หวางเจ๋อพูดว่า “ฉันได้ข่าวมาว่าปรมาจารย์หลินคนเดียว เข้าโจมตีที่สำนักงานใหญ่สำนักมนตร์ดำในหนานเจียง จากนั้นก็ไม่ได้กลับออกมามาอีกเลย”
ดวงตาของเจ้าบ้านกงเปล่งประกายเจิดจ้า แต่ว่า ก็หายวับไปในพริบตา
“ฮ่าๆ คุณชายหวาง ข่าวนี้เกี่ยวอะไรกับตระกูลกงของฉัน” เจ้าบ้านกงหยิบแก้วชาขึ้น จิบชาทีหนึ่ง พูดพร้อมกับอมยิ้ม
หวางเจ๋อหัวเราะ “ผู้อาวุโสกง หากคุณต้องการจะพูดเช่นนั้น ถ้างั้นธุรกิจของพวกเราคงจะร่วมมือกันไม่ได้แล้ว”
เจ้าบ้านกงยังคงดื่มชา ด้วยสีหน้าครุ่นคิด
หวางเจ๋อไม่ได้พูด มองไปยังเจ้าบ้านกงอย่างเงียบๆ และสีหน้าเต็มไปด้วยความสำเร็จ
หลังจากนั้นไม่นาน เจ้าบ้านกงก็พูดขึ้นอีกครั้ง “ข่าวนี้มั่นใจได้แค่ไหน?”
หวางเจ๋อพูดว่า “อย่างน้อยแปดสิบเปอร์เซ็นต์”
“คนของฉันเห็นมากับตาว่าไอ้หนุ่มคนนั้นเข้าไปในตำหนักสำนักมนตร์ดำ และได้ยินเสียงการต่อสู้มาจากด้านใน และในที่สุดพวกเขาก็เห็นฉากที่เหลือเชื่อ……” หวางเจ๋อแสดงสีหน้าแปลกๆ
เจ้าบ้านกงเก็บอารมณ์ความอยากรู้อยากเห็น และพูดด้วยรอยยิ้มไม่พอใจ “คุณชายหวาง ทั้งชีวิตนี้ฉันเกลียดที่สุดคือคนที่พูดได้ครึ่งทางก็หยุดพูด!”
“ผู้อาวุโสกงอย่าพึ่งโกรธเลย ในเมื่อวันนี้ฉันมาถึงที่นี่แล้ว ฉันต้องบอกทุกอย่างที่ฉันรู้ให้กับคุณแน่นอน” เมื่อกระตุ้นความสนใจของอีกฝ่ายได้สำเร็จ หวางเจ๋อรู้สึกภาคภูมิใจเล็กน้อย
จากนั้น ใบหน้าที่เคร่งขรึมของหวางเจ๋อ เข้าไปหาเจ้าบ้านกง และพูดเสียงเบา “คนของฉันเห็นบริเวณสนามสำนักมนตร์ดำที่มีรูปปั้นเทพมาร เปล่งแสงสีแดงออกมา ส่องตรงไปที่ตำหนักใหญ่!”
ใบหน้าของเจ้าบ้านกงตกใจ ในแววตาลืมเก็บซ่อนความอยากรู้อยากเห็น และถามอย่างร้อนใจ “หลังจากนั้นล่ะ?”
