ซูจ้านกระแอมเล็กน้อย เป่าลมใส่เสิ่นเผยซวนทีหนึ่งอย่างเยาะเย้ย “นายยังสู้เด็กผู้หญิงคนหนึ่งไม่ได้เลย”
เสิ่นเผยซวนผละตัวออกห่าง “นายปากเหม็น ไปไกลๆฉันเลย”
ซูจ้านถลึงตา “นายสิปากเหม็น” ขณะพูดก็มองไปทางซางหยูทีหนึ่ง ใช่มั้ยล่ะ สายตาบอกว่าเขาปากเหม็นไม่เหม็นเธอรู้ดีที่สุด
แก้มของซางหยูร้อนขึ้นมาเล็กน้อย “คุณรังแกพวกเรา ต่อไปเราจะไม่พูดเรื่องดีๆของคุณต่อหน้าแฟนคุณแน่นอน แล้วจะพูดเรื่องแย่ๆของคุณด้วย ยุให้แฟนคุณเลิกกับคุณ”
ซูจ้าน “……”
ยัยเด็กน่าหมั่นไส้!
หลินซินเหยียนยิ้ม “ซูจ้านพอแล้ว นายดูพวกเขาเขินหมดแล้ว”
ซูจ้านนั่งลงหยิบตะเกียบขึ้นมา เตรียมกินอาหาร พูดว่า “นี่ไม่ใช่โอกาสหายากรึไง ไม่อย่างนั้นผ่านด่านนี้ไปแล้วก็ไม่มีโอกาสได้เห็นเสิ่นเผยซวนหน้าแดงแล้ว”
“นายน่ะสิถึงจะหน้าแดง” เสิ่นเผยซวยแข็งทื่อ
“เผยซวน ดื่มเหล้ากับซางหยูเถอะ ให้ซูจ้านหมดคำพูด” หลินซินเหยียนก็ร่วมสนุกด้วย
ซางหยูนึกว่าหลินซินเหยียนจะเข้าข้างเธอกับเสิ่นเผยซวน คิดไม่ถึงเลยว่าจะช่วยซูจ้านแบบนี้ พูดอย่างออดอ้อน “พี่สะใภ้ คุณรังแกฉัน”
“โห โห เรียกว่าพี่สะใภ้แล้ว รีบๆดื่มแลกแก้วสุราเลย” ซูจ้านโห่ขึ้นมาอีกครั้ง
ซางหยูจ้องซูจ้าน “ฉันก็ต้องเรียกตามเสิ่นเผยซวนอยู่แล้วสิ”
ซูจ้านยกมือตรง กลัวว่าซางหยูคนนี้จะพลอดรักกับเสิ่นเผยซวน ให้ตายเถอะ ตอนนี้ความรักของเขาไม่ราบรื่น ทำใจเห็นเธอดีกันไม่ได้
“รีบๆดื่มเถอะ ดื่มแลกแก้วสุราแก้วเดียวชักช้าอยู่ได้ ไม่ใช่ให้พวกเธอดื่มชนแก้วแห่งรักต่อหน้าพวกเราซะหน่อย”
ซางหยูกะพริบตา ชนแก้วแห่งรักคืออะไร?
จงจิ่งห้าวเตือน “นายพูดพอแค่นั้นแหละ”
เล่นสนุกก็เล่นสนุก อย่าเล่นสนุกจนเกินขอบเขต อะไรก็พูดออกมา
ซูจ้านยิ้ม แกว่งเนื้อวัวติดมันชิ้นหนึ่งเข้าปาก หลังจากกินไปแล้ว ก็พูดขึ้นว่า “โอกาสหายาก”
เสิ่นเผยซวนหยิบตะเกียบขึ้นมา นึกว่าเรื่องดื่มแลกแก้วสุราจะจบไปแล้ว ใครจะรู้ กำลังคิดจะเพิ่มเลือดเป็ดชิ้นหนึ่ง ก็ได้ยินจงจิ่งห้าวพูดว่า “นายอย่ารีบกินสิ ดื่มเหล้าที่ซูจ้านรินให้นายก่อน”
เสิ่นเผยซวน “……”
เรื่องนี้มันผ่านไปไม่ได้แล้วใช่มั้ย?
เขาค่อยๆเงยหน้า
หลินซินเหยียนปิดปากหัวเราะ
ซูจ้านอยู่อีกด้านหัวเราะมีเสียงออกมา
เสิ่นเผยซวนหันหน้าไปมองเขา “นายหัวเราะบ้าอะไร”
“อย่าพูดคำหยาบต่อหน้าภรรยานายสิ” ซูจ้านตบอก “ฉันไม่หัวเราะแล้ว ไม่เห็นหรอว่าพวกเราทุกคนอยากเห็นนายดื่มแลกแก้วสุรา? นายก็ทำตามหน่อย ชักช้ายืดยาด ไม่มีจิตวิญญาณของผู้ชายสักนิด”
เสิ่นเผยซวนหึทีหนึ่ง ยกแก้วขึ้น หันหน้าไปมองซางหยู
ซางหยูเอื้อมมือออกไปอย่างให้ความร่วมมือ
เสิ่นเผยซวนพันกับเธออย่างแข็งทื่อ ทั้งสองคนรู้สึกเขินเล็กน้อย แต่ว่าทุกคนต่างโห่ขึ้นมา วันนี้เขาไม่ดื่ม เรื่องนี้ก็ไม่จบ
สามคนมองพวกเขาทั้งสอง ดื่มเหล้าเสร็จ ซูจ้านปรบมือ “โอเคๆ…”
เสิ่นเผยซวนวางแก้วลง จ้องเขาทีนึง “ฝากไว้ก่อนเถอะ”
ใบหน้ายิ้มแย้มของซูจ้านไม่นานก็เปลี่ยนเป็นใบหน้าอมทุกข์ “ฉันทนรอนายมีโอกาสมาแกล้งฉันไม่ไหวเลย แต่ว่าเห็นแบบนี้ อีกซักพัก ฉันจะไม่มีโอกาสนี้จริงๆแล้ว”
เขาหันไปบังคับท่านย่า หยิบมีดปอกผลไม้ขึ้นมาจี้คอตัวเองและพูดข่มขู่ “ย่าบังคับผมอีก ผมจะตายต่อหน้าย่าเลย”
ท่านย่าพูดด้วยสีหน้านิ่งมาก “แกไม่ลงมือหรอก”
ซูจ้าน “……”
“ฉันเลี้ยงแกมา ทำไมจะไม่รู้จักแก?”
ซูจ้านเพียงพริบตาเดียวก็ห่อเหี่ยว
“นายดื่มเยอะๆหน่อย เหล้ามงคลของฉัน” เสิ่นเผยซวนรินเหล้าให้เขา
ซูจ้าน “นายนี่มันน่าหมั่นไส้จริงๆ”
เสิ่นเผยซวนหัวเราะทีหนึ่ง “นายก็ไม่ได้ดีตรงไหน”
เสิ่นเผยซวนรินให้จงจิ่งห้าว “วันนี้เหล้ามงคลของฉัน พวกนายสองคนดื่มกันเยอะๆหน่อย”
จงจิ่งห้าวถามเขา “นายเจ้าคิดเจ้าแค้นแล้วหรอ?”
“นายเห็นฉันเหมือนคนเจ้าคิดเจ้าแค้นหรอ?” เสิ่นเผยซวนทำท่าทางเคร่งขรึม
จงจิ่งห้าวยกแก้วขึ้นมา ชนกับซูจ้าน ทั้งสองคนต่างดื่มจนหมด เขาพูด “ฉันแก้วนี้แก้วเดียว”
ดื่มมากไปจะเสียการเสียงาน ยิ่งกว่านั้นหลินซินเหยียนตอนนี้ข้างกายมีแค่เขาอยู่เป็นเพื่อน เขาเมาแล้วหากหลินซินเหยียนเกิดไม่สบาย เขาจะไม่สามารถรับรู้ได้
ถึงแม้เขาจะคอแข็งอยู่บ้าง
เสิ่นเผยซวนรู้ เลยรินให้แต่ซูจ้าน “ฉันรู้นายอารมณ์ไม่ดี ดื่มเยอะๆหน่อยก็ดีเอง”
ซูจ้านไม่ปฏิเสธ ก็แค่ดื่มเหล้าแค่นั้นเอง “เหล้ามงคลของนาย ดื่มเยอะกว่านี้ฉันก็ไม่เมาหรอก”
หลินซินเหยียนดื่มน้ำผลไม้สด ชนแก้วกับซางหยู “สุขสันต์แต่งงานใหม่นะ ไม่รู้ว่าพวกเธอจะรับทะเบียนสมรสเร็วขนาดนี้ ไว้จะชดเชยของขวัญให้ภายหลังนะ”
ซางหยูยิ้มและพูดว่า “ไม่ต้องให้ของขวัญหรอกค่ะ”
“ต้องสิ” ก็แค่ตอนนี้ไม่มีเวลาออกไป ดังนั้นได้แค่รอภายหลัง
จวงจื่อจิ่นมาส่งข้าวให้หลินซินเหยียน พบว่าเธอกินไปแล้ว ทั้งบ้านเป็นกลิ่นหม้อไฟ กลิ่มหอมที่กินกันสองสามคน
ถามเธอว่ากินแล้วรึยัง นั่งลงกินด้วยกัน เธอบอกว่ากินมาแล้ว อยู่บ้านกินข้าวมาแล้ว
หลังอาหาร จวงจื่อจิ่นเปิดหน้าต่างให้ลมพัดผ่าน ของข้างใน ให้คนจากร้านอาหารมาเก็บไป เงินเสิ่นเผยซวนจ่าย วันนี้ถึงกับกระอักเลือดจริงๆ หมดเงินไปไม่น้อย
ไม่กี่คนพูดคุยกันอยู่ในห้องโถงไม่กี่ประโยค แล้วก็จากไป ให้หลินซินเหยียนพักผ่อน
ซูจ้านเดิมทีเดินออกมาด้วยกันกับเสิ่นเผยซวน แต่ว่าเดินมาครึ่งทางก็ไปเข้าห้องน้ำ เสิ่นเผยซวนและซางหยูเลยเดินออกมาจากโรงพยาบาลก่อน
เพราะว่าดื่มเหล้ามา เสิ่นเผยซวนเลยเรียกบริการขับรถแทน
ขณะนี้เขามาถึงแล้ว เสิ่นเผยซวนเอากุญแจรถให้เขา บอกที่อยู่แก่เขา
เขาและซางหยูนั่งอยู่เบาะหลัง
ซางหยูไม่ได้เป็นฝ่ายเข้าใกล้เขา ทั้งสองต่างนั่งตัวตรง ราวกับกำลังตื่นเต้น
ไม่นานรถก็ขับมาถึงที่พักของพวกเขา เสิ่นเผยซวนจ่ายเงิน หยิบกุญแจรถคืน จากนั้นก็เดินเข้าไปในหมู่บ้านคอนโด
ตามปกติซางหยูจะควงแขนของเขา แต่ว่าตอนนี้ไม่เหมือนกัน เสิ่นเผยซวนเป็นฝ่ายให้เธอมาค้างคืนที่นี่ ในใจเธอรู้ดี นี่หมายถึงอะไร
ขณะนี้ ในใจตื่นเต้นอย่างมาก
