ถามคุณอากวนว่าก่อนแต่งงานคุณอาเคยมีแฟนสาวไหมคะ?
มันจะไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยเกินไปไหมนะ?
แต่ถ้าไม่ถามแล้วจะช่วยกู้เสียนยืนยันสถานะของเขาได้อย่างไรกัน
เมื่อเห็นท่าทางของเขาแล้วก็ดูจะขัดแย้งและเศร้ามาก
“คือว่าคุณอากวน ตอนที่คุณอายังเป็นวัยรุ่น เรื่องความรู้สึกนั้นราบรื่นไหมคะ”
กวนจิ้งมองเธอโดยไม่พูดอะไรอยู่นาน เพียงแค่รู้สึกว่าคำถามนี้ของเธอนั้นมีความหมายลึกซึ้งมาก
ไม่อย่างนั้นจู่ๆจะถามเรื่องตอนเขายังเป็นวัยรุ่นอยู่ได้อย่างไร
“เหยียนซี ทำไมจู่ๆเธอถึงได้สนใจเรื่องของอาขึ้นมาเสียล่ะ?”
“คือว่า…”
เธอกระแอมไอเสียงเบา เอ่ยยิ้มๆว่า “ไม่มีอะไรค่ะ ไม่ใช่ว่าเรื่องความรู้สึกของหนูไม่ราบรื่นหรอกหรือคะ จึงอยากจะถามคุณอาว่า ในตอนที่คุณอายังเป็นวัยรุ่น เคยถูกทำร้ายเพราะเรื่องความรู้สึกบ้างไหมคะ”
กวนจิ้งตอบอย่างรวดเร็วโดยไม่ต้องคิด “ยังไม่ได้แต่งงาน อาไม่เคยจริงจังมาก่อน หลังแต่งงานแล้วถึงได้เลิกลอยไปลอยมา”
จงเหยียนซี “…”
ไม่เคยจริงจังมาก่อน?
เช่นนั้นก็หมายความว่ากู้เสียนเป็นลูกชายของเขาจริงๆ อย่างนั้นมารดาของเขาก็ไม่จริงจังเช่นกัน?
จู่ๆเธอก็รู้สึกว่ากู้เสียนน่าสงสารมาก
“มีครั้งไหนที่ประทับใจอย่างลึกซึ้งบ้างไหมคะ” จงเหยียนซีถามอย่างระมัดระวัง
เธออยากรู้มากจริงๆ
กวนจิ้งจ้องเธอ “เหยียนซี ทำไมอาถึงรู้สึกว่าเธอกำลังสืบเรื่องในอดีตของอา?”
จงเหยียนซี “…”
“อิอิ หนูอธิบายไปแล้วไม่ใช่หรือคะ ว่าคุณอาเคยไม่ราบรื่นเรื่องความรู้สึกบ้างไหม แบบนี้ไม่แน่ว่าจิตใจของหนูจะสามารถสงบนิ่งได้บ้าง”
“เด็กอย่างเรานี่นะ” กวนจิ้งลุกขึ้นยืน “ตอนที่เป็นวัยรุ่นเลี่ยงไม่ได้ที่เมื่อมีโอกาสก็เล่นสนุกบ้างเป็นบางครั้งคราว ล้วนไม่จริงจัง ไม่มีเรื่องความรู้สึกเข้ามาเกี่ยวข้อง อีกอย่างอาฉลาดขนาดนี้ จะเสียเปรียบในเรื่องความรู้สึกได้อย่างไร”
จงเหยียนซี “…”
ในใจของเธอเห็นอกเห็นใจกู้เสียนเป็นพันเป็นร้อยรอบ เป็นเด็กที่น่าสงสารจริงๆนะ
มารดาตั้งชื่อให้ว่าเสียนคำๆนี้เมื่ออธิบายแล้วไม่ใช่ความหมายที่ดี บิดาก็แทบจะไม่รู้ว่ามีลูกชายคนหนึ่ง อีกทั้งก็เป็นการเล่นสนุกเป็นบางครั้งคราวกับแม่ของเขา
นี่มันโชคชะตาชีวิตอะไรกัน?
เมื่อเทียบกับเขาแล้ว จงเหยียนซีรู้สึกว่าตัวเองดวงดีมาก!
นอกจากตาถั่วไปชอบเจียงโม่หานแล้ว ชั่วชีวิตนี้เธอแทบจะไม่มีเรื่องอะไรที่ไม่ดีเลย
“สิ่งนี้ อาจะให้คนส่งไปให้เจียงโม่หาน” กวนจิ้งดึงแฟลชไดรฟ์อันนั้นออกมา
จงเหยียนซีไม่มีความเห็น เธอรู้สึกว่าแบบนี้ก็ดี
มีบางเรื่องที่เขาจำเป็นต้องรู้
อีกอย่าง…
“คุณอากวน เรื่องรับมือกับเจียงโม่หาน หนูอยากพึ่งพาตัวเองค่ะ” จงเหยียนซียังอยากจะเรียกคืนสิ่งที่เจียงโม่หานติดค้างเธอเอาไว้!
“เหยียนซีเอ๋ย…”
“คุณอากวน หนูโตแล้ว ไม่ใช่เด็กอายุสามขวบอีกแล้ว ตอนนั้นหนูตัดสินใจด้วยตัวเอง ผลพวงที่เกิดขึ้นก็ต้องเป็นตัวหนูเองที่ต้องแบกรับเอาไว้ ถ้าหากว่าหนูพึ่งพาพวกคุณอาตลอด ถ้าหากว่ามีวันหนึ่งที่พวกคุณอาแก่ชราแล้วล่ะคะ หนูจะพึ่งใคร? สุดท้ายหนูก็ยังต้องพึ่งตัวเอง”
กวนจิ้งครุ่นคิดเงียบๆอยู่ครู่หนึ่งแล้วเอ่ยว่า “เรื่องนี้อาต้องคิดดูก่อน”
จงเหยียนซีไม่ได้ต้องการคำตอบทันที จึงลุกขึ้น พลางเอ่ยว่า “ถ้าอย่างนั้นคุณอากวนก็พักผ่อนเร็วหน่อยนะคะ”
กวนจิ้งพูดว่าได้แล้วลุกขึ้นยืน “อาจะส่งเธอกลับไป”
“ใกล้ขนาดนี้ไม่ต้องส่งหรอกค่ะ” จงเหยียนซีเดินไปพลาง เอ่ยไปพลางจนถึงหน้าประตูกวนจิ้ง “เช่นนั้นก็ได้ มีเรื่องอะไร เธอสามารถติดต่ออาได้ตลอดเวลา”
“อืม”
จงเหยียนซีอืดอาดยืดยาด “คือว่า คุณอากวน ถ้าหากว่าผู้หญิงที่คุณอาเล่นสนุกด้วยชั่วครั้งชั่วคราวในอดีตคลอดลูกให้กับคุณอา คุณอาจะยอมรับไหมคะ”
กวนจิ้ง “…”
เด็กคนนี้…
“เธอแปลกมาก พูดมาเถอะว่า เธออยากรู้อะไร” ไม่อย่างนั้นทำไมถึงได้จับปัญหาเรื่องความรู้สึกของเขาไม่ยอมปล่อย?
ลูกหรือ?
ก่อนหน้านี้ล้วนเป็นการซื้อขายที่เมื่อเสร็จสิ้นแล้วก็จบลง ไม่มีความเป็นไปได้ที่จะมีลูก
“หนูจะไปรู้อะไรคะ เรื่องของตัวหนูเองยังยุ่งจนหัวหมุนเลย” จงเหยียนซีโบกมือ “ถ้าอย่างนั้นหนูลงไปก่อนนะคะ”
เธอเดินไปทางลิฟต์โดยสาร
กดปุ่มชั้นที่จะไป กวนจิ้งยังไม่เข้าไป แต่ยืนมองเธออยู่ที่หน้าประตู เธอโบกมือให้กวนจิ้ง “คุณอากวนพักผ่อนเร็วหน่อยนะคะ”
กวนจิ้งตอบอืม ประตูลิฟต์โดยสารปิดลง รอยยิ้มที่ประดับอยู่บนใบหน้าของจงเหยียนซีก็เหี่ยวแห้งลงทันที
ตอนที่คุณอากวนยังเป็นวัยรุ่น ทำไมถึงได้ทำแบบนั้นกันนะ?
มีโอกาสก็เล่นสนุกเป็นบางครั้งบางคราว?
นั่นล้วนเป็นข้ออ้างของผู้ชายแย่ๆที่รักตัวเอง ไม่สนใจความรู้สึกของผู้อื่น!
ลิฟต์โดยสารจอดนิ่ง เธอก็เดินออกมา
เดินไปทางประตู
เมื่อเปิดประตูห้องเข้าไป ก็เห็นกู้เสียนนอนอยู่บนพื้น
เธอเดินเข้าไปอย่างรวดเร็ว “กู้เสียน”
กู้เสียนงึมงำ ดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยสบายตัว จงเหยียนซีก็ประคองเขาไม่ขึ้น
“ทำไมนิสัยตอนเมาของนายถึงได้แย่อย่างนี้?” จงเหยียนซีมีท่าทางเหมือนไร้ซึ่งความสามารถในการจัดการเขา
“อึก…เธอคือใคร” กู้เสียนที่นอนอยู่บนพื้นเงยศีรษะขึ้นมา
“จะเป็นใครไปได้ล่ะ ลุกขึ้นมานอนบนโซฟา” เธอประคองเขา
กู้เสียนไม่ขยับ ดูเหมือนว่าจะไร้เรี่ยวแรงและไม่อยากขยับ “เมื่อกี้เธอไปที่ไหนมาน่ะ”
เขารู้สึกแย่มาก อยากจะดื่มน้ำก็ไม่มี
เรียกคนก็ไม่มีใครตอบ ตัวเองคิดจะลงมา สุดท้ายก็ล้มกองอยู่กับพื้น
“ลุกขึ้นมาก่อน” จงเหยียนซีประคองเขา “ทำไมถึงหล่นลงมาที่พื้นกัน”
“อยากดื่มน้ำ” กู้เสียนเอ่ยด้วยท่าทางน่าสงสาร
“นายนั่งดีๆ ฉันจะไปรินน้ำให้นาย” จงเหยียนซีเก็บผ้าห่มขึ้นมาวางบนโซฟา ไปรินน้ำแล้วกลับมา
ใบหน้าของกู้เสียนแดงเล็กน้อย บนร่างล้วนเต็มไปด้วยกลิ่นเหล้า
“ให้”
จงเหยียนซียื่นน้ำให้เขา
เขารับมากระดกเข้าปาก
“สร่างเมาหรือยัง”
“ดีขึ้นบ้างแล้ว” กู้เสียนวางแก้วน้ำลง หันหน้าไปมองเธอด้วยสีหน้าจริงจังมาก “เมื่อครู่นี้เธอไปไหนมา ทิ้งฉันไว้ที่นี่คนเดียว”
จงเหยียนซีขยี้ผม “ฉันคิดจะไปซื้อของกิน”
กู้เสียนมองแล้วเอ่ยถาม “ของกินล่ะ”
“กินหมดแล้ว”
กู้เสียน “…”
เธอไร้มโนธรรมเกินไปแล้ว ในฐานะที่เธอเป็นเพื่อน ไปกินข้าว ก็ไม่ซื้อมาให้เขา
“ทำไมฉันถึงค้นพบว่า ชะตาชีวิตของฉันลำบากขนาดนี้กันนะ”
จงเหยียนซีรีบเอ่ยปลอบ “ไม่อย่างนั้นฉันจะไปซื้อให้นายตอนนี้?”
“ไม่ต้องแล้ว” กู้เสียนเอนตัวลงนอนบนโซฟา “ฉันนอนแล้ว อย่ารบกวนฉัน”
จงเหยียนซีเห็นแก่ที่ประสบการณ์ในชีวิตของเขาน่าสงสาร จึงไม่ได้ไล่เขาไป ให้เขาพักผ่อนอยู่บนโซฟา
เธอเข้าไปในห้องนอน อาบน้ำแล้วนอนหลับ
รุ่งเช้า
แสงอาทิตย์อ่อนๆสาดเข้ามา
ผ้าม่านมีรอยแง้มเล็กน้อย จึงมีแสงส่องเข้ามา
กู้เสียนตื่นขึ้นมาก่อน จึงไปเคาะประตูห้องจงเหยียนซี “ควรจะตื่นได้แล้ว ยืมห้องอาบน้ำเธออาบหน่อย”
ดื่มเหล้าไป นอนบนโซฟาคืนหนึ่งโดยไม่ได้อาบน้ำ ตอนนี้ก็รู้สึกแย่มาก
จงเหยียนซีถูกปลุกให้ตื่น นึกได้ว่ากู้เสียนอยู่ที่นี่ เธอก็มีสติขึ้นมาหลายส่วนแล้วลุกขึ้นมานั่งบนเตียง
ผ่านไปครู่หนึ่ง เธอก็ตื่นเต็มที่ ก้มหน้ามองชุดนอนที่อยู่บนร่างกายตัวเองแล้วเรียบร้อยมาก ไม่มีจุดไหนที่ไม่ดี จึงลงจากเตียงไปเปิดประตู
กู้เสียนยืนอยู่หน้าประตู “ช่วยฉันหน่อย”
จงเหยียนซีพยักหน้า “นายพูดมา”
“ให้ฉันใช้ห้องอาบน้ำเธอหน่อย ให้ฉันอาบน้ำสักหน่อย ร่างกายรู้สึกแย่มากจริงๆ”
จงเหยียนซีรู้ว่าเมื่อคืนเขาหลับไปโดยไม่ได้อาบน้ำ จึงพยักหน้า บอกว่าได้ เธอไปห้องน้ำ หยิบเสื้อผ้าที่ใช้เปลี่ยนเมื่อวานของตัวเองออกมา ผ้าเช็ดตัวที่ตัวเองใช้ก็เก็บขึ้น หยิบผ้าเช็ดตัวและผ้าขนหนูสะอาดออกมาวางให้เรียบร้อยแล้วเดินออกมา “นายเข้าไปเถอะ”
หลังจากกู้เสียนเข้าไปแล้ว จงเหยียนซีก็ไปนั่งบนโซฟา หยิบโทรศัพท์ออกมาสั่งอาหารเช้า
ตอนที่วางโทรศัพท์ลง กริ่งประตูก็ดังขึ้น เธอเดินไปเปิดประตู
เช้าตรู่ขนาดนี้จะเป็นใครกัน
หรือว่าจะเป็นคุณอากวน?
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เธอก็มองไปทางห้องอาบน้ำที่อยู่ในห้องครู่หนึ่ง
ทำอย่างไรดี?
จะเป็นการพบกันโดยไม่ได้ตั้งใจหรือไม่
พบกันแล้วเธอจะพูดอย่างไรดี?
จะแนะนำฐานะของกู้เสียนว่าอย่างไร
เดี๋ยวก่อน…
กู้เสียนพูดว่าเขาเคยเจอคุณอากวน