หวางเจ๋อยิ้มเยาะในใจ “จิ้งจอกเฒ่าคนนี้ เห็นได้ชัดว่าสนใจเรื่องของปรมาจารย์หลินมาก แต่แสร้งทำเป็นว่ามันไม่เกี่ยวกับตัวเอง”
“จากนั้น ก็มีออร่าอันทรงพลังแผ่ออกมาจากตำหนัก แค่ออร่าเพียงอย่างเดียว ก็สามารถทำให้ฉันหมดสติได้ทันที”
“คนที่ฉันส่งไป คือนักบู๊พรสวรรค์สูงสุด”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ หวางเจ๋อก็หยุดพูด แต่แสร้งทำเป็นตกใจและมองไปที่เจ้าบ้านกง
เจ้าบ้านกงมีสีหน้าเคร่งเครียด “สำนักมนตร์สืบทอดมาช้านาน ในประวัติศาสตร์ประเทศจีน ในสมัยโบราณก็มีการบันทึกเรื่องสำนักมนตร์ ในตำนานโบราณ เคยมีสงครามของปีศาจมนตร์ เห็นได้ว่าในยุคสมัยที่ผ่านมาช้านาน สำนักมนตร์มีความรุ่งเรืองชั่วขณะหนึ่ง กระทั่งเคยรวมไตรภูมิ”
“แม้ไม่รู้จักสำนักมนตร์ในดินแดนหนานเจียง และไม่เกี่ยวข้องกับสำนักมนตร์โบราณกาล แต่ความแข็งแกร่งของสำนักมนตร์นั้น ไม่เหมือนทั่วไปจริงๆ”
“ถึงแม้สำนักมนตร์จะแตกแยก และสำนักมนตร์ขาวถูกสำนักมนตร์ดำทำลายล้าง คนสูญสิ้นเหลือไว้เพียงชื่อเสียงเท่านั้น และพลังของสำนักมนตร์ไม่อาจลุกขึ้นมาแข็งแกร่งได้อีกแล้ว แต่ว่า ถ้าสำนักมนตร์มีความเกี่ยวข้องกับเผ่ามนตร์โบราณกาลจริงๆ ถึงแม้จะได้รับการสืบทอดเพียงเล็กน้อย ก็ไม่ใช่สิ่งที่คนอย่างปรมาจารย์หลินสามารถเอาชนะได้”
เจ้าบ้านกงไม่ได้บอกว่าหลินหยุนยังมีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้ว แต่จากความหมายของคำพูดของเขา ไม่ยากเลยที่จะเห็นมุมมองของเขา
ทันใดนั้นเจ้าบ้านกงมองหวางเจ๋อด้วยสายตาแปลกๆ “แต่ว่า คุณชายหวาง จากสิ่งเหล่านี้ ก็อยากทำธุรกิจกับฉัน ความจริงใจของคุณนั้นน้อยเกินไปไหม!”
หวางเจ๋อหัวเราะเสียงดัง “แน่นอนอยู่แล้ว ข่าวนี้มอบให้ผู้อาวุโสกงเท่านั้น มันเหมือนกับส่วนประกอบของยาอายุวัฒน ยาหลักโดยตรงอยู่ข้างหลัง”
เจ้าบ้านกงหัวเราะและพูดว่า: “ถ้าอย่างนั้นให้ฉันดูว่ายาหลักโดยตรงของคุณชายหวางนั้นเพียงพอหรือไม่ และมันคุ้มค่ากับที่จะต้องใช้ชีวิตและความมั่งคั่งของตระกูลกงไปแลกเปลี่ยนไหม!”
หวางเจ๋อหัวเราะและพูดว่า “ผู้อาวุโสกงพูดเกินไป แม้ว่าธุรกิจครั้งนี้จะล้มเหลว แต่สำหรับตระกูลกง ก็จะได้รับความเสียหายเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่ถ้าสำเร็จแล้ว ไม่เพียงแต่ตระกูลกงจะได้รับการแก้แค้นเท่านั้น แต่ยังสามารถมีอุตสาหกรรมที่ครองความนิยมไปทั่วโลกได้ ธุรกิจนี้จะทำหรือไม่ เชื่อว่าผู้อาวุโสกงมีแผนอยู่ในใจอยู่แล้ว ดังนั้นฉันไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมาก!”
ต่อหน้าควีนจิน หลินหยุนได้ตีขาของกงซื่อซวนจนหัก ทำให้ตระกูลกงในซีหนิงตกเป็นเป้าให้คนอื่นหัวเราะเยาะ หากไม่ใช่เป็นเพราะชื่อเสียงที่โด่งดังของปรมาจารย์หลิน ตระกูลกงคงจะล้างแค้นไปนานแล้ว
นอกจากนี้ น้ำแห่งชีวิตที่หลินหยุนสร้างขึ้นมา ตอนนี้ได้รับความนิยมทั่วประเทศจีน และแม้แต่บริษัทต่างชาติขนาดใหญ่บางแห่ง ก็ให้ความสนใจมาก และเต็มใจที่จะจ่ายในราคาสูงเพื่อเป็นตัวแทน
น่าเสียดาย เจี่ยงสงผู้ซึ่งไม่มีวิสัยทัศน์กว้างไกล ขายเฉพาะในเมืองหลินโจวเท่านั้น มีเงินมากมายไม่รู้จักหากำไร ยึดติดกับที่เดียวอย่างแน่วแน่
สำหรับผู้ที่ต้องการจ่ายในราคาสูงเพื่อร่วมธุรกิจ กลับถูกปฏิเสธโดยสิ้นเชิง ไม่รู้ว่าทำให้คนโกรธเคืองไปเท่าไหร่
ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะทุกคนกลัวพลังอำนาจของปรมาจารย์หลิน ไม่กล้ามาไม้แข็ง นับประสาอะไรกับเจี่ยงสง แม้แต่ควีนจีนก็ไม่สามารถทนต่อแรงกดดันของธุรกิจประเทศจีน และแรงกดดันจากบริษัทการเงินต่างประเทศ
แค่การโจมตีครั้งหนึ่ง ก็เพียงพอที่จะบดขยี้ควีนจินและเจี่ยงสงให้ล่มสลาย และแย่งอุตสาหกรรมน้ำแห่งชีวิตที่มีอนาคตสดใสไร้ขีดจำกัด
หากหลินหยุนเสียชีวิตในหนานเจียงจริงๆ และถ้าเวลานี้ตระกูลกงโจมตีหลิงหนาน ยึดครองฐานการผลิตน้ำแห่งชีวิตทะเลสาบเยว่หยา
จากนั้นทั่วประเทศ ก็จะพัฒนาไปทั่วโลก
ในอนาคตทางการเงินของตระกูลกง จะเทียบเท่ากับสุดยอดสี่ตระกูลใหญ่!
เจ้าบ้านกงมองไปที่หวางเจ๋อ และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ฉันได้ยินมาว่าครั้งนั้นหลินหยุนอยู่ที่การประชุมสุดยอดจงโจว ได้ช่วยเหลือบริษัทตงหวางกรุ๊ป ทำให้ตระกูลหวางของคุณประสบกับความสูญเสียครั้งใหญ่ และยังฆ่าปรมาจารย์ที่แข็งแกร่งของตระกูลหวางท่านหนึ่ง”
ตระกูลหวางของคุณไม่ต้องการลงมือเอง ดังนั้นจึงหลอกใช้ตระกูลกงของฉัน ยืมมือฆ่าคนใช่ไหม?”
“แม้ว่าฉันจะต้องการแก้แค้นไอ้หนุ่มคนนั้น แต่ในขณะที่ยังไม่ได้ข่าวยืนยันการเสียชีวิตของเขาที่แน่ชัด ฉันจะไม่วู่วามแน่นอน ”
หวางเจ๋อยังคงมีรอยยิ้มบนใบหน้า แต่ในใจได้แช่งด่าจิ้งจอกเฒ่าเจ้าบ้านกงคนนี้ “ที่จริงในใจเริ่มหวั่นไหว คงอยากจะไปโจมตีทะเลสาบเยว่หยาทันที แต่ต้องแสร้งทำเป็นว่าไม่อยากลงมือโจมตี”
กล่าวอีกนัยหนึ่ง นี่คือการใช้จุดอ่อนคนอื่นเพื่อต่อรอง!
อย่างไรก็ตาม หวางเจ๋อเตรียมพร้อมมานานแล้ว และเขาคิดไว้แล้วว่าจิ้งจอกเฒ่าเจ้าบ้านกงคนนี้ จะใช้โอกาสนี้เพื่อต่อรอง
“ผู้อาวุโสกง อันที่จริงก่อนที่ฉันจะมา ฉันได้เตรียมของขวัญชิ้นใหญ่ไว้ เมื่อถึงเวลานั้นผู้อาวุโสกงแค่โจมตีทะเลสาบเยว่หยา ไม่ว่ามันจะส่งผลกระทบอะไร ฉันจะรับผิดชอบเอง”
“ในขณะที่ผู้อาวุโสกงโจมตีทะเลสาบเยว่หยา ทุกคนที่ต้องการมาหาผลประโยชน์ ฉันจะช่วยผู้อาวุโสกงกำจัดพวกมันออกไป เพื่อให้ผู้อาวุโสโจมตีทะเลสาบเยว่หยาโดยไม่ต้องกังวลใดๆ”
“ผู้อาวุโสกงรู้สึกอย่างไรกับของขวัญชิ้นใหญ่นี้?”
มีแสงแวววับปรากฏในดวงตาเจ้าบ้านกง “คำพูดนี้เป็นจริงเหรอ?”
หวางเจ๋อพูดว่า “จริงแท้แน่นอน!”
เจ้าบ้านกงตื่นเต้นมาก เขาต้องการยึดครองน้ำแห่งชีวิต และความกังวลที่ใหญ่ที่สุดของเขาคือพลังอำนาจอื่นๆ ขอเพียงหลินหยุนตาย เจี่ยงสงและควีนจินไม่ใช่คู่ต่อสู้ของตระกูลกง
เพียงแต่ว่า ถ้ามีคนที่ไม่มีวิสัยทัศน์ รู้แต่จะกำจัดคนอื่นโดยไม่รู้ว่าคนอื่นก็กำลังวางแผนกำจัดตัวเอง รอให้ตระกูลกงยึดครองน้ำแห่งชีวิตมาอย่างยากลำบาก และในที่สุดผลประโยชน์ก็มอบให้คนอื่น ตระกูงกงคงจะไม่ยอมอย่างแน่นอน
อีกประเด็นหนึ่งคือ ถ้าตระกูลกงของพวกเขาโจมตีทะเลสาบเยว่หยาอย่างดุเดือด และมีการเคลื่อนไหวที่รุนแรงมากเกินไป เจ้าหน้าที่รัฐของจีนจะมีทัศนคติอย่างไร?
หากทำให้เจ้าหน้าที่รัฐของจีนไม่พอใจ นั่นเป็นสิ่งที่ตระกูลกงไม่อยากเห็น เพราะยังไงรากเหง้าของตระกูลกงนั้นอยู่บนดินแดนประเทศจีน ซึ่งแตกต่างจากหลินหยุน ท้ายที่สุดก็ต้องจากโลกนี้ไป
ตอนนี้ ตระกูลหวางเต็มใจที่จะแก้ปัญหาเหล่านี้ให้เขา สำหรับเจ้าบ้านกงนั้น ขณะที่เดือดร้อนก็มีคนมาช่วยเหลืออย่างไม่มีข้อสงสัย
ในเวลานี้ ความกังวลใจทั้งหมดของเขาหายไป และสามารถไปโจมตีทะเลสาบเยว่หยาอย่างสุดกำลัง
เจ้าบ้านกงยืนขึ้นทันที ใบหน้าปรากฏความโหดเหี้ยม และตะโกนว่า “ตกลง ฉันจะทำธุรกิจนี้”
หวางเจ๋อลุกขึ้นยืนและยิ้ม ยื่นมือออกมา “ถ้าอย่างนั้นพวกเรามาแสดงความยินดีล่วงหน้า มีความสุขในการร่วมมือ!”
เจ้าบ้านกงยื่นมือออกไป จับมือกับหวางเจ๋อ หรี่ตาและยิ้ม: “ขอให้มีความสุขในการร่วมมือ!”
