เหนือท้องฟ้า หลุมดำยังคงขยายตัวออกไปกว้างใหญ่
กลิ่นอายที่ไหลออกมานั้นยิ่งแข็งแกร่งมากและน่าสะพรึงกลัวมากขึ้นเรื่อยๆ
หลินหยุนมีใบหน้าที่เคร่งขรึมอย่างหาได้ยาก ตั้งแต่เกิดใหม่มา เขายังไม่เคยแสดงท่าทางเคร่งเครียดขนาดนี้มาก่อน
“กลิ่นอายนี้ อยู่ในระยะยาทองแต่ว่ายังคงเพิ่มขึ้นไปอย่างรวดเร็ว”
“เมื่อสามารถบำเพ็ญเพียรจนบรรลุถึงขั้นขั้นยาทองโดยผ่านการสะท้อนทางมิติได้ ความแข็งแกร่งดั้งเดิมของมันคืออย่างน้อยก็เป็นเทพเซียนชั้นฟ้าระยะแดนดั่งเทพ!”
ระยะยาทองถือเป็นเทพเซียนชั้นคน ระยะแดนจิตปฐมเรียกว่าเทพเซียนชั้นดิน และระยะแดนดั่งเทพเรียกว่าเทพเซียนชั้นฟ้า
หลินหยุนเพิ่งสร้างตัวอ่อนยาทองเสร็จ และยังห่างจากขั้นยาทองไปอีกช่วงหนึ่ง หากตอนนี้มีผู้บำเพ็ญเซียนขั้นยาทองขึ้นมา ต่อให้หลินหยุนจะใช้วิชาลับ ก็ไม่สามารถรับมือได้
นั่นเพราะ ความแข็งแกร่งที่มีแตกต่างกันเกินไปและไม่มีอะไรมาชดเชยได้ในทุกกรณี
ร่างกายของฮิโระชิ ทาเคดากำลังจะหมดการทำงานลงไปอย่างรวดเร็ว การใช้วิชาเรียกเชิญต่างมิตินี้ ไม่สามารถสำแดงขึ้นได้ด้วยความแข็งแกร่งของเขา
อย่างไรก็ตาม ร่างกายของฮิโระชิ ทาเคดาน่าจะมีจิตเทพเหลืออยู่จากปรมาจารย์คนเดิม
มีเพียงวิธีนี้เท่านั้น ฮิโระชิ ทาเคดาจึงสามารถใช้วิชาเรียกเชิญต่างมิติขึ้นมาได้
เป็นที่แน่ชัดว่า วิชาเรียกเชิญที่ฮิโระชิ ทาเคดาใช้ เป็นการเรียกผู้บำเพ็ญเซียนออกมาจากโลก
หนวดขนาดใหญ่ยื่นออกมาจากหลุมดำบนท้องฟ้า ราวกับหนวดปลาหมึก
จากนั้นก็ตามมาด้วยหัวงูขนาดใหญ่
“กรี๊ด!” ฉินหลันกรีดร้องด้วยความตกใจ เธอรีบเอามือปิดปากของตนไว้และมองไปที่หัวงูด้วยความสยดสยอง
หรือว่าการเรียกเชิญที่ออกมาเป็นผู้ฝึกปราณงู?
อย่างไรก็ตาม ทันใดนั้นมันก็มีอีกหัวโผล่ออกมา
หนึ่งหัว สองหัว สามหัว…ทั้งสิ้นแปดหัว
เมื่อหัวทั้งแปดโผล่ออกมาจากหลุมดำอย่างสมบูรณ์ ความกดดันของมันก็เพิ่มสูงขึ้นหลายสิบเท่า
กลิ่นอายอันน่าตื่นตะลึงไหลออกมาจากหลุมดำและดูราวกับกำลังจะบดขยี้โลกทั้งใบ
หลินหยุนมีสีหน้าเคร่งขรึม “เทพเซียนชั้นดินระยะแดนจิตปฐม!”
