พอคิดว่าเขาหักหลังตัวเอง เหอรุ่ยหลินก็รู้สึกเกลียดชัง
ความรักที่เขามีต่อเธอนั้นไม่จริงเหรอ？
ทำไม ต้องหักหลังเธอล่ะ？
เหอรุ่ยหลินยืนอยู่หน้าประตู สั่นไปมา“พี่”
เหอรุ่ยเจ๋อเดินเข้ามา จึงมองเห็นว่าที่เข่าเธอมีแผล แล้วคิ้วก็ขมวดเข้าหากันแน่น“คุณไปทะเลาะกับคนอื่นมาเหรอ？”
ไม่อย่างนั้นทำไมถึงกลายเป็นสภาพแบบนี้？
เหอรุ่ยหลินส่ายหน้า เธอมองไปที่เหอรุ่ยเจ๋อ“พี่ ความรักที่พี่มีต่อฉันไม่เป็นจริงเหรอ？”
“จะเป็นไปได้ไง”เหอรุ่ยเจ๋อรักและโอ๋เธอจริงๆ ตอนนั้นที่เธอหายตัวไป โดยเกี่ยวข้องกับเขา หลายปีมานี้เขาก็อยู่กับการตำหนิตัวเองมาตลอด ไม่ง่ายเลยที่จะหาเธอกลับมาได้
ความละอายใจที่มีต่อเธอ ความรักสุดหัวใจที่มีต่อเธอ
ไม่เคยเจือปน
“เหอะเหอะ”เหอรุ่ยหลินหัวเราะเสียงดัง จากนั้นแป๊บเดียวรอยยิ้มก็หายไป เหลือเพียงแต่ความควบคุมตัวเองไม่อยู่“ถ้าพี่โอ๋ฉัน รักฉัน ทำไมถึงหักหลังฉันล่ะ หักหลังฉันเพื่อผู้หญิงคนหนึ่งเหรอ？！”
“คุณพูดอะไรน่ะ？”เหอรุ่ยเจ๋อฟังก็รู้สึกสับสนคลุมเครือ“รีบเข้าบ้านมา”
เขาดึงน้องสาวที่ใกล้จะเสียการควบคุม เพราะว่าเรื่องที่เธอถูกถอนหมั้น เหอเหวินหวยไม่พอใจเท่าไหร่นัก บรรยากาศในบ้านก็อึมครึมหดหู่เป็นพิเศษ
ถ้าเหอเหวินหวยได้ยินเธอเสียงดัง ก็จะโกรธได้
เหอรุ่ยหลินแทบจะถูกเหอรุ่ยเจ๋อผลักเข้าไปในบ้านอย่างแรง
“คุณนั่งลงก่อน เดี๋ยวผมไปเอายามาให้คุณ ลดการอักเสบที่หัวเข่า ไม่อย่างนั้นจะติดเชื้อได้”
เหอรุ่ยหลินเหมือนกับไม่เข้าใจ นั่งไม่ขยับ สายตาทั้งคู่จ้องมองไปอย่างไร้โฟกัส
เธอคิดว่า เธอกลายเป็นลูกสาวของตระกูลเหอแล้ว ก็สามารถคบกับจงจิ่งห้าวได้ มีตัวตนที่สูงส่ง คนรักที่ทำให้คนอิจฉา พี่ชายที่รักและโอ๋เธอ
ชีวิตของเธอก็จะไม่มีความเสียใจแล้ว
แต่ว่า มันไม่ใช่เลย
ทุกอย่างเปลี่ยนไปแล้ว เธอมีสถานะที่สูงส่งแล้ว แต่กลับไม่ได้เป็นเจ้าของจงจิ่งห้าว แม้แต่ความรักและโอ๋ที่เหอรุ่ยเจ๋อมีต่อเธอ ก็ยังถูกผู้หญิงคนนั้นแบ่งไป
ความรัก ครอบครัวของเธอล้วนแต่ถูกหลินซินเหยียนทำลาย
มือของเธอจิกเข้าไปในที่นอน ตึงแน่นทีละนิดๆ เส้นเลือดที่หลังมือปูดขึ้นมา จะเห็นได้ว่าเธอโกรธแค่ไหน
เหอรุ่ยเจ๋อถือกล่องยาเข้ามา คุกเข่าลงตรงหน้าเธอแล้วทำความสะอาดแผลที่เข่าให้เธอ กลัวเธอจะเจ็บ เบามาก อ่อนโยนมาก
“พี่”เหอรุ่ยหลินก้มตาลงต่ำ“พี่ปฏิบัติต่อหลินซินเหยียนก็อ่อนโยนแบบนี้เช่นกันใช่ไหม？”
เหอรุ่ยหลินในวันนี้ผิดปกติอย่างน่าประหลาด
“คุณอยากพูดอะไรกันแน่？”เหอรุ่ยเจ๋อวางยาน้ำลดการอักเสบในมือลง ตัดสินใจคุยกับเธอดีๆ
“หลินหลิน บนโลกนี้ไม่ได้มีแค่ผู้ชายอย่างจงจิ่งห้าวคนเดียว คุณไม่จำเป็นเลย ที่จะยึดติดอยู่กับคนๆหนึ่ง จากสถานะสภาพของคุณแล้ว สามารถหาคนที่….”
“บนโลกนี้ไม่ได้มีแค่ผู้หญิงอย่างหลินซินเหยียนคนเดียว แล้วทำไมพี่ต้องชอบเธอล่ะ？”คำพูดของเขายังไม่ทันพูดจบ ก็ถูกเหอรุ่ยหลินตัดบท
เหอรุ่ยเจ๋อก็ยังหาข้อแก้ตัวที่จะโต้กลับไม่ได้
ใช่ ตอนที่เขาโน้มน้าวน้องสาว กลับลืมความยืนกรานมั่นคงของตัวเอง
“พี่ พี่สามารถหักหลังน้องสาวของตัวเองได้ เพื่อผู้หญิงคนหนึ่ง ความรักของพี่ ยิ่งใหญ่เสียจริง”
ประโยคนี้ เหอรุ่ยหลินพูดขึ้นมาอีกครั้ง เขาจำเป็นต้องให้ความสำคัญแล้ว“หลินหลิน คุณเห็นเธอแล้ว？”
“ใช่”เหอรุ่ยหลินไม่ปฏิเสธ
เหอรุ่ยเจ๋อขมวดคิ้ว“คุณเพิ่งบอกว่าผมหักหลังคุณ หมายความว่าอย่างไรกันแน่？”
หรือว่าเกี่ยวข้องกับหลินซินเหยียน？
“พี่ถามฉันเหรอ？”เหอรุ่ยหลินหัวเราะอย่างเย้ยหยันสุดๆ“เรื่องที่พี่ทำเองกับตัว ตัวพี่ไม่รู้หรือไง？”
“ผมไม่เข้าใจ กับคุณแล้ว ผมไม่เคยทำร้ายแม้แต่นิดเดียว”เขาไม่รู้สึกละอายใจในการตรวจสอบตัวเองต่อน้องสาวคนนี้
ตอนนั้นที่สืบได้ว่าจงจิ่งห้าวคือผู้ชายในคืนนั้น เขาก็เห็นแก่ตัวไม่อยากให้หลินซินเหยียนรู้ ต่อมารู้ว่าเธอคือน้องสาวของตัวเอง ชอบจงจิ่งห้าว เขาก็ยิ่งเอาความลับนี้เก็บไว้ในก้นบึ้งของหัวใจอย่างลึกซึ้งมากขึ้น
ถึงแม้ต้องเห็นลูกทั้งสองคนของหลินซินเหยียนไม่มีพ่อ เขาก็ไม่พูด
ตอนนี้เธอกล่าวหาว่าเขา หักหลังเธอ
เหอรุ่ยเจ๋อรู้สึกผิดหวัง เสียใจ
คำพูดของเหอรุ่ยหลินทำร้ายเขามากไปแล้ว
“ไม่เคยทำร้ายเลยสักนิด พี่บอกมาสิหลินซินเหยียนรู้ได้อย่างไร อุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อหกปีก่อนนั่นว่าฉันเป็นคนทำ？”เหอรุ่ยหลินไม่เชื่อเขา
“เธอ เธอรู้ว่าอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อหกปีก่อนเป็นคุณทำเหรอ？”เหอรุ่ยเจ๋อไม่อยากจะเชื่อ หลินซินเหยียนรู้เรื่องนี้แล้วที่เขาไม่อยากให้เธอรู้
ยังไงคนนั้นทำร้ายเธอก็คือน้องสาวของเขา
ถ้าเธอรู้จะต้องส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของเขากับเธอแน่
เหอรุ่ยหลินหัวเราะอย่างเยือกเย็น“ไม่ต้องแสร้งทำท่าทางไม่อยากจะเชื่อหรอก เรื่องนี้ หกปีแล้ว ตอนนั้นคนที่รู้เรื่องนี้ตายแล้ว มีแค่พี่กับฉันที่รู้ หรือว่าต้องเป็นฉันเองหรือไงที่ไปบอกเธอน่ะ？”
เหอรุ่ยเจ๋อนิ่งไปสักพัก แล้วพึมพำไปว่า“ผมไม่ได้บอกเธอจริงๆ”
ที่เขาตื่นตระหนกก็คือหลินซินเหยียนรู้แล้ว
จะโกรธเขาหรือไม่？
เขาล้มลงนั่งที่โซฟา
เธอเพิ่งจะแสดงให้เห็นว่ายอมรับเขา แต่ในเวลาสำคัญนี้กลับรู้เรื่องอุบัติเหตุรถ
เขาไม่กล้าจะคิดต่อไป
เหอรุ่ยหลินเห็นท่าทางหมดสภาพของเขา ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย“ไม่ใช่พี่บอกจริงๆเหรอ？”
เหอรุ่ยเจ๋อหัวเราะด้วยเสียงขมขื่น“ทำไมผมต้องหลอกคุณล่ะ？”
“งั้นเธอรู้ได้อย่างไร？”เหอรุ่ยหลินคิดไม่ออก ยังไงคนที่รู้เรื่องนี้ก็ไม่เยอะ คนที่รู้เพียงคนเดียวก็ตายแล้ว
ตอนนี้คนที่รู้ก็มีเธอกับเหอรุ่ยเจ๋อ ไม่ใช่เหอรุ่ยเจ๋อ เธอเองก็ไม่ได้พูด งั้นหลินซินเหยียนรู้เรื่องอุบัติเหตุรถยนต์ได้อย่างไรล่ะ？
“คุณพักผ่อนเยอะๆเถอะ”เหอรุ่ยเจ๋อยืนขึ้นมา เขาต้องการอยู่เงียบๆ ถ้าเจอหลินซินเหยียนเขาจะทำอย่างไร
จะไปอธิบายเรื่องนี้อย่างไร
“พี่”เหอรุ่ยหลินกอดเขาจากด้านหลัง หน้าแนบไปที่แผ่นหลังของเขา“พี่ พี่อายุไม่ใช่น้อยๆแล้ว ฉันก็ไม่ใช่เด็กสาวสิบเจ็ดสิบแปดแล้ว พวกเราต่างโตกันแล้ว พี่ช่วยฉัน ก็เพื่อ…”
เธอชอบจงจิ่งห้าว ส่วนเขาขอบหลินซินเหยียน แค่เขาแต่งงานกับหลินซินเหยียน เธอก็สามารถคบกับจงจิ่งห้าวได้แล้ว
“พี่ช่วยเธออย่างไร？”เหอรุ่ยเจ๋อหัวเราะอย่างขมขื่น เขาเองยังเอาตัวเองไม่รอด จะไปช่วยเธออย่างไร？
“ครั้งที่แล้วฉันบอกไปแล้ว พี่คิดดีๆหน่อย”
กลัวเขาจะปฏิเสธ เหอรุ่ยหลินจึงรีบพูด“พี่อย่าเพิ่งรีบปฏิเสธฉัน คิดดูดีๆก่อน พี่อยากให้หลินซินเหยียนรักพี่อย่างหมดจดเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว ตัวพี่เองก็น่าจะรู้ หนทางเดียวก็คือพี่ต้องมีอะไรกับเธอ ให้เธอต้องคบกับพี่ ผู้หญิงเป็นสัตว์ที่ใช้อารมณ์ พอร่างกายเป็นของพี่แล้ว ในใจก็จะต้องมีความรู้สึกกับพี่แน่นอน ถึงตอนนั้นพี่แต่งงานกับเธอ ฉันก็จะได้คบกับจงจิ่งห้าว ฉันแต่งงานกับจงจิ่งห้าว ก็เท่ากับว่าสองตระกูลได้เชื่อมสัมพันธไมตรีกัน พ่อก็จะมีความสุข พวกเราก็จะยิงปืนนัดเดียวได้นกสามตัวเลย ดีแบบนี้แล้วทำไมเราถึงไม่ลองทำดูล่ะ？”
เหอรุ่ยเจ๋อยังไม่อ่อนข้อ เขาชอบหลินซินเหยียนจริงๆ
รู้จักเธอ ไม่ใช่แค่ปีสองปี แต่เป็นมิตรภาพที่เกือบสิบปี จะไปใช้วิธีสกปรกอย่างนี้ทำให้เธอเป็นมลทิน ทำความรู้สึกหลายสิบปีที่ผ่านมานี้ให้แปดเปื้อนได้อย่างไร
“สถานการณ์ที่บ้านพี่ก็เห็นแล้วนี่ พี่กับพี่ใหญ่ทำธุรกิจไม่ได้เป็นมากนัก อายุพ่อก็มากแล้ว ครั้งนี้พ่ออยากให้ฉันแต่งงานกับจงจิ่งห้าวมากขนาดนี้ ไม่ใช่คิดเพื่อตระกูลเหอในอนาคตเหรอ？พี่อยากให้ตระกูลเหอค่อยๆล้มตายไปจริงๆเหรอ？”เหอรุ่ยหลินพูดโน้มน้าวต่อ
“นั่นก็ไม่ได้”เขายังคงไม่รับปาก
ถึงแม้เขาจะอายุมากกว่าหลินซินเหยียนหน่อย แต่ว่าหลินซินเหยียนคือผู้หญิงคนแรกที่เขาชอบ
เขาไม่อยากทำลายความทรงจำที่สวยงามนี้ไป
เหอรุ่ยหลินปล่อยเขา ถอยหลังไปหนึ่งก้าว แสดงออกว่าผิดหวังต่อเขา
“ความสุขของฉัน อนาคตของตระกูล เทียบกับความสำคัญที่ผู้หญิงคนนั้นมีต่อพี่ไม่ได้เหรอ？”น้ำเสียงของเธอมาพร้อมกับการถามเค้น“พี่เพลิดเพลินกับเกียรติยศที่ตระกูลเอามาให้ แต่ว่าพี่ก็ไม่เคยทำอะไรเลย หลายปีมานี้ พี่ใช้ชีวิตอยู่แต่ต่างประเทศ ทำเรื่องที่ตัวเองอยากทำ พ่อแม่ก็ตามใจแต่พี่ แล้วพี่ล่ะเคยทำอะไรให้พวกเขาบ้าง？”
ร่างกายของเหอรุ่ยเจ๋อนิ่งไป เธอพูดถูกทุกอย่าง เขาไม่เคยทำอะไรเลย
“พี่——”
