เมียหวานของประธานเย็นชา – บทที่ 649 สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่ผมเลือกเอง

บทที่ 649 สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่ผมเลือกเอง

บทที่ 649 สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่ผมเลือกเอง

หลังจากที่หมินอันเกอมาที่กองถ่ายแล้ว ก็จะได้รับของขวัญที่เธอส่งมาให้อยู่บ่อยๆ

เดิมทีคิดว่าใจของเธอนั้นค่อยๆปล่อยวางได้แล้ว แต่คิดไม่ถึงเลยว่าจะก่อเรื่องแบบนี้ได้

บุคคลนั้นพุ่งเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง แล้วจับผมของหลวนจื่อเอาไว้แล้วใช้แรงดึง

หลวนจื่อหลบไม่ทัน จึงร้องอุทานออกมา มือหนึ่งโอบอุ้มท้องตัวเองเอาไว้ ในใจทั้งรู้สึกตกใจและทั้งรู้สึกกลัว

ตัวเองได้รับบาดเจ็บก็คงไม่เป็นไร แต่เธอกังวลที่สุดก็คือลูกในท้องมากกว่า

ไม่นาน ทางทีมงานที่อยู่ข้างๆนั้นก็พากันเข้ามาต้องการจะแยกทั้งสองคนออกจากกัน

แต่ผู้หญิงคนนั้นกลับดูเหมือนจะบ้าไปแล้วเสียอย่างนั้น ทั้งกรีดร้องทั้งอาละวาดขึ้นมา

“ฉันจะฆ่าเธอ! ผู้หญิงคนนี้! เธอที่ทำลายชื่อเสียงหมินอันเกอ!”

ผู้หญิงคนนี้เหมือนกับจะบ้าไปแล้วอย่างไรอย่างนั้น ทางทีมงานสองสามคนนั้นไม่สามารถขัดขวางเธอเอาไว้ได้เลย

ไม่นาน สามสี่คนนั้นก็ตะลุมบอนกันไปเสียแล้ว

“ฉันจะฆ่าเธอ! ผู้หญิงสารเลว!”

ผู้หญิงคนนั้นกำลังตะโกนออกมา แววตาดุร้ายและจะเข้าไปจับตัวหลวนจื่อด้วยความโหดร้ายอีกด้วย

และเวลานี้เอง ไหล่ของเธอก็ถูกใครคนหนึ่งดึงเอาไว้

ผู้หญิงคนที่กำลังมีท่าทางโหดร้ายอยู่นี้ถูกดึงถอยหลังออกไป

เธอหันมามองอย่างไม่พอใจ นัยน์ตานั้นมีแต่อารมณ์ที่ขุ่นมัวฉุนเฉียว

“นาย…..”

ยังไม่รอให้เธอได้ทันด่าออกมานั้น เมื่อหันไปมองแล้ว จู่ๆกลับพบว่าคนที่ดึงเธอออกมาแล้วยืนอยู่ทางด้านหลังนั้นไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นหมินอันเกอนั่นเอง

ไม่รู้ว่าเขาเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จตั้งแต่เมื่อไหร่ มือหนึ่งนั้นกำลังดึงไหล่ของผู้หญิงคนนั้นออกมา ใบหน้าไม่มีการแสดงออกถึงความรู้สึกใดๆออกมาทั้งสิ้น แววตาเย็นชา

แต่ดวงตาสีน้ำตาลนั้นลึกๆแล้วมีความโกรธแฝงอยู่

ทางทีมงานคนนั้นเมื่อเห็นเทพบุตรคนที่ตัวเองชื่นชอบมาอยู่ตรงหน้า ก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาจนพูดติดๆขัดๆไปหมด

“หมิน หมินอันเกอ?”

ว่าแล้ว เธอก็หันกลับมาทางหลวนจื่ออีกครั้ง พลางกัดฟันแล้วเอ่ยขึ้น : “คุณวางใจได้ ฉันจะช่วยคุณสั่งสอนเธอเอง! จะไม่ให้เธอมายุ่งกับคุณได้อีก!”

เธอยังคิดอยากที่จะลงมือต่อ แต่หมินอันเกอกลับไม่ได้ปล่อยมือ แต่กลับใช้แรงบีบแน่นกว่าเดิม

“เป็นผมเองที่ไปยุ่งกับเธอ ไม่ได้เกี่ยวกับหลวนจื่อ คุณไม่พอใจอะไรก็มาลงที่ผม”

บุคคลนั้นอึ้งไปพักหนึ่ง แววตานั้นเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

“แต่ แต่ มันจะเป็นไปได้อย่างไร? ผู้หญิงคนนี้จะต้องใช้เด็กมาขู่คุณแน่ๆ! เธอเกาะคุณได้แล้วไง!”

หมินอันเกอขมวดคิ้ว

“ความจริงก็เป็นแบบนี้แหละครับ คุณไม่พอใจอะไรก็มาแก้มาลงที่ผมได้โดยตรง ตอนนี้ คุณรีบปล่อยมือเดี๋ยวนี้เลย”

เขาหันไปมอง แล้วจ้องไปที่มือของผู้หญิงคนนั้นที่กำลังจับตัวหลวนจื่ออยู่

บุคคลนั้นราวกับคิดไม่ถึงว่าจะได้ยินคำตอบแบบนี้จากปากของหมินอันเกอ จึงอึ้งอยู่ตรงที่เดิมตรงนั้น

ยังไม่รอให้เธอได้เอามือออกมานั้น หมินอันเกอก็ดึงเธอออกมาอีกครั้ง เธอถอยหลังออกมา แล้วค่อยๆปล่อยตัวหลวนจื่อ

หมินอันเกอรีบเข้าไปหาแล้วโอบกอดร่างเธอเอาไว้ พลางมองสำรวจตัวเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า

“คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

หลวนจื่อส่ายหน้า เมื่อครู่นี้เธอเพียงแค่ถูกดึงผมไปเพียงเท่านั้น และตอนที่เธอดิ้นนั้นร่างกายก็มีร่องรอยอยู่บ้าง

“ฉันไม่เป็นไรค่ะ”

หมินอันเกอเม้มริมฝีปาก สีหน้าเคร่งขรึมลงเล็กน้อย

เมื่อครู่นี้ที่เขาเดินออกมาจากห้องแต่งหน้า ตอนที่เห็นฉากตรงหน้านี้ ก็รู้สึกตกใจเสียจนหัวใจเกือบจะหยุดเต้น

จนกระทั่งตอนนี้ หลวนจื่อไม่ได้อยู่ในอันตรายแล้ว ในใจของเขานั้นก็ยังคงรู้สึกหวาดกลัวอยู่ดี

ทีมงานคนนี้ยืนอึ้งอยู่ตรงข้างๆ เห็นท่าทางที่หมินอันเกอปฏิบัติต่อหลวนจื่ออย่างระมัดระวังแล้ว ยังคงไม่อยากจะเชื่ออยู่ดี

เธอก้าวถอยหลังออกไป แล้วส่ายหน้า ยังอยากที่จะเข้าไปดึงเขาออกมา

“หมินอันเกอ ทำไมคุณเป็นแบบนี้? รีบออกมาจากเธอซะ! ผู้หญิงคนนี้หลอกคุณ เธอ……”

“ใครก็ไม่ได้หลอกผมทั้งนั้น ทางเลือกทุกอย่างในตอนนี้ผมเป็นคนตัดสินใจเองทั้งนั้น ไม่เกี่ยวกับคนอื่น”

ยังไม่ทันได้รอให้คนนั้นพูดจบ หมินอันเกอก็ขัดเธอขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมและเด็ดขาด

น้ำเสียงแสดงออกถึงความไม่พอใจและความโมโหอย่างชัดเจน แล้วจ้องมองไปที่เธอ

“แล้วก็ขอให้คุณอย่าได้มารบกวนชีวิตของพวกเราอีก”

“นี่เป็นไปได้อย่างไรกัน? แต่ว่าพวกฉันรักคุณนะ คุณเป็นความหวังของพวกเรา แล้วก็เป็นแฟนในอุดมคติที่พวกเราใฝ่ฝันอยากได้ด้วย คุณจะทิ้งพวกเราได้อย่างไรกัน?”

สีหน้าของหมินอันเกอนั้นค่อยๆจริงจังขึ้นมา เขาหมุนตัวออกมาเล็กน้อย แล้วเผชิญหน้ากับแฟนคลับคนนั้น น้ำเสียงจริงจังอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

“ขอโทษนะครับ ผมไม่ได้สมบูรณ์แบบอย่างที่พวกคุณคิดหรอก ผมเองก็มีข้อด้อย ผมเองก็ทำผิดพลาดได้ ตอนนี้สิ่งที่พวกคุณเผชิญอยู่ทั้งหมดนั้นล้วนแต่เป็นสิ่งที่ผมเลือกเองทั้งนั้น ไม่เกี่ยวกับคนอื่น ถ้าหากพวกคุณชอบผมจริงๆ ก็ขอให้อย่าได้สนใจกับชีวิตส่วนตัวของผมเลยนะครับ สนใจแต่ผลงานของผมก็พอ”

แต่ผู้หญิงคนนั้นกลับฟังไม่เข้าใจไปเสียแล้ว เธอส่ายหน้าอย่างรุนแรง

“คุณยังจะมีผลงานอะไรอีก? ก็เพราะผู้หญิงคนนี้นี่แหละ….คุณจะมีได้อย่างไร!”

อารมณ์ของเธอนั้นอยู่ในสภาวะหวั่นไหวเป็นอย่างมาก หมินอันเกอขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย ยังอยากจะอธิบาย แต่กลับถูกหลวนจื่อดักเอาไว้เสียก่อน

หลวนจื่อส่ายหน้าให้เขา แล้วกดมือของหมินอันเกอเอาไว้ พลางเดินไปทางด้านหน้า

เวลานี้ท่าทางของเธอยังดูเย็นชา ผมยุ่งเหยิง เสื้อผ้าก็ยับเยินจากการฉุดกระชากเมื่อครู่นี้ด้วยเช่นกัน แต่แววตาของเธอนั้นกลับมีความสงบนิ่งเป็นอย่างมาก

“ขอโทษนะคะ”

เธอเอ่ยขึ้นเบาๆ : “บางทีอาจจะเป็นเพราะฉัน ทำให้หมินอันเกอที่อยู่ในใจของพวกคุณกับแบบที่เป็นอุดมคติของพวกคุณแตกต่างและห่างไกลกันเกินไป แต่หมินอันเกอในตอนนี้ถึงเป็นเขาในแบบนี้จริงๆ และฉันก็รักเขาที่เป็นแบบตอนนี้ด้วย”

คำพูดเรียบง่ายทำให้ทุกคนเงียบลง

เสียงของหลวนจื่อนั้นเบามาก ไม่มีคำสาบานที่จริงจัง และไม่ใช่ความรักที่เด็ดเดี่ยว แต่เป็นความอาลัยอาวรณ์ที่ทอดยาวดังสายน้ำไหล กลับยิ่งทำให้รู้สึกซาบซึ้งยิ่งนัก

หมินอันเกอที่ยืนอยู่ข้างๆได้ยินคำพูดของเธอแล้วจึงหันมามองเธอ จ้องมองใบหน้าด้านข้างที่อ่อนโยนของหลวนจื่อ

ทันใดนั้นเอง ราวกับมีอะไรบางอย่างที่กำลังค่อยๆฟูขึ้นมาในใจของเขา เป็นการฝังเมล็ดพันธุ์เอาไว้อย่างเงียบๆ

ทีมงานคนที่มีอารมณ์หวั่นไหวคนนั้นยืนอยู่ตรงที่เดิม ราวกับว่าเวลานี้ได้อารมณ์ความรู้สึกจากหลวนจื่อไปแล้ว ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก อารมณ์ค่อยๆสงบลงมาได้

หมินอันเกอดึงตัวหลวนจื่อเอาไว้ แล้วเอ่ยขึ้น

“ผมไปส่งคุณออกไปก่อนดีกว่าครับ”

พูดจบแล้ว เขาก็ค่อยๆประคองหลวนจื่อกลับออกไปจากสถานที่ถ่ายทำ

ทางด้านหลังของพวกเขา แฟนคลับคนนั้นมองทั้งสองคนที่ค่อยๆเดินออกไป แสงในดวงตาก็เริ่มดับลงแล้ว

แล้วสักพักหนึ่ง ถึงได้โซเซนั่งลงที่พื้นแล้วร้องไห้ออกมา

ทีมงานคนอื่นๆทนดูไม่ได้ จึงเข้ามาตบไหล่เธอ แล้วช่วยเตือนเธอ

“ถึงแม้ว่าตอนนี้หมินอันเกอจะแต่งงานกับคนอื่นแล้ว มีที่ไปแล้ว เธอเองก็ไม่ต้องมาเสียใจแบบนี้หรอก”

“ใช่ เธอชอบเขาไม่ใช่หวังอยากจะให้เขามีความสุขหรอกหรือ? ฉันคิดว่าหมินอันเกอในตอนนี้มีเสน่ห์มากกว่าเมื่อก่อนอีกนะ”

คนอื่นๆต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย

“ใช่ ใช่ เมื่อก่อนรู้สึกแค่ว่าเขาดูดีแค่นั้นเอง แต่กลับดูไม่มีจิตวิญญาณ การแสดงเมื่อกี้พวกเธอก็เห็นใช่ไหม ฉันรู้สึกว่าหล่อกว่าเมื่อก่อนเยอะเลย”

“ฉันเองก็จะกลายเป็นแฟนคลับเขาแล้วนะ! เทียบกับหน้าตาแล้ว มีความหมายที่ทำให้รู้สึกถึงเสน่ห์ได้มากกว่าอีกนะ”

คนที่นั่งอยู่บนพื้นได้ยินคำพูดของพวกเขาแล้ว ผ่านไปสักพักหนึ่ง ถึงได้ลุกขึ้นมาในที่สุด

ครั้งนี้ แววตาของเธอนั้นสว่างขึ้นมาอีกครั้ง

สองสามคนนั้นรู้สึกตกใจกับการเคลื่อนไหวของเธอ

“เธอเป็นอะไรน่ะ?”

เห็นเพียงแค่เธอกำหมัดเอาไว้แน่น แล้วเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงที่มุ่งมั่น : “ฉันเลิกล้มความตั้งใจแล้ว ถึงแม้ว่าหมินอันเกอจะคบกับคนอื่นไปแล้ว แต่เขาก็ยังคงเป็นไอดอลที่ฉันชื่นชอบมากที่สุด ฉันไม่ยอมแพ้หรอก!”

พูดจบแล้ว เธอจึงหันหลังกลับออกมาด้วยความฮึกเหิม แล้วเริ่มทำงานของตัวเองต่ออย่างคึกคัก

เมียหวานของประธานเย็นชา

เมียหวานของประธานเย็นชา

Status: Ongoing

“คุณจะคิดแบบนี้ไปถึงเมื่อไรถึงจะกลับบ้านได้?” จี้จิ่งเชินพูดออกมาอย่างจนใจ เขารีบมาที่นี่ทันทีตั้งแต่รับสาย และยืนดูเธอเดินวนคิดเป็นหนูติดจั่นแบบนี้มาครึ่งชั่วโมงแล้ว เธอไม่กล้าออกมา เพราะเธอกลัวว่าถ้าเขารู้เรื่องเข้า เขาจะทำอย่างไร สุดท้ายสิ่งที่เขาทำ คือ จูบหน้าผากของเธอ “ผมเชื่อคุณ… ไม่ต้องอธิบายอะไร ผมก็เชื่อคุณ”

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท