บทที่ 1083 กราบเจ้านาย
เช้าวันต่อมา แสงแดดอบอุ่นสาดส่อง วันใหม่มาเยือนแล้ว
ลั่วหานลืมตาขึ้น ตอนนี้เป็นเวลาหกโมงสี่สิบ
กำลังจะเปิดผ้าห่มขึ้น ขยับเพียงเล็กน้อย ก็ถูกหลงเซียวคว้าเอาไว้ “วันนี้มีผ่าตัดกี่เควส”
ลั่วหานสางผมที่ยุ่งเหยิงเพราะการนอน หันกลับไปมองใบหน้าหล่อเหลาของเขา “สองค่ะ ตอนเช้าเป็นผ่าตัดใหญ่ ฉันเป็นแพทย์ผ่าตัด ตอนบ่ายเป็นคนไข้ของจิ้นเหยียนซ่อมแซมระบบทางเดินหัวใจ ฉันเป็นผู้ช่วยเขา วันนี้คุณหมอหวังติดธุระกะทันหัน”
ความหมายก็คือ เดิมมีการผ่าตัดแค่เควสเดียว เควสที่สองคือเควสกะทันหัน
“ตอนบ่ายผ่าตัดเสร็จแล้วบอกผม ผมจะไปเยี่ยมแม่ที่โรงพยาบาล”
ถ้าเธอกำลังผ่าตัด เขาไปหาก็คงจะไม่เจอ
ลั่วหานยกมือหนึ่งข้างขึ้นไปนวดขมับของเขา “รู้แล้วค่ะ คุณพักผ่อนต่ออีกหน่อย เมื่อคืนชูชูร้องไห้ถึงตอนไหนคะ”
เมื่อคืนนอนหลับทั้งๆที่มีเสียงลูกสาวกำลังร้องไห้จ้า ลั่วหานนับถือตัวเองจริงๆ เมื่อก่อนได้ยินเสียงลูกสาวร้องไห้แล้วก็วิ่งไวยิ่งกว่าใคร แต่เมื่อคืนเธอเหนื่อยจนอ่อนปวกเปียกไปทั้งตัว ไม่มีแรงเลยสักนิด อ่อนปวกเปียกราวกับไม่มีกระดูก
“ร้องพักหนึ่งก็หยุด เสี่ยวเจ๋อร้องเพลงให้เธอฟัง เป็นเด็กดีเชียวล่ะ”
ตอนเช้าหลงเซียวเองก็มีประชุมช่วงเช้า นอนต่ออีกสักพักก็ลุกขึ้นมาทานอาหารเช้า
ลั่วหานไปถึงโรงพยาบาลมีคุยก่อนผ่าตัด ออกเช้ากว่าหลงเซียว หลงเซียวทานอาหารเช้าเสร็จจึงนึกขึ้นได้ หลงเจ๋อเหมือนจะยังไม่มีความเคลื่อนไหว
“อาเซียง คุณชายรองล่ะ”
“คุณชายรองไม่ใช่อยู่ห้องคุณหนูเหรอคะ เหมือนว่าเขาจะยังไม่ออกมาเลยค่ะ” เมื่อเช้าอาเซียงดูหลายรอบแล้ว เหมือนว่าจะยังไม่เห็นแม้แต่เงา ดังนั้นเขาน่าจะยังอยู่ด้านใน
หลงเซียวจับมุมปาก “อืม”
“เสี่ยวเจ๋อ”
หลงเซียวเคาะประตูเบาๆ ด้านในไม่มีเสียงตอบรับ อีกด้านป้าหลันกำลังอุ้มป้อนนมชูชู วันนี้ลูกสาวเป็นเด็กดีเป็นพิเศษ ดื่มนมเสร็จก็ดิ้นอยากให้หลงเซียวอุ้ม
หลงเซียวอุ้มลูกมือเดียว อีกมือยกขึ้นเคาะประตู “เสี่ยวเจ๋อ”
ไม่มีเสียงตอบรับ หลงเซียวผลักประตูเปิดออก
“…”
หลงเจ๋อนอนแผ่หราอยู่บนเตียงเดี่ยว ศีรษะพาดอยู่ปลายเตียงปากอ้ากว้าง ลมหายใจสม่ำเสมอบ่งบอกว่ากำลังหลับสบาย
ผ้าห่มหล่นลงแล้วสองในสามส่วน มีเพียงมุมหนึ่งที่พาดอยู่บนหน้าท้อง ขากางเกงนอนข้างหนึ่งม้วนขึ้นจนถึงเข่า อีกข้างพาดอยู่บนขอบเตียง ถ้าขยับอีกเล็กน้อยก็คงตกลงไปแน่
หลงเซียวก้มลง ดึงผ้าห่มเบาๆ
แพรขนตาของหลงเจ๋อขยับ ผมตกลงมาปิดตา ชั่วครู่ราวกับรู้สึกว่ามีอะไรแปลกไป เพียงขยับตัวเล็กน้อย…
พลั๊ก
แค่ขยับ ร่างทั้งร่างก็ตกลงไปบนพื้นแล้ว
มือหลงเซียวยังถือผ้าห่มเอาไว้อยู่ “ตื่นแล้วเหรอ”
“ผม…เฮ้ย…”
หลงเจ๋อตกกระแทกพื้นจนมึนหัว เงยหน้าขึ้นมองเห็นเท้าสองข้าง เท้าเรียวยาวของพี่ชายสวมสลิปเปอร์อยู่
“พี่ใหญ่ อรุณสวัสดิ์ครับ…”
หลงเจ๋อขยี้ศีรษะที่ยุ่งเหยิง ลุกขึ้นท่าทางสง่างาม
“ไม่เช้าแล้ว ไปล้างหน้าแปรงฟันมาทานข้าว ช่วงสายมีประชุมที่ฉู่ซื่อ คงไม่ลืมใช่ไหม”
ชูชูก็ซุกซนอยู่ในอ้อมแขนคนเป็นพ่อ อาศัยจังหวะที่พ่อกำลังคุยกับอา มือน้อยเลยเนกไทไม่หยุด เล่นอย่างสนุกสนาน
ในที่สุดหลงเจ๋อก็ตื่นจากการนอนเข้าสู่โหมดทำงาน “พี่ใหญ่ ผลการตรวจสอบยาของฉู่ซื่อไม่เจออะไรทั้งนั้น บางทีอาจจะเป็นการเข้าใจผิด”
“ฉันรู้ แต่ยาต้องมีความปลอดภัยเป็นที่หนึ่ง เรื่องนี้นายต้องตรวจสอบอย่างละเอียด”
โดยเฉพาะเรื่องนี้ แม้จะปลอดภัย แต่ก็เป็นการเตือนแล้ว อันตรายซ่อนอยู่ทุกหนทุกแห่ง ต้องระมัดระวังให้มาก
“ครับ เดี๋ยวผมกลับไปคุยในที่ประชุมด้วย แต่ว่านะ หึหึ วันนี้หน้าตู้หลิงเซวียนคงไม่ได้น่าดูเท่าไหร่แน่ ฮ่าๆ”
หลงเซียวเพียงยิ้ม ไม่ตอบ
……
เก้าโมง ตลาดหุ้นเปิดตามเวลา
จี้ตงหมิงเฝ้าอยู่หน้าจอไม่ห่างไปไหน เฝ้ารอคอยช่วงเวลาประวัติศาสตร์ เขาอยากรู้จริงๆ ซุนซื่อที่ตกต่ำมากๆเมื่อวาน วันนี้จะเป็นยังไง
ตู้หลิงเซวียนเองก็ไม่ต่างจากจี้ตงหมิง จับจ้องหน้าจอไม่ละสายตา
มือเขาคบบุหรี่ กลิ่นบุหรี่กระจายคละคลุ้งไปทั่วห้อง แก้วตรงหน้ามีบุหรี่วางอยู่ห้าอัน
“ให้ตายสิ”
ตลาดหุ้นเปิด หุ้นของบริษัทซุนซื่อตกต่ำถึงขีดสุด เส้นเขียวนั้นมันช่างสะดุดตามาก ไม่สิ มีเสียดตาซะจริง
ตู้หลิงเซวียนดับบุหรี่ด้วยความโกรธ ทำลายที่เขี่ยบุหรี่แตกกระจาย “บัดซบ”
ได้ยินเขาสบถ เจิ้งซินก็ไม่ได้เอ่ยอะไร เดินไปยังห้องรับแขกหยิบรีโมทมา กดเปิดโทรทัศน์
“เมื่อคืนที่ผ่านมา เจ้าหน้าที่ได้ตรวจสอบประธานกรรมการบริษัทซุนซื่อซุนปิงเหวิน รวมไปถึงภรรยาของเขาโม่หรูเฟย เป็นความจริงที่ทั้งสองร่วมมือกันพยายามฆ่าคุณฉู่ลั่วหานและคุณหลงเซียว ขณะเดียวกัน เหตุที่เกิดกับโรงพยาบาลหวาเซี่ยก็เป็นฝีมือของซุนปิงเหวินเช่นเดียวกัน ตอนนี้มีหลักฐานมัดตัว…”
รายงานข่าวได้ให้คำตอบแก่ตู้หลิงเซวียนเรียบร้อยแล้ว แต่คำตอบนี้ไม่เป็นที่พอใจของตู้หลิงเซวียนเท่าที่ควร
ซุนปิงเหวินฆ่าคนนั้นกลายเป็นเรื่องจริงแล้ว ตอนนี้หุ้นของบริษัทซุนซื่อตกต่ำลงมาก ซุนปิงเหวินไม่น่าเป็นเหตุ
เจิ้งซินเปลี่ยนช่อง
“ข่าวล่าสุด เช้านี้หุ้นของบริษัทซุนซื่อนั้นดิ่งลงถึงขีดสุด ผู้ถือหุ้นใหญ่หลายท่านให้ข้อมูลว่า ตอนนี้ซุนซื่อนั้นถึงทางตัน เป็นหนี้ธนาคารหลายหมื่นล้าน ธนาคารกำลังยึดสินทรัพย์ของซุนซื่อ คาดว่าบริษัทซุนซื่อนั้นใกล้จะล้มละลายแล้ว”
มือข้างหนึ่งของเจิ้งซินจับที่พนักเก้าอี้ อีกข้างยกขึ้นเท้าคาง “คงไม่ใช่มั้ง พวกคุณซื้อหุ้นของซุนซื่อไปแล้วไม่ใช่เหรอคะ จะล้มละลายได้ยังไง ตู้หลิงเซวียน คุณรีบสอบถามสถานการณ์ดูสิคะ”
ใบหน้าของตู้หลิงเซวียนนั้นทะมึนขึ้น คิ้วขมวดมีไอทะมึนแผ่ออกมา “หลงเซียวเล่นอะไร”
ยังต้องถามอีกเหรอ
หลงเซียวซ้อนแผน บริษัทซุนซื่อถูกกดดันจากธนาคาร ผู้ถือหุ้นถอนตัวออกไปหมด นี่มันเป็นแผนที่ถูกวางเอาไว้แล้ว
เจิ้งซินหน้าซีด “นี่หมายความว่า เงินที่คุณลงทุนไปก็คว้าน้ำเหลวน่ะสิ”
สวรรค์ เงินเยอะขนาดนั้น
ตู้หลิงเซวียนขยับคอเสื้อเพื่อให้หายใจได้สะดวก “หลงเซียวลงมือร้ายกาจ ไอ้บ้าเอ๊ย”
เจิ้งซินอ้าปากค้าง ไม่รู้จะพูดอะไร
เคยเตือนคุณเอาไว้แล้ว คุณเองที่ไม่ยอมฟัง
หลงเซียวรังแกได้ง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ
MBK
“ฮ่าๆ”
“เยี่ยม”
“ทั้งหมดอยู่ในการควบคุมของท่านประธาน”
“เป็นไปตามแผน สมบูรณ์แบบ”
เสียงกู่ร้องดีใจจากฝ่ายเทคนิค ในที่สุดก้อนหินหนักอึ้งที่อยู่ในใจของทุกคนก็หล่นลงมาแล้ว พวกเขาเดินแผนการตามคำสั่งของหลงเซียวทุกขึ้นตอนอยู่เงียบๆ แต่ก็ยังกลัวว่าจะทำผิดพลาด มีความเป็นไปได้สูงว่าจะพังไปทั้งเกม”
ลุ้นหนักมาทั้งคืน ตอนนี้มีชีวิตอยู่ต่อไปได้แล้ว
“ผู้ช่วยจี้ พี่น้องเราไม่ได้นอนทั้งคืน คุณต้องแสดงความขอบคุณ เลี้ยงข้าวด้วย”
“เลี้ยงข้าวและนวดตัวไปเลย”
“นวดตัวคืออะไร ให้ผู้ช่วยจี้ได้พาพวกเราไปดูแลสุขภาพ ผู้ช่วยจี้ เราจะโทรมไม่ได้นะ”
ผู้เชี่ยวชาญด้านเทคนิคฝีมือดีหลายคนเอ่ยล้อเล่น แกล้งหยอกเย้าจี้ตงหมิง
จี้ตงหมิงเท้าเอว “คิดจะแกล้งผมเหรอ ผมก็ทำงานนะ มีอะไรก็ไปหาท่านประธานโน่น”
“ไม่ถูกนะผู้ช่วยจี้ คุยกันแล้ว เรื่องนี้สำเร็จแล้วต้องให้รางวัล พวกเราวุ่นมาสี่สิบแปดชั่วโมงแล้วนะ อดนอนจนผอมไปหมดแล้ว”
“ผอมลงสองสามกิโลเลย ดูสิ หน้าผมซูบลงเลย”
ชายหนุ่มอายุราวๆยี่สิบกว่าที่อ้วนที่สุดในทีมบ่นเรื่องไขมันบนใบหน้าของเขา
คนอื่นเสริมขึ้น “ใช่ ใช่ ใช่ ดูเจ้าอ้วนของเราซูบผอม พ่อแม่ต้องปวดใจแน่ๆเลย”
“เลี้ยงข้าว ต้องเลี้ยงข้าว”
“ทานข้าว ทานข้าว”
“แค่ทานข้าวเหรอ”
ทุกคนเสียงดังขึ้นมากดดันจี้ตงหมิง ทันใดนั้นเสียงเซ็กซี่น่าหลงใหลก็ดังขึ้น ทุกคนต่างพากันเงียบสนิท
จี้ตงหมิงตอบสนองโดยไง รีบหันกลับไป “เจ้านาย”
พนักงานคนอื่นเดิมไม่มีโอกาสได้เจอกับนายใหญ่ วันนี้กลับได้เจอท่านประธานมาโผล่อยู่ที่นี่ ตื่นเต้นยิ่งกว่ามีกษัตริย์มาออกเยี่ยมราษฎรอีก
ท่านประธาน คุณชายเซียวเลยนะ ถึงขั้นมาเยี่ยมพวกเขาเลย
สวรรค์ ให้อดนอนอีกสองวันก็ยอม
คนอื่นๆไม่กล้าส่งเสียง ยืนตรงอยู่แบบนั้น
หลงเซียวเห็นแบบนั้น จึงบอกจริงจังทว่าไม่มีซึ่งความเย็นชา “พวกคุณทำประโยชน์ใหญ่หลวง บริษัทไม่เอาเปรียบพวกคุณหรอก ตามผมออกมา”
คนด้านในต่างมองหน้ากัน ตามเจ้านายออกไปเหรอ
หมายความว่ายังไง
จี้ตงหมิงคว้าคนที่อยู่ใกล้ที่สุด “อึ้งอะไรกัน ออกมา”
หลายคนรีบสาวเท้าตามหลงเซียวออกไป ระหว่างทางแผนกต่างๆต่างก็อิจฉา สายตาแทบอยากจะปล้นชีวิตพวกเขาไปซะให้ได้
“ดูด้านนอกสิ”
ทุกคนมองตามหลงเซียวด้วยความตกตะลึง ด้านล่างเป็นขบวนรถยนต์ใหม่เอี่ยม
“หนึ่งคนหนึ่งคัน กุญแจอยู่ในรถ ไปหยิบเอาเถอะ”
หลงเซียวบอกเสียงเรียบใช้ปลายคางชี้ไป ราวกับที่อยู่ตรงหน้านั้นเป็นเหมือนผักเหมือนปลา เลือกได้ตามสบาย
“เจ้านาย ล้อเล่นหรือเปล่าครับ”
จี้ตงหมิงมึนงง ก่อนหน้านี้เขาได้ยินเจ้านายบอก ล้มซุนซื่อเอาชนะตู้หลิงเซวียนได้ จะมีรางวัลใหญ่ให้ทุกคน
แต่ไม่คิดว่า จะเป็นเบนซ์ s600 ตั้งสิบห้าคัน
ใจกว้างงง…เกินไปหรือเปล่า
สองมือของหลงเซียวล้วงกระเป๋า อยู่ในท่าเดิม สายตาและน้ำเสียงเหมือนเดิม “ผมเหมือนล้อเล่นเหรอ”
“ไม่ครับ เจ้านายจริงจังมาก”
จริงจังจนไม่สามารถจริงจังได้มากกว่านี้แล้ว อยากจะกราบจริงๆ
“ขอบคุณครับท่านประธาน”
“ขอท่านประธานอายุยืนนาน หมื่นปี หมื่นหมื่นปีครับ”
“ขอบพระคุณครับท่านประธาน”
เหล่าผู้เชี่ยวชาญสิบกว่าคนต่างเข้าไปเชยชมด้วยความดีใจ
จี้ตงหมิงกลืนน้ำลาย “เจ้านาย ฝั่งตู้หลิงเซวียนยังไม่มีความเคลื่อนไหวเหรอครับ ถ้าเขารู้ว่าตัวเองโดนกลั่นแกล้ง ผมเกรงว่าเขาจะทำอะไรร้ายแรง”
คนที่ได้รับรางวัลนั้นรวดเร็ว หลงเซียวมองเห็นหลายคนวิ่งไปหยิบกุญแจ และกระโดดขึ้นไปนั่งยังที่นั่งคนขับ
ชัยชนะ ทำให้คนไม่อาจต้านทาน
และตรงหน้า มีรถบีเอ็มดับเบิลยูสีดำเคลื่อนเข้ามา เป็นรถของตู้หลิงเซวียนนั่นเอง
“เขามาแล้ว”
“จริงเหรอครับ”
จี้ตงหมิงหันกลับไป เป็นรถตู้หลิงเซวียนจริงๆด้วย
“เขาเอาปืนมาหรือเปล่าเนี่ย เจ้านายครับ ผมจะให้เจ้าหน้าที่ตรวจสอบให้ละเอียด จะได้มั่นใจว่าเขาไม่ติดอาวุธมาถึงจะได้”
เสียงคำรามของรถ ตามมาด้วยเสียงปิดประตูดังด้วยความโกรธของตู้หลิงเซวียน
หลงเซียวมองภาพนั้น สายตาเย้ยหยัน “ไม่จำเป็น”