ร่างอวตารของเทพเซียนชั้นฟ้าระยะแดนดั่งเทพองค์หนึ่ง ประกอบกับจิตเทพที่หลงเหลืออยู่บนโลกในปีนั้น ได้ไปถึงขั้นเทพเซียนชั้นดินแดนจิตปฐมแล้ว
ถ้าหลินหยุนอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์ที่สุด อย่าว่าแต่เทพเซียนชั้นดินแดนจิตปฐม ต่อให้เป็นเทพเซียนชั้นฟ้าระยะแดนดั่งเทพ เขาก็สามารถบดขยี้ลงได้เพียงใช้แค่ปลายนิ้ว
อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขาได้ผ่านสงครามมาหลายครั้ง พลังบำเพ็ญเพียรในร่างกายของเขาถูกใช้ไปจนหมด ดังนั้นเขาจึงไร้กำลังไปต่อสู้กับเทพเซียนชั้นดินแดนจิตปฐมได้!
ฮิโระชิ ทาเคดานั่งเป็นอัมพาตอยู่บนพื้น พลังชีวิตของเขาถูกใช้ไปหมดแล้วและชีวิตของเขาก็จะจบลงในไม่ช้า
“ปรมาจารย์หลิน ท่านชิกิงามิกลับมาแล้ว เวลาแห่งความตายของคุณมาถึงแล้ว!”
หลินหยุนไม่ได้สนใจเขา แต่มองไปที่ฉินหลันด้วยสีหน้าจริงจัง “ผมจะส่งพี่ออกไปเดี๋ยวนี้ สงครามครั้งนี้อันตรายมาก ถ้าพี่อยู่ต่อไปจะกลายเป็นภาระของผม”
หลินหยุนพูดอย่างจริงจัง เขากังวลว่าฉินหลันจะไม่ยอมจากไป
อย่างไรก็ตาม เขาประเมินการตัดสินใจของ ฉินหลันต่ำไป
ฉินหลันสามารถเป็นมือขวาของหวางซูเฟิน ดังนั้นก็จัดว่าเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งอยู่บ้าง
“อืม” ฉินหลันไม่มีท่าทีอิดออด เธอพยักหน้าทันทีและไม่มีคำพูดไร้สาระออกมา แบบนี้ถึงสามารถซื้อเวลาให้หลินหยุนได้
“ไปเถอะ!” หลินหยุนเหยียดมือออกและผลักส่งฉินหลันออกไปหนึ่งกิโลเมตรด้วยแรงที่อ่อนโยน
ฉินหลันน้ำตาไหล เธอโบกมือให้หลินหยุนและตะโกนว่า “นายจะต้องมีชีวิตกลับมานะ ฉันรอนายอยู่!”
คนฉลาดอย่างเธอ ทำไมจะมองไม่ออกว่าตอนนี้หลินหยุนไม่มีความมั่นใจว่าจะเอาชนะสัตว์ประหลาดนั่นอยู่
“ตกลง” หลินหยุนยิ้มให้เธอน้อยๆ จากนั้นก็หันกลับมาเผชิญหน้ากับงูยักษ์แปดหัว ราวกับเรือใบที่ลอยล่องอยู่กลางคลื่นยักษ์ และกำลังปะทะกับคลื่นที่โหมกระหน่ำ
หัวทั้งแปดของงูยักษ์แปดหัว ราวกับหนวดปลาหมึก มันปกคลุมทั่วท้องฟ้าและครอบครองท้องฟ้าเกือบทั้งหมด
ทุกสายตาของมันจ้องมองมาที่หลินหยุน ดวงตาดุร้าย ราวกับว่าสามารถมองทะลุได้ทุกสิ่ง
“หนุ่มน้อย กลิ่นอายของนายน่าจะเป็นผู้บำเพ็ญเซียนสินะ?”
หลินหยุนไม่ตอบ แต่ถามกลับว่า “ตัวตนของเจ้า น่าจะเป็นเทพเซียนชั้นฟ้าระยะแดนดั่งเทพสินะ?”
หัวทั้งแปดของงูยักษ์แปดหัวสั่นอย่างบ้าคลั่ง “นายถึงกับเดาออกถึงตัวตนของฉันได้ น่าสนใจจริงๆ?”
“ดูเหมือนว่า นายน่าจะเป็นตัวประหลาดที่กลับมาเกิดใหม่สิ”
“ไม่เช่นนั้น อาศัยอายุของนาย ไม่มีทางรับรู้ได้ถึงการมีอยู่ของเทพเซียนชั้นฟ้าระยะแดนดั่งเทพ!”
“พอดีเลย พอฉันกินนายแล้วก็จะสามารถเสริมพลังทิพย์ที่ใช้ไปเมื่อไม่นานนี้ได้!”
หลินหยุนเอ่ยเสียงเรียบ “คิดจะกินฉัน ไม่ง่ายขนาดนั้น”
“ถึงแม้ว่าความแข็งแกร่งของฉันตอนนี้ จะไม่สามารถทำลายร่างอวตารของนายได้ แต่การโจมตีร่างอวตารของนายฉันยังมีความมั่นใจอยู่”
หัวทั้งแปดของงูยักษ์แปดหัวหัวเราะลั่นขึ้นมาพร้อมกันด้วยความดูถูกและหัวเราะจนตัวสั่น
“คนที่ยังบำเพ็ญไปไม่ถึงขั้นยาทองอย่างนาย กลับกล้าบอกว่าจะมาโจมตีร่างอวตาระดับดินแดนจิตปฐมของฉัน นี่มันช่างพูดจาโอ้อวดเกินตัวเสียจริง!”
“ไปลงนรกเถอะ! เจ้ามดตุ่น!”
ดวงตาทั้งแปดคู่ของงูยักษ์แปดหัวฉายแววดูถูกออกมาในเวลาเดียวกัน และไม่เห็นหลินหยุนอยู่ในสายตาเลยสักนิด
ลำแสงสีดำถูกปล่อยออกมาจากหลุมดำและพุ่งตรงไปที่หลินหยุน
การโจมตีแบบไม่ตั้งใจของเทพเซียนชั้นดินแดนจิตปฐมเพียงครั้งเดียวก็ล้วนไม่ใช่สิ่งที่หลินหยุนในตอนนี้จะต้านทานได้
ใบหน้าของหลินหยุนเคร่งขรึม วิชาลับที่พินาศไปด้วยกันของชาติปางก่อนพร้อมที่จะสำแดงออกมา นั่นเป็นอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ที่หลินหยุนบรรลุได้หลังจากที่เขากลายเป็นกษัตริย์เซียนข้ามผ่านทัณฑ์
ในเวลานั้น หากเขาใช้พลังบำเพ็ญเพียรของเทพเซียน ต่อให้เป็นภัยอัสนี ก็ถูกเขาทำลายได้เช่นกัน
แม้ว่าท้ายที่สุดจะยังไม่ประสบความสำเร็จ แต่พลังอำนาจของอิทธิฤทธิ์แสนยิ่งใหญ่นั้นก็ได้รับการยืนยันแล้ว
อย่างไรก็ตาม พลังบำเพ็ญเพียรของหลินหยุนในตอนนี้ต่ำเกินไป แม้ว่าเขาจะแสดงอิทธิฤทธิ์แสนยิ่งใหญ่ออกมา ก็ไม่สามารถทำลายงูยักษ์แปดหัวได้
แต่วว่า การทำให้งูยักษ์แปดหัวต้องบาดเจ็บหนักนั้นเขายังทำได้อยู่
“น่าเสียดาย หากฉันบำเพ็ญถึงขั้น อย่างนั้นก็จะสามารถใช้อิทธิฤทธิ์ที่หลากหลายเพื่อฆ่ามันได้!”
สำหรับผู้บำเพ็ญเซียนที่แท้จริงแล้ว มีแค่การเข้าสู่ขั้นยาทองเท่านั้นที่จะสามารถถือว่าเป็นการเข้าสู่โลกบำเพ็ญเซียนอย่างแท้จริงได้
และเงื่อนไขพื้นฐานที่สุดสำหรับอิทธิฤทธิ์ที่ทรงพลังมากมายก็คือการบำเพ็ญเพียรขั้นยาทอง
ขณะที่หลินหยุนกำลังจะใช้วิชาลับอิทธิฤทธิ์ ในใจของเขาจู่ๆก็กระตุกขึ้นมาทันที
กระจกครึ่งหนึ่งที่ได้รับจากสนามล่าเจ็ดเผ่าในที่สุดก็มีปฏิกิริยาตอบสนอง
กระจกครึ่งหนึ่งลอยออกจากร่างของหลินหยุน และค่อยๆลอยขึ้นไปปิดกั้นลำแสงสีดำจากงูยักษ์แปดหัวพอดี
การโจมตีของเทพเซียนชั้นดินแดนจิตปฐม อย่าว่าแต่กระจกที่แตกเหลือครึ่งชิ้นนี้เลย ต่อให้เป็นเครื่องรางที่มีระดับการป้องกันที่ดีที่สุดก็ไม่สามารถต้านทานเอาไว้ได้
อย่างไรก็ตาม กระจกที่เหลือครึ่งหนึ่งนี้กลับปลอดภัยดี อีกทั้งยังดูเหมือนว่ามันจะดูดซับลำแสงสีดำไว้
ทันใดนั้นกระจกที่เหลือครึ่งหนึ่งก็สว่างขึ้นมาและเปล่งเป็นแสงสีขาวสว่าง ในแสงสีขาวนั้นมีตัวอักษรสีแดงตัวใหญ่สามตัวปรากฏขึ้นอย่างเลือนราง
กระจกเฮ่าเทียน!
งูยักษ์แปดหัวที่อยู่บนท้องฟ้าจู่ๆก็ส่งเสียงคำรามอย่างหวาดกลัว “นี่คือ … ”
ก่อนที่งูยักษ์แปดหัวจะพูดจบ แสงสว่างจากกระจกเฮ่าเทียนก็ส่องไปที่มัน
“อ๊าก!”
งูยักษ์แปดหัวส่งเสียงร้องด้วยความตื่นตะลึง หลุมดำบนท้องฟ้านั้นเมื่อถูกกระจกส่องสว่างเข้ามันก็กำลังปิดลงอย่างรวดเร็ว
หัวทั้งแปดของงูยักษ์แปดหัวยังคงดิ้นรนอยู่ในหลุมดำนั้นและพยายามมุดออกมาอีกครั้ง
อย่างไรก็ตาม หลุมดำกลับยิ่งมีขนาดเล็กลงเรื่อยๆ จนไม่มีที่ว่างเหลือให้มันอีก
“เผ่าโบราณ…”
ในที่สุด งูยักษ์แปดหัวก็ส่งเสียงคำรามด้วยความโกรธ ก่อนจะหายตัวไปจากหลุมดำอย่างสมบูรณ์จนไม่เหลือแม้แต่เงา
ฮิโระชิ ทาเคดามองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยความงุนงง “นี่ นี่มันอะไรกัน!”
“ท่านชิกิงามิ ทำไมถึงไปแล้ว?”
“หรือว่า ท่านได้ละทิ้งผู้ศรัทธาอย่างผมไปแล้ว?”
“แม้แต่ท่านชิกิงามิยังไม่สามารถฆ่าปรมาจารย์หลินได้ ที่แท้แล้วคุณเป็นเทพจากไหนกันแน่?”
ฮิโระชิ ทาเคดามองหลินหยุนอย่างไม่เต็มใจ เขาค่อยๆ หลับตาลง ชีวิตของเขาหมดสิ้นลงอย่างสมบูรณ์
หลังจากที่กระจกเฮ่าเทียนซ่อมแซมหลุมดำบนท้องฟ้า มันก็กลับมามืดสนิทไร้แสงดังเดิม จากนั้นก็ค่อยๆลอยกลับไปที่ ของตันเถียนของหลินหยุน ไม่ว่าหลินหยุนจะเรียกอย่างไรก็ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง
