“เหอะเหอะ ฉันเข้าใจความหมายประโยชน์นี้ของประเทศหลุง” เจสันพูดด้วยสีหน้าหยอกล้อ “นายคิดว่าพวกเราดูถูกนายแล้ว?”
“โอ้ พูดตามตรง ไม่ใช่ฉันดูถูกประเทศหลุงของพวกคุณ ประเทศหลุงของพวกนายก็ให้กำเนิดแค่พวกขยะน้อยเท่านั้น” เจสันพูดด้วยสีหน้าดูถูก
“นายก็ไม่มีข้อยกเว้น ฉันดูถูกไอ้ขยะน้อยอย่างนาย”
เจสันตะโกนพูดอย่างไม่ใส่ใจ ในมีจับมีดผีเสื้อเล่นไปมา สะบัดไปมาชิ๊วชิ๊วจนแปร่งประกายแสง ดูแล้วฝีมือเทคนิคสูงมาก
หลินอิ่งสีหน้าเรียบเฉย มองไปที่เจสันด้วยแววตาเฉยชา
เจสันร่างกายบึกบึน ผมทองเต็มหัวปิดดวงตาอันโหดเหี้ยมดุจหมาป่าอันดุร้าย แปร่งประกายแรงสังหารทั้งตัว ร่างกายมีบุคลิกพิเศษ
หลินอิ่งแค่ดูก็รู้ ว่าเจสันไม่ใช่คนธรรมดา
ในโลกมืดเวสต์แลนส์ มีเทคโนโลยีต่างๆนานาในการเปลี่ยนแปลงร่างกายมนุษย์ และวิธีการฝึกฝนบางชนิดในวิชาโบราณประเทศหลุง สามารถปรับเปลี่ยนร่างกายได้ถึงระดับที่ไม่อาจคาดคิดได้
แน่นอน เจสันคนนี้มีความมั่นใจอย่างอวดดีเช่นนี้ มาจากร่างกายอันแข็งแกร่งและฝีมือความสามารถของตัวเขา
“หลินอิ่ง ฉันคิดไม่ถึงจริงๆ ความสามารถในการสืบข่าวของนายจะเก่งขนาดนี้ แม้แต่ข่าวของคณะกรรมการเถ่เสว่ตระกูลพอร์ตเล็ตของเราก็หาได้” Chloeพูดเสียงขรึม “บอกฉันมา ว่าใครเป็นคนให้ข่าวนาย? ฉันจะให้นายตายอย่างสบายหน่อย”
หลินอิ่งพูดเสียงเรียบ “รวบรวมข้อมูลของพวกคุณยากมากเหรอ?”
“ดูแล้ว นายมีความมั่นใจมาก กล้ามาหาถึงที่ นี่หมายความว่า นายไม่มีคณะกรรมการเถ่เสว่ตระกูลพอร์ตเล็ตของเราอยู่ในสายตาเลย” Chloeพูด “แต่ว่า พฤติกรรมของนายก็ไม่ต่างอะไรกับรนหาที่ตาย นายดูถูกคณะกรรมการเถ่เสว่ตระกูลพอร์ตเล็ตของเรามากเกินไปแล้ว”
“ในเมื่อนายไม่ยอมพูด ถ้าอย่างนั้น ฉันก็จะขุดความลับออกมาจากปากนายเอง” Chloeพูดเสียงเย็นชา “เจสัน ไอ้เด็กนี่ก็ให้เป็นหน้าที่นายละกัน”
ในใจChloeรู้สึกโมโหมาก หรือบอกได้ว่าโกรธอย่างหาคำเปรียบไม่ได้ พฤติกรรมของหลินอิ่งก็คือการดูถูกคณะกรรมการเถ่เสว่ตระกูลพอร์ตเล็ต เป็นการเหยียดหยามถึงที่สุด
เป็นถึงตระกูลอันดับหนึ่งในโลกมืดเวสต์แลนส์อย่างคณะกรรมการเถ่เสว่ตระกูลพอร์ตเล็ต องค์กรพิเศษที่ให้บริการตระกูลพอร์ตเล็ตมานานนับร้อยปี ผลงานการสู้รบถูกบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์สงครามโลกนับครั้ง แต่กลับถูกเด็กหนุ่มประเทศหลุงคนหนึ่งทำเป็นเรื่องล้อเล่น รู้ข้อมูลข่าวกรองล่วงหน้า และยังพาคนบุกมาหาเรื่องถึงที่?
นี่เป็นความอับอายแห่งประวัติศาสตร์ของคณะกรรมการเถ่เสว่ตระกูลพอร์ตเล็ต ทำลายชื่อเสียงคณะกรรมการเถ่เสว่อย่างสิ้นเชิง
“อืม ผมขอคิดดูก่อน จะจัดการไอ้ขยะประเทศหลุงตัวน้อยนี่ยังไง? จะใช้มีดผีเสื้อนี่ค่อยๆแล่เนื้อตัดเอ็นทีละเส้น หรือจะใช้ค้อนทุบหัว ทุบกระดูกหัวแตกอย่างละเอียด?”
เจสันยิ้มอย่างคิดสนุก เลียริมฝีปาก สายตาดูบ้าคลั่ง จ้องหน้าหลินอิ่งท่าทางเหมือนโรคจิต
คนที่คุ้นเคยกับเจสัน ล้วนรู้ว่าเขาเป็นคนบ้าคลั่งโรคจิต ชอบทรมานคู่ต่อสู้จนตาย
ไม่ว่าคนที่จิตใจแข็งแกร่งแค่ไหน ภายใต้การทรมานบีบเคล้น ล้วนทนไม่ไหวทั้งนั้น
ชิ้ว
วินาทีนั้น เจสันเก็บมีดทันที พุ่งเข้าหาหลินอิ่งเหมือนดั่งลมกระโชก
ร่างกายของเขาเหมือนดั่งวิญญาณเคลื่อนไหวไม่คงที่ ดูไม่เข้าใจในท่าทางการเคลื่อนไหวของเขา
ในหนึ่งวินาที ถึงไม่ถึง มีดถึงก่อน
มีดผีเสื้อด้ามหนึ่งที่เคลือบยาพิษไว้ ประกายแสงเย็นชา ฉายแสงทั่วห้อง ใบมีดทิ่มไปทางคอของหลินอิ่ง
สิ่งที่ตามมา ก็คือร่างของเจสันลงมา ยื่นมือไปจับไหล่หลินอิ่ง
มุมที่เจสันลงมือ เวลาในการลงมือ มีเล่ห์เหลี่ยมมาก และแม่นยำมาก
ความเร็ว พลัง เทคนิค ล้วนไม่มีที่ติ จนถึงขั้นขีดจำกัดของมนุษย์
มุมปากหลินอิ่มโค้งขึ้นได้รูป มือไขว้หลังยืนอยู่กับที่ ไม่สะทกสะท้าน
ใบหน้าเจสันยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ สายตาประกายแววได้ใจ
ฝีมือนี้ หลินอิ่งตอบสนองไม่ทัน? นั่นก็คือไอ้ขยะไร้ประโยชน์คนหนึ่งจัดการได้เพียงท่าเดียวเหรอ?
ติ๊ง
เสียงโลหะแตกอย่างคมชัดดังขึ้นมา
ทุกคนในนี้ดูภาพนี้ด้วยความตะลึงอ้าปากตาค้าง เกิดขึ้นแล้ว
ปลายคมของมีดผีเสื้อ ตาเห็นเหลืออีกเพียงหนึ่งนิ้วก็จะทิ่มเข้าคอของหลินอิ่งแล้ว แต่กลับถูกเขาใช้สองนิ้วหนีบไว้อย่างเหลือเชื่อ เข้าใกล้ไม่ได้อีกแม้แต่นิดเดียว
มีดผีเสื้อถูกหลินอิ่งหักทิ้งด้วยสองนิ้ว
สีหน้ายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ของเจสัน ก็ค่อยๆเปลี่ยนสี กล้ามเนื้อใบหน้าแข็งทื่อ
ปัง
หลินอิ่งฟาดเท้าขึ้น ถีบเจสันกระเด็นออกไกลสิบเมตรเหมือนหมา ล้มลงที่ขอบผนังห้องอย่างแรง ร่างกายเหมือนดั่งลูกโป่งที่ถูกปล่อยลม ซี่โครงถูกถีบจนหักไปหลายเส้น ดันตัวเองไว้กระอักเลือดอยู่ที่พื้น
“เคกเคกเคก”
เจสันกระอักเลือดอย่างบ้าคลั่ง ในตาก็มีเส้นเลือดออกมา แววตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและตะลึง
“นี่”
“ผู้นำอันเดด”
คณะกรรมการเถ่เสว่ที่อยู่ในเหตุการณ์ ล้วนร้องออกมาด้วยเสียงแห่งความตกใจ มองภาพเหตุการณ์อย่างไม่อยากเชื่อ
นักฆ่าระดับประเทศ ยอดฝีมือชั้นสูงแห่งคณะกรรมการเถ่เสว่ตระกูลพอร์ตเล็ต ผู้นำอันเดดในโลกมืด เจสัน ถูกชายหนุ่มประเทศหลุงคนหนึ่งถีบจนไม่รู้เป็นหรือตาย?
หลินอิ่งแห่งประเทศหลุงคนนี้ เป็นสัตว์ประหลาดอะไรกันเนี่ย?
Chloeดูสภาพอันทรหดของเจสันแล้ว สีหน้าตกตะลึง รีบตั้งตัวและโบกมือ
“ลงมือ”
ทันใดนั้น ชายหนุ่มยอดฝีมือคณะกรรมการเถ่เสว่ทั้งหลายที่เตรียมตัวพร้อม ท่าทางถนัดสะบัดมือก็หยิบปืนDesert Eagleออกมา
ขณะเดียวกันกับที่พวกเขาจะไล่ไกปืนนั้น
ปัง ปัง ปัง ปัง
พวกเย่เฮยหยิบปืนเร็วกว่ายอดฝีมือชั้นเยี่ยมอย่างพวกเขา
จากการกราดยิงลงมา กระสุนทุกนัดยิงไปที่แขนของกลุ่มยอดฝีมือต่างประเทศเหล่านั้นอย่างแม่นยำ จนปืนพวกเขาร่วงลงทุกคน
“เอื้อกอ๊าก”
“อ้ากอ้ากอ้าก”
ภายในห้อง เป็นเสียงร้องโหยหวนอย่างน่ากลัว
ทุกคนของคณะกรรมการเถ่เสว่ ล้วนถูกยิงจนเลือดสาด ล้มลงร่างกระตุกที่พื้น
เพียงแค่เสี้ยววินาที ก็ตัดสินแพ้ชนะ
“นี่ พวก พวกแก”
Chloeตกใจจนหน้าซีด นั่งเหงื่อไหลท่วมหน้าผากอยู่บนโซฟา ไม่กล้าเงยหน้าไปมองตาอันเลือดเย็นของหลินอิ่ง
น่ากลัวมาก
ยอดฝีมือชั้นเยี่ยมในมือตัวเองอย่างเจสัน ไม่เพียงแค่สู้หลินอิ่งไม่ได้
แม้แต่อาวุธปืนมืออาชีพ ก็ยังสู้ลูกน้องที่หลินอิ่งพามาไม่ได้
ช่างน่าเหลือเชื่อจริงๆ
ยอดฝีมือในคณะกรรมการเถ่เสว่ตระกูลพอร์ตเล็ตนั้นคัดสรรมาจากยอดเป็นมือเป็นหมื่น โดยเฉพาะความสามารถในการควบคุมอาวุธปืนนั้น ระดับอยู่เหนือโลกแน่นอน
ปรากฏว่า ขณะที่ลงมือพร้อมกัน จะแตกต่างกันได้ถึงเพียงนี้ ถูกลูกน้องของหลินอิ่งลั่นไกก่อน? ยิงจนล้มลงไปหมดแล้ว?
แล้วนี่จะไปสู้กับหลินอิ่งยังไง?
“นาย นายเป็นคนที่ไหนกันแน่? ทำไมถึงได้เก่งกาจถึงขั้นนี้?” Chloeกัดฟันแน่น พูดอย่างไม่พอใจ
ศักดิ์ศรีและความทะนงของChloeถูกกระทบอย่างแรง
“เอาตัวไอ้แก่นี่ลงไปสอบถาม”
หลินอิ่งพูดอย่างเรียบเฉย
“ให้ชื่อของคณะกรรมการเถ่เสว่ตระกูลพอร์ตเล็ต ลบล้างออกจากเมืองก่าง”
