก็เป็นนักธุรกิจทั้งคู่ และทำงานเพื่อเงิน และเห็นเงินเป็นสิ่งสำคัญ ที่ผมมาในวันนี้ แค่อยากจะให้คุณเหลียงลบล้างข้อหาที่ไม่ได้เป็นของผมทิ้ง ถ้ามีใครพูดอะไรที่ไม่ควรพูดไป ช่วยผมหลงเซียวปิดปากของเขาด้วย คุณกับผมก็จะอยู่อย่างสงบสุข”
เหลียงหยู้คุนกัดฟันและพูดว่า “ดูเหมือนว่า คุณจะกลัวแล้วใช่ไหม! ศุลกากรของออสเตรเลียไม่ได้ง่ายอย่างที่คุณคิด วิธีการชุดที่คุณทำอยู่ในประเทศจีน มันใช้ไม่ได้กับที่นี่ใช่ไหม! ดังนั้น……… คุณควรร่วมมือกับผมอย่างชาญฉลาดจะดีกว่า!”
“ดังนั้น……..” หลงเซียวพูดต่อจากคำพูดของเขา บนใบหน้าไม่มีการแสดงใดๆ “ผมจึงมาหาคุณไง ในเมื่อช่องทางที่ถูกต้องผ่านไปไม่ได้ งั้นผมก็ไม่รังเกียจที่จะเปลี่ยนกลยุทธ์ของผม มันง่ายมาก ถอนคำการรายงานเหี้ยนั่นที่คุณแจ้งไปซะ ข้าก็จะไว้ชีวิตสุนัขของคุณไว้”
เหลียงหยู้คุนอยากจะตะโกน และอยากจะด่าว่า แต่เขาก็ด่าอะไรออกมาไม่ได้ บ้าเอ้ย!
“หลงเซียว เจ้าขี้ขลาด! คุณอย่าลืมไปว่าครั้งที่แล้วอยู่ในอเมริกา ในครั้งนี้ผมมีคนจำนวนมากกว่าที่คุณคิด ตราบใดที่คุณปล่อยให้ผมมีชีวิตอยู่ต่อไป ผมรับรองว่าคุณจะได้เดินออกไปอย่างแน่วแน่!”
เหลียงหยู้คุนเยาะเย้ย “ถ้าผมตายไป ตำรวจออสเตรเลียจะติดตามคุณทันที! อีกอย่าง คุณคิดว่าแค่การรายงานข้อมูลง่ายขนาดนั้นงั้นเหรอ? ผมสามารถทำให้คุณมาที่ออสเตรเลียได้ ก็ไม่คิดที่จะปล่อยให้คุณกลับไปได้!”
มันแน่วแน่มาก!
ปืนของหลงเซียวค่อยๆกดลงไปด้านล่าง และเนื้อบนหน้าท้องของเขาก็ล้นออกมา หน้าท้องที่มีไขมันผิดรูป และการรู้สึกเสียวซ่าของหนังกำพร้าและการเสียดสีของกระเพาะอาหารก็ถูกบังคับให้กับเขาในเวลาเดียวกัน
“หนึ่งชีวิตต่อหนึ่งชีวิต ก็โอเคอยู่ การเดินทางมาออสเตรเลียในครั้งนี้ ดูเหมือนว่าผมจะไม่ขาดทุนเลย ถ้าคุณกล้าที่จะแตะต้องผม ผมก็จะมอบเปลือกกระสุนนี้ให้คุณฟรีๆ สิบห้านัด เพียงพอหรือไม่?”
“คุณ!”
จี้ตงหมิงและจางหย่งนั่งอยู่ในรถ เหมือนนั่งอยู่บนกระทะร้อนจริงๆ กระวนกระวายจนอยากจะกระโดดลงไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น จู่ๆก็ไม่มีการเคลื่อนไหวไปมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?
แต่เจ้านายสั่งไว้ว่า ไม่ให้พวกเขาปรากฏตัว มิฉะนั้นพวกเขาอยากจะพุ่งออกไปจริงๆ!
