บทที่ 23 พี่สาวแสนสวย 2
จี้เฟิงหน้าแดงอย่างกะทันหันและพูดอย่างเขินอาย “ไม่มี!”
“โกหก!” เซียวหยูซวนมองเขาและถามต่อ “อีกคนที่ว่านี่ใครเหรอ?”
“ไม่มีจริงๆ!” จี้เฟิงพูดอย่างรีบร้อน แต่เด็กสาวที่สวยงามในเสื้อเชิ้ตสีชมพูและกระโปรงยีนส์ก็ปรากฏขึ้นในความคิดของเขา เธอคนนั้นคือ ถงเล่ย!
“เธอนี่โกหกไม่เก่งเลยนะ!” เซียนหยูซวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม
จี้เฟิงยิ้มอย่างเจื่อนๆและกล่าวว่า “อืม..แล้ว เพื่อนร่วมชั้นเซียว….”
ก่อนที่เขาจะพูดจบ เซียวหยูซวนก็ขัดจังหวะเขา “โอ๊ยยย เลิกเรียกฉันว่าเพื่อนร่วมชั้นเซียวได้แล้ว เอางี้ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป นายเรียกฉันว่าพี่สาวแล้วกัน!”
“พี่สาว?” จี้เฟิงขมวดคิ้วเล็กน้อย
“ทำไม? นายไม่อยากเรียกเหรอ!” ดวงตาที่สวยงามจ้องเขม็งไปที่จี้เฟิง และทันใดนั้นก็ทำให้ผู้คนเข้าใจคำว่า ‘สาวงามโกรธยังไงก็ยังเป็นสาวงาม’ หมายถึงอะไร
“โอเคๆ!” จี้เฟิงพยักหน้าอย่างรีบร้อนและในเวลาเดียวกันเขาก็พูดขึ้นว่า “พี่สาวเซียว…”
เซียวหยูซวนยิ้มอย่างอ่อนหวาน “ใช่แล้ว น่ารักมาก …”
“น่ารัก?” เฮ้ออ จี้เฟิงถอนหายใจ “ในตัวฉันไม่มีอะไรที่ข้องเกี่ยวกับคำว่าน่ารักเลย!”
“คิกคิก~” เมื่อเห็นความพยายามของจี้เฟิง เซียวหยูซวนก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะคิกคัก และเสียงหัวเราะที่ไพเราะเหมือนกระดิ่งสีเงินนี้ทำให้ผู้คนที่ได้ฟังรู้สึกสบายใจ!
จี้เฟิงในเวลานี้ไม่กล้ามองไปที่เซียวหยูซวนเขาทำได้แค่เพียงก้มตาก้มตา แต่ภายในใจของเขายังคงมีภาพเหตุการณ์ตอนที่เซียวหยูซวนเผลอยกขาจนทำให้กระโปรงเปิดเห็นต้นขาขาวเนียนของเธอ มันติดตรึงอยู่ในความคิดของจี้เฟิง เขาไม่สามารถลบมันออกไปได้
“โอเคๆ ฉันไม่แกล้งนายแล้ว!” เมื่อเห็นจี้เฟิงก้มหน้าก้มตาทำตัวไม่ถูกเหมือนกำลังจะหนีไปทันทีด้วยความเขินอาย เซียวหยูซวนจึงต้องหยุดแกล้งเขา ไม่อย่างนั้นเธอกลัวจริงๆ ว่าเจ้าเด็กโง่คนนี้จะคว้าประตูและวิ่งหนีไปทันที หากเป็นเช่นนั้นการพบกันในอนาคตจะทำให้รู้สึกกระอักกระอ่วนไปมากกว่านี้!
“พี่สาวเซียว เท้าพี่เป็นยังไงบ้างดีขึ้นหรือยัง?” จี้เฟิงรีบเปลี่ยนเรื่องคุย เขากลัวว่าหากเขายังคงคิดเพ้อเจ้ออยู่คงไม่ดีกับเขาในตอนนี้แน่!
เซียวหยูซวน ขยับข้อเท้าไปมา ทันใดนั้นดวงตาของเธอก็เผยให้เห็นถึงความประหลาดใจ เธอมองไปที่จี้เฟิงแล้วถามว่า “นายแน่ใจเหรอว่า นายแค่เรียนรู้วิธีนวดจากหนังสือจริงๆน่ะ!?”
หลังจากการนวดของจี้เฟิง ตอนนี้เซียวหยูซวนแทบไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดเลย และที่สำคัญรอยฟกช้ำที่ข้อเท้าของเธอ ได้หายไปอย่างสมบูรณ์ราวกับว่าเธอไม่เคยได้รับบาดเจ็บมาก่อน แล้วจะไม่ทำให้เธอรู้สึกประหลาดใจได้ยังไง
จี้เฟิงหยักหน้าอย่างแน่วแน่และกล่าวว่า “ถูกแล้วพี่สาวเซียว แล้วเท้าของพี่ยังเจ็บอยู่หรือเปล่า?”
“ไม่เจ็บแล้ว” เซียวหยูซวนส่ายหัวเล็กน้อย
“เฮ้ออ~” จี้เฟิงถอนหายใจอย่างโล่งอกทันทีและพูดว่า “ดีมาก แสดงว่าไม่เป็นอะไรแล้วล่ะ ตอนนี้น่าจะดึกมากแล้ว ถ้าไม่มีอะไรผมขอตัวกลับก่อนดีกว่า”
เซียวหยูซวนมองดูเวลา เป็นเวลาเกือบสี่ทุ่มแล้ว เธอพยักหน้าแล้วกล่าวว่า “เดินกลับบ้านดีๆล่ะ อย่าไปวิ่งชนใครเขาอีก!”
จี้เฟิงยิ้มแห้งและพยักหน้า เหตุผลที่เขาชนกับ เซียวหยูซวนก่อนหน้านี้เป็นเพราะเขากำลังคิดถึงถงเล่ย จากนั้นเขาก็ชนเข้ากับเซียวหยูซวน
อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ไม่สามารถพูดกับ เซียวหยูซวนได้ เขาซึ่งเคยถูก ฮูซู่ฮุ่ยเยาะเย้ย ไม่กล้าที่จะแสดงความรู้สึกของเขาง่ายๆอีกต่อไป ในสถานการณ์เช่นนี้เวลาเท่านั้นที่จะสามารถรักษาบาดแผลในใจของเขาได้
แน่นอนว่าเมื่อความแข็งแกร่งของจี้เฟิงเพิ่มขึ้นในอนาคต ความมั่นใจในตัวเองของเขาจะค่อยๆกลับคืนมา เมื่อถึงเวลานั้นเขาจะทำเป้าหมายในสิ่งที่จิตวิญญาณเขาต้องการให้สำเร็จ!
หลังจากลาเซียวหยูซวนเสร็จแล้ว จี้เฟิงก็หยิบกระเป๋านักเรียนของเขาขึ้นมา และออกจากประตูห้องไปอย่างรวดเร็ว
เมื่อเห็นด้านหลังของจี้เฟิง เซียวหยูซวนสัมผัสได้ถึงความเป็นชายของเขา เธออดไม่ได้ที่จะกระพริบดวงตาคู่งามของเธอ
เธอบ่นพึมพำกับตัวเองว่า “เด็กผู้ชายตัวโตคนนี้ เป็นคนที่แปลกมาก เขาเป็นคนซื่อตรงจริงใจแต่กลับมีความเฉลียวฉลาดและใจดี แต่ดวงตาของเขามักจะแสดงความรู้สึกที่หลากหลายออกมาเหมือนกับคนที่ผ่านประสบการณ์ชีวิตมาอย่างยากลำบาก มันเป็นไปไม่ได้เลยที่เด็กผู้ชายอายุเท่านี้จะมีสายตาแบบนั้นได้… แปลกจริงๆ!”
ทันใดนั้น เซียวหยูซวนก็เหมือนนึกอะไรบางอย่างได้ “เออใช่! เขาเปลี่ยนเรื่องคุย จนทำให้ฉันลืมเอาคำตอบจากเขา ว่าใครสวยที่สุดในสายตาเขากันแน่! แล้วไหนจะเรื่องเทคนิคการนวดนั่นอีก เขาเก่งกว่าผู้เชี่ยวชาญเสียอีก มันไม่ใช่วิธีที่เด็กนักเรียนจะเรียนรู้ได้ง่ายๆอย่างแน่นอน สรุปว่าเขาเป็นคนยังไงกันแน่?”
“แต่ไม่เป็นไร!” เซียวหยูซวนยิ้มอย่างอ่อนหวาน “ยังไงฉันก็ต้องไปที่ชั้นเรียนของเขาในฐานะครูสอนภาษาอังกฤษอยู่ดี ฉันคงได้รู้จักเขามากขึ้น ยังมีโอกาสได้คิดออกแน่นอน!”
“คิกคิก~” ในอะพาร์ตเมนต์ของครูสาวที่กำลังหัวเราะคิกคักเหมือนเสียงกระดิ่งสีเงินที่ดังขึ้น ทำให้ห้องทั้งห้องเต็มไปด้วยความรู้สึกสดใส
เซียวหยูซวนเธอไม่รู้ตัวว่าเธอกำลังอยากรู้เกี่ยวกับจี้เฟิง เมื่อคุณอยากรู้อยากเห็นเรื่องของใคร คุณก็อดไม่ได้ที่จะดึงดูดเขาเข้ามา แล้วคุณจะค่อยๆสนใจเขาโดยไม่รู้ตัว…
“กริ๊งง~~!”
เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ดังอย่างกะทันหันขัดจังหวะความคิดของเซียวหยูซวน เธอเหลืองมองไปที่หน้าจอโทรศัพท์มือถือ แล้วรอยยิ้มหวานก็ปรากฏบนใบหน้าของเธอ เธอกดรับโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว “อืม..ฉันเอง!”
“เมีย…” เสียงของผู้ชายที่มีเสน่ห์ดังเข้ามาในโทรศัพท์ “คิดถึงฉันไหม?”
“ใครเป็นเมียคุณ!” เซียวหยูซวนทำเสียงดุ แต่น้ำเสียงของเธอก็ยังแฝงไปด้วยความอ่อนโยนและดวงตาของเธอก็เต็มไปด้วยความหวาน
……………..
หลังจากกลับถึงบ้าน อารมณ์ของจี้เฟิงก็สงบลงอย่างสมบูรณ์ เขาพบว่าตั้งแต่เขาได้พบกับสมองหมายเลข 1 ชีวิตของเขาก็ดูเหมือนจะเริ่มเปลี่ยนแปลงไปบ้าง และการเปลี่ยนแปลงนี้มันทำให้ชีวิตของเขาน่าทึ่งมากขึ้นเรื่อยๆ!
ถ้าเป็นก่อนหน้านี้เขาคงไม่สามารถนวดเซียวหยูซวนได้ แม้ว่าเขาจะได้พบกับเซียวหยูซวนเขาก็คงจะแค่เดินผ่านไปเฉยๆ ก่อนที่เขาจะได้พบกับสมองหมายเลข 1 เขาเป็นเพียงนักเรียนธรรมดาๆที่ใช้ชีวิตปกติทุกวัน
เขาคิดถึงสิ่งเหล่านี้ ทั้งหมดมันเกิดขึ้นได้เพราะสมองอัจฉริยะ!
หลังจากตระหนักถึงสิ่งนี้ จี้เฟิงก็เริ่มทำสมาธิและเข้าสู้จิตใจของเขาทันทีและเริ่มการฝึกอบรมระบบสายลับระดับสูงอีกครั้ง
ตอนนี้จี้เฟิงสามารถเคลื่อนไหวยิมนาสติกท่าแรกของร่างเสมือนได้อย่างง่ายดาย และเริ่มเรียนรู้การเคลื่อนไหวท่าที่สอง ซึ่งมันยากกว่าท่าแรกมาก!
“ทำไมท่านี้มันแปลกและยากกว่าท่าแรกมากขนาดนี้ ผมจำเป็นต้องเรียนรู้ท่าเหล่านี้ต่อไปจริงๆเหรอ?” จี้เฟิงถามด้วยความเจ็บปวดอย่างมากในขณะที่เคลื่อนไหวด้วยความยากลำบาก
“มาสเตอร์ การฝึกซ้อมยิมนาสติกนี้มีความสำคัญมาก มาสเตอร์ต้องสำเร็จภารกิจทั้งหมด 5 รูปแบบ มาสเตอร์ถึงจะสามารถเรียนรู้ความรู้ด้านอื่นๆได้ เช่น การพรางตัว มารยาท เครื่องจักรอาวุธ ฯลฯ ซึ่งหลายอย่างไม่จำเป็นต้องมีร่างกายที่แข็งแกร่ง เนื่องจากสมองของมาสเตอร์ได้รับการพัฒนาในขั้นต้นแล้วและสามารถเรียนรู้สิ่งเหล่านี้ได้อย่างเต็มที่!” สมองหมายเลข 1 กล่าว
……จบบทที่ 23~
