เมียหวานของประธานเย็นชา – บทที่838 เวินเที๋ยนเที๋ยนสำคัญที่สุด

บทที่838 เวินเที๋ยนเที๋ยนสำคัญที่สุด

บทที่838 เวินเที๋ยนเที๋ยนสำคัญที่สุด

เวินหงไห่วนอยู่ข้างนอกติดกันอยู่หลายรอบอย่างลนลาน จนแน่ใจว่าไม่มีคนตามหลังมาแล้ว ถึงได้กลับไปยังบ้านพักบนภูเขาเซียงซาน

เวินเที๋ยนเที๋ยนกำลังหาโอกาสหนีอออกไป

เมื่อได้ยินเสียงรถดังขึ้นจากทางด้านนอก เธอตกใจจนหน้าซีด แล้วรีบหันมาแล้ววิ่งกลับไป

ผ่านไปสองสามนาที ประตูตรงหน้าก็ได้ถูกเปิดออกอย่างที่เธอคิดไว้จริงๆ

สีหน้าของเขาดูแย่มาก ในมือยังคงถือคนปลอมเอาไว้ โดยร่างนั้นสวมใส่เสื้อผ้าของเวินเที๋ยนเที๋ยนอยู่ หรือแม้กระทั่งวิคผมปลอมก็ยังเหมือนเธอมากเช่นกัน

เวินหงไห่เดินด่าทอออกมา แล้วโยนคนปลอมที่อยู่ในมือนั้นลงบนพื้น

“น่ารังเกียจ! ไม่คิดเลยว่าจี้จิ่งเชินมันจะพาคนมาด้วย!”

เวินเที๋ยนเที๋ยนได้ยินแล้วก็รู้สึกอึ้งไป

คิดไม่ถึงว่าที่เวินหงไห่ออกไปเมื่อครู่นี้จะไปเจอจี้จิ่งเชินมา!

เห็นคนปลอมที่อยู่บนพื้นแล้ว เวินเที๋ยนเที๋ยนก็รู้สึกกลัวจนหน้าถอดสี

“คุณเอาคนปลอมนี่ไป?”

เวินหงไห่หัวเราะเยาะ แล้วหย่อนก้นนั่งลงบนโซฟา

“เดิมทีฉันคิดจะใช้คนปลอมนี่หลอกมัน แต่คิดไม่ถึงเลยว่าจี้จิ่งเชินจะไม่ได้แคร์ความปลอดภัยเธอเลย มันพาคนอื่นมาด้วย”

“คิดจะมาวางแผนกับฉันน่ะหรือ? น่ารังเกียจ! เกือบจะไปทางมันอยู่แล้วเชียว”

เวินหงไห่เงยหน้าขึ้น แล้วจ้องมองเวินเที๋ยนเที๋ยนอย่างโหดเหี้ยม

“ตอนนี้เธอรู้แล้วใช่ไหม? ว่าจี้จิ่งเชินมันไม่ได้แคร์เธอเลย”

เวินเที๋ยนเที๋ยนนอนคว่ำอยู่บนพื้น กำหมัดแน่น ในใจนั้นรู้สึกกลัวขึ้นมา

ยังดีที่จี้จิ่งเชินพาคนมาด้วย ไม่อย่างนั้นแล้ว จะต้องถูกเวินหงไห่หลอกอย่างแน่นอน!

แรงกำลังของเธอฟื้นฟูขึ้นมาไม่น้อยแล้ว แต่กลับไม่กล้ายืนขึ้น กังวลว่าจะถูกเวินหงไห่จับได้ แล้วจับเธอล็อคเอาไว้อีก

เวินหงไห่ไม่ได้รู้สึกสงสัยเลยแม้แต่นิดเดียว เห็นท่าทางของเธอแล้วจึงหัวเราะเยาะขึ้นมา

“ใช้ไม่ได้จริงๆ เพิ่งจะตีเธอไปไม่กี่ทีเองก็เป็นแบบนี้แล้วอย่างนั้นหรือ?”

เวินหงไห่เยาะเย้ย “เธออย่าเพิ่งตายก็แล้วกัน ถ้าเธอตายแล้วฉันจะเอาอะไรไปแลกกับลูกเมียฉันล่ะ?”

“ฉันวางใจแล้วล่ะ ฉันจะไม่ให้แผนชั่วของคุณสำเร็จหรอก!”

เวินเที๋ยนเที๋ยนดิ้นรนที่จะปีนป่ายขึ้นมา

เธอมีอาการปวดท้องขึ้นมาเล็กน้อย ไม่มีแรงอะไรเท่าไหร่นัก

ตอนนี้ในใจของเธอสิ่งที่กังวลที่สุดก็คือ ลูกในท้อง…..

ลูกน้อยของเธอจะทำอย่างไร?

ในใจของเวินเที๋ยนเที๋ยนนั้นเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ถ้าหากลูกเกิดปัญหาอะไรขึ้นมา เธอควรจะทำอย่างไรดี?

และเรื่องนี้จะต้องไม่ให้เวินหงไห่รู้โดยเด็ดขาด มิเช่นนั้นแล้ว เขาจะต้องคิดหาวิธีเอาลูกมาขู่อย่างแน่นอน

มีแต้มต่อเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่ง ก็จะทำให้เวินหงไห่ยิ่งกำเริบเสิบสานมากยิ่งขึ้น

เวินหงไห่นึกถึงที่ตัวเองเกือบจะถูกจี้จิ่งเชินจับตัวไปก่อนหน้านี้แล้ว ในใจก็ยิ่งรู้สึกโมโห

“ในเมื่อกล้าที่จะไม่ฟังคำพูดฉัน การขู่ก็คงอาจจะยังไม่พอสินะ”

ว่าแล้ว เขาก็หยิบเอาโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายใบหน้าที่ซีดเซียวของเวินเที๋ยนเที๋ยนสองสามรูป แล้วส่งต่อให้จี้จิ่งเชิน

ในเวลานั้นจี้จิ่งเชินและบอร์ดี้การ์ดได้คลาดกันกับรถของเวินหงไห่เป็นที่เรียบร้อยแล้ว กลับไปกันอย่างผิดหวัง

จี้จิ่งเชินหน้าซีด ทั่วร่างกายนั้นเต็มไปด้วยบรรยากาศมาคุความกดอากาศต่ำ

บอร์ดี้การ์ดสองสามคนนั้นรู้สึกอกสั่นขวัญหาย และกำลังประชุมกันถึงแผนการที่จะช่วยเวินเที๋ยนเที๋ยนอยู่นั่นเอง

แผนเมื่อคืนนี้ล้มเหลว เวินหงไห่จะต้องเพิ่มความระมัดระวังมากขึ้นไปอีกอย่างแน่นอน

ไม่มีทางเลือก จี้จิ่งเชินจึงทำได้เพียงต้องเปลี่ยนการจัดวาง

เขาให้คนคอยดักซุ่มอยู่ที่ภูเขาเซียงซาน อีกทั้งยังสั่งกำชับพวกเขา ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น ก็ไม่ให้แหวกหญ้าให้งูตื่น

เรื่องราวแบบเมื่อคืนนี้เกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวก็พอแล้ว จะไม่ยอมให้เกิดขึ้นอีกเป็นครั้งที่สองอย่างเด็ดขาด!

“ไปหาตามทิศทางเดิมที่ครั้งที่แล้วหากัน บางทีอาจจะเจอเบาะแสอะไรบางอย่าง” จี้จิ่งเชินเอ่ยขึ้นมาอย่างเย็นชา

เขายืนขึ้นมา แล้วเอ่ยพูดขึ้นอีกครั้ง : “ถ้าหากต่อไปเกิดเรื่องอะไรขึ้น ทุกอย่างจะต้องยึดเอาความปลอดภัยของเที๋ยนเที๋ยนเป็นหลัก ไม่ต้องทำให้มันเกี่ยวข้องกัน เรื่องวันนี้จะไม่ให้เกิดขึ้นอีกครั้งเป็นอันขาด!”

บอร์ดี้การ์ดสองสามคนนั้นก็ลุกขึ้นด้วยสีหน้าที่มีความตื่นเต้นขึ้นมาทันที ลุกขึ้นยืนอย่างพร้อมเพรียงแล้วพยักหน้าลง

“ครับ ประธานจี้”

แต่สีหน้าของจี้จิ่งเชินนั้นกลับไม่ได้ดีขึ้นมาเลย ดวงตาของเขาแดงก่ำ ไม่ได้นอนหลับพักผ่อนมาเป็นเวลานาน หรือแม้กระทั่งไม่มีอาหารเข้าไปเลย ทำให้ท่าทางของเขานั้นดูเหี่ยวแห้งลงไปมาก

เวลาสั้นๆไม่กี่วัน ราวกับว่าจะซูบผอมลงไปมาก และแววตาก็ยิ่งดูเย็นชามากขึ้นด้วยเช่นกัน

ติ๊งต่อง—

ทันใดนั้นเองเสียงข้อความก็ดังขึ้น

ทั้งร่างของจี้จิ่งเชินนั้นนั้นตกตะลึงไป นี่เป็นข่าวแรกที่ได้รับ หลังจากการแลกเปลี่ยนข้อตกลงที่ล้มเหลวครั้งก่อน

เป็นไปได้มากว่าจะเป็นเวินหงไห่ที่เป็นคนส่งมา!

เขารีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา

และเมื่อเปิดขึ้นดูแล้ว กล้ามเนื้อทั้งร่างกายนั้นตึงไปหมด!

รู้สึกโมโหเสียจนตาแทบถลนออกมาอยู่แล้ว!

ไม่คิดเลยว่าจะเป็นรูปถ่ายของเวินเที๋ยนเที๋ยน!

เวินเที๋ยนเที๋ยนในรูปนั้นดูอ่อนแอมาก ดวงตาไม่สามารถลืมขึ้นมาได้ทั้งหมด ใบหน้าซีดขาวราวกับกระดาษ เหมือนกับสามารถจะสูญเสียชีวิตนี้ไปได้อย่างไรอย่างนั้น

จี้จิ่งเชินกำโทรศัพท์มือถือเอาไว้แน่น

เวินเที๋ยนเที๋ยนแบบนี้ ทำให้หัวใจของเขารู้สึกเจ็บปวดราวกับมดเป็นหมื่นๆตัวกำลังกัดกินหัวใจของเขาอย่างไรอย่างนั้น เจ็บปวดเสียจนแทบไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกแล้ว

เวินหงไห่!

แกกล้าทำแบบนี้กับเที๋ยนเที๋ยน!

“คุณผู้ชายครับ เป็นอย่างไรบ้างครับ?”พ่อบ้านเห็นอาการบนใบหน้าของเขาแล้ว ก็เข้ามาเอ่ยถามอย่างกังวล

จี้จิ่งเชินกัดฟัน จนปลายลิ้นได้รับรสกลิ่นคาวเลือด

เขาไม่ได้อธิบาย แต่กลับอดทนกับนิ้วมือที่กำลังสั่นเทา และความโมโหที่อยู่ในอก ยกมือขึ้นแล้วตอบกลับไปทันที

–เวินหงไห่ ทางที่ดีที่สุดคือแกอย่าทำร้ายเวินเที๋ยนเที๋ยน ถ้าไม่อย่างนั้นแกจะไม่ได้อะไรเลย!

ข้อความถูกส่งออกไป แต่กลับเหมือนก้อนหินที่จมลงไปในมหาสมุทร ไม่มีข่าวคราวใดๆทั้งสิ้น

จี้จิ่งเชินมองโทรศัพท์มือถือ หัวใจถูกห้อยเอาไว้สูง

“คุณผู้ชายครับ” พ่อบ้านเอ่ยเรียกเขาเบาๆ : “ตอนนี้ควรจะทำอย่างไรดีครับ? ตอนนี้ราวกับว่าจะหาเบาะแสอะไรไม่เจอเลย”

จี้จิ่งเชินดูเหมือนเพิ่งจะตกใจตื่น แล้วลุกขึ้นยืน

“ตอนนี้ทำได้เพียงแค่รอ”

มือทั้งสองข้างของจี้จิ่งเชินนั้นกำหมัดเอาไว้ สายตาจ้องมองไปยังรูปถ่ายในโทรศัพท์มือถือ

“ข้อตกลงครั้งนี้ล้มเหลว เหยาเย้นกับเวินหมิงเฮ่ายังอยู่ในมือของพวกเรา เวินหงไห่จะต้องไม่ยอมแพ้แน่ มันจะต้องติดต่อพวกเรามาอีกอย่างแน่นอน”

น้ำเสียงของจี้จิ่งเชินนั้นเด็ดขาดมาก แต่มีเพียงตัวเขาเองเท่านั้นที่รู้ ว่าในใจตัวเองนั้นเครียดมากขนาดไหน

ถ้าหากวันนี้เวินหงไห่ไม่มองแผนของพวกเขาออก ก็คงจะไม่เป็นการแหวกหญ้าให้งูตื่นแบบนี้ หรือบางทีอาจจะสำเร็จเสียด้วยซ้ำ

แต่ตอนนี้เวินหงไห่ถูกบีบ บางทีอาจจะทำอะไรที่เป็นภัยกับเวินเที๋ยนเที๋ยนก็ได้……

เขากลัวมากกว่าใครทั้งหมด

รออยู่ทั้งคืน จี้จิ่งเชินไม่ได้พักผ่อน แต่นั่งอยู่ในห้องรับแขกอยู่ตลอดเวลา

คนที่อยู่ด้วยกันในนั้นก็ต่างพากันเงียบ ไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมา

และในตอนเช้าตรู่ที่แสงแดดแรกส่องลงมานั้น จู่ๆโทรศัพท์มือถือของจี้จิ่งเชินก็มีความเคลื่อนไหวขึ้นอีกครั้ง

เป็นข้อความอีกหนึ่งฉบับ!

จี้จิ่งเชินลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว และเป็นเพราะรีบร้อนเกินไป จนชนเข้ากับโต๊ะเกิดเสียงดังขึ้น

ในที่สุดก็มาแล้ว!

เวินหงไห่ต้องการแลกตัวคนอีกครั้งหนึ่งอย่างที่เขาคิดไว้จริงๆ

ดูแล้วเขาจะให้ความสำคัญกับเหยาเย้นและเวินหมิงเฮ่ามาก

จี้จิ่งเชินถอนหายใจออกมา ขอเพียงแค่เวินเที๋ยนเที๋ยนไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว

ทุกคนเห็นการเคลื่อนไหวของเขาแล้วต่างก็พากันหันมา แล้วทุกสายตาก็จ้องมองไปที่เขา

จี้จิ่งเชินเงยหน้าขึ้นมา แววตาร้อนรนดั่งคบเพลิง

“เวินหงไห่ยื่นข้อตกลงเปลี่ยนคนเป็นครั้งที่สอง ออกเดินทาง ครั้งนี้จะให้ผิดพลาดอีกไม่ได้แล้วนะ!”

ใบหน้าของทุกคนล้วนดีใจ แต่จากนั้นเมื่อนึกถึงว่าครั้งนี้จะต้องช่วยตัวเวินเที๋ยนเที๋ยนออกมาให้ได้ แววตาจึงจริงจังกันขึ้นมาในทันที

“ครับ คุณผู้ชาย!”

ทุกคนไม่ได้นอนกันทั้งคืน รีบขึ้นรถแล้วมุ่งหน้าตรงไปยังปลายทางที่เวินหงไห่เสนอขึ้น

อาการของจี้จิ่งเชินนั้นเย็นชา และไม่มีอาการลังเลใจเลยแม้แต่นิดเดียว

เขาเอ่ยขึ้นอย่างเย็นชา : “ถ้าหากเกิดสถานการณ์อย่างก่อนหน้านี้อีก ทุกอย่างจะต้องยึดเอาเวินเที๋ยนเที๋ยนไว้เป็นสำคัญ ไม่ต้องสนใจฉัน”

ได้ยินประโยคนี้แล้ว พ่อบ้านจึงขมวดคิ้วขึ้นมา แล้วถอนหายใจอยู่ในใจเงียบๆ แต่สุดท้ายก็ทำได้เพียงต้องพยักหน้าลง

“ครับ คุณผู้ชาย คุณนายจะต้องไม่เป็นอะไรอย่างแน่นอนครับ”

แต่จี้จิ่งเชินกลับขมวดคิ้วขึ้น และไม่ได้ตอบรับใดๆ

เมียหวานของประธานเย็นชา

เมียหวานของประธานเย็นชา

Status: Ongoing

“คุณจะคิดแบบนี้ไปถึงเมื่อไรถึงจะกลับบ้านได้?” จี้จิ่งเชินพูดออกมาอย่างจนใจ เขารีบมาที่นี่ทันทีตั้งแต่รับสาย และยืนดูเธอเดินวนคิดเป็นหนูติดจั่นแบบนี้มาครึ่งชั่วโมงแล้ว เธอไม่กล้าออกมา เพราะเธอกลัวว่าถ้าเขารู้เรื่องเข้า เขาจะทำอย่างไร สุดท้ายสิ่งที่เขาทำ คือ จูบหน้าผากของเธอ “ผมเชื่อคุณ… ไม่ต้องอธิบายอะไร ผมก็เชื่อคุณ”

นิยายแนะนำ

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท