บทที่ 48 มีวิธี
ได้ยินคำว่าความรักของแม่ เด็กทั้งสามคนก็มีอาการเสียใจ
ผู้หญิงสองคนที่ค่อนข้างจะโตหน่อย จึงทราบซึ้งกับคำพูดประโยคนี้ เวลานี้อดไม่ได้ที่จะร้องไห้อยู่หน้าเตียงของผู้เป็นแม่
“แม่คะ หลายปีมานี้ แม่ลำบากแล้ว!”
“ตอนนี้หนูโตแล้ว สามารถหาเงินได้แล้ว ต่อไปก็ให้หนูมาดูแลตอบแทนแม่เถอะ!”
พูดจบ หญิงสาวที่ใส่แว่นตาดำ จู่ๆก็ลุกขึ้นมา ถอดแว่นออก มองหน้าหลินหยุนอย่างเคร่งขรึม
“คุณเป็นดาราดังหยางหยิง!” แวบแรกโจวชิงเหอก็จำได้แล้ว อุทานอย่างตกใจ
หยางหยิงเป็นดาราหญิงที่ดังมากในช่วงนี้ เพราะภาพลักษณ์ที่สวยใสไร้เดียงสาของเธอ เป็นความฝันของแฟนคลับส่วนใหญ่
แต่ว่า สำหรับตัวตนของหยางหยิง กลับลึกลับมาก คิดไม่ถึงว่าตัวตนที่แท้จริงของเธอจะน่าสังเวชขนาดนี้
มิน่าล่ะเมื่อก่อนทั้งครอบครัวของเธอใช้ชีวิตลำบากนัก ตอนนี้ถึงสามารถที่จะเข้ามาพักในห้องพักผู้ป่วยพิเศษได้
เมื่อชาติก่อนหลินหยุนชอบหยางหยิงมาก เพราะหยางหยิงไม่เคยมีข่าวเสียหายอะไรเลย บริสุทธิ์มาก
หลังจากที่หลินหยุนถูกพ่อแม่รับตัวกลับไป กลายเป็นลูกมหาเศรษฐีแล้ว เขายังเคยชวนหยางหยิงหลายครั้ง แต่แล้วก็ถูกหยางหยิงปฏิเสธ
คิดไม่ถึงชาตินี้ เพราะเขาช่วยเชี่ยหยู่เวยช่วยเด็กคนนั้น แล้วก็เกิดเป็นทฤษฎีผีเสื้อขยับปีก วิถีแห่งโชคชะตาเปลี่ยนไป
หยางหยิงโค้งคำนับให้กับหลินหยุนอย่างสุภาพ ใบหน้าที่งดงามแฝงไว้ด้วยความขอร้อง: “คุณหมอ โปรดช่วยแม่ของฉันด้วย ต้องเสียเงินมากเท่าไหร่ฉันก็ยินดี!”
ผู้เชี่ยวชาญเหล่านั้นก็ยังคงไม่เชื่อหลินหยุน ผู้เชี่ยวชาญหม่ารีบกล่าวขึ้น: “คุณหยาง คุณอยากโดนเขาหลอก อะไรหยินชี่เข้ากระดูก เป็นคำพูดที่ไร้สาระทั้งนั้น!”
“สำหรับที่เขาสามารถบอกสภาพที่อยู่อาศัยของคุณแม่คุณ ต้องทำการตรวจสอบมาล่วงหน้าแล้วอย่างแน่นอน ถึงอย่างไรคุณก็เป็นดาราดัง สามารถรู้เรื่องพวกนี้ ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกอะไร”
“อาการป่วยของแม่คุณ ผมว่าควรที่จะไปรักษาที่เมืองหลวงหรือไม่ก็ไปรักษาที่ต่างประเทศถึงจะถูกต้อง”
ใบหน้าของหยางหยิงมีความลังเล มองแม่ที่นอนอยู่เตียงผู้ป่วย กล่าวอย่างเสียใจ: “ฉันก็เคยคิดที่จะไปเมืองหลวง หรือต่างประเทศ แต่ว่าอาการของแม่ตอนนี้ไม่สามารถที่จะเดินทางไกลได้เลย”
“คุณหมอคะ ในเมื่อคุณสามารถดูออกว่าแม่ฉันป่วยเป็นอะไร งั้นคุณก็ต้องมีวิธีรักษาใช่มั้ยคะ?”
“คุณพูดมาเถอะ เสียเงินเท่าไหร่ฉันก็เต็มใจ เมื่อก่อนที่บ้านไม่มีเงิน แม่ต้องลำบากเลี้ยงดูเราสามพี่น้องให้เป็นผู้เป็นคน ตอนนี้เป็นเวลาที่พวกเราต้องตอบท่านแล้ว”
ผู้เชี่ยวชาญหม่ายังคงไม่ลดละ พูดเกลี้ยกล่อมต่อ: “คุณหยาง อย่าให้ความเป็นห่วงทำให้สับสนนะ คุณไม่ควรเพราะเป็นห่วงอาการของแม่ ก็เชื่อพวกสิบแปดมงกุฎนะ!”
โจวชิงเหอทนฟังต่อไปไม่ไหวแล้ว มองผู้เชี่ยวชาญหม่าแล้วถาม: “แล้วผู้เชี่ยวชาญหม่ามีวิธีที่ดีกว่านี้เหรอ?”
ผู้เชี่ยวชาญหม่าเงียบไปทันที แก้เก้อด้วยการทำหน้าเย็นชา: “แม้ว่าผมจะไม่มีวิธี แต่ยังไงผมก็โกหกคนไม่เป็น!”
“คุณไม่เคยลอง แล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าหมอเทพหลินเป็นสิบแปดมงกุฎ!” โจวชิงเหอโมโหในใจ น้ำเสียงก็สูงโดยไม่รู้ตัว
“เอาละ อย่าเถียงกันอีกเลย!” หวางหยวนเผยกล่าวห้าม มองหลินหยุนด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม แล้วถาม ถ้าหากตามที่นานพูด คุณมีความมั่นใจกี่เปอร์เซ็นต์ที่จะรักษาหาย?”
สายตาของคนทั้งหมด จ้องมองไปที่หลินหยุนทันที
หลินหยุนไม่ได้ตอบทันที โรคแบบนี้ไม่ใช่การรุกรานของสิ่งชั่วร้าย และก็ไม่ใช่การบาดเจ็บภายใน แต่เป็นโรคที่สะสมมายาวนานหลายปี
หมอสามารถรักษาโรคได้ แต่ไม่สามารถที่จะรักษาอายุขัย ต่อให้ชาติที่แล้วหลินหยุนเคยบำเพ็ญเพียรถึงขึ้นแดนกษัตริย์เซียน ก็ยังไม่สามารถที่จะควบคุมการเกิดการตายได้
ผู้ป่วยถูกหยินชี่ทำร้ายมาสิบกว่าปี เข้าไปในกระดูกนานมากแล้ว นี่ไม่ใช่การป่วยธรรมดา แต่มันถึงขึ้นการสูญเสียชีวิต เป็นวัฏจักรการเวียนว่ายตายเกิดของโลกมนุษย์
อีกอย่างตอนนี้หลินหยุนมีเพียงพลังระยะปฐมภูมิตอนแรก จะรักษาให้หายนั้น ค่อนข้างที่จะยาก
หยางหยิงมองหลินหยุนอย่างคาดหวัง แล้วถาม: “คุณหมอ คุณมีวิธีมั้ย?”
โจวชิงเหอที่อยู่ข้างๆเขาก็กล่าวอย่างเคร่งขรึม: “หมอเทพหลิน เราได้วิดีโอคอลกับผู้เชี่ยวชาญในเมืองหลวงเพื่อหาแนวทางการรักษา แต่ก็ไม่ได้ข้อสรุป”
“วันนี้เราก็หารือกันมาครึ่งวันแล้ว ก็ไม่มีข้อสรุปเหมือนกัน ถ้าหากคุณมีวิธี ต่อให้จะมีความหวังเพียงเล็กน้อย คุณก็ต้องพูดออกมา”
หยางหยิงรีบพยักหน้ากล่าว: “ผู้อำนวยการโจวพูดถูก ต่อให้มีความหวังเพียงเล็กน้อย ฉันก็ยินดีที่จะลอง!”
หลินหยุนมองหยางหยิง แล้วกล่าว: “บางทีอาจจะมีอยู่วิธีหนึ่งที่สามารถรักษาอาการป่วยของแม่คุณ”
“จริงเหรอคะ? ดีมากเลยค่ะ!” ใบหน้าของหยางหยิงเต็มไปด้วยความดีใจ
“ผู้อำนวยการโจว คุณรีบไปหาช่างไม้ที่เก่งที่สุด ผมต้องการที่จะทำอุปกรณ์บางส่วน” หลินหยุนหันไปพูดกับโจวชิงเหอ
“ผมจะไปหาเดี๋ยวนี้เลย!” โจวชิงเหอกล่าวอย่างตื่นเต้น
หวางหยวนเผยสงสัยเล็กน้อย มองหลินหยุน ถามด้วยสีหน้าที่จริงจัง: “นายมั่นใจจริงๆใช่มั้ย?”
หลินหยุนมองหวางหยวนเผย ตอบอย่างจริงจัง: “ใช่”
“ดี!” หวางหยวนเผยพยักหน้า เลือกที่จะเชื่อหลินหยุน
จู่ๆเชี่ยเจี้ยนโก๋ก็อ้าปาก มองไปที่หลินหยุนแล้วกล่าว: “หลินหยุน นายมากับฉันหน่อย!”
แม้ว่าหลินหยุนจะไม่ชอบเชี่ยเจี้ยนโก๋ แต่ยังไงเขาก็เป็นพ่อตาในนามของตัวเอง
หลินหยุนตามเชี่ยเจี้ยนโก๋มาถึงนอกห้องผู้ป่วย มองไปรอบๆแล้วไม่มีคน เชี่ยเจี้ยนโก๋ก็พูดด้วยเสียงต่ำ: “หลินหยุน นายเลิกเล่นได้แล้ว!
“วันนี้หมอที่พอมีชื่อเสียงทั้งหลินโจวต่างก็มาที่นี่แล้ว นายหลอกพวกเขาได้แค่ชั่วคราว แต่ไม่ช้าพวกเขาก็จะรู้ทัน”
“อาศัยที่ตอนนี้ยังไม่เกิดเรื่องอะไร นายรีบกลับบ้านไปเลย!”
ขณะที่พูด เชี่ยเจี้ยนโก๋เตรียมตัวที่จะใช้แรงลากหลินหยุนออกไป
แต่ว่าหลินหยุนกลับไม่ขยับเลยแม้แต่นิดเดียว แรงอันน้อยนิดของเชี่ยเจี้ยนโก๋ จะสามารถลากตัวหลินหยุนได้ยังไง
“คุณลุงเชี่ย เหมือนลุงจะเข้าใจผมมากเลยนะ?” หลินหยุนมองเชี่ยเจี้ยนโก๋ ถามกลับอย่างเรียบเฉย
เชี่ยเจี้ยนโก๋พูดอย่างโมโห: “ฉันเลี้ยงนายมาตั้งแต่เด็ก ไม่เข้าใจนายแล้วใครจะเข้าใจนายอีก อย่ามาก่อกวนที่นี่เลย รีบกลับบ้านกับฉัน!”
“แล้วคุณรู้มั้ยว่าผมมาจากที่ไหน พ่อแม่ที่แท้จริงคือใคร?” หลินหยุนสีหน้าเฉยชา ถามอย่างต่อเนื่อง
เชี่ยเจี้ยนโก๋หยุดนิ่ง พูดไม่ออก
“คุณไม่เข้าใจเลย ดังนั้น คุณยังไม่เข้าใจผม ก็เหมือนกับความสามารถของผม ไม่ใช่สิ่งที่คุณสามารถจินตนาการได้”
พูดจบ หลินหยุนอาศัยจังหวะที่เชี่ยเจี้ยนโก๋อึ้งอยู่นั้น กลับเข้าไปในห้องผู้ป่วย
เมื่อเห็นหลินหยุนกลับมา หยางหยิงก็ถามอย่างร้อนใจ: “คุณหมอ ไม่ว่ายัง คุณต้องช่วยแม่ฉันนะคะ!”
หลินหยุนกล่าวอย่างเรียบเฉย: “วางใจเถอะ รอให้อุปกรณ์ที่ผมต้องการมาก่อน ผมก็จะช่วยแม่คุณทันที”
“ฮึ่ม งั้นพวกเราก็คอยดูกัน เขาจะใช้วิธีอะไรรักษาผู้เชี่ยวชาญในเมืองหลวงยังไม่มีวิธีเลย!” ผู้เชี่ยวชาญหม่ากล่าว แล้วก็หันกายจากไป
หวางหยวนเผยจ้องมองหลินหยุนแวบหนึ่ง ก็เดินจากไปด้วย
เชี่ยเจี้ยนโก๋จ้องหลินหยุน โกรธอย่างมาก เขาเพิ่งจะคิดได้ว่าสิ่งที่หลินหยุนพูดกับเขานั้นหมายความว่าอย่างไร
เขากลับถูกหลินหยุนเมินใส่
มันทำให้เชี่ยเจี้ยนโก๋ทั้งอายทั้งโกรธ
“ฮึ่ม ในเมื่อแกชอบที่จะอวดเก่ง งั้นฉันขอเตือนแกประโยคหนึ่ง หากแกล้มเหลว จุดจบมันต้องดูแย่มากอย่างแน่นอน!”
หลินหยุนมองหยางหยิงแวบหนึ่ง แล้วก็หันกายจากไป
ชาติที่แล้ว เขารู้สึกดีต่อหยางหยิงไม่น้อย ชาตินี้ ก็ถือว่าช่วยเธออีกสักครั้งละกัน!
