เมียหวานของประธานเย็นชา – บทที่ 679 ลงมือก่อนได้เปรียบ

บทที่ 679 ลงมือก่อนได้เปรียบ

บทที่ 679 ลงมือก่อนได้เปรียบ

วันต่อมา หลังจากเวินเที๋ยนเที๋ยนคุยกับพ่อบ้านแล้ว ก็เตรียมตัวนำถ้วยรางวัลไปที่บริษัทหล่อนซื่อ

ถึงเวลาที่ต้องจบสิ้นเรื่องระหว่างเธอกับประธานหล่อนแล้ว

แต่ว่ายังไม่ทันได้ออกไปไหน อีกคนที่เธอคิดไม่ถึง อยู่ ๆ ก็มาเยี่ยมเยียนโดยไม่คาดคิด

มองผู้จัดการหยางที่นั่งอยู่ในห้องรับแขกตอนนี้ เวินเที๋ยนเที๋ยนแปลกใจเล็กน้อย

“ผู้จัดการหยาง คุณมาได้อย่างไร? วันนี้คุณไม่ควรอยู่ที่บริษัทหรอกเหรอ?”

ผู้จัดการหยางพยักหน้า ในอ้อมแขนยังมีกล่องอยู่กล่องหนึ่ง ท่าทางดูลุกลี้ลุกลนเล็กน้อย

เขามองไปรอบ ๆ แล้วเอ่ย: “คุณเวิน ผมมีธุระสำคัญ”

ผู้จัดการหยางพูดพลาง วางกล่องที่หอบไว้อยู่ตลอดลงบนโต๊ะ

พูดต่อ: “ก่อนหน้านี้ คุณเวินกำลังยุ่งอยู่กับการถ่ายภาพยนตร์ ที่บริษัทประธานหล่อนก็ไม่ได้ว่างเลย”

ในสายตาไม่เข้าใจของเวินเที๋ยนเที๋ยน เขาเปิดกล่องแล้วยื่นเอกสารไม่กี่ฉบับมาให้

“ผมเจอว่าช่วงนั้น ประธานหล่อนโยกย้ายเงินบริษัทจำนวนมาก จำนวนเงินทั้งหมดมากว่าสามร้อยล้านเหรียญสหรัฐ!”

สามร้อยล้าน?

เวินเที๋ยนเที๋ยนได้ยินถึงตรงนี้ ยังไม่ทันได้รับเอกสารพวกนั้นมา ทั้งร่างก็ชะงักค้างอยู่ที่เดิม มองเขาอย่างอึ้ง ๆ คล้ายกับกำลังแยกแยะความจริงของคำพูดนี้

แต่ผู้จัดการหยางไม่ใช่คนที่เอาเรื่องแบบนี้มาล้อเล่น เธอสูดลมหายใจเข้าลึก รับเอกสารพวกนั้นมา

ผู้จัดการหยางพูดต่อ: “ตั้งแต่คืนเมื่อวานหลังจากพิธีมอบรางวัลนั้นจบลงแล้ว ประธานหล่อนก็มาถึงที่บริษัทอย่างหัวร้อน เหมือนกับต้องการทำลายหลักฐานก่อนหน้านี้ แต่ถูกผมพบเข้าเสียก่อน จึงสำรองข้อมูลบางส่วนออกมา”

เวินเที๋ยนเที๋ยนหัวใจหนักอึ้ง ตรวจมองเอกสารในมืออย่างละเอียด เงยหน้ามองผู้จัดการหยาง

“พวกนี้เป็นเรื่องจริง?”

“เรื่องจริงทั้งหมด! ตั้งแต่คุณเวินออกจากบริษัท เธอก็เริ่มรับช่วงบริษัทต่อทีละขั้น เหมือนมั่นใจว่าคุณไม่สามารถชนะแน่นอน และโยกย้ายเงินบริษัทโดยพลการ แม้ว่าจะทำอย่างสะอาดเรียบร้อย แต่ถูกผมเจอร่องรอยเบาะแสบางอย่างเข้า จึงบันทึกไว้ได้ทันเวลา”

ผู้จัดการหยางกล่าวอย่างรีบร้อนมาก

“ฉันรู้แล้ว” เวินเที๋ยนเที๋ยนพยักหน้า ปิดเอกสารในมือเข้าด้วยกันอีกครั้ง

“ตอนบ่ายฉันจะเข้าบริษัทพร้อมคุณ”

ผู้จัดการหยางกลับเอ่ย: “ไม่ทนแล้ว คุณเวินคุณต้องไปเดี๋ยวนี้ ตอนที่ผมออกมาจากบริษัท ได้ยินคนอื่นพูดกันว่า ประธานหล่อนได้เรียกประชุมคณะกรรมการบริหารในคืนนั้น ไม่ให้พวกเขาถอนตัวก่อนที่จะหลักฐานพวกนี้จะถูกพบ”

มิน่า เช้าของวันนี้ผู้จัดการหยางรีบมาอย่างร้อนอกร้อนใจ ที่แท้ประธานหล่อนหลังจากรู้ว่าตัวเองแพ้ ก็เริ่มทำทุกวิถีทางที่จะชุบตัวให้สะอาด

ต้องรีบไปที่บริษัทก่อนที่ทุกอย่างจะเป็นอย่างที่คาดการณ์ไว้ เผยแพร่หลักฐานพวกนี้สู่สาธารณะ

เวินเที๋ยนเที๋ยนรีบพยักหน้า

“พวกเราออกไปตอนนี้เลย”

พูดจบ เธอกำลังจะขยับ หันกลับไปมองจี้จิ่งเชินอีกครั้ง

ไม่ได้พูดอะไร จี้จิ่งเชินเหมือนจะเดาได้ว่าเธออยากพูดอะไร จึงพยักหน้าเล็กน้อย

“ไปเถอะ”

เวินเที๋ยนเที๋ยนเม้มริมฝีปาก แล้วหมุนตัวออกไปกลับผู้จัดการหยาง

ในเวลาเดียวกันนั้น ภายในบริษัทหล่อนซื่อ ข่าวเรียกประชุมคณะกรรมการบริหารอย่างผิดปกติ นำโดยหล่อนเจี้ยนกั๋วและกรรมการคนอื่นๆ ล้วนมาถึงแล้ว

ตั้งแต่ดูพิธีมอบรางวัลเทศกาลภาพยนตร์โบ๋หยู่เมื่อวานแล้ว ทุกคนล้วนอยู่ไม่สุข

ในตอนแรกสมาชิกมีส่วนร่วมกับการเดิมพันของเวินเที๋ยนเที๋ยนและประธานหล่อนมีมากกว่าแปดสิบเปอร์เซ็นต์ พนักงานอาวุโสของบริษัทมากกว่าครึ่งเป็นพยานด้วย

การแข่งขันนี้ เกี่ยวข้องกับผลประโยชน์ของพวกเขาโดยตรง

ทันทีที่ได้รับข้อความจากหล่อนเจี้ยนกั๋ว ทุกคนก็รีบมากันอย่างรีบร้อน

ในตอนนี้ห้องประชุมชั้นบนสุดของตึก บรรยากาศเคร่งเครียด ทุกคนล้วนขมวดคิ้วแน่น สีหน้าไม่น่ามอง

“ตอนนี้พวกเราควรทำอย่างไร?”

“เวินเที๋ยนเที๋ยนชนะการแข่งขันครั้งนี้ ต้องรีบกลับมาบริหารบริษัทแน่นอน ถึงตอนนั้นเจอที่พวกเราลงมือไป ต้องไม่ปล่อยพวกเราไปง่าย ๆ แน่นอน”

คนหนึ่งเงยหน้ามองหล่อนเจี้ยนกั๋วที่นั่งอยู่ด้านหน้า พูดอย่างจงใจ: “ตอนแรกประธานหล่อนพูดเองว่า ถ้าหากเวินเที๋ยนเที๋ยนชนะการแข่งขัน ต่อไปคณะบริการบริหารบริษัทจะไม่สามารถร่วมบริหารงานของบริษัทได้ ต่อไปบริษัทหล่อนซื่อทั้งหมดล้วนอยู่ใต้เวินเที๋ยนเที๋ยน แล้วพวกเราจะยังมีตำแหน่งอะไร?”

“ดังนั้นตอนแรกผมก็บอกแล้วว่าตอนนั้นบุ่มบ่ามเกินไป พวกคุณคิดอย่างไรถึงตกลงเดิมพันแบบนี้ล่ะ?”

“ใช่แล้ว ใช่แล้ว บุ่มบ่ามเกินไป”

คนกลุ่มหนึ่งพูดไม่หยุด และพยักหน้าเห็นด้วย

สายตาของหล่อนเจี้ยนกั๋วลากสายตามองพวกเขา สีหน้าเขียวครึ้ม

ตอนนั้นที่พูดถึงการเดิมพันนี้ คำพูดพวกนี้พวกเขาทำไมไม่พูด?

เรื่องมาถึงตอนนี้ แพ้ไปแล้ววัวหายถึงล้อมคอกมีประโยชน์อะไร?

เขากระแอมไอขึ้นมา ทุกคนถึงหยุดลงแล้วหันกลับมามองเขา

“ประธานหล่อน คุณเป็นหุ้นส่วนรายใหญ่ที่สุดของพวกเรา ตอนนั้นเดิมพันก็เป็นคุณที่พูดขึ้นมา ตอนนี้เรื่องยุ่ง ๆ พวกนี้คุณควรจัดการ”

หล่อนเจี้ยนกั๋วก่นด่าหลายคนตรงหน้าอยู่ในใจ ทันทีที่เกิดเรื่องกรรมการก็ปัดเรื่องต่าง ๆ ไปที่คนอื่น แต่บนใบหน้ายังคงสงบนิ่ง

“ในเมื่อนี่เป็นเรื่องของผมกับเวินเที๋ยนเที๋ยน แน่นอนว่าผมต้องจัดการ แต่ว่า ถ้าหากพวกเรายกทั้งบริษัทให้เวินเที๋ยนเที๋ยนจริง ๆ เกรงว่าถึงตอนนั้นจะไม่ใช่แค่ผม พวกคุณเองก็อยากที่จะรักษาตำแหน่งตอนนี้ขอตนเองไว้ได้”

เมื่อพูดจบ ทุกคนก็เริ่มกระซิบกันในทันที

ความจริงแล้ว เวินเที๋ยนเที๋ยนดูเหมือนจะมีนิสัยอ่อนโยน แต่ที่จริงแล้วทุกครั้งที่ต้องปรากฏตัว ก็สามารถนำความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่มาสู่บริษัทได้

คราวนี้พึ่งรับช่วงต่อจากคุณนายหล่อน ก็กล้าพูดจาโอหัง ต้องการทำให้พวกเขาทุกคนพ่ายแพ้เสียอำนาจในการควบคุมบริษัท

ถ้าหากให้เวินเที๋ยนเที๋ยนกลับมาจริง ๆ สุดท้ายแล้วคนที่จะลำบากก็ยังคงเป็นตนเอง

คิดถึงตรงนี้ ทุกคนถึงมีท่าทีอ่อนลง

“แล้วประธานหล่อนคำแนะนำอย่างไร?”

“ไม่กล้าแนะนำ แต่หวังว่าพวกเราจะเกลียดชังและโกรธแค้น เวินเที๋ยนเที๋ยนจะพูดอย่างไรก็เป็นเพียงแค่สาวตัวน้อยคนหนึ่งเท่านั้น ประธานบริษัทจะเป็นใคร ต้องถูกกำหนดโดยคณะกรรมการบริหาร”

เขานิ่งไปชั่วขณะ แล้วพูดต่อ: “ขอแค่ทุกคนเปลี่ยนประธานก่อนที่เธอจะกลับ ต่อให้เวินเที๋ยนเที๋ยนจะยิ่งใหญ่แค่ไหนก็ทำอะไรพวกเราไม่ได้”

“ไม่เลว!”

หลายคนพยักหน้าเห็นด้วย

“ถ้าต้องการให้เวินเที๋ยนเที๋ยนออกไปจริง ๆ มีหนทางทางเดียวคือเปลี่ยนประธาน!”

หลายคนคิดพลางมองหน้ากันไปมา

“ตอนนี้คุณนายหล่อนไม่อยู่ ทั้งบริษัทขึ้นอยู่กับกรรมการบริหาร อยากเปลี่ยนเป็นใครก็เปลี่ยนได้ไม่ใช่เหรอ?”

เห็นท่าทางของทุกคนเปลี่ยนไป ประธานหล่อนจึงพยักหน้าอย่างพอใจ

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพวกเราก็โหวตเลือกประธานกันตอนนี้เลยเถอะ”

คิดไม่ถึงว่าเมื่อกำลังพูดจบ ประตูห้องประชุมก็ถูกคนผลักเปิด เสียงเย็นเยียบเสียงหนึ่งลอยมา

“ทุกท่านต้องการเลือกประธานคนใหม่ ฉันไม่อยู่ เหมือนจะดูไม่ค่อยดี?”

ได้ยินแบบนี้ ทุกคนจึงหันกลับไปมอง

เห็นเวินเที๋ยนเที๋ยนที่เมื่อกี้กำลังเอ่ยถึง ยืนอยู่หน้าประตูอยู่ในตอนนี้

สองมือเธอเก็บไว้ด้านหลัง ข้างตัวยังมีผู้จัดการหยางตามมาด้วย ก้าวเท้าเดินเข้ามาอย่างองอาจ

ในตอนนั้นใครก็ไม่กล้าดูถูกแม้สักครึ่ง

เมียหวานของประธานเย็นชา

เมียหวานของประธานเย็นชา

Status: Ongoing

“คุณจะคิดแบบนี้ไปถึงเมื่อไรถึงจะกลับบ้านได้?” จี้จิ่งเชินพูดออกมาอย่างจนใจ เขารีบมาที่นี่ทันทีตั้งแต่รับสาย และยืนดูเธอเดินวนคิดเป็นหนูติดจั่นแบบนี้มาครึ่งชั่วโมงแล้ว เธอไม่กล้าออกมา เพราะเธอกลัวว่าถ้าเขารู้เรื่องเข้า เขาจะทำอย่างไร สุดท้ายสิ่งที่เขาทำ คือ จูบหน้าผากของเธอ “ผมเชื่อคุณ… ไม่ต้องอธิบายอะไร ผมก็เชื่อคุณ”

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท