(Yaoi) เดิมพันอันตรายคุณชายจอมเจ้าเล่ห์ – ตอนที่ 308-309

ตอนที่ 308-309

(Yaoi) เดิมพันอันตรายคุณชายจอมเจ้าเล่ห์ – ตอนที่ 308 ฟาดแส้ / ตอนที่ 309 ช่วยชีวิตเขา
ตอนที่ 308 ฟาดแส้

ถ้าตระกูลเจียงเกิดมีปากเสียงขึ้นมา ถึงแม้แก๊งมังกรครามของเขาจะไม่ได้เสียหายใหญ่โต แต่ก็ยากจะรับประกันว่าซือเหยี่ยนจะไม่จดจำเจียงมู่เฉินไปตลอดชีวิตได้

ถึงอย่างไร คนตายเท่านั้นถึงจะคงอยู่ในใจคนอื่นได้นานกว่า

“แล้วคุณชายเจียงคิดจะทำยังไง”

“คุณซูลองสร้างเรื่องที่ไม่เป็นผลดีกับนายจากตัวฉัน ทำให้ซือเหยี่ยนเห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของฉันชัดๆ สิ”

ซูเตอร์หรี่ตาลง รู้สึกว่าความคิดนี้ก็ไม่เลวจริงๆ แบบนี้เขาก็แสร้งเป็นผู้ถูกกระทำได้ ทั้งยังทำให้เจียงมู่เฉินเป็นคนเลวที่น่ารังเกียจในใจของซือเหยี่ยนได้อีก

แบบนี้เป็นการยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวไม่ใช่เหรอ

เจียงมู่เฉินสังเกตสีหน้าของซูเตอร์แล้วก็เข้าใจว่าเขาเห็นด้วยแล้ว ในใจก็นึกโล่งอกไป

ซูเตอร์อาศัยตอนที่เขาผ่อนลมหายใจออกมา ยกแส้ขึ้นฟาดออกไปอย่างรวดเร็วและดุดัน

แส้ฟาดบนตัวเจียงมู่เฉินอย่างโหดร้ายและรุนแรง เขาเจ็บจนหายใจหอบ

ซูเตอร์ฟาดแส้กะทันหันจนเกินไป เขาไม่ทันได้ตั้งหลักก่อน

เจียงมู่เฉินเก็บกดความเจ็บปวดเอาไว้ มองซูเตอร์แวบหนึ่ง หัวเราะเบาๆ ก่อนเอ่ย “อะไรกัน นี่คือของขวัญเวลาเจอหน้ากันเหรอ”

รอยยิ้มกระหายเลือดแต่งแต้มบนใบหน้าของซูเตอร์ “เมื่อก่อนที่คุณชายเจียงต่อยตีฉันครั้งนั้น ฉันจดจำมาตลอด ฉันรับข้อเสนอของคุณชายเจียง แต่ไม่ได้ตกลงยอมความเรื่องแค้นครั้งก่อนนั้นสักหน่อย”

เขายกมือสะบัดฟาดแส้ใส่เจียงมู่เฉินอย่างสุดแรงมือและเต็มกำลัง “ฉันซูเตอร์ไม่ได้เป็นคนใจอ่อนออมมือเสียด้วยสิ”

ปลายแส้ครูดผ่านเสื้อเชิ้ตตัวบางบนตัวของเจียงมู่เฉินจนฉีกขาด เลือดแดงฉานเปื้อนเปรอะชวนให้สะเทือนใจต่อภาพที่เห็น

เจียงมู่เฉินสูดลมหายใจเล็กน้อย พยายามทำให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง

“คุณชายเจียงนี่เก่งจริงๆ เจ็บจนกลายเป็นแบบนี้แล้ว ยังไม่แสดงท่าทีหวาดกลัวอีก”

เจียงมู่เฉินพยายามยกมุมปากล่าง เขายิ้มหัวเราะเล็กน้อยมองซูเตอร์ “ช่วยไม่ได้ ไม่มีอะไรสักอย่าง มีแค่ร่างกายทื่อๆ ถ้าคุณซูอยากเห็นฉันขอร้องให้ยกโทษให้ เกรงว่าจะไม่มีโอกาสนี้แล้ว”

“คุณชายเจียง ถ้าไม่ใช่เพราะซือเหยี่ยน ฉันคงจะชื่นชมนายมากทีเดียว”

เจียงมู่เฉินขมวดคิ้วเบาๆ “การชื่นชมของคุณซู ฉันรับไว้ไม่ไหวหรอก”

ซูเตอร์ฟาดแส้ใส่เขาอีกครั้ง รอยแส้ฟาดสามรอยประทับเรียงรายอยู่บนเอวของเจียงมู่เฉิน

เจียงมู่เฉินก้มมองแวบหนึ่ง ขบขันไม่น้อย “ดูท่าว่าคุณจะฝึกฟาดแส้อยู่ไม่น้อยทีเดียว เฆี่ยนตีคนยังมีความสวยงามอยู่มากอีกนะ”

“แส้สามครั้งนี้เอาคืนนายเรื่องแค้นที่ถานโจวก่อนหน้านี้ ส่วนเรื่องร่วมมือกัน รอนายอยู่ที่นี่สักสองวัน แล้วพวกเราค่อยมาพูดคุยกันอีกที”

เขาพูดจบก็มุ่งหน้าเดินออกไป “พาตัวคนกลับไป ไม่ต้องรักษา”

บอดี้การ์ดมองเจียงมู่เฉินปราดเดียวแล้วใช้มือปลดตัวเขาลงมา ทันทีที่ถึงพื้น เจียงมู่เฉินก็เจ็บปวดจนคิ้วขมวดหากัน สีหน้าค่อนข้างซีด

แม้กระทั่งริมฝีปากก็ไม่ขึ้นสีเลือดเลยแม้แต่น้อย

เขาลุกยืนขึ้นมาอย่างยากลำบาก ยื่นมือไปคว้าราวจับด้านข้างพยุงตัวขึ้น เพราะความเจ็บปวดทำให้เขาตัวงอเล็กน้อย

เจียงมู่เฉินขยับเพียงก้าวเดียวก็เจ็บปวดจนหายสูดลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่

“คุณชายเจียง เชิญครับ”

เจียงมู่เฉินพยายามยันกายยืนขึ้น มุ่งหน้าเดินออกไปข้างนอกทีละก้าวๆ เขาบาดเจ็บที่เอว ทุกย่างก้าวที่เดินไปล้วนเจ็บปวดจนเหงื่อไหลท่วมหัว

‘นี่ซูเตอร์เฆี่ยนเขาได้จริงๆ’ ฟาดโดนช่วงเอวเขาพอดี ขยับก็ขยับไม่ได้ เคลื่อนไหวเพียงนิดก็ร้าวไปถึงบาดแผลได้แล้ว

‘ดูท่าว่าวันสองวันนี้จะไม่สามารถผ่านไปได้อย่างปลอดภัยแล้ว’

ค่อยๆ เคลื่อนย้ายตัวเองกลับไปห้องเมื่อครู่นี้ ทั้งเนื้อทั้งตัวเจียงมู่เฉินเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ เขายันผนังพยุงตัวเอง หายใจหอบเสียงต่ำ

กว่าจะกดเก็บความเจ็บปวดนี้ลงไปได้ไม่ใช่ง่ายๆ

เจียงมู่เฉินเช็ดเหงื่อบนหน้าผาก อดจะขบกรามนิดหน่อยไม่ได้

‘ถ้าไม่ใช่เพราะซือเหยี่ยน เขาจะตกต่ำลงมาอย่างวันนี้ได้เหรอ ถูกคนมองเป็นศัตรูไม่ว่า ยังมาโดนแส้ฟาดไปเต็มๆ สามทีอีก’

บัญชีแค้นนี้ วันหลังเขาจะต้องสะสางกับซือเหยี่ยนอย่างสาสมแน่นอน

ตอนที่ 309 ช่วยชีวิตเขา

วันต่อมา ซือเหยี่ยนไปสถานที่ที่ซังจิ่งบอกตามเวลาที่นัดกันไว้

ตอนที่เขามาถึง ซังจิ่งยังไม่มาถึง ซือเหยี่ยนสั่งชามาแก้วหนึ่งนั่งรออยู่ตรงนั้น

ผ่านไปประมาณห้านาที ซังจิ่งถึงได้ปรากฏตัว

หลังจากซือเหยี่ยนเห็นซังจิ่งเดินมานั่งลงตรงหน้าตัวเองแล้ว เสียงต่ำถึงเอ่ยเข้าประเด็นสักที “คุณมีธุระอะไรหาผมเหรอ”

ซังจิ่งเองก็ไม่อ้อมค้อม เอ่ยอย่างตรงไปตรงมา “คุณชายเจียงหายตัวไปแล้ว”

สีหน้าซือเหยี่ยนเปลี่ยนเล็กน้อยมองเขา “หมายความว่าไง”

“ตั้งแต่ออกจากบ้านไปตอนเช้า จนถึงตอนนี้ไม่มีข่าวคราวอะไรเลย มือถือก็ปิดเครื่องไว้”

“ก่อนเขาจะออกไป ได้พูดว่าไปไหนไหม”

ซังจิ่งส่ายหัว “เขาไม่ได้พูดอะไรเลย” เขาหยุดสักพัก ก่อนเอ่ยต่อ “แต่ว่าผมให้คนไปสืบหาร่องรอยของเขาแล้ว เมื่อวานตอนเช้าเขาไปร้านกาแฟเซาท์เวสต์”

ซือเหยี่ยนขมวดคิ้วเล็กน้อย ร้านกาแฟเซาท์เวสต์…

นั่นไม่ใช่…

“คุณควรจะรู้อยู่แล้ว ว่านั่นคือธุรกิจของแก๊งมังกรคราม”

ซือเหยี่ยนกำมือเล็กน้อย เงยหน้ามองเขา “คุณอยากจะบอกว่าเขาถูกคนของแก๊งมังกรครามพาตัวไปแล้ว?”

“เป็นคนของแก๊งมังกรครามหรือเปล่า คุณควรจะชัดเจนยิ่งกว่าผมนะ”

ถ้าเป็นจริงตามที่ซังจิ่งว่ามา เจียงมู่เฉินถูกคนของแก๊งมังกรครามพาตัวไป มีความเป็นไปได้สูง แล้วคนบงการเบื้องหลังก็คือซูเตอร์

นอกจากซูเตอร์แล้ว ก็ไม่มีทางจะมีคนอื่นลงมือกับเจียงมู่เฉินได้

ถ้าเป็นซูเตอร์จริงๆ เจียงมู่เฉินหายตัวไปนานขนาดนี้ ก็ค่อนข้างจัดการได้ยากแล้ว

“ที่ผมมาหาคุณวันนี้ คืออยากให้คุณช่วยผมช่วยชีวิตเจียงมู่เฉิน”

ซือเหยี่ยนกำแก้วชาไว้อย่างสงวนท่าที นิ้วมือกระชับแน่นเล็กน้อย “คุณยึดอะไรมาเชื่อว่าสามารถช่วยคุณช่วยชีวิตเจียงมู่เฉินได้”

ซังจิ่งสีหน้าเปลี่ยนทันที “ก็ยึดตามที่เมื่อก่อนคุณเคยคบกับเจียงมู่เฉินไง คุณใจแข็งเห็นเขาตายอยู่ในกำมือของซูเตอร์ได้ลงคอเหรอ”

ซือเหยี่ยนครุ่นคิดสักพัก เขาหัวเราะเบาๆ “แต่ผมเลิกกับเขาแล้ว ไม่ใช่เหรอ”

“ซือเหยี่ยน คุณแน่ใจเหรอว่าอยากจะไร้เหตุผลขนาดนี้” ซังจิ่งไม่ค่อยกล้าจะเชื่อ ไม่เชื่อว่าซือเหยี่ยนจู่ๆ จะไร้เหตุผลขนาดนี้ได้

“ประธานซัง คำพูดนี้ของคุณ ผมฟังไม่ค่อยเข้าใจแล้ว คุณรู้อยู่ชัดๆ ว่าผมอยู่แก๊งมังกรคราม กลับต้องการให้ผมหักหลังแก๊งมังกรคราม ช่วยชีวิตเจียงมู่เฉิน…

…ถ้าเป็นคุณ คุณจะช่วยไหม” ม่านตาซือเหยี่ยนหดตัวลงเล็กน้อย ย้อนถามไปตรงๆ

เมื่อซังจิ่งคิดถึงว่าเจียงมู่เฉินอาจจะตายในกำมือของซูเตอร์ได้ หัวใจก็บีบรัดแน่นขึ้นมาในพริบตา

ความสับสนว้าวุ่นใจที่ไม่เคยมีลอยขึ้นมากลางใจ ซังจิ่งไม่รู้ว่าความสับสนว้าวุ่นใจแบบนี้มาจากไหนกัน

แต่เขารู้แก่ใจ เจียงมู่เฉินจะตายไม่ได้

ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร เจียงมู่เฉินต้องมีชีวิตอยู่

เขาค่อยๆ ยืนขึ้นมองซือเหยี่ยนด้วยความโมโห “ในเมื่อคุณไม่ช่วย งั้นผมเอง เพียงแต่หวังว่าซือเหยี่ยน คุณอย่ามาก้าวก่ายผม”

ซังจิ่งพูดจบก็ฮึดฮัดเตรียมจะเดินออกไป ก่อนที่เขาจะออกไป ซือเหยี่ยนเอ่ยเสียงต่ำขึ้นมา “เดี๋ยวก่อน”

ซังจิ่งหยุดลง หันกลับมามองเขา

ซือเหยี่ยนลังเลอยู่สักพัก “อยากให้ผมช่วยชีวิตเจียงมู่เฉินก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ได้”

ซังจิ่งมองเขาสีหน้าเปลี่ยนทันที “คุณมีเงื่อนไขอะไร”

ซือเหยี่ยนมองเขาเอ่ยเน้นคำต่อคำ “เงื่อนไขของผมก็คือ คุณซังจิ่งต่อไปอย่าติดต่อกับเจียงมู่เฉินอีก”

ซังจิ่งสีหน้าถอดสี “คุณมีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้”

“คุณรู้ว่าถ้าผมไม่ช่วยคุณ คุณก็ช่วยเจียงมู่เฉินออกมาไม่ได้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว” ซือเหยี่ยนลองทดสอบหยั่งเชิงเล็กน้อย “คุณคิดว่าไงล่ะ วี”

ซังจิ่งเงยหน้ามองเขา ความคาดไม่ถึงอยู่ในแววตา “คุณรู้มาแต่แรกเหรอ”

ซือเหยี่ยนกวาดสายตาเย็นยะเยือกมองเขาแวบหนึ่ง “เพิ่งจะรู้ช่วงนี้เอง ถ้าไม่อย่างนั้นคุณคิดว่าผมจะให้คุณอยู่ข้างเจียงมู่เฉินได้นานขนาดนี้เหรอ”

(Yaoi) เดิมพันอันตรายคุณชายจอมเจ้าเล่ห์

(Yaoi) เดิมพันอันตรายคุณชายจอมเจ้าเล่ห์

Status: Ongoing

เวลา เจียงมู่เฉิน ได้เห็นหน้าของ ซือเหยี่ยน ก็จะต้องรู้สึกหงุดหงิดใจไปเสียทุกครั้ง เพราะไม่ว่าจะเป็นหน้าตาหรือรูปร่างที่ชวนให้ผู้หญิงหลงใหล กระทั่งผู้ชายด้วยกันยังต้องอิจฉา ไหนจะท่าทางเย็นชาที่มองเขานั่นอีกล่ะ ไม่ว่าเรื่องอะไรเขาก็ไม่เคยเอาชนะซือเหยี่ยนได้เลย กระทั่งพ่อแม่ยังเอาแต่ชื่นชมอีกฝ่าย แต่คุณชายจอมเอาแต่ใจอย่างเจียงมู่เฉินมีหรือจะยอมแพ้ง่ายๆ เมื่อแผนการชั่วร้ายผุดขึ้นมาในหัว แผนการจีบซือเหยี่ยนเพื่อหักอกอีกฝ่ายจึงเริ่มต้นขึ้นและผู้ชนะครั้งนี้ต้องเป็นเขา! หึหึ ซือเหยี่ยนเอ๋ย นายเตรียมตัวนอนร้องไห้เพราะถูกฉันทิ้งได้เลย และครั้งนี้ฉันไม่แพ้แน่!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท