เมียหวานของประธานเย็นชา – บทที่979 คุณดังแล้ว คุณนายจี้

บทที่979 คุณดังแล้ว คุณนายจี้

จนกระทั่งถึงตอนนี้ ในที่สุดอาจารย์ฉู่กับอีกสองสามคนถึงได้ไม่รู้สึกกังวล แล้วพยักหน้าลงอย่างพอใจ

“เที๋ยนเที๋ยนไม่ทำให้พวกเราผิดหวังอย่างที่คิดไว้จริงๆ”

มีเพียงแค่จางลัยยี่ที่ขมวดคิ้วขึ้น ไม่ได้รู้สึกดีใจเลยแม้แต่นิดเดียว แต่กลับดูเสียใจเป็นอย่างมากอีกด้วย

แย่จริง!

ไม่คิดเลยว่าเวินเที๋ยนเที๋ยนจะชนะแล้ว?

อาจารย์เดซี่คนนั้นใช้ไม่ได้เลยจริงๆ แล้วยังมาบอกว่าเป็นอาจารย์ไม่เป็นรองใคร แม้แต่เวินเที๋ยนเที๋ยนก็ยังเอาชนะไม่ได้เลยเสียด้วยซ้ำ

เขาคิดด้วยความรู้สึกโมโห

เขาหันไปมองทางนิวมั้นที่อยู่อีกทางด้านหนึ่ง

เมื่อได้รับสายตาที่ส่งไปจากทางอีกฝ่ายหนึ่งแล้ว ก็พยักหน้าลงเล็กน้อย แล้วถึงได้ละสายตาไป

การแข่งขันรอบแรก และการแข่งขันแรกของเวินเที๋ยนเที๋ยนนั้น ชนะได้อย่างสวยงาม ชนะได้อย่างยอดเยี่ยมมาก!

เกินความคาดหมายของทุกคน สามารถพูดได้ว่าปล่อยหมัดที่แข็งแรงไปให้กับอีกฝ่ายนั้นเลยก็ว่าได้!

ให้พวกเขาได้เห็นความเก่งของนักบูรพาวัตถุโบราณของประเทศ!

ทุกคนที่ดูอยู่ทางหน้าจอคอมพิวเตอร์และหน้าจอทีวี ก็อดที่จะส่งเสียงออกมาอย่างประหลาดใจ และยกมือขึ้นมา

“ทำดีมาก!”

และเวลานี้ที่ชั้นดาดฟ้าของบริษัทเอ็มไอกรุ้ป จี้หยู๋ชิงก็แอบรู้สึกโล่งใจด้วยเช่นกัน

เขายืดตัวขึ้นอย่างดูภูมิอกภูมิใจ ราวกับว่าคนที่ชนะคือตัวเองอย่างไรอย่างนั้น

เวลานี้จี้จิ่งเชินจึงเดินเข้ามา แล้วเอ่ยพูดขึ้นมาจากทางด้านหลัง : “พ่อบอกตั้งแต่แรกแล้ว ว่าแม่จะชนะ”

ได้ยินคำพูดของเขาแล้ว จี้หยู๋ชิงก็หันไปมองเขาแวบหนึ่ง แล้วส่งเสียงออกมา แล้วทำเนียนไม่ยอมตอบ

จี้จิ่งเชินเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย แล้วยื่นมือออกมายกตัวจี้หยู๋ชิงขึ้นมา แล้วหมุนตัวเดินออกไปทางด้านนอก

จี้หยู๋ชิงดิ้นไม่หยุด ร้องอ้อแอ้ๆออกมา

พ่อจะพาผมไปไหน?

จี้จิ่งเชินไม่ได้หยุดเดิน

“ไปรับแม่เราไงครับ”

ได้ยินคำพูดของจี้จิ่งเชินแล้ว จี้หยู๋ชิงถึงได้หยุดดิ้น เก็บแขนขาตัวเอง แล้วยอมให้เขาอุ้มออกไป และมุ่งหน้าตรงไปยังสถานที่แข่งขัน

อีกทางด้านหนึ่ง เวินเที๋ยนเที๋ยนที่สามารถชนะการแข่งขันรอบแรกได้นั้น ทุกคนก็ล้วนแต่กำลังจมอยู่กับความดีอกดีใจนี้

ตั้งแต่ตอนแรกเริ่มที่ไม่มีทางชนะ จนถึงการต่อสู้ที่สวยงาม ทำให้คนรู้สึกตกตะลึงและรู้สึกยอดเยี่ยมมากอีกด้วย!

เพื่อเป็นการหลีกเลี่ยงจากการสัมภาษณ์ของบรรดานักข่าว เวินเที๋ยนเที๋ยนจึงรีบออกมาจากหอประชุม

จนถึงตอนนี้ อารมณ์ความรู้สึกของอาจารย์สองสามท่านนั้นก็รู้สึกตื่นเต้นมากเช่นกัน

“เที๋ยนเที๋ยน ฉันรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าเธอจะต้องชนะอย่างแน่นอน! คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีวิธีแบบนี้ด้วย! แม้แต่ฉันเองก็ยังไม่คาดคิดเลยเสียด้วยซ้ำ”

“ใช่ เธอนี่เป็นคนรุ่นหลังที่เก่งกว่าคนรุ่นก่อนจริงๆเลยนะ”

เวินเที๋ยนเที๋ยนส่ายหน้าอย่างถ่อมตัว

“ฉันก็แค่มีความคิดแวบขึ้นมาเท่านั้นเองค่ะ ถ้าหากคิดถึงวิธีนี้ไม่ได้ เทคนิคการซ่อมแซมอย่างคุณเดซี่ ครั้งนี้ฉันก็คงจะไม่สามารถเอาชนะได้เลย”

อาจารย์ฉู่พยักหน้าลง

“ยังดีนะที่เธอไม่ได้ลนลานไปเสียก่อน ชนะการแข่งขันครั้งนี้แล้ว ก็เป็นการกำชับกับทุกคนแล้วว่า นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ไม่มีใครกล้ามาดูถูกการบูรพาวัตถุโบราณของประเทศเราได้แล้ว จะไม่มีการคิดนอกเรื่องพวกนั้นอีกแล้ว”

“เธอทำให้พวกเรารู้สึกโล่งมากจริงๆ!”

เวินเที๋ยนเที๋ยนรับฟังอย่างถ่อมตัวและนอบน้อม

ในฐานะที่เป็นผู้คัดเลือกให้มาแข่งขันรอบแรก เธอเองก็รู้สึกตื่นเต้นมากเช่นกัน

หลังจากที่ออกมาจาหอประชุมแล้ว ก็บอกลากับอาจารย์ฉู่ แล้วก็ขึ้นไปนั่งบนรถที่จอดรออยู่แล้ว

นั่งตรงเบาะด้านหลังแล้ว เวินเที๋ยนเที๋ยนก็ยังคงก้มหน้าลงอ่านข้อมูลที่อยู่ในมือ ครุ่นคิดถึงการแข่งขันในครั้งต่อไป

“กลับบ้านเถอะค่ะ”

เธอนั่งอยู่ในรถแล้ว ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาด้วยเช่นกัน พลางออกคำสั่ง

แต่นั่งอยู่ซักพักหนึ่งนั้น กลับไม่เห็นว่าจะมีการสตาร์ทรถ เธอจึงเงยหน้าขึ้นมาด้วยความสงสัย

ยังไม่ทันได้รอให้มองภาพตรงหน้าให้ชัดเจนเลยนั้น ก็มีร่างหนึ่งพุ่งเข้ามาหา เหมือนกับลูกกระสุนที่พุ่งตรงเข้ามาในอ้อมกอดเธออย่างไรอย่างนั้น

เวินเที๋ยนเที๋ยนกอดเขาเอาไว้ด้วยจิตใต้สำนึก ไม่คิดว่าจะเป็นจี้หยู๋ชิง!

เขาคว่ำหน้าอยู่ในอ้อมกอดของเวินเที๋ยนเที๋ยน พลางพูดอ้อแอ้ๆ แสดงอาการตื่นเต้นออกมา แล้วโบกมือเล็กๆนั่นไปมา

เมื่อเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นจี้จิ่งเชินเองก็นั่งอยู่ตรงข้างๆคนขับด้วยเช่นกัน

เวินเที๋ยนเที๋ยนเอ่ยขึ้นอย่างแปลกใจ “มากันได้ยังไงคะ?”

จี้จิ่งเชินพาจี้หยู๋ชิงมานั่นก็อยากจะเซอร์ไพรส์เวินเที๋ยนเที๋ยน

แต่ตัวเองยังไม่ได้เริ่มพูดนั้น เด็กนั่นก็กระโดดไปหาเธอเสียก่อน แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าไปเอาแรงมาจากไหน

ในอ้อมกอดของเวินเที๋ยนเที๋ยนนั้นก็ถูกเขาคว้าไปเสียก่อน ซุกอยู่ตรงนั้นไม่ยอมลุกขึ้นมาเลย

จี้จิ่งเชินมองเขาอย่างไม่พอใจ

พลางเอ่ยขึ้น : “ดูถ่ายทอดการแข่งขันของคุณที่บริษัทแล้ว พอสิ้นสุดการแข่งขันก็ออกมาหาคุณเลยครับ”

เวินเที๋ยนเที๋ยนเอ่ยขึ้นอย่างประหลาดใจ : “พวกพี่เห็นกันหมดแล้วหรือคะ?”

จี้จิ่งเชินพยักหน้าลง

แต่เวินเที๋ยนเที๋ยนกลับรู้สึกเขินๆอยู่บ้าง

ตอนที่เพิ่งจะเริ่มต้นการแข่งขัน เธอยังรู้สึกกังวลและกลัวอยู่บ้าง พอหลังจากที่เริ่มลงมือซ่อมแซมแล้ว ก็ค่อยๆรู้สึกวางใจลง

อีกทั้ง วันนี้เพื่อให้การแข่งขันผ่านไปได้ด้วยดี เธอจึงใส่เพียงชุดธรรมดาเพียงเท่านั้น และแม้กระทั่งไม่ได้แต่งหน้าเลยอีกด้วย

“ฉันแสดงออกมาพอได้ใช่ไหมคะ?”เวินเที๋ยนเที๋ยนเอ่ยถามอย่างกังวล

จี้จิ่งเชินครุ่นคิดอย่างละเอียดแล้ว กลับเอ่ยพูดขึ้นอย่างจริงจัง : “เกี่ยวกับเรื่องนี้ ผมค่อนข้างเป็นกังวลอยู่จริงๆครับ”

“กังวลอะไรคะ?”

จี้จิ่งเชินมีท่าทางที่ดูกลัดกลุ้ม

“แสดงออกมาดีเกินไป ถ้าหากถูกคนอื่นๆเห็น ควรจะทำอย่างไรดีล่ะครับ จะต้องดึงดูดศัตรูหัวใจมากขึ้นแน่ๆ ตรงจุดนี้แหล่ะที่ผมค่อนข้างเป็นกังวลมากจริงๆ”

เวินเที๋ยนเที๋ยนอึ้งไป คิดไม่ถึงว่าจี้จิ่งเชินจะพูดแบบนี้ จึงหน้าแดงขึ้นมาในทันที

แล้วเอ่ยขึ้นมาอย่างร้อนใจ : “พี่อย่าพูดไปทั่วสิคะ คงไม่หรอก”

“ก็ไม่แน่นะครับ”

จี้จิ่งเชินว่าแล้วก็ปิดหน้าจอโทรศัพท์มือถือเก็บไป

การแข่งขันยังไม่เสร็จสิ้น ก็มีคนเสิร์ชหาข้อมูลของเวินเที๋ยนเที๋ยนบนอินเตอร์เน็ตแล้ว

คนที่มาแสดงความรู้สึกกับเธออย่างเปิดเผย ก็ยิ่งมีมากนับไม่ถ้วนอีกด้วย

เมื่อครู่นี้จี้จิ่งเชินได้เปิดดูที่ชาวเน็ตได้มาแสดงความคิดเห็นเอาไว้ เพิ่งจะอ่านไปได้ไม่กี่ข้อความ ก็รู้สึกหึงหวงขึ้นมาจนสีหน้าดูแย่มาก

แทบอยากจะพาเวินเที๋ยนเที๋ยนกลับไปตอนนี้เลยเสียด้วยซ้ำ แล้วซ่อนตัวเธอเอาไว้ ไม่ให้คนอื่นมาแอบมองได้แม้แต่นิดเดียว

เห็นใบหน้าที่ดูหึงหวงของจี้จิ่งเชินแล้ว เวินเที๋ยนเที๋ยนก็อดที่จะหัวเราะขึ้นมาไม่ได้

“พี่วางใจเถอะค่ะ พวกเขายังจะแย่งฉันไปได้อีกอย่างนั้นหรือคะ?”

“ไม่มีความเป็นไปได้นี้อยู่แล้วครับ”แต่จี้จิ่งเชินกลับเอ่ยพูดขึ้นอย่างจริงจัง

แฟนคลับที่บ้าคลั่งบนอินเตอร์เน็ตเหล่านั้น ทำให้รู้สึกปวดหัวจริงๆ

เวินเที๋ยนเที๋ยนได้ยินเขาพูดแบบนี้แล้ว ถึงได้นึกขึ้นมาได้

“เพื่อร่วมการแข่งขันครั้งนี้ และโฆษณาความรู้เกี่ยวกับการบูรพาวัตถุโบราณ เหมือนกับว่าทางรายการจะช่วยยื่นบัญชีweiboให้กับผู้เข้าแข่งขัน ฉันยังไม่เคยเข้าไปดูเลย”

ก่อนหน้านี้เวินเที๋ยนเที๋ยนเล่นโปรแกรมแบบนี้น้อยมาก จึงไม่คุ้นเคยเท่าไรนัก

นึกถึงเรื่องนี้แล้ว จึงเปิดหน้าจอโทรศัพท์มือถือขึ้นมา

เพิ่งจะล็อคอินเข้าบัญชีผู้ใช้ที่ทางรายการเตรียมเอาไว้ให้ โทรศัพท์มือถือก็ค้างไปแล้ว

ข้อความนับไม่ถ้วน เด้งขึ้นมาไม่หยุด!

เวินเที๋ยนเที๋ยนเบิกตาขึ้นด้วยความประหลาดใจ มองดูโทรศัพท์มือถือที่สั่นอยู่ประมาณครึ่งนาที ถึงจะหยุดลงได้

มองดูอย่างละเอียดแล้ว ไม่ว่าจะเป็นข่าวสารข้อมูล แฟนคลับ และยังมีข้อความที่แสดงความคิดเห็นกันอีก รายการทั้งหมดนี้มี99+!

อีกทั้งตอนที่เปิดโทรศัพท์มือถือว่างเอาไว้ ก็มีข่าวสารเด้งมาไม่หยุดอีกด้วย

“ข่าวสารเยอะมาก!”

เวินเที๋ยนเที๋ยนอุทานออกมาอย่างไม่รู้ตัว

จี้จิ่งเชินมองโทรศัพท์มือถือแวบหนึ่ง แววตากลับมีความดุดันออกมา ราวกับว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้านั้นไม่ใช่โทรศัพท์มือถืออย่างไรอย่างนั้น และอยากจะเห็นพวกบ้าคลั่งเวินเที๋ยนเที๋ยนพวกนั้น พวกแฟนคลับที่ระบายความรักความชอบบนอินเตอร์เน็ตนั่น

“ตอนนี้คุณรู้ว่าตัวเองดังขนาดไหนแล้วใช่ไหมครับ? คุณนายจี้”

น้ำเสียงแสดงความหึงหวงออกมาอย่างชัดเจน

เมียหวานของประธานเย็นชา

เมียหวานของประธานเย็นชา

Status: Ongoing

“คุณจะคิดแบบนี้ไปถึงเมื่อไรถึงจะกลับบ้านได้?” จี้จิ่งเชินพูดออกมาอย่างจนใจ เขารีบมาที่นี่ทันทีตั้งแต่รับสาย และยืนดูเธอเดินวนคิดเป็นหนูติดจั่นแบบนี้มาครึ่งชั่วโมงแล้ว เธอไม่กล้าออกมา เพราะเธอกลัวว่าถ้าเขารู้เรื่องเข้า เขาจะทำอย่างไร สุดท้ายสิ่งที่เขาทำ คือ จูบหน้าผากของเธอ “ผมเชื่อคุณ… ไม่ต้องอธิบายอะไร ผมก็เชื่อคุณ”

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท