นาทีที่ “แพทย์ฝึกหัด” กุมมือของเธอเอาไว้ เป็นช่วงที่คุณหมอได้แทงเข็มลงไปพอดี ในนาทีนั้นเองหลินซินเหยียนก็ตื่นกังวลจนลืมความเจ็บของเข็มที่ฝังลงมาไป
หลังจากที่ได้สติกลับมาแล้ว เธอก็ได้สลัดมือของ “แพทย์ฝึกหัด” ออกไปอย่างไม่มีลังเลเลยแม้แต่น้อย ทั้งยังถลึงตาออกมาอย่างทะมึนตึง พร้อมทั้งตวาดเสียงเข้มออกมา “นายทำอะไร?”
คงเป็นเพราะว่าโกรธจริงๆ น้ำเสียงที่พูดเองก็เลยควบคุมเอาไว้ไม่อยู่ไปด้วย เรียกสายตาจากคนอื่นเข้ามาไม่น้อยเลย
“แพทย์ฝึกหัด” มองหลินซินเหยียนไปไม่รู้ว่าควรจะดีใจหรือว่าควรจะร้องไห้ดี ดีใจเพราะว่าเธอโกรธเคืองเพราะว่าผู้ชาย “คนอื่น” แตะต้อง ร้องไห้ที่ทั้งๆที่ตัวเองก็ไม่ใช่ผู้ชายคนอื่น แต่กลับแตะต้องไม่ได้
“นายไปเถอะ ฉันไม่จำเป็นต้องให้นายช่วย ฉันหาเองได้” หลินซินเหยียนเบือนหน้ามา คิ้วขมวดเข้าหากันแน่น ไม่รู้ว่ากำลังโกรธ “แพทย์ฝึกหัด” คนนี้อยู่ หรือว่ากำลังโกรธตัวเองอยู่
เมื่อกี้นี้นาทีที่ “แพทย์ฝึกหัด” กุมมือเธอเอาไว้ หัวใจเธอเต้นแรงเหมือนกับถูกกวางกระแทกเข้ามา มีความรู้สึกจำพวกที่หัวใจโครมครามขึ้นมา
“แพทย์ฝึกหัด” ยืนอยู่ไม่ไปไหน และก็ไม่กล้าเอ่ยปากพูดอธิบายออกมาด้วยเช่นกัน แค่ยืนอยู่อย่างนี้ รอจนคุณหมอเจาะเลือดเสร็จ หลินซินเหยียนก็ยืนขึ้นมา เธอแย่งใบตรวจมาจากมือของ “แพทย์ฝึกหัด” แล้วก็เดินจากมา
ไม่รู้ว่ากำลังหลบเลี่ยง “แพทย์ฝึกหัด” คนนี้อยู่หรือเปล่าเธอจึงได้เดินไปเร็วมาก
“แพทย์ฝึกหัด” มองเงาร่างที่กำลังเดินออกไปอย่างรีบเร่งของเธอ ก็ถอนหายใจออกมา และก็ไม่กล้าเดินตามติดเท่าไหร่นัก เว้นระยะห่างคอยเฝ้าดูเธอเอาไว้
โรงพยาบาลใหญ่ทุกๆแผนกและทุกๆสาขาล้วนแล้วแต่จะมีป้ายบอกกันทั้งนั้น ถึงแม้ว่าจะไม่คุ้นเคยกัน แต่ก็สามารถหาเจอได้ แผนกอัลตร้าซาวด์สี่มิติเองก็อยู่ตรงชั้นหนึ่งด้วยเหมือนกัน ที่นี่ต้องเข้าแถวรอ หลินซินเหยียนเอาแผ่นกระดาษส่งไปให้พยาบาลที่เรียงลำดับคิว จากนั้นก็หาที่นั่งลงรอ
“แพทย์ฝึกหัด” ยืนห่างจากเธอออกไปหลายก้าว
หลินซินเหยียนรู้ว่าเขากำลังตามอยู่ เพียงแต่ไม่ได้พูดออกไป สายตาไม่ได้มองเขา แสร้งทำเป็นไม่รู้
“หลินซินเหยียนเชิญมาตรวจที่ห้องหมายเลขสอง”
ผ่านไปสักพักก็ถึงคิวหลินซินเหยียน เธอยืนขึ้นมา ในมือยังถือใบประวัติผู้ป่วยอยู่แล้วก็เดินไปยังห้องตรวจหมายเลขสอง
คนด้านในตรวจเสร็จเดินออกมาแล้ว เธอถึงเดินเข้าไป ในเวลานี้เธอก็ได้หันไปมอง “แพทย์ฝึกหัด” ที่ตามเธออยู่ข้างหลังตลอดไม่ได้มาแล้ว
แต่เธอกลับผ่อนหายใจด้วยความโล่งใจออกมา คิดว่า “แพทย์ฝึกหัด” คนนี้มีความรับผิดชอบต่อหน้าที่มากไป มีความรับผิดชอบที่เกินไปมาก ในใจของเธอกำลังคิดว่าคนอย่างนี้จะต้องกลายเป็นคุณหมอที่ดีคนหนึ่งได้แน่เลยล่ะมั้ง
เพราะว่าไม่ใช่ครั้งแรกที่ทำการตรวจ ท้องครั้งที่แล้วก็เคยทำมาก่อน ทั้งหมดหลังจากที่เข้าไปแล้วก็จะเป็นฝ่ายนอนลงไปเอง
ในตอนที่เธอกำลังเตรียมที่จะถกเสื้อผ้าขึ้น ก็ได้พบว่า “แพทย์ฝึกหัด” คนนั้นได้อยู่ในห้องตรวจ เมื่อกี้เธอนึกว่าเขาจะไปแล้วเสียอีก
“ที่นี่ไม่ใช่ว่าไม่สามารถให้คนนอกเข้ามาได้เหรอคะ?” หลินซินเหยียนรู้สึกอับอายเกินคำบรรยาย ข้างๆมีชายคนหนึ่งยืนอยู่ และที่สำคัญก็คือวันนี้เธอสวมกระโปรงมานะ ทำการอัลตร้าซาวด์ กระโปรงมันก็จะต้องถกขึ้นอยู่แล้ว
หมอหญิงที่รับผิดชอบการตรวจเหมือนจะรับรู้ว่าหลินซินเหยียนถือสาที่ที่นี่มีคนนอกอยู่ จึงหยุดไม่ได้ขยับต่อ พลางยิ้มให้เธอพร้อมกับบอกเธอว่า “เขาเป็น “แพทย์ฝึกหัด” ดังนั้นแล้วไม่ต้องใส่ใจหรอก คุณถกกระโปรงขึ้น ฉันจะตรวจให้คุณ”
กลัวว่าหลินซินเหยียนจะยังอายอยู่สุดท้ายก็ได้เสริมออกมาอีกประโยคะนึง “ช่วยอย่าได้กีดกันสูตินรีแพทย์เพศชายเลยนะคะ?”
หลินซินเหยียน “…”
เธอกัดริมฝีปาก เธอไม่ได้ต้องการจะกีดกัน เพียงแต่มีการสัมผัสร่างกายกันเมื่อกี้นี้ ทำให้เธอรู้สึกอึดอัด ตอนนี้… เธอจึงหลับตาไปเสียเลย แล้วก็ถกกระโปรงขึ้น ภายในห้องตรวจเปิดแอร์เย็น ขาเปลือยทั้งสองข้างยามที่โผล่ออกมาก็รู้สึกเย็นขึ้นมา ไม่รู้ว่าเย็น หรือเป็นเพราะว่า “แพทย์ฝึกหัด” อยู่กันแน่ มือทั้งสองข้าที่วางอยู่ข้างๆลำตัวถึงได้กำหมัดออกมา
หลังจากที่คุณหมอทาเจลอัลตร้าซาวด์ไปที่ท้องของเธอแล้ว ก็เอาเครื่องตรวจมาวางลงที่ท้องของเธอ เพียงไม่นานภาพก็ได้ปรากฏขึ้นมาในหน้าจอ “แพทย์ฝึกหัด” ที่ยืนอยู่ข้างๆก็ได้ปรากฏความประหม่าและความตื่นเต้นเป็นพิเศษออกมาเช่นเดียวกัน
เหมือนอย่างกับได้เจอภาพอย่างนี้เป็นครั้งแรก เลยหยุดความพลุ่งพล่านในใจเอาไว้ไม่ได้
ภาพอัลตร้าซาวด์แบบ4Dได้เผยออกมาชัดเจนอย่างมากแล้ว คุณหมอก็เหมือนจะจงใจถือโอกาสตอนที่พูดกับหลินซินเหยียนอยู่ บอกเล่าอาการให้กับ “แพทย์ฝึกหัด” ที่อยู่ด้านหลังออกไปด้วย “ตา หู จมูกของครรภ์ระยะสี่เดือนกว่าๆได้ก่อตัวเป็นรูปเป็นร่างสมบูรณ์แล้ว ตอนนี้ก็คงจะสูงประมาณ16ซม. น้ำหนักก็อยู่ที่ประมาณ110กรัม ไข่ทั้งสองหนักขนาดนี้คงเป็นเพราะว่ามีการพัฒนาได้ดีมาก ร่างกายแข็งแรงมาก ไม่มีอาการที่ผิดปกติ เพียงแต่ว่า…”
