ท่านบอสยิ่งเลวฉันยิ่งรัก – บทที่ 2 นี่เธอหาเรื่องเองนะ

บทที่ 2 นี่เธอหาเรื่องเองนะ

ระหว่างที่ที่กลับจากอำเภอ ชางหลิงไม่หยุดเลย

เมื่อเห็นว่าโหมวยู่นั่งอยู่ที่เบาะหลังด้วยท่าทางที่ล่อแหลม ไม่สนใจเธอเลยสักนิด ปากของชางหลิงก็พูดไม่หยุด ใช้นิ้วจิ้มไหล่ของเขา “นายหน้าตาหล่อแบบนี้ ต้องมีใครหลายคนมาซัพพอร์ตงานของนายเลยสินะ” ชางหลิงหัวเราะฮิๆ ตาโค้งเป็นสระอี เพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้ใบหน้าเธอแดงนิดๆ ดูเซ็กซี่เบาๆ

“คุณว่าล่ะ?” โหมวยู่ถามเธอกลับ

“จึจึจึ” ชางหลิงตบต้นขาเขาอย่างเสียดาย “ไอ่น้อง แม้ว่านี่จะเป็นงานของนาย แต่ เรื่องแบบนี้ทำมากไปไม่ดีต่อร่างกาย นายยังหนุ่ม……เอิ๊ก……” ชางหลิงพูดถึงครึ่ง ก็เรอออกมา “แต่ไม่เป็นไร ต่อไปนี้พี่ให้ท้ายนายเอง แม้ว่าฉันจะไม่มีประสบการณ์เหมือนกัน……แต่ว่าฉันรักและดูแลคนเป็น!” พลางพูด เธอก็ตบหน้าอกของตัวเองอย่างภูมิใจ

โหมวยู่หน้าตึง แต่หยูเฉินที่อยู่ข้างหน้ากลับกลั้นอย่างลำบาก กลัวว่าตัวเองจะหลุดหัวเราะออกมา

โหมวยู่ยังคงไม่สนใจเธอ ทำให้เธอผิดหวัง ชางหลิงพลิกตัวขึ้น ไปนั่งคร่อมตักเขา

“พี่คุยกับนายอยู่นะ……” เธอจ้องตาโต ดึงคอเสื้อของเขา “ไม่มีมารยาท ไม่มีจรรยาบรรณในวิชาชีพ……”

การสัมผัสอันใกล้ชิดของทั้งสองนี้ โหมวยู่รู้สึกเพียงว่าความร้อนในร่างตัวเองยิ่งเพิ่มมากขึ้น เขาเหลือบไปมองเบาะคนขับ หยูเฉินเป็นคนเข้าใจและมีเหตุมีผล เข้าใจความหมายทันที กดปุ่ม แผ่นกั้นค่อยๆยื่นออกมาระหว่างเบาะหน้าและเบาะหลัง

ชางหลิงขึ้นบนตัวเขา แปลกใจว่าทำไมร่างกายเขาไม่มีอ่อนนุ่มเหมือนเธอ ยื่นมือคลำบนร่างกายของเขา

แต่ท่าทีที่ไม่ตั้งใจของเธอ กลับเป็นการอ่อยในสายตาของโหมวยู่ เขาพยายามกลั้นสัตว์ร้ายที่อยู่ในตัวเขา แต่เจ้าตัวเล็กนี้กลับไม่หยุดการกระทำ

“คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังทำอะไร?” โหมวยู่ประคองร่างเธอ ไม่ให้เธอสัมผัสตัวเขา

“ฉันรู้” ชางหลิงตอบเขา “อย่าอายสิ ฉันก็แค่……ตรวจสอบดูหน่อย”

น้ำเสียงและท่าทีของเธอดูตรงไปตรงมา มือกลับไม่ซื่อสัตย์อยากจะแกะเสื้อผ้าของเขา

อีกนิดโหมวยู่ก็เกือบจะถูกเจ้าตัวเล็กทำจนบ้าแล้ว สมองของเธอยังใช้ได้อยู่ไหม? ตอนนี้อยู่ในสถานการณ์แบบไหนก็กล้าทำตามอำเภอใจตัวเองต่อหน้าเขาแบบนี้ มั่นใจในความอดทนของเขามากเลยเหรอ?

แต่ท่าทางแบบนี้ของเธอก็ดึงดูดคนมาก แต่เขาก็ไม่อยากให้หยุด ทำได้เพียงเตะเบาะหน้า “หยูเฉิน!”

“กะ……ใกล้ถึงแล้วครับ!” หยูเฉินลนลาน เหยียบคันเร่งถึงหนึ่งร้อยหกสิบ

“มา ให้พี่ตรวจของหน่อย” ชางหลิงกลับมีความคิดไม่ดี อยากจะใช้มือลองจับดู “ไม่ใช่ว่าไม่ดีนะ ไม่งั้น ฉัน……ฉันจะยกเลิกนะ!”

“อีกหน่อยคุณก็จะได้รู้แล้วแหละว่าได้หรือไม่ได้” โหมวยู่ทนไม่ไหวอีกแล้ว เขาจับมือที่อยู่ไม่นิ่งของเธอ มืออีกข้างประคองศีรษะเธอไว้ ใช้ปากตัวเองกลบเสียงเธอ

“อื้อ……” ถูกเขาควบคุมจนรู้สึกเจ็บ ชางหลิงยังไม่ทันบ่น วินาทีต่อมา จูบของชายหนุ่มก็ทาบลงมา

ชางหลิงเหม่อไปครู่หนึ่ง แต่พอคิดกลับกัน เธอเป็นคนจ่ายนิ จะให้เขารุกได้ไง? ดังนั้นจึงเปลี่ยนจากรับเป็นรุก ดึงมือออกมา กอดคอเขา จูบตอบกลับเขา

การเคลื่อนไหวของเธอทำให้ทุกรูขุมขนในร่างกายของชายหนุ่มต้องการเธอ เขากลืนน้ำลาย น้ำเสียงแหบลง

“เจ้าปีศาจตัวน้อย” คำพูดของโหมวยู่ปะปนไปด้วยน้ำเสียงตักเตือน “นี่เธอหาเรื่องเองนะ!”

รถจอดอยู่ที่หน้าคลับโหมวยู่เปิดประตู เดิมทีเขาว่าจะอุ้มชางหลิงลงมาดีๆ แต่มือเธอดันชอบจับไปเรื่อย ชอบปลุกไฟสวาทในตัวเขาอยู่เรื่อย ทำได้เพียงแบกเธอขึ้นหลัง รีบขึ้นลิฟท์ส่วนตัวไป

ชางหลิงดื่มเหล้าเข้าไปเยอะ แล้วยังถูกโหมวยู่แบกแบบนี้อีก ยิ่งรู้สึกอย่างอ้วก

ดังนั้น หลังจากโหมวยู่พาเธอมาถึงห้อง สิ่งแรกที่เธอทำคือวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ

เธอฟุบบนอ่างล้างมือ เมื่อกี้ท้องของเธอยังปั่นป่วนอยู่เลย ตอนนี้กลับอ้วกไม่ออก

ชางหลิงกำลังคิดเกี่ยวกับเรื่องอาเจียน ประตูหน้าห้องน้ำ ไฟสวาทในสายตาของโหมวยู่กลั้นไม่ไหวแล้ว ไหนๆก็มาถึงที่นี่แล้ว เขาก็ไม่จำเป็นต้องกลั้นอีก

ชางหลิงเงยหน้าขึ้น เธอเวียนๆ เห็นตัวเองที่อยู่หน้ากระจกเหมือนมีสามสี่หัว ผู้ชายที่อยู่ข้างหลังก็เหมือนกัน และกำลังเข้าใกล้เธอเรื่อยๆ ยื่นมือเข้ามา กอดเธอไว้โดยไม่ต้องเสียแรงอะไรเลย

“นาย……นายจะทำอะไร?” ชางหลิงถามอย่างเบลอๆ

“ให้คุณตรวจสอบของหน่อยไง” โหมวยู่กดเสียงต่ำ เข้าใกล้ร่างเธอ……