เนตรเซียนทะลุสมบัติ – ตอนที่ 1024 ลอบจู่โจม

ประตูใหญ่ของเรือนสี่ประสานอยู่ไกลจากห้องนั่งเล่นระยะหนึ่ง เสียงเคาะประตูไม่ดังมากนัก ก่อนหน้านี้ก็มีแขกมาเยี่ยม แต่ส่วนใหญ่จะกดกริ่งประตู แต่เสียงเคาะประตูครั้งนี้กลับดังคมชัดและทรงพลัง มันดังเข้าหูหยางโปอย่างชัดเจน สิ่งนี้ทำให้เขาตกใจมาก !
แม่บ้านรีบวิ่งไปเปิดประตูให้ หยางโปยกมือขึ้น “ คุณไม่ต้องไปเดี๋ยวผมไปเอง ”
ตาอ้วนหลิวกำลังพูดอย่างมีความสุข เมื่อเห็นหยางโปที่จู่ๆก็ไปเปิดประตู ก็อดไม่ได้ที่จะแปลกใจ “ นายไปเปิดประตูทำไม ? หรือว่ามีแขกคนสำคัญมา ? ลัวย่าวหัวกลับมาแล้วใช่ไหม ? ”
หยางโปไม่พูดอะไร ใบหน้าของเขาดูเคร่งขรึม เดินตรงออกไปข้างนอก
ฮัวชิงหยุนก็อดไม่ได้ที่จะหันไปจ้องมอง เธอจ้องมองไปที่หยางโป จู่ๆก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา
หลังจากประสบพบเจอกับเรื่องพวกนี้ในช่วงสองวันที่ผ่านมา เธอยิ่งรู้สึกว่าหยางโปลึกลับเกินไป
ดูเหมือนว่าจะมีหลายสิ่งหลายอย่างที่ไม่ได้บอกเธอ แม้แต่ตอนนี้ที่เขาออกไป สีหน้าบ่งบอกว่ามีเรื่องไม่สบายใจ แต่เขากลับไม่ยอมปริปากพูดออกมา
ยิ่งหยางโปเข้าใกล้ประตูใหญ่มากขึ้นเท่าไร เขาก็ยิ่งรู้สึกว่าทุกย่างก้าวหนักอึ้งขึ้น เขาสัมผัสได้ถึงแรงกดดันอันทรงพลังที่จู่โจมเข้ามา ความกดดันแบบนี้ดูเหมือนจะเป็นการปลดปล่อยพลังออกมา มันเป็นระดับวรายุทธ์ที่เขายังไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน !
แสงสว่างวาบผ่านตาหยางโปไป พลังในร่างกายไหลวนไม่หยุด ทำให้ความกดดันเบาบางลงไปมากในทันที เขารีบสาวเท้าเดินไปที่ประตูและผลักเปิดประตูออก
มีชายวัยสามสิบกว่ายืนอยู่นอกประตู ชายผู้นี้ดูเด็กมาก เขาแต่งกายด้วยเสื้อผ้าธรรมดา แต่หน้าตารูปลักษณ์คล้ายกับโจวซินมาก
หยางโปหันไปมองอีกฝ่าย “ สวัสดี ! ”
ชายคนนั้นพยักหน้า “ ผมโจวเซี่ยงเฉิง พ่อของโจวซิน คุณแทงเขาบาดเจ็บใช่ไหม ? ”
หยางโปพยักหน้า “ สวัสดี ผู้อาวุโสโจว ! ”
“ คุณเป็นคนแทงเขาจนเข้าโรงพยาบาลใช่ไหม ? ” โจวเซี่ยงเฉิงไม่สนใจหยางโปเอ่ยปากถามต่อ
หยางโปตกตะลึง “ ผมเอง ! ”
พอพูดจบ ดวงตาของหยางโปก็เบิกกว้างและอ้าปากค้าง จากนั้นก็เห็นหมัดขนาดใหญ่พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว จนเขาไม่สามารถต้านรับได้ !
หมัดนี้พุ่งเข้ามาอย่างแรง หยางโปสัมผัสได้ถึงภัยอันตรายครั้งใหญ่ แสงสว่างวาบผ่านตาไป
พลังทั่วทั้งตัวเพิ่มขึ้นทันที เขาเผยปากออกเล็กน้อย เจตนารมณ์ของกระบี่ที่รวบรวมมาเป็นเวลานานพุ่งทะยานออกไป !.ไอลีนโนเวล.
หยางโปถึงกับไม่ทันได้ตั้งตัว ทันใดนั้นด้านหน้าก็ว่างเปล่า จากนั้นเขากับโจวเซี่ยงเฉิงก็ถอยห่างออกจากกันหลายฟุต เขากุมแขนไว้ และมีรอยเลือดตกอยู่บนพื้น เขามองไปที่หยางโป
” ที่คุณแทงโจวซินบาดเจ็บได้ ที่แท้ก็แค่อาศัยเพียงวิธีลอบโจมตีนี่เอง ! ”
“ คนเจ้าเล่ห์เพทุบายอย่างคุณ จะปล่อยไว้ไม่ได้แน่ วันนี้ฉันจะต้องทวงคืนความยุติธรรมกลับมาให้ได้ ! ”
โจวเซี่ยงเฉิงตะโกนเสียงดัง ปล่อยแขนขวาให้ห้อยแนบไปตามตัว จากนั้นเขาก็พุ่งพรวดเข้ามา !
หยางโปไม่รู้ว่าอาการบาดเจ็บของโจวเซี่ยงเฉิงเป็นยังไง แต่เมื่อเขาได้ยินสิ่งที่โจวเซี่ยงเฉิงตะโกนออกมา สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายแกล้งที่จะทำร้ายเขา ! เมื่อกี้ อีกฝ่ายลอบโจมตีก่อน แต่พอโจมตีล้มเหลว จึงหันกลับมายัดเยียดข้อหาให้เขา คิดไม่ถึงว่าคนตระกูล
โจวจะทำได้แค่นี้ คนสับปลับปลิ้นปล้อนเช่นนี้จะทำอะไรสำเร็จได้ ?
หยางโปโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ เขาจ้องหน้าอีกฝ่าย ตวัดกระบี่หยกในมือข้างหนึ่งเข้าไปรับมือกับอีกฝ่าย !
หยางโปใช้มวยเย่วเจียถ่ายทอดพลังไปที่กระบี่หยกก่อน มันเป็นแค่กังฟูในโลกมนุษย์แล้วจะสามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ได้อย่างไร มันเป็นเพียงแค่การต่อสู้กันชั่วขณะหนึ่งเท่านั้น เขาแค่ชกไปที่ไหล่ของคู่ต่อสู้และผลักไปกระแทกเข้ากับประตูข้างหลัง จู่ๆหยางโปก็รู้สึกว่าอวัยวะภายในเหมือนถูกไฟไหม้ !
ถ้าเมื่อสักครู่ถ้าไม่ใช่เพราะเขาเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดีและหักตัวหลบไปเล็กหน่อย เกรงว่าเวลานี้คงถูกฝ่ายตรงข้ามฆ่าตายภายในหมัดเดียวไปแล้ว !
แขนซ้ายที่ได้รับบาดเจ็บเจ็บปวดรวดร้าวมาก หยางโปยกมือขวาที่ถือกระบี่หยกอยู่ ยืนขึ้นและหันไปทางคู่ต่อสู้ “ โจวซินอายุมากกว่าผมไปหลายปี ถ้าคุณเป็นพ่อของเขา คงอายุห้าสิบปีกว่าแล้ว สามารถดูแลตัวเองได้ขนาดนี้ ถือว่ามีวิธีในการดูแลรักษาตัวเองที่ดีมาก ! ”
โจวเซี่ยงเฉิงจ้องหน้าหยางโปไม่วางตา “ ถ้าคิดจะมากวนประสาทฉันด้วยกลอุบายเล็กๆแบบนี้
ไม่มีทางซะหรอก ! ”
หยางโปยิ้มแล้วพูดตอบกลับไปว่า ” ถ้าคุณสามารถดูแลผิวของคุณเหมือนผู้หญิงได้แบบนี้ คงต้องมีผู้หญิงจำนวนมากที่อยากรู้แน่นอน คุณโจวผมคิดว่าพวกเราละทิ้งอคติแล้วมาทำธุรกิจนี้ด้วยกัน ไม่ดีกว่าเหรอ ? ”
ใบหน้าของโจวเซี่ยงเฉิงเต็มไปด้วยความโมโหเดือดดาล เขาจ้องมองหยางโปตาเขม็ง
“ แกหาเรื่องตายหรือไง ! ”
ผู้พูด โจวเซี่ยงเฉิงวิ่งพุ่งเข้ามาอีกครั้ง
หยางโปรีบวิ่งตามเข้าไป เขาไม่มีทางถอยหนีไปได้ เพราะข้างหลังเขาคือแม่และแฟนสาวของเขา พวกเธอคือคนที่เขาต้องการปกป้องทั้งชีวิต เขาจะทิ้งพวกเธอไว้ตามลำพังได้ยังไง ?
หยางโปลืมกระบี่หยกในมือไปแล้ว และเริ่มต่อสู้ด้วยวิธีการของมวยเทียนหลัว !
ทั้งสองต่อสู้กันด้วยแขนข้างเดียว หยางโปถือกระบี่หยกในมือ อีกฝ่ายไม่สามารถทราบรายละเอียดของกระบี่หยกได้ จึงไม่กล้าเข้ามาใกล้เกินไป บวกกับหยางโปที่ยอมต่อสู้จนยอมตาย ทันใดนั้นก็ทำให้อีกฝ่ายทำอะไรห่วงหน้าพะวงหลังขึ้นมาทันที ! สักพักจึงทำให้หยางโปและคู่ต่อสู้มีฝีมือพอๆกัน !
มวยเทียนหลัวเหยียนหรูหยูเป็นคนสอนเขา หยางโปฝึกฝนทุกวัน ฝึกฝนมาได้ระยะหนึ่งแล้ว แต่เมื่อเริ่มการต่อสู้จริง ก็ยังรู้สึกไม่คล่องและสละสลวย เขาจึงค่อยๆเชี่ยวชาญมากขึ้น ควบคู่ไปกับความร่วมมือของกระบี่หยก จึงทำให้ไม่มีอันตรายไปชั่วขณะหนึ่ง
ด้านนอกประตูของเรือนสี่ประสานค่อนข้างจะเงียบสงบ เพราะปกติก็จะไม่มีใครมาที่นี่ แต่การต่อสู้ที่น่าตื่นเต้นในนี้ ไม่นานจึงดึงดูดผู้คนมากมายให้เข้ามาดู จนชกต่อยกันมาจนถึงขั้นที่รุนแรงและดุเดือด แต่ก็ยังมีผู้คนส่งเสียงร้องเชียร์อยู่ !
หยางโปไม่แน่ใจเกี่ยวกับขั้นวรยุทธ์ของคู่ต่อสู้ แต่เขาสามารถสัมผัสได้ชัดเจนว่า ความแข็งแกร่งของคู่ต่อสู้นั้นสูงกว่าเขามาก แต่การฆ่าเวลาแบบนี้ก็ขัดขวางความแข็งแกร่งของคู่ต่อสู้ได้อย่างสมบูรณ์ แม้ว่าพลังของคู่ต่อสู้จะถูกปลดปล่อยออกมา แต่ก็ถูกพลังลึกลับในดวงตาของหยางโป
สกัดกั้นไว้หมด !
หยางโปเริ่มมีความมั่นใจมากขึ้นเรื่อยๆ กระบี่หยกในมือทำให้คู่ต่อสู้กลุ้มใจมาก !
เพียงครู่เดียวเท่านั้น โจวเซี่ยงเฉิงก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป ไม่รู้ว่าเขาควักดาบสั้นออกมาจากไหน
มารับมือกับกระบี่หยกในมือของหยางโป !
“ แกร๊ก ! ” เสียงดังคมชัด โจวเซี่ยงเฉิงอดไม่ได้ที่จะก้าวถอยไปทางด้านหลัง เขาก้มมองดูดาบสั้นในมือ ด้วยใบหน้าถอดสี เพราะดาบสั้นในมือของเขาถูกหยางโปฟันจนหักไปแล้วจริงๆ !
ผู้ชมหลายคนในที่เกิดเหตุปรบมือและตะโกนเสียงดัง ” ดี ! ช่างน่าตื่นเต้นจริงๆ ! ”
“ การต่อสู้ที่นี่น่าตื่นเต้นกว่าบนเวทีมาก ! ”
“ ใช่ ฉันรู้สึกว่าพวกเขามีวรยุทธ์กันจริงๆ ในที่สุดตอนนี้ก็ได้ตัดสินผู้ชนะออกมาได้แล้ว เวลานี้
ผู้แพ้ต้องพูดอะไรที่แค้นเคืองก่อนจะจากไปแน่ใช่ไหม ? ”
โจวเซี่ยงเฉิงถูกหยางโปฟันจนดาบหัก เวลานี้เขาก็ไม่มีทางรับมือกับหยางโปได้ กำลังคิดที่จะพูดอาฆาตก่อนจากไป แต่เมื่อได้ยินคำพูดแบบนี้ของคนรอบข้าง ก็เกือบจะอาเจียนออกมาเป็นเลือด !
เขาจ้องหน้าหยางโป “ คิดไม่ถึงว่าคุณที่มีวรยุทธ์อยู่ในขั้นปลายหยินชี่จิง จะแข็งแกร่งขนาดนี้ ! ”
ใบหน้าของหยางโปดูเคร่งขรึม บางทีคนอื่นอาจจะดูไม่ออก แต่เขารู้ดีแก่ใจว่าหากไม่พึ่งพาประโยชน์ของกระบี่หยก เขาอาจจะถูกคู่ต่อสู้ล้มลงกับพื้นไปแล้ว เขาจ้องหน้าฝ่ายตรงข้าม
แต่ไม่ได้พูดอะไร พลางกลั้นใจและเร่งฟื้นฟูร่างกายโดยเร็วที่สุด
หลินหลินและฮัวชิงหยุนไล่ตามพวกเขาออกมา และทันได้ก็เห็นเงาร่างของทั้งสองฝ่าย
แต่หลินหลินกลับเหลือบมองไปเห็นคราบเลือดกองหนึ่งบนพื้น และอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา
” มีเลือดออกด้วย ! ”