จางหย่งมองไปที่นาฬิกาของเขา “อาหมิง เป็นเวลาสามนาทีแล้ว เจ้านายไม่มีสัญญาณใดๆเลย”
จี้ตงหมิงกัดฟัน และมีเหงื่อเย็นไหลออกมาที่หน้าผากของเขา “รออีกสักครู่ การทำงานของเจ้านายเขามีแผนการของเขาเอง ถ้าเราดำเนินการในตอนนี้อาจก่อให้เกิดการเสียแผนของเขา เจ้านายอาจจะเปลี่ยนแผนตามสถานการณ์ และมีวิธีจัดการที่ดีกว่า”
……..
หลงเซียวจับโทรศัพท์จากกระเป๋ากางเกงของเหลียงหยู้คุน และโทรออกไปยังหมายเลขของกรมศุลกากรออสเตรเลียที่เขาท่องจำไว้ “ตอนนี้ พูดตามที่ผมพูด ผิดไปหนึ่งคำ ผมก็จะแทงด้วยมีดหนึ่งที โอ้ ใช่แล้ว เมื่อกี้นี้ผมบอกว่าคุณเหลียงควรเชิญผมดื่มอะไรอย่างอื่น เลือดของคุณเหมือนจะไม่เลวนะ”
เหลียงหยู้คุนก้มศีรษะลง เขามีแค่ปืนพกไม่ใช่หรือ? แต่ทำไม ภายใต้ปืนพกของเขายังมีมีดด้ามหนึ่งด้วย!
“ไม่ต้องดูแล้ว เพื่อที่จะมาเจอคุณ ผมก็ใช้ความคิดไปไม่น้อยนัก ดังนั้น คุณอย่าปล่อยให้ผมมาเปล่าๆเลยจะดีกว่า มิฉะนั้นใบหน้าของเราทั้งสองคนจะดูไม่ค่อยดี” หลงเซียวกดโทรศัพท์ไปที่หูของเหลียงหยู้คุน พูดอย่างเย็นชาว่า “พูดซะ!”
นิ้วหยาบของเหลียงหยู้คุนกำแน่นเป็นหมัด แต่ในเวลานี้หน้าท้องถูกแทงด้วยคดกริช และเลือดก็ไหลออกมาเช่นนี้ หลังจากที่รู้สึกเจ็บปวด เลือดก็ทำให้เสื้อผ้าของเขาเปียกเปื้อน
“เหลียงหยู้คุน คุณกับผมรู้จักกันมานานหลายปีแล้ว คุณก็รู้ดีว่าผมเป็นคนแบบไหน และอยากจะฆ่าผมงั้นหรือ? หึ!” หลงเซียวกดนิ้วของเขาบนปุ่มหน้าปัดสีเขียว และคดกริชก็จมลึกลงไปในท้องของเหลียงหยู้คุน “คดกริชแทงเข้าไปห้านาที สามารถเข้าถึงเส้นเลือดใหญ่ได้พอดี ถ้าผมคำนวนไม่ผิด แทงลึกลงไปอีกสักหน่อย คุณก็จะ………”
“ผมพูด! แม่งเอ้ย ผมพูด!”
“ดีมาก รักษาความเร็วในการพูดของคุณ ระวังกับการใช้ถ้อยคำ อย่าพูดผิดด้วยล่ะ” หลงเซียวเกี่ยวมุมปากของเขา ปลายคดกริชโผล่ออกมาจากบนปืนพก แม้แต่ปืนพกสีดำก็เปียกเลือดไปหมด
มัน……..สกปรกจริงๆ!
เหลียงหยู้คุนกัดฟันและอดทนความเจ็บปวดไว้ กัดฟันเหล็กของเขาและพูดตามคำแนะนำของหลงเซียวจนจบ
รอให้เขาพูดจบ หลงเซียวก็กดโทรศัพท์ เสียงดังหวด และเส้นโค้งสีดำของโทรศัพท์ก็หายไปในกอหญ้า เขาปล่อยมือข้างหนึ่ง และกดไหล่ของเหลียงหยู้คุน ในเวลานี้ความเจ็บปวดที่รุนแรงทำให้หลังของเขาก้มตัวลง
“เหลียงหยู้คุน คุณอยากจะเล่น ผมก็จะเล่นกับคุณ แต่ผมขอเตือนคุณไว้ว่า คุณอย่าใช้กลอุบายที่ไร้ความรู้สึกเช่นนี้อีก คราวนี้ผมแค่เอาเลือดของคุณ คราวหน้า ผมต้องฆ่าคุณให้ตายแน่ๆ” คดกริชของหลงเซียวถอนออก และปืนพกก็กลายเป็นปืนธรรมดาเหมือนเดิม
แต่กระสุนสิบห้านัด ยังคงเตรียมไว้ให้เขาอยู่!
ความเจ็บปวดทำให้หน้าผากของเหลียงหยู้คุนเต็มไปด้วยเหงื่อเย็น พูดด้วยการหายใจแรงๆ “หลงเซียว ปล่อยมือ”
“เกรงว่า คุณคงจะต้องส่งผมออกไปก่อน”
เมื่อพูดจบ หลงเซียวก็ดึงเหลียงหยู้คุนขึ้นมา คล้องคอเขา กดปืนแนบหน้าผากของเขา แล้วเดินลงบันไดของวิลล่าอย่างรวดเร็ว
คลิก!
ทันใดนั้นปืนกลนับร้อยกระบอกก็เล็งไปที่หัวของหลงเซียว เส้นสายตาอินฟราเรดพุ่งเข้าใส่หัวและหัวใจของหลงเซียวราวกับเม็ดฝน และด้วยการเล็งแบบใกล้ชิด จะฆ่าเขาได้ทุกเมื่อ!
หลงเซียวด่าอย่างลับๆว่าไอ้บ้าเอ้ย!
เหลียงหยู้คุนกะจะไม่ให้เขามีชีวิตที่จะออกไปได้จริงๆ!
อย่างไรก็ตาม หลงเซียวมาที่ออสเตรเลียในครั้งนี้ จริงๆแล้วไม่ได้อยากจะฆ่าคนเลย
“บอส !!”
“บอส! มันเกิดขึ้นได้ยังไง! หลงเซียว ไอ้เหี้ย ปล่อยเขาซะ!”
หลงเซียวเหลือบมองผู้ประหารที่อาละวาดและดุร้ายด้วยสายตาที่เย็นชา และชี้ปากกระบอกปืนของเขาไปที่หน้าผากของเหลียงหยู้คุน “เหลียงหยู้คุน ให้คนของคุณล่าถอยไป”
เหลียงหยู้คุนเจ็บปวดและชักกระตุก กัดฟันแล้วพูดว่า “ถอย………ถอยไป”
“บอส! บอสเลือดของคุณไหลออกมาแล้ว!”
“บอส!”
เสื้อผ้าของหลงเซียวถูกสายลมยามค่ำคืนผัดจนมีเสียงล่าๆดังขึ้น มือของเขาเต็มไปด้วยเลือดของหเหลียงหยู้คุน เลือดหยดลงบนเสื้อสูทเขาผ่านข้อมือของเขา เขาเลิกคิ้วและพูดว่า “หเหลียงหยู้คุน ผมคิดว่าเลือดของคุณนั้นต้องไม่อร่อยแน่ๆ”
จี้ตงหมิงตกตะลึง เมื่อเห็นว่าเจ้านายจับตัวเหลียงหยู้คุนเป็นโล่มนุษย์!
จางหย่งเปิดประตูรถ “บอส! ขึ้นรถ!”
หลงเซียวดึงคอเสื้อของเหลียงหยู้คุน และเตะคนเข้าไปในรถ “กันไว้ ไปกับผมสักหน่อย”
เหลียงหยู้คุนถูกเขาโยนเข้าไปในรถ และคนทั้งคนก็ร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด “หลงเซียว ผมแม่งปล่อยคุณไป คุณแม่งปล่อยผมลงจากรถ!”
หลงเซียวเช็ดเลือดออกจากมือ “ปล่อยคุณไป? คุณโง่หรือคิดว่าผมโง่กันแน่? พลซุ่มยิงนับร้อยคนของคุณ ไม่มีผู้ประกันที่ดีเช่นนี้ รถของผม คนของผม ไม่ใช่จะถูกพวกคุณยิงจนทะลุไปทั้งหมดหรือ?”
เขามองเห็นกลยุทธ์ของเหลียงหยู้คุนอย่างละเอียด!
จี้ตงหมิงถอนหายใจอย่างโล่งอกกุมหัวใจ แม่เอ้ย กลัวแทบตาย คิดว่ารอบนี้จะต้องตายไปแล้วจริงๆ แต่ไม่คิดว่าไอคิวของเจ้านายจะเปิดทางได้!
ไม่ไม่ไม่ เขาดูถูกไอคิวของเจ้านายเกินไปตั้งแต่แรก!
เมื่อรถขับไปได้ครึ่งทาง หลงเซียวก็เปิดประตูรถ และ “เชิญ” เหลียงหยู้คุนลงจากรถไป “เหลียงหยู้คุน คุณกับผมทำงานร่วมกันมานานหลายปีแล้ว และไม่จำเป็นต้องข้ามแม่น้ำเสร็จแล้วก็รื้อสะพานทิ้ง ในช่วงนี้ผมไม่สะดวกที่จะฆ่าสัตว์ แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะไม่กลับไปทำธุรกิจเก่าของผม”
ประตูปิดลงอีกครั้ง เหลียงหยู้คุนคุกเข่าลงบนพื้น ปิดบาดแผลและมองไปที่ไฟท้ายรถของหลงเซียว ราวกับว่าวิญญาณของเขาถูกดูดออกไปทั้งคน
เมื่อกี้นี้เขาได้ผ่านอะไรมาบ้าง? นอกจากความรู้สึกเสียวซ่าที่ชัดเจนบนร่างกายของเขา เขายังรู้สึกว่าตัวเองฝันไป!
ไม่ ไม่ใช่ความฝัน! เป็นหลงเซียว หลงเซียวที่เขาคุ้นเคย! เมื่อหลายปีก่อนเขาก็รู้ว่า ชายคนนี้ที่ดูเหมือนสงบนิ่ง มีวิธีการที่ชั่วร้ายและมีระดับสูงมาก!
แต่หลงเซียว คุณอย่าชะล่าใจ! คุณ! อย่าชะล่าใจ!
………..
ซิดนีย์ ชั้นบนสุดของโรงแรมสี่ตี้ห้องซีวิว
จี้ตงหมิงดื่มน้ำลงไปหนึ่งแก้ว “เหี้ย ผมไม่ไหวแล้ว หัวใจผมเต้นแรงมาก และไม่ได้ทำแบบนี้มาหลายปีแล้ว นี่เป็นการทดสอบคุณภาพจิตที่พิเศษมากจริงๆ เป็นเพราะอายุผมเริ่มมากขึ้นแล้วใช่ไหม?”
จางหย่งนั่งอยู่บนโซฟา เอียงขาข้างหนึ่ง และส่ายหัว “ช่วงนี้เจ้านายกลายเป็นคนใจอ่อนไปแล้ว ถ้าเป็นแต่ก่อน ถูกเหลียงหยู้คุนโจมตีด้วยวิธีเช่นนี้ เขาต้องยิงหัวของเขาระเบิดแน่ๆ และแค่ตัดเส้นเลือดเพียงเส้นเดียว มันเบาไปสำหรับเขาจริงๆ”
จี้ตงหมิงหัวเราะและพูด “ปัญญาอ่อนเหรอมึง? คุณนายหญิงกำลังจะคลอดแล้ว คุณจะให้เจ้านายฆ่าคนในช่วงเวลานี้เหรอ?
“อ๋อๆ ใช่ ผมลืมไป!”
ทั้งสองมองไปที่ห้องน้ำพร้อมกัน และจางหย่งก็ดึงแขนเสื้อของจี้ตงหมิง “อาหมิง เจ้านายเข้าไปอาบน้ำเกือบครึ่งชั่วโมงได้แล้ว สามารถถูจนผิวหนังลอกออกได้แล้วมั้ง? ทำไมยังไม่เห็นออกมาเลย?”
จี้ตงหมิงคิดถึงกลิ่นไอที่เย็นชา ตอนที่เจ้านายโยนชุดออกไปนอกกระจกรถระหว่างทาง………
“บนร่างกายของเจ้านายเปื้อนเลือดของเหลียงหยู้คุน กำลังรู้สึกขยะแขยงอยู่หรือเปล่า?”
จางหย่ง “………” เขารู้สึกยอมใจและพูดไม่ออกเลย
หวุ๊ดๆ หวุ๊ดๆ
จู่ๆโทรศัพท์ของหลงเซียวที่วางไว้บนโต๊ะก็ดังขึ้นมา
จี้ตงหมิงเห็นคำว่าภรรยาสุดที่รักลอยอยู่บนหน้าจอ “ทำไงดี? จะรับสายดีหรือไม่?”
จางหย่งส่ายหัว “ไปเคาะประตู และเรียกเจ้านาย”
จี้ตงหมิงกระแอมไอ “เจ้านายยังอาบน้ำไม่เสร็จ ไม่เหมาะสมมั้ง”
จางหย่งกินลูกอม และยิ้ม “คุณคิดว่าการอาบน้ำเป็นเรื่องสำคัญ หรือเป็นภรรยาสำคัญกว่า?”
“โอเค! ผมจะไปเคาะประตู”
จี้ตงหมิงเคาะประตู มีเสียงน้ำกระเซ็นอยู่ข้างใน เวียนหัว เจ้านายทำไมคุณไม่กระโดดลงไปในมหาสมุทรแอตแลนติกเลยทีเดียวล่ะ?
“บอส โทรศัพท์จากคุณหมอฉู่………”
ว้าว!
ประตูห้องน้ำเปิดออกในเวลาไม่ถึงวินาที และความเร็วนั้นเร็วมาก จนจี้ตงหมิงต้องตกตะลึง และเมื่อเหลือบไปเห็นฉากเมื่อกี้นี้ เขาก็เหมือนว่าจะเห็นเจ้านายที่ไม่ได้ใส่……..เสื้อผ้า!
หลงเซียวหยิบโทรศัพท์ออกไปด้วยมือเปียก และปิดประตูอีกครั้ง
จี้ตงหมิงยังคงอยู่ในท่าที่ยื่นมือถือโทรศัพท์ “……….”
ข้างใน หลงเซียวปิดฝักบัว และรับโทรศัพท์
“ลั่วลั่ว ดึกขนาดนี้แล้วยังไม่นอนอีกหรือ?”
จริงๆแล้วฝั่งลั่วหานยังเป็นช่วงค่ำคืนที่ไม่ได้ดึกมาก เธอพึ่งนอนลง และเขาไม่อยู่บ้าน เธอนอนคนเดียวหลับไม่ค่อยสนิทเลย ยิ่งเธอใกล้คลอดเท่าไหร่ ก็ยิ่งกระสับกระส่ายมากขึ้นเท่านั้น
“งานของคุณเป็นอย่างไรบ้าง? ยังราบรื่นดีไหม?”
หลงเซียวเช็ดหน้าและผมของเขา “ราบรื่นดี พรุ่งนี้ผมจะไปพบคู่ค้าหลายคน ดูเหมือนว่าจะได้กลับก่อนเวลา”
ลั่วหานกล่าวว่า “เอาล่ะ พักผ่อนก่อนเถอะ”
นี่ก็จะวางสายแล้วเหรอ?
“โทรหาผม มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?” หลงเซียวพันผ้าขนหนูอาบน้ำ แขวนไว้แบบหลวมๆที่ใต้สะดือ และเดินออกจากห้องน้ำ ยืนเท้าเปล่าอยู่บนพรม
จี้ตงหมิงและจางหย่ง “……….”
ลั่วหานกล่าวว่า “ไม่มีเรื่องอะไรเลย ฉันคิดถึงคุณไง”
ใบหน้าที่สวยงามของหลงเซียวยิ้มอย่างหัวใจละลาย การแสดงออกที่อ่อนโยนของเขากับนักฆ่ากระหายเลือดในตอนกลางคืนนั้นเหมือนเป็นคนสองคนเลยจริงๆ “ผมจะกลับไปแล้วในไม่ช้า ไปนอนหลับให้ดีๆ”
จี้ตงหมิงมองไปที่จางหย่ง “………”
“โอเค ราตรีสวัสดิ์”
หลังวางโทรศัพท์ลง หลงเซียวมองไปที่สองคน ด้วยสายตาเย็นชา “ยังไม่กลับไปที่ห้องของพวกคุณอีก?”
จี้ตงหมิงอ่า อ่า “บอส ศุลกากรกำลังรอข่าวของคุณอยู่ บอกว่าอีกฝ่ายถอนรายงานต่อต้านคุณไปแล้ว…….”
“ให้ทนายไปคุยเอง”
จางหย่งกล่าวว่า “บอส………”
“ตูม!!”
เสียงของจางหย่งยังไม่จบลง ทันใดนั้นกระสุนก็พุ่งทะลุกระจกหน้าต่างฝรั่งเศส และกระสุนก็เจาะเข้าที่ด้านหลังของเก้าอี้โซฟา!
“บ้าเอ้ย! เหลียงหยู้คุนเหมือนสุนัขกระโดดข้ามกำแพงตอนไม่มีทางสู้ บอส คุณไป…….ใส่เสื้อผ้าได้เลย! อาหย่งกับผมจะรับมือไว้ก่อน!”
จี้ตงหมิงชักปืนพกออกจากเข็มขัด หันกลับไปนั่งยองๆหลังตู้ไวน์
ดาดาดา! ปืนกลกวาดอย่างเมามัน และไม่ถึงสิบวินาที หน้าต่างฝรั่งเศสก็แตกเป็นเศษขยะ
หลงเซียวขมวดคิ้ว และกลับไปที่ห้องนอนอย่างเร่งรีบ
ไม่รู้ว่ากลุ่มมือสังหารที่ถือปืนกลหรือถือปืนพกไล่ล่ามาจากไหน และพวกเขาก็ปีนเข้ามาจากหน้าต่างกระจกโดยมีเชือกห้อยอยู่!
ภายใต้คืนที่มืดมน แสงวาบของกระสุนส่องแสงเป็นประกายยิ่งนัก!
พวกเขาสวมชุดเกราะ และถือปืนไรเฟิลอัตโนมัติ HKM27 ซึ่งทรงพลังและอันตรายถึงตาย จี้ตงหมิงเหลือบมองไปเห็นนักฆ่าสิบคนถือปืนไรเฟิลบินลงมาจากหลังคา นอกจากนี้ ยังมีกระสุนที่เล็งไปที่หัวของพวกเขาที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกำลังบินมา!
ทีมตรงข้ามได้เตรียมพร้อมพลซุ่มยิงไว้แล้ว และยังมีมากกว่าหนึ่งคนอีกด้วย
ในครั้งนี้เหลียงหยู้คุน ต้องการที่จะฆ่าเขาให้ตายนี้จริงๆ
จี้ตงหมิงด่าว่าคำหนึ่ง “เชี่ย!” ชายผู้ดุร้ายบินไปที่ด้านหลังโซฟา ดันโซฟาด้วยไหล่ของเขาและผลักไปข้างหน้าหลายสิบเซนติเมตร แล้วกระแทกกับหน้าต่างที่สูงจากพื้นจรดเพดาน ปืนพกเล็งไปที่คนด้านบน และ “ตูม” ลั่นกระสุนออกไป!
จางหย่งคุกเข่าลงบนพื้น “อาหมิง มีความแตกต่างมากเกินไประหว่างศัตรูกับตัวเรา ไม่สามารถต่อสู้ด้วยกำลังได้! ถอนตัว!”
เสียงกระสุนดังระเบิดเข้าหู กระสุนบินขี้เลื่อยออกมาจากโซฟาหนังสีดำ ฟองน้ำด้านในโผล่ออกมา และแผ่นหลังทั้งหมดก็เละไปหมด
จางหย่งเตะเก้าอี้ขึ้นไปในอากาศ และเก้าอี้ไม้สีขาวก็กระแทกเข้ากับคนหนึ่งในนั้น จากนั้นสิ่งที่ตามมาคือคู่ต่อสู้ก็ยิงอย่างร้อนแรงมากยิ่งขึ้น
จี้ตงหมิงกลิ้งไปมาบนพื้นเหมือนแมว และกลิ้งไปที่ด้านหลังของเปียโน โดยที่หลังของเขาพิงอยู่บนชั้นวางเปียโน การหายใจและการเต้นของหัวใจของจี้ตงหมิงเร็วขึ้นอย่างบ้าคลั่ง มือของเขาลากฐานของปืนพกอย่างรวดเร็ว และเล็งไปที่ชายพกปืนคนนั้น ปัง!
“แม่งเอ้ย!” จี้ตงหมิงอยากจะยิงอีกครั้ง และพบว่าที่ใส่กระสุนว่างเปล่า แม่งเอ้ย กระสุนถูกยิงจนหมดไปแล้ว
จางหย่งเห็นเขาทิ้งปืนพกด้วยสายตาที่ว่องไว และแบกเก้าอี้ที่อยู่หลังเปียโนขึ้นมาเริ่มการต่อสู้แบบประชิดตัวกับนักฆ่า หัวใจของเขากระวนกระวาย ไอ้เหี้ย และอีกฝ่ายถือปืนไรเฟิลอยู่ คุณแม่งเอาแค่เก้าอี้ตัวเดียวมันจะมีประโยชน์อะไร?
กระดิ่งกริ๊ง!
จี้ตงหมิงพลิกตัวและกดลงบนคีย์สีดำและสีขาวของเปียโน เสียงโน้ตลำดับสูงๆดังขึ้น ท่ามกลางเสียงปืนกลคำราม เสียงนั้นน่าฟังอย่างไม่คาดคิด
จี้ตงหมิงคล้องแขนของเขาไว้รอบคอของชายคนนั้น และใช้นักฆ่าเป็นเกราะกำบังตัวเอง ในขณะเดียวกันเขาก็กระชับลำคอของเขา และกระแทกเอวของเขาอย่างแรงด้วยเข่า
กลางกลางๆ หลังจากการต่อสู้อย่างหนักหน่วงสองสามครั้ง จี้ตงหมิงก็หักแขนของชายคนนั้นอย่างแรงเพื่อฉกอาวุธของเขา อย่างไรก็ตามภายไต้ที่ไม่มีเกราะป้องกันใดๆ จี้ตงหมิงไม่มีโอกาสที่จะชนะอย่างแน่นอน
จู่ๆอีกคนก็เล็งไปที่หัวของจี้ตงหมิง และปากกระบอกปืนสีดำสนิทก็เล็งไปที่กึ่งกลางคิ้วของเขา——
“ฟ่อ!”
ทันใดนั้นจี้ตงหมิงก็กัดฟันและคว้าไหล่ของชายคนนั้น กดตัวเองลงไปสองสามเซนติเมตรอย่างบังคับ นี่ถึงหลบกระสุนไปได้
แต่เขาไม่สามารถหลบเลี่ยงได้ทัน ถูกฝ่ายตรงข้ามเตะเข้าที่หน้าท้องของเขา และล้มลงคุกเข่าข้างหนึ่งด้วยความเจ็บปวด
“ไปตายซะเถอะ!” ปืนของนักฆ่าเล็งไปที่หัวของจี้ตงหมิงในระยะใกล้ด้วยความเหนือกว่าอย่างแท้จริง และเขาก็จบลงด้วยกระสุนเพียงนัดเดียว
ทันใดนั้นรูม่านตาของจี้ตงหมิงก็เบิกกว้าง และดวงตาแดงก่ำจ้องไปที่ชายคนนั้นด้วยความประหลาดใจ คาดไม่ถึงว่า ชีวิตนี้ของเขาก็จะจบลงเช่นนี้แล้วหรือ?
“หวด” มีร่างที่เดินผ่านไปเมื่อจี้ตงหมิงกล่าวสุนทรพจน์สุดท้าย ราชาสิงโตที่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วซึ่งจู่ๆก็กระโดดขึ้นเขา ในป่าร่างที่แข็งแรงนั้นว่องไว เพียงแค่เตะ ต่อย และยิง ทุกอย่างมันเร็วเกินไป!
มันเร็วเกินกว่าที่เขาจะมองเห็นได้ชัดว่าคนที่มาคือใคร!
เร็วเกินกว่าที่สายตาของเขาก็ไม่สามารถจับข้อมูลที่สามารถแยกแยะตัวตนของบุคคลได้อย่างมีประสิทธิภาพ
ไม่ ไม่จำเป็นต้องเดาก็รู้ว่าคือใคร แต่ว่า จี้ตงหมิงก็ยังมองอยู่อย่างโง่ๆ
เจ้านาย!
คนที่ใส่เสื้อแขนสั้นสีขาว และกางเกงขายาวสีดำที่อยู่ด้านหน้าของเขา ผู้ชายที่มีสไตล์คล้ายกับจางหย่งประมาณห้าหกสิบเปอร์เซ็นได้ เป็นเจ้านายของเขางั้นหรือ?
โอ้แม่เจ้า ให้อภัยเขาที่เป็นคนโง่เล็กน้อยในตอนนี้ ดังนั้นความสนใจของเขาจึงถูกดึงดูดโดยเสื้อแขนสั้นของเจ้านาย อีกอย่าง ยังเป็นเสื้อแขนสั้นสีขาวที่มีลายหัวใจสีแดงอยู่ด้านหน้าด้วย นี่ไม่ใช้เสื้อผ้าที่จางหย่งชอบใส่หรือ?
ถึงแม้ว่าจะดังมาก แต่ทำไมถึงมีความหล่อและความเก๋ที่แตกต่างกันเมื่อสวมใส่อยู่บนตัวเจ้านาย?
“รับไว้!”
จี้ตงหมิงยังคงทำตัวโง่เขลา หลงเซียวโยนปืนพกกระบอกเดียวในมือไปที่เขา ปืนพกที่เขาบรรจุก ปืนพกที่ยังเหลือกระสุน 14 นัด ในเวลานี้ก็ถูกจับไว้ในมือของเขาอย่างน่าอัศจรรย์
“บอส!”
เมื่อเห็นว่าเจ้านายต่อสู้กับนักฆ่าโดยตรงด้วยหมัดและเท้าแบบไม่มีอาวุธ จี้ตงหมิงจึงตกใจมากจนท่อปัสสาวะของเขาอุดตันภายในไม่กี่นาที
“ไป!”
คำเดียว ที่ออกคำสั่ง
หลงเซียวตัดไหล่ของชายคนหนึ่งด้วยแขนข้างเดียว คนหลังเจ็บปวด และคุกเข่าลงกับพื้นอย่างแรง และอาวุธในมือของเขาก็ตกลงที่พื้น
“ไม่ได้! ต่อสู้ไปด้วยกัน!”
ปืนพกของจางหย่งก็เสียเช่นกัน เขาโยนปืนพกเปล่าทิ้ง และโยนเบียร์ไวน์ขาวและไวน์แดงในตู้ไวน์ออกไปให้หมด
“อาหย่ง รับไว้”
หลงเซียวเกี่ยวปลายเท้าของเขา และปืนที่มีกระสุน น้ำหนักหลายกิโลกรัมเตะไปตามพื้นอย่างแม่นยำจนถึงเท้าของจางหย่ง
จางหย่งหยิบปืนขึ้นมา และโต้กลับนักฆ่าที่ยังคงยิงอยู่ข้างนอกอย่างโกรธเกรี้ยว อย่างไรก็ตาม กระสุนไรเฟิลของเขาก็ใกล้จะหมดแล้ว
“บอส คุณไปก่อน อาหมิงกับผมจะกันไว้”
