ภายในห้องสอบสวนนั้น หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมาช้าๆ ผู้ชายคนนี้อยู่ในกำมือของเธอมาโดยตลอด ฟังเธอทุกเรื่อง รักเธอจนแทบจะขาดใจ เขากล้าทำกับเธออย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?
หรือว่าตอนนี้เขาจะสลัดเธอทิ้ง? แล้วเอาตัวรอด?
” จงหยุนเฉียง แกคิดว่าจะสลัดฉันทิ้งได้ ” หญิงสาวลุกขึ้นมาจากพื้น และชี้นิ้วไปที่เขา ” เรื่องที่ลักพาตัว ยังไงแกก็มีส่วนเกี่ยวข้อง ถึงฉันต้องตาย ฉันก็จะลากแกลงไปรับโทษด้วยกันนี่แหละ ! ”
เธอโกรธจนทนไม่ไหว เมื่อก่อนมีอะไรเธอก็ไม่เคยพูด เพราะอยากให้เราทั้งคู่รอด ไม่นึกเลยว่าเมื่อความฉิบหายครั้งใหญ่มาถึงเขาคิดจะเอาตัวรอดเพียงคนเดียว
จงหยุนเฉียงตะลึงไปสักพัก ผู้หญิงคนนี้อยู่ต่อหน้าเธอก็เป็นคนอ่อนโยนอ่อนหวาน เห็นใจผู้อื่น ท่าทางร้ายกาจแบบนี้ เหมือนจะเป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็น
” เธอไม่เล่นละครแล้วเหรอ? ” จงหยุนเฉียงถึงกับบางอ้อ ” ที่แท้เมื่อก่อนเธอก็แสร้งทำนี่เอง ใช่หรือเปล่า? ”
” เหอะ แกคิดว่ายังไงล่ะ ? ” ในเมื่อเรื่องมันมาถึงขั้นนี้แล้ว หญิงสาวก็ไม่มีอะไรที่จะต้องปิดบังอีก เธอแค่นยิ้มและพูดว่า ” ฉันยังสาวยังแซ่ ยังสวยราวกับดอกไม้และมีค่าดั่งหยก วันๆก็ต้องมันนอนขลุกอยู่กับคนแก่ๆอย่างแก ฉันคิดทีไรก็ขยะแขยง ทั้งที่มันไม่รอด ก็ยังต้องให้ฉันแสร้งทำเป็นสุขสบาย ทุกวินาทีที่ฉันอยู่ข้างแก มันผ่านไปนานจนทุกข์ทรมานแบบไม่มีอะไรมาเทียบได้ แกลองสำรวจผิวหนังที่หย่อนยานบนตัวแกสิ ยังคิดว่าตัวเองดีเด่อยู่อีกเหรอ? หัดตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงาที่น่ารังเกียจของแกซะบ้าง ”
” แก….. ” จงหยุนเฉียงพี่นิ้วไปที่เธอ เขาโกรธจนนิ้วมือสั่นไปหมด ” แกมันผู้หญิงสาระเลว! ”
” ถ้าฉันเป็นหญิงสาระเลว แล้วแกเป็นอะไร? ” หญิงสาวเอนตัวพิงไว้ที่ประตู และมองเขาด้วยสายตาที่เย็นชา” ฉันเป็นคนสาระเลว แกก็ยังหลงหัวปักหัวปำขนาดนั้น ฟังคำพูดฉันทุกอย่าง ไม่ใช่ว่าแกมันสาระเลวมากกว่าฉันหรอกเหรอ? ”
จงหยุนเฉียงเดินเซถอยหลังไปสองเก้า ร่างกายแทบจะยืนไม่ไหว ” แก แก…. ฉันจะฆ่าแก! ”
เขาพุ่งตัวออกไป จากนั้นก็มีเข้าไปที่คอของหญิงสาว ” ไอ้คนชั่ว แกหลอกฉัน ไปตายซะ! ”
หญิงสาวถูกบีบคอจนขาดอากาศหายใจ ใบหน้าของเธอขาดอากาศจนเปลี่ยนเป็นสีแดง ดวงตาเบิกกว้าง ” อุกอุก….. ” หญิงสาวแค่หัวเราะออกมาจากลำคอ ” แกบีบคอฉันตาย แกมันก็เป็นไอ้ฆาตกรที่ต้องรับโทษ! ”
” คนอย่างกูมีเงิน วันนี้กูซื้อชีวิตมึงได้ กูจะหัดมึงให้แหลกเป็นชิ้นๆ! ” จงหยุนเฉียงพูดออกมาอย่างเหี้ยมโหด
ท่าทีที่ดุร้ายของเขาทำให้ริ้วรอยบนใบหน้ายับยู่ยี่รวมกันเป็นกระจุก ทั้งดูอัปลักษณ์และน่าขัน
หญิงสาวไม่มีเสียงจะร้องออกมา ดูมันจะทนไม่ไหวแล้ว
ในห้องสังเกตการณ์นั้น มีคนเห็นว่าหญิงสาวใกล้จะถูกจงหยุนเฉียงมีพอจนตายแล้ว จึงถามขึ้นมาว่า” พวกเขาจะทะเลาะกันจนมีคนตายไหมครับ? ”
เสิ่นเผยซวนมองหน้าจงจิ่งห้าว แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไร เขาหันตัวแล้วเดินออกไป จากนั้นก็ผลักประตูเข้าไปในห้องสอบสวน จากนั้นก็ลากจงหยุนเฉียงออกมา ” ที่นี่มันที่ไหนถึงอนุญาตให้นายทำตัวเหิมเกริมไม่เกรงกลัวกฎหมายแบบนี้ได้ ? ”
จงหยุนเฉียงยังไม่ทันได้หายโมโห ” ผมจะฆ่ามันให้ตาย ”
เสิ่นเผยซวนมองไปยังผู้หญิงที่กองอยู่กับพื้น เธอนอนแล้วเอามือกุมอก และพยายามหายใจเข้าอย่างสุดความสามารถ
” แค่นายพูดความจริงออกมา ว่าโดนใส่ร้าย ฉันก็จะพูดแทนนาย แล้วก็จะช่วยพูดเรื่องของนายต่อหน้าจงจิ่งห้าวด้วย นายจะได้รอด เพราะไม่ว่ายังไงนายก็เป็นคนสกุลเดียวกับจงจิ่งห้าวอยู่ดี คงไม่ใจร้ายอะไรกับนายถึงขนาดที่ต้องตีรันฟันแทงหรอก ” เสิ่นเผยซวนจงใจพูดแบบนี้ออกไปเสียงดังๆ พวกเขาต้องการที่จะให้ผู้หญิงได้ยิน
ถึงแม้ตอนนี้พวกเขาจะเหมือนไฟกับน้ำมัน แต่เสิ่นเผยซวนก็อยากจะราดน้ำมันลงบนไฟเพิ่มอีก จะดีที่สุดถ้าพวกเขาหนึ่งในนั้นตาย แล้วอีกคนก็ต้องอยู่ในคุกตลอดชีวิต แบบนี้จะได้ไม่ออกมาก่อกรรมทำชั่วกับใครอีก
การลักพาตัวทารกคนนึง เป็นเรื่องที่บ้าบอที่สุด!
หลังจากที่หญิงสาวกลับมาหายใจหายคอได้แล้ว เมื่อเธอได้ยินคำพูดของเสิ่นเผยซวน เธอก็รู้สึกไม่ดีเป็นอย่างมาก ความหมายที่เขาจะสื่อก็คือ เธอต้องฉิบหายอย่างงั้นเหรอ?
แต่ความเป็นจริงแล้วเธอไม่มีภูมิหลังอะไรเลย และไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไร แต่กลับจงหยุนเฉียงงั้นไม่เหมือนกัน เขาเป็นคนของตระกูลจง ถ้าเขาทำผิดขึ้นมาเรื่องก็จะถูกเผยแพร่บนอินเตอร์เน็ต
สุดท้ายแล้วโทษทั้งหมดก็คงจะตกมาอยู่บนตัวเธอ
พอคิดถึงตรงนี้แล้ว เธอก็รู้สึกว่าตัวเองไม่มีหนทางที่จะรอด ต้องตายอย่างเดียวเท่านั้น!
จงหยุนเฉียงยกมือขึ้นมาตบไหล่ของเสิ่นเผยซวนด้วยความไม่รู้เรื่องรู้ราว ” สิ่งที่นายทำให้ฉัน ฉันจะจำไว้ในใจ เผื่อวันข้างหน้า มีอะไรให้ฉันช่วยก็พูดมาแล้วกัน ”
เสิ่นเผยซวนยิ้มเย็นในใจ แกยังมีวันหลังอีกเหรอ? วันหลังที่ว่าไม่ใช่อยู่ในคุกหรือไง?
ในใจเขาคิดแบบนี้ แต่ก็ไม่ได้แสดงสีหน้าออกมา
ในเวลานี้จงหยุนเฉียงมีคำพูดของเสิ่นเผยซวน ที่ยืนยันว่าตัวเองจะไม่เป็นไร ใจของเขาก็รู้สึกผ่อนคลายลงมา จากนั้นก็พูดกับเสิ่นเผยซวนว่า ” ฉันคงตาบอดไปแล้วจริงๆ เป็นเพราะฟังคำพูดหญิงชั่วคนนี้ เกือบจะต้องทำร้ายตัวเองแล้วไหมล่ะ ”
เสิ่นเผยซวนอย่าคิ้วน้อยๆ ถึงแม้ว่าผู้หญิงคนนี้จะยุยงหรือเซี่ยมเขา แต่ยังไงในใจของเขาก็ต้องรู้จักช่างน้ำหนักผิดชอบชั่วดี ไม่งั้นก็คงยุยุงไม่สำเร็จหรอก
” ไม่ว่าจะพูดยังไงเราก็เป็นครอบครัวเดียวกัน แค่นี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอกน่า “จงหยุนเฉียงยิ่งพูดก็ยิ่งได้ใจ
เสิ่นเผยซวนมองดูท่าทางอวดดีของเขาอย่างเงียบๆ ครอบครัวเดียวกันงั้นเหรอ? คนบ้านเดียวกันที่ลักพาตัวลูกของคนในครอบครัวเนี่ยนะ? แถมยังไม่ใช่ทารกที่โตแล้วเสียด้วย
ถ้าเป็นคนในครอบครัวเดียวกันปกติแล้ว ก็คงไม่มีคำพูดคำจาหลุดออกมาแบบนี้หรอก โดยเฉพาะกับจงจิ่งห้าว
” มึงไปตายซะ! ” จู่ๆหญิงสาวก็หยิบของมีคมเอาไว้ในมือ แล้วพุ่งมาทางจงหยุนเฉียง
เสิ่นเผยซวนเห็นว่าที่จริงเขาเองก็มีโอกาสที่จะรั้งเธอไว้ แต่เขาก็ไม่ได้ห้าม ชายตรงหน้าเขาเป็นถึงผู้อาวุโส เขากลับจงจิ่งห้าวคงไม่สามารถลงมือด้วยตัวเองได้ ก็เลยให้ผู้หญิงคนนี้ลงมือแทนพวกเขา นี่คงเป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้วล่ะ
จงหยุนเฉียงได้ยินเสียงๆหนึ่งก็เลยหันไป ก็เห็นมันเข้ากับใบหน้าที่ดูบิดเบี้ยวอันบ้าคลั่งพุ่งเข้ามาใกล้ๆ ในมือของเธอยังกำบางอย่างอยู่ในนั้น
