หัวล้านหลิวตกใจมากๆ รีบหยุดการเคลื่อนไหวทันที และมองไปที่หลินหยุน
หลังจากตกใจแล้ว หัวล้านหลิวมองเห็นหลินหยุนเป็นแค่ชายหนุ่มอายุยี่สิบกว่าๆ ทำให้เขารู้สึกโกรธมากๆ
“แม่งเอ๊ย ฉันโดนไอ้เด็กหนุ่มทำให้ตกใจกลัว!”
ลูกน้องที่อยู่ข้างๆหัวล้านหลิว ก็ตกใจเหมือนกัน
ถึงแม้น้ำเสียงของหลินหยุนจะธรรมดามากๆ แต่น้ำเสียงของหลินหยุนสามารถทำให้คนตกใจจนขนลุก
มันก็เหมือนกับตอนที่อยู่ในความมืด อยู่ในห้องที่เงียบสงัด จู่ๆก็ได้ยินเสียงของมัจจุราชที่มาเอาชีวิต
อย่างไรก็ตาม หลังจากที่พวกเขาได้สติ ลูกน้องพวกนั้นก็เหมือนกับหัวล้านหลิว พวกเขารู้สึกโกรธมากๆ
“หนุ่มน้อย แกอยากตายใช่ไหม ถึงกล้าใช้น้ำเสียงอย่างนั้นพูดกับลูกพี่ใหญ่ของพวกเรา!”ลูกน้องคนหนึ่งด่าออกมาทันที
หัวล้านหลิวเป็นคนละเอียดรอบคอบ เขาหยุดลูกน้องที่กำลังด่าหลินหยุน เขามองหลินหยุนด้วยสีหน้าเคร่งขรึมและถาม:”คุณเป็นใคร?”
คนที่กล้าด่าหัวล้านหลิว มีอยู่สองประเภท
ประเภทแรกคือคนที่ตายแล้ว ประเภทที่สองคือคนที่แข็งแกร่งกว่าเขา
ถ้าหลินหยุนไม่ได้มีฐานะที่ทำให้หัวล้านหลิวเกรงกลัว ถ้างั้นหลินหยุนก็จะกลายเป็นคนตาย
แน่นอน ถ้าหลินหยุนมีฐานะที่ทำให้หัวล้านหลิวเกรงกลัว อย่างเช่นคนอย่างเย้นเฉิงตง เขาก็ไม่กล้าล่วงเกินผิดใจแน่นอน
และเขาก็จะเหมือนลูกน้องที่คอยประจบหลินหยุน
นี่คือวิธีการที่หัวล้านหลิวใช้มาโดยตลอด เขาเปลี่ยนจากนักเลงตัวเล็กๆกลายเป็นนักเลงที่มีอำนาจ
หลินหยุนมองเขาด้วยสีหน้าปกติ มองเขาเหมือนเขาเป็นอากาศ:”ฉันเป็นใคร คุณไม่คู่ควรพอที่จะรับรู้ รีบไสหัวไปสะ”
“หนุ่มน้อย แกกล้าพูดอีกครั้งไหม!”ลูกน้องของหัวล้านหลิวด่าทันที
หัวล้านหลิวรีบหยุดลูกน้องทันที หลินหยุนยิ่งแสดงความหยิ่งยโสโอหังออกมาเท่าไหร่ หัวล้านหลิวก็ยิ่งไม่กล้าลงมือเท่านั้น
ถ้าหลินหยุนไม่ใช่คนโง่ เขาคงเป็นคุณชายที่มีฐานะไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน
หัวล้านหลิวยิ่งไม่กล้าลงมือมากขึ้น
“หนุ่มน้อย ฉันจะให้โอกาสครั้งสุดท้ายกับคุณ บอกฐานะของคุณออกมา ไม่งั้น ก็อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจละกัน!”
หัวล้านหลิวให้โอกาสครั้งสุดท้ายกับหลินหยุน ถ้าหลินหยุนไม่ยอมพูดฐานะของตัวเองออกมา ก็แสดงว่าเขาไม่ได้มีฐานะพิเศษเลย
ในเวลานี้ เย้นเฉิงตงที่ยืนอยู่ด้านหลังหัวล้านหลิวพูดด้วยรอยยิ้ม:”ประธานหลิว ทำไมตอนนี้คุณถึงขี้ขลาดขนาดนี้?”
“แค่มดเล็กๆตัวเดียว คุณต้องระวังตัวขนาดนี้เลยเหรอ?”
“และอีกอย่าง มีฉันยืนอยู่ด้านหลังของคุณ คุณจะกลัวอะไรอีก!”
หัวล้านหลิวรู้สึกอายทันที เมื่อได้ยินคำพูดของเย้นเฉิงตง ก็รู้ได้ทันทีว่าเขาไม่ค่อยพอใจ
หัวล้านหลิวตัดสินใจและพูดในใจ:”ใช่แล้ว มีตระกูลเย้นค่อยสนับสนุนฉันอยู่ข้างหลัง ถึงแม้หนุ่มน้อยคนนี้จะมีฐานะไม่ธรรมดา แต่เขาก็สู้ตระกูลเย้นไม่ได้ ฉันยังต้องกลัวอะไรอีก!”
เมื่อตัดสินใจได้แล้ว หัวล้านหลิวมองหลินหยุนอีกครั้งด้วยสายตาที่โหดเหี้ยม
“หนุ่มน้อย ฉันอยู่มาจนถึงทุกวันนี้ ยังไม่มีใครกล้าพูดให้ฉันไสหัวออกไป!”
“คุณมันก็แค่มดเล็กๆตัวหนึ่ง กล้าดียังไงมาดูถูกฉัน!”
“วันนี้ คุณและผู้หญิงคนนี้ อย่าคิดที่จะหนีรอดไปได้”
หัวล้านหลิวโบกมือส่งสัญญาณให้ลูกน้องและพูดว่า:”เอาเลย สั่งสอนหนุ่มน้อยคนนี้หน่อย แต่ห้ามทำร้ายผู้หญิงคนนั้น”
“ลูกพี่ใหญ่ พวกเรารอคำพูดนี้ของพี่มานานแล้ว!”ลูกน้องของหัวล้านหลิว เดินไปหาหลินหยุนด้วยรอยยิ้มโหดเหี้ยม
ลูกน้องวัยรุ่นหลายคน พึ่งเดินเข้าใกล้หลินหยุนในรัศมีสามเมตร จู่ๆหลินหยุนก็จ้องไปที่พวกเขา
ชั่วพริบตา ลูกน้องหลายคนต่างคุกเข่ากับพื้นทันที และร่างกายของพวกเขาก็สั่นด้วยความกลัว
เมื่อฝึกถึงขั้นตัวอ่อนยาทองแล้ว สายตาและลมหายใจของหลินหยุน ทำให้คนธรรมดาทั่วไปไม่สามารถรับมือได้
นอกจากว่าพวกเขาจะเป็นคนที่มีจิตใจเข้มแข็ง แต่นักเลงพวกนี้ ไม่มีจิตใจเข้มแข็งอยู่แล้ว
หัวล้านหลิวตะโกนด่าทันที:”ไอ้สารเลว พวกแกทำอะไรอยู่!”
“สั่งสอนเขาสิ พวกแกคุกเข่าให้เขาทำไม!”
ลูกน้องหลายคนพูดไม่ออก พวกเขาในเวลานี้ เหมือนกับกระต่ายตัวน้อยๆ ที่มองเห็นเสือร้าย
แม้แต่เรี่ยวแรงที่คิดจะหนีก็ไม่มี
“ลูก ลูกพี่ใหญ่ หนุ่มน้อยคนนี้น่ากลัวมากๆ เขามองพวกเราแค่ครั้งเดียว พวกเราก็รู้สึกว่าเหมือนตัวเองถูกสัตว์ร้ายที่กินคนกำลังจ้องมองอยู่”
“ใช่แล้วลูกพี่ใหญ่ ขาทั้งสองข้างของฉันสั่นไม่หยุด และฉันก็ยืนไม่ไหว พวกเราอย่าไปล่วงเกินเขาจะดีกว่า”ลูกน้องอีกคนพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่น
หลี่หมิ่นจูมองเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและอึ้งไปเลย เธอมองไปที่ดวงตาที่สวยงามของหลินหยุน และสายตาของเธอก็เปล่งประกายทันที
“ไม่แปลกใจเลยที่ฉันมองเขาเพียงครั้งเดียว ก็ทำให้ฉันสนใจเขาทันที หนุ่มน้อยคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน”
หลินหยุนเดินผ่านลูกน้องเหล่านั้นอย่างช้าๆ และมองหัวล้านหลิวด้วยสายตาเย็นชา:”ตอนนี้ ฉันจะทำให้คุณรู้ว่าใครกันแน่คือมดตัวเล็กๆ”
ในเวลานี้ ด้านนอกของเรือยอชต์ จู่ๆก็เกิดเสียงวุ่นวายขึ้นมาทันที
ลูกเรือคนหนึ่งที่เต็มไปด้วยเลือด จู่ๆก็วิ่งเข้ามาอย่างโซเซ ตะโกนเสียงดังทันที:”มีโจรสลัด ทุกคนรีบหลบซ่อนเร็วๆ!”
ปังๆ!
เสียงปืนดังขึ้นสองนัด ลูกเรือคนนั้นเสียชีวิตทันที
“อ๊าก มีคนตายแล้ว!”
ทุกคนที่เห็นเหตุการณ์นี้ ตกใจกลัวจนรีบวิ่งหนีทันที และทุกคนก็กรีดร้องด้วยความกลัว
เมื่อมองเห็นความโกลาหล เดิมทีหลินหยุนตั้งใจจะโยนหัวล้านหลิวออกไป แต่ตอนนี้เขาก็หยุดทันที
โจรสลัดต่างชาติหลายคนที่มีปืนกลและปืนพกเดินเข้ามา ร่างกายของพวกเขาเต็มไปด้วยเลือด มีโจรสลัดสองคน ใบหน้ายังมีเลือดติดอยู่
โจรสลัดหลายคนยืนเป็นแถวหน้ากระดาน มองเห็นความวุ่นวายในห้องโถง พวกเขารู้สึกดีใจมากๆ
“ฮ่าๆๆ เจมส์ ฉันรู้สึกว่าพวกเขากลัวฉันมากๆ!”
“ฉันชอบเห็นความวุ่นวายโกลาหลแบบนี้”
หัวหน้าโจรสลัดที่สวมหมวกคาวบอย เผยรอยยิ้มที่โหดเหี้ยมออกมา เขาชอบที่เห็นคนอื่นมองเขาด้วยสีหน้าหวาดกลัว
เจมส์ยิงปืนสองนัดไปที่เพดานและตะโกนพูด:”เงียบเดี๋ยวนี้!”
“ทุกคนสองมือวางไว้ที่ศีรษะและนั่งลง!”
คำพูดนี้เขาพูดด้วยภาษาอังกฤษ เนื่องจากคนที่อยู่ในห้องโถงต่างเป็นคนรวย ทำให้คนส่วนใหญ่ฟังภาษาอังกฤษออก
แต่ก็มีคนรวยหลายๆคน ฟังภาษาอังกฤษไม่ออก และยืนอยู่อย่างนั้น
เจมส์หยิบปืนพกขึ้นมาทันที หลังจากเสียงปืน ปังๆๆๆๆดังขึ้น คนที่ยังยืนอยู่ โดนยิงตายทั้งหมด
“อ๊าก!”
ตอนนี้ทุกคนวางสองมือไว้ที่ศีรษะและนั่งลงทันที
มีผู้หญิงบางคน กรีดร้องด้วยความหวาดกลัว พวกเธอที่เคยมีชีวิตที่สุขสบาย ไม่เคยเจอกับสถานการณ์แบบนี้มาก่อน
“เจมส์ ตรงนั้นยังมีคนยืนอยู่หนึ่งคน!”จู่ๆหัวหน้าโจรสลัดก็ชี้ไปทิศทางหนึ่ง และพูดด้วยรอยยิ้ม
เจมส์โกรธมากๆ เขาหยิบปืนและเดินไปข้างหน้า:”ไอ้คนจีน แกฟังที่ฉันพูดไม่รู้เรื่องเหรอ!”
หลี่หมิ่นจูตกใจมากๆ และเตือนเขาด้วยน้ำเสียงเบาๆ:”หลินหยุน รีบนั่งลง! พวกเขาเป็นโจรสลัดที่ฆ่าคนอย่างเลือดเย็น คุณอย่าไปล่วงเกินผิดใจกับพวกเขา!”
หลินหยุนไม่ได้หันหน้ากลับมา เขามองเจมส์ที่เดินเข้ามาด้วยสีหน้าปกติและพูด:”ชั่วชีวิตของฉัน ไม่เคยก้มหัวต่อหน้าใครมาก่อน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องนั่งลง”
เย้นเฉิงตงนอนอยู่บนพื้น มองหลินหยุนและยิ้มอย่างเยาะเย้ย:”หนุ่มน้อยคนนี้ไม่กลัวตายจริงๆ! กล้าลองดีกับพวกโจรสลัดที่ฆ่าคนอย่างเลือดเย็น เขาต้องตายแน่ๆ!”
หัวล้านหลิวที่นั่งอยู่บนพื้น ก็พูดด้วยสีหน้าเยาะเย้ย:”หนุ่มน้อยคนนี้ หาเรื่องตายชัดๆ?”
“เขาคิดว่าโจรสลัดพวกนี้สามารถพูดด้วยง่ายๆเหมือนกับพวกเราเหรอ?”
เจมส์ไม่ได้ยิงปืนทันที เขารู้สึกว่าหลินหยุนทำให้เขาขายหน้าต่อหน้าของหัวหน้าโจรสลัด เขาจะทรมานและฆ่าหลินหยุนอย่างโหดเหี้ยม
เมื่อเขาเดินเข้าใกล้หลินหยุน เจมส์ยกปืนขึ้นมาและใช้ด้ามปืนทุบไปที่หน้าของหลินหยุน
เพี้ยะ!
หลินหยุนสะบัดมือ และตบหน้าเจมส์ผ่านอากาศ ศีรษะของเจมส์หลุดออกไปทันที
ทุกคนอึ้งไปเลย ดูเหมือนว่าพวกเขาไม่เข้าใจว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่
แต่ทุกคนก็ได้สติคืนมาอย่างรวดเร็ว
มีผู้หญิงบางคน กรีดร้องด้วยความกลัว มีบางคนตกใจมากๆจนสลบไป
แม้แต่ผู้ชายบางคนก็กลัวจนหน้าซีด โรคหัวใจเกือบจะกำเริบ
โจรสลัดบางคนที่ได้สติคืนมา พวกเขาโกรธมากๆ
มีโจรสลัดสองคน เรียกชื่อเจมส์ทันที
หัวหน้าโจรสลัดคนนั้น ถือปืนกลขึ้นมาและเล็งไปที่หลินหยุน:”ไอ้สารเลว แกกล้ามากที่ฆ่าเจมส์!”
“คุณใช้เวทย์มนตร์อะไรกันแน่!”
