ตอนที่ 83
วันนี้เป็นวันที่นัดทานข้าวกับพ่อแม่ของธามนิธิ ดังนั้น ปาณีจึงตื่นแต่เช้า ก็เพื่อที่จะไปรับพวกเขา
ปาณีนอนไม่หลับทั้งคืนเพราะเรื่องที่พ่อแม่จะมาทานข้าว กับพ่อแม่ของธามนิธิ
ฝนสิริจ้องปาณีแวบหนึ่ง แค่คิดถึงเรื่องที่ปาณีประชดแม่ โดยการไปแต่งงานกับคนอื่น ในใจฝนสิริก็โมโหมาก
ความโกรธนี้แพ้ผ่านไปอาทิตย์หนึ่งก็ยังไม่หายเลย
มองไปยังท่าทางที่ไม่ค่อยเป็นมิตรของฝนสิริแวบหนึ่ง ปาณีพูดอย่างเอาใจว่า “คนในครอบครัวของเขาดีมาก อีก เดี๋ยวพอแม่เจอเขาแล้ว ขอให้ท่าทีของแม่ดีหน่อยได้ไหม คะ?”
ปาณีกลัวว่าแม่จะไม่ไว้หน้าจริงๆ เดี๋ยวคนที่ทำตัวไม่ถูก ไม่เพียงแต่มีคนในบ้านวิสิทธิ์เวชเท่านั้น แต่รวมถึงเธอด้วย
ฝนสิริไม่ได้รับน้ำใจของเธอเลย “ปันเลี้ยงเธอมานาน ขนาดนี้มี่ไม่ทันไรเธอก็พูดแทนคนอื่นแล้วใช่ไหม?
ปาณีตอบว่า วันนั้นท่าทีที่แม่อยู่ต่อหน้าครอบครัวบ้าน แก้วใสก็ดีไม่ใช่หรอคะ?
จริมกับแม่ของเขาแสดงออกอย่างชัดเจนว่าตูมิภา ครอบครัวของตัวเองเล็กน้อย แม่ยังมีท่
ปาณีคิดว่า ชัยพรกับริดิพรเป็นคนที่อบอุ่นมาก ให้แม่ดีกับ
เขาหน่อย ไม่ยากมั้ง?
ฝนสิริมองปาณีด้วยความโกรธ “แกสังกล้าพูดเรื่องในวัน นั้นอีก! แกไม่ลองคิดดูว่าวันนั้นแกทำอะไรไว้กับฉันบ้าง”
ใช่ค่ะ วันนั้นหนูทำตัวไม่ดี ไม่ควรทำให้แม่ขายหน้าต่อ หน้าคนในบ้านแก้วใส แต่แม่ลองคิดดูนะล้าหากว่าวันนั้น หนูไม่พูดให้มันชัดเจน กลับไปแม่ก็ตกลงเขาไป หนูก็อยู่ กับคนอื่นที่นี่แล้ว แม่จะไม่ขายหน้าแม่กว่าหรอคะ?
ตอนนี้ต้องกับความช่วยเหลือจากเธอ ปาณีก็ไม่กล้าแข็ง
ข้อกับเธอมากนัก
* ฝนสิริจ้องหน้าปาณีแวบหนึ่ง ไม่ได้พูดอะไรต่อ
ช่างเถอะไหนๆก็มากันแล้ว
ออกจากสถานีรถไฟฟ้ารามนิธิก็โทรมาหาเธอ “พวกเขา มาถึงรียัง?
ปาณีตอบว่า “ถึงแล้วค่ะ พวกเราจะรีบเข้าไปค่ะ”
ร้านที่นัดทานข้าวเป็นร้านสุกี้ร้านหนึ่งจันวิภาเป็นคน จัดการเรื่องสถานที่จันวิภาใส่ใจเรื่องนี้มากรู้ว่าฐานะ ครอบครัวของปาณีไม่ค่อยดีนัก กลัวว่าหากไปร้านอาหาร ห้าดาวหรือร้านอาหารยุโรปจะทำให้พ่อแม่ของปาณีไม่ชิ้น นัก ดังนั้น ก็เลยตั้งใจเลือกที่นี่โดยเฉพาะ
ปาณีเพิ่งถึงหน้าร้าน ก็เห็นจันวิภายืนรออยู่ พี่คะ”
จันวิภายิ้ม สายตาของเธอตกอยู่บนตัวของฐิติพรแล้วพ่อ ของปาณี พูดอย่างกระตือรือร้นว่า “นี่คงเป็นคุณอากับคุณ น้าใช่ไหมคะ มาไกลขนาดนี้ ลำบากมากเลยนะคะ”
วันนี้จันวิภาแต่งตัวไม่โอ้อวดเลย ชุดเดรสสีดำ สุภาพและ
เป็นทางการ
ฝนสิริมองไปยังจันวิภาแวบหนึ่ง ตอบตกลงไปโดยที่ไม่ กระตือรือร้นมากนัก
จันวิภาไม่ได้ถือสาอะไร เธอเดินนำหน้าพาพวกเขาเข้าไป ยังห้องที่จองไว้
ปาณีมองหน้าฝนสิริแวบหนึ่ง พูดเสียงเบาว่า “แม่.. แม่ เป็นมิตรหน่อยได้ไหม? ทำอย่างกับเขาติดหนี้ตัวเองอย่าง
นั้น”
จันวิภาพาครอบครัวของปาณีเข้ามาในห้อง พูดว่า”พ่อ แม่ พวกเขามาถึงแล้วค่ะ
ชัยพรและฐิติพรรีบลุกขึ้นต้อนรับ ท่าที่ของฐิติพรดีมากๆ ไม่ถือตัวเลยแม้แต่น้อย กลัวว่าพ่อแม่ของปาณีจะอึดอัด แล้วมีความเห็นในใจ
เธอยิ้มพูดว่า รับนั่งเถอะค่ะ มาไกลขนาดนี้ ลำบากพวก คุณแล้วค่ะ
ท่าทีดีกว่าฝนสิริที่เอาใจสองแม่ลูกของบ้านแก้วตาเสีย
อีก
ฝนสิรินับจำนวนคนในห้อง เห็นชัยพร ฐิติพร แล้วก็… ธามนิธิที่นั่งอยู่บนรถเข็น
ธามนิธิพูดว่า “สวัสดีครับคุณอาคุณน้า
ฝนสิริไม่เคยเจอธามนิธิ คิดมาตลอดว่าคนที่หลอกปาณี ไปคือไวยาตย์ จึงไม่ได้ใส่ใจธามนิธิ
เธอตอบว่า “ไม่ต้องเกรงใจขนาดนั้น”
จากนั้นก็นั่งลงพร้อมกับคุณพ่อของปาณี
