ขณะที่ทั้งสองคนเดินไปตามโถงทางเดิน ควินน์ก็เริ่มรู้สึกถึงอาการแปลกประหลาดที่ไหลพล่านไปทั่วร่างกาย
“เฮ้ นายควรไปหาหมอนะ ฉันแน่ใจว่าพวกเขาจะมีหมอที่รักษานายได้”ปีเตอร์เอ่ยขึ้น
“จริงด้วย ขอบใจนะ ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้” ควินน์ตอบ “นายไม่ต้องมากับฉันก็ได้ พรุ่งนี้คงจะเป็นวันที่วุ่นวายเพราะงั้นทำไมนายไม่ไปกลับไปที่หอพักก่อนล่ะ?”
แม้ว่าปีเตอร์จะกังวลเกี่ยวกับควินน์ แต่ปีเตอร์ไม่อยากอยู่โถงเดินนานกว่านี้เพราะนักเรียนคนอื่นๆสามารถเห็นเขาได้
ควินน์เห็นว่าปีเตอร์กำลังลังเลว่าจะต้องทำอะไร
“อย่าห่วงเลยน่า วอร์เด็นเพิ่งไปเข้าห้องน้ำ ไม่นานเขาก็คงกลับเพราะงั้นนายไม่ต้องกังวลหรอกนะ”
ในขณะที่ปีเตอร์รีบวิ่งออกไปและมุ่งหน้ากลับไปยังหอพัก เพื่อให้แน่ใจเขาปิดบังนาฬิกาข้อมือของตัวเองไว้แทบจะตลอดเวลา เพราะเขาไม่ต้องการให้มีเหตุการณ์เช่นนั้นเกิดขึ้นอีก
ในทางกลับกัน ควินน์รีบเข้าห้องน้ำชายที่ใกล้ที่สุดในห้องโถง เมื่อเขาเข้าห้องน้ำมาได้ทันที จึงเริ่มมองดูแขนของตัวเอง ที่ไคล์สร้างรอยข่วนเอาไว้ด้วยกงเล็บของเขา
ในขณะที่มองไปที่กระจกช้าๆ ควินน์เห็นว่าแขนของเขาได้กำลังค่อยๆรักษาตัวเอง แม้ว่าจะดูเหมือนช้า แต่ความเป็นจริง มันรวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ มันคงน่าทึ่งมากกับสิ่งที่เห็น หากใครซักคนเป็นพยานว่าผิวของเขาตกสะเก็ดและเริ่มรักษาตัวเองยังไง
ควินน์รู้สึกจริงๆว่ามีบางอย่างแปลกๆเกิดขึ้นกับร่างกายของเขาในระหว่างกระบวนการนี้ และเขาสังเกตถึงมันเมื่อตอนที่คุยกับปีเตอร์ จึงเป็นสาเหตุที่ควินน์พยายามทำทุกอย่างให้ปีเตอร์ปล่อยเขาได้อยู่ลำพัง
ถ้าปีเตอร์เห็นอะไรแบบนี้ ไม่ต้องสงสัยเลย ปีเตอร์ต้องคิดว่าเขามีทักษะแน่ๆ
ควินน์รอไปซักพักก่อนเปิดหน้าจอสถานะขึ้นมาดู เป็นไปอย่างที่คิด HP ของเขา ได้ฟื้นฟูขึ้นอย่างช้าๆ
[ HP (พลังชีวิต) : 8/10]
ในที่สุดบาดแผลที่แขนและหลังของเขาก็หายเป็นปกติเหลือเพียงรอยฉีกขาดของเสื้อให้เห็นเท่านั้น
[ HP (พลังชีวิต) : 10/10]
[ HP ของคุณได้รับการฟื้นฟูแล้ว]
[ความหิวของคุณเพิ่มมากขึ้น]
เมื่อควินน์ได้รับทั้งสองข้อความ เขาก็รู้สึกหิวขึ้นมา
“หมายความว่าระบบนี้ใช้อาหารในการรักษาบาดแผลงั้นเหรอ? มันฟังดูมีเหตุผล เพราะยังไงพลังงานก็ต้องมาจากที่ไหนซักแห่ง”
ควินน์เจ็บท้องของตัวเองนิดหน่อย ราวกับเขาพลาดอาหารเช้าไปหรืออะไรซักอย่าง เมื่อควินน์สบโอกาสเขาจะกินให้เร็วที่สุด
ก่อนที่ควินน์จะมุ่งหน้ากลับหอพัก มีสิ่งหนึ่งที่เขาอยากจะทำนั่นคือไปที่ห้องซ้อมต่อสู้ ที่พวกเขาแสดงให้เห็นในขณะที่พาชมโรงเรียน
มันค่อนข้างดึกมากและเหล่านักเรียนจะต้องตื่นกันตั้งแต่เช้าในวันพรุ่งนี้ ดังนั้นพวกนักเรียนส่วนใหญ่จึงพากันกลับไปที่หอพัก ซึ่งหมายความว่านี่เป็นโอกาสดีสำหรับควินน์ที่จะมุ่งหน้าไปห้องซ้อมต่อสู้โดยที่ไม่มีใครเห็นเขา
ในที่สุดควินน์ก็มาถึงห้องซ้อมต่อสู้ของโรงเรียน ซึ่งเป็นโดมรูปวงรีขนาดใหญ่ที่มีพื้นที่โล่งกว้างอยู่ตรงกลาง ตามขอบมุมของห้องเป็นแถวของบริเวณที่เก็บอุปกรณ์เทคโนโลยีต่างๆทั้งหมด
มีหุ่นยนต์เครื่องจักรกลขนาดใหญ่ รวมถึงเป้ายิง และเครื่องอื่นๆ ที่ควินน์ไม่รู้คือพวกมันทำอะไรได้ แต่สิ่งที่ควินน์กำลังค้นหาอยู่คือ อุปกรณ์ทดสอบเลเวลพลัง และภายในศูนย์ซ้อมแห่งนี้ ควินน์ก็ได้เห็นเครื่องจักรชนิดเดียวกันกับที่ใช้ในสนามทดสอบ
เมื่อควินน์เข้ามาในห้องมันก็ว่างเปล่าไร้ผู้คนอย่างที่เขาคิด
ควินน์เดินไปที่อุปกรณ์ต่างๆและเดินผ่านเครื่องจักรอีกหลายประเภท จนท้ายที่สุดเขาก็หยุดอยู่หน้าเครื่องจักรที่มีลักษณะคล้ายกลอง เครื่องจักรเครื่องนี้เป็นเครื่องจักรที่เหมือนกัน กับที่ใช้ในการทดสอบความแข็งแกร่ง
เรย์ร่าก็มาที่ห้องซ้อมต่อสู้ในยามวิกาลเช่นกัน ก่อนที่ควินน์จะมา เธอได้ทดสอบสกิลกับธนูและลูกธนูของเธอเพื่อฝึกซ้อม เธอมักฝึกซ้อมในตอนกลางคืนเสมอเมื่อเธอกังวลใจ และเธออดกังวลเกี่ยวกับวันพรุ่งนี้ไม่ได้เลย
นั่นเป็นก่อนที่ เธอจะได้ยินเสียงเปิดประตูของห้องซ้อมต่อสู้โดยปกติแล้วเธอเป็นคนขี้อาย เธอจึงรีบไปซ่อนตัวทันทีหลังหุ่นยนต์ยักษ์ตัวหนึ่ง ทันใดนั้นเธอเห็นนักเรียนที่เดินเข้ามาใกล้ในระยะที่มองเห็นได้ เธอจึงสังเกตได้ถึงอะไรบางอย่าง
“นั่น ไม่ใช่ว่าเป็นผู้ชายที่ทดสอบด้วยกันงั้นเหรอ? ถ้าฉันจำไม่ผิด เขาไม่มีทักษะนี่นา”เรย์ร่าคิด
เรย์ร่าแอบมองควินน์ต่อไปในขณะที่เขาเดินเข้าหากลองขนาดใหญ่
“เอาล่ะนะ!”ควินน์พูดขณะที่เงื้อหมัดของเขา
เขาเหวี่ยงหมัดของเขาแล้วชกไปที่กลองให้แรงที่สุดเท่าที่จะทำได้ ตัวเลขได้ปรากฏขึ้นบนกลองนั้น และตัวเลขเริ่มช้าลงจนในที่สุดก็หยุดที่ 10
“ดูเหมือนนั่นเป็นแต้มสูงสุดของฉัน” ควินน์พูด
ควินน์มีทฤษฎีหลังจากได้ยินคะแนนการทดสอบของตัวเองในตอนแรก ซึ่งค่าสถานะบนหน้าจอสถานะของเขา ก็ตรงกับอุปกรณ์ที่ใช้ในโรงเรียน แม้ว่านี่จะเป็นเพียงทฤษฎีเท่านั้น แต่ควินน์ก็ต้องการที่จะทดสอบมันด้วยตัวเอง
เรย์ร่าที่เฝ้าดูอยู่ด้านหลังหุ่นยนต์ตัวหนึ่งก็สังเกตเห็นคะแนนใหม่ของควินน์
“10? เขาได้ 5 ในครั้งล่าสุดไม่ใช่เหรอ? หรือว่าเขาซ่อนทักษะของตัวเองเอาไว้ คะแนนของเขาถึงได้สูงกว่าของฉัน”
เรย์ร่าสนใจในความลึกลับของนักเรียนคนนี้และแอบมองเขาต่อไป
ควินน์ไปต่อที่หุ่นยนต์ยิงแสงโฮโลแกรม ครั้งที่แล้วควินน์จัดการกับเครื่องได้เพียง 10 วินาที ก่อนที่มันจะเร็วเกินกว่าที่เขาจะหลบการโจมตีได้ หากทฤษฎีของเขาถูกต้อง อย่างน้อยก็จะสามารถทำได้ 20 วินาทีเพราะตอนนี้ค่าสถานะของเขาไม่ได้ลดลงแต่อย่างใด
ควินน์เริ่มการทดสอบ และเมื่อการทดสอบจบลง ในที่สุดเขาก็ได้เวลา 20 วินาที
“ดูเหมือนฉันจะคิดถูก”
เนื่องจากควินน์ยืนยันผลการทดสอบของเขาแล้ว ไม่มีอะไรให้เขาทำอีก นอกจากกลับไปที่หอพักและรอวันถัดไปที่จะเริ่มขึ้น
ในเวลาเดียวกัน เรย์ร่าได้แอบมองอยู่ตลอดและเห็นทุกสิ่งทุกอย่าง เธอไม่เข้าใจ ว่าทำไมนักเรียนคนนี้ถึงซ่อนพลังของเขาไว้ในโรงเรียน ทั้งที่พวกเลเวลน้อยมักตกเป็นเป้าหมายของคนอื่นๆ
เรย์ร่าคิดได้เพียงอย่างเดียวในขณะจ้องมองไปที่ควินน์ “น่าสนใจ”
เธอตัดสินใจว่าต่อจากนี้ไป เธอจะคอยจับตาดูควินน์อย่างใกล้ชิด
