บทที่286 คุณก็ยังปันใจ
แต่ในตอนนั้นเอง ลี่หยูนห่วนเอาเรื่องที่ทำโปรเจคนี้สำเร็จไปบอกท่านปู่ลี่
การร่วมกินข้าวกันตอนกลางคืนนั้น ลี่จุนถิงเองก็ถูกเรียกกลับไป
ตอนกินข้าว
ท่านปู่ลี่เปิดปากพูด： “หยูนห่วน”
ตอนแรกลี่หยูนห่วนที่กินข้าวอย่างตั้งใจอยู่นั้น เลยรีบเงยหน้าขึ้น พลางมองท่านปู่ลี่ ด้วยแววตาสงสัย
ท่านปู่ลี่ยิ้มอย่างเอ็นดู: “ฉันได้ยินว่าช่วงนี้คุณรับโปรเจคเหรอ？”
ลี่หยูนห่วนเพราะเรื่องนี้ ตัวเองก็เชี่ยวชาญกับโปรเจคนี้มาก เลยรีบพยักหน้า： “ใช่แล้ว”
ในสายตาท่านปู่ลี่มีความชื่นชม: “ไม่เลวเลย ไม่เลวเลย โตขึ้นแล้ว ตอนนี้เก่งขึ้นมากเลย ดีจริงๆ”
ในสายตาของท่านปู่ลี่ เพราะว่าลี่จุนถิงมีความสามารถมาก ดังนั้นถึงลี่หยูนห่วนจะมีความสามารถ เขาเลยไม่ได้ถูกสนใจเท่าไหร่ อีกอย่างลี่หยูนห่วนเป็นลูกของลุงรอง แต่ว่าเห็นว่าช่วงนี้เด็กคนนี้เป็นที่รักของคนอื่นมากเลย
ลี่หยูนห่วนเคยถูกท่านปู่ลี่ชมตอนมาร่วมโต๊ะทานข้าวขนาดนี้ซะที่ไหน？ใบหน้าเลยเต็มไปด้วยความภูมิอกภูมิใจ
“ในเมื่อตอนนี้มีความสามารถแล้ว ฉันคิดก่อนนะ งั้นให้คุณดูแลบริษัทเทคโนโลยีก็แล้วกัน” ท่านปู่ลี่สบายอารมณ์เป็นอย่างมาก หวังว่าลี่หยูนห่วนจะทำคะแนนได้ดี
เมื่อพูดออกไป ลี่หยูนห่วนก็ดีใจเป็นอย่างมาก จนเกือบจะนั่งไม่ติดเก้าอี้ ใครจะไปรู้ว่าหลายปีมานี้ เมื่อไหร่จะได้มีสิทธิ์ดูแลบริษัทล่ะ ถึงจะดี ก็เป็นแค่บริษัทเล็กๆ ไม่มีทางได้แสดงศักยภาพตัวเองแน่
แต่ในครั้งนี้เขามีสิทธิ์นั้นแล้ว แถมยังให้บริษัทที่สำคัญอีกด้วย
ขณะที่ลี่หยูนห่วนกำลังจะเปิดปากขอบคุณท่านปู่ลี่ เสียงของลี่จุนถิงก็ดังขึ้นกลางโต๊ะอาหาร： “ไม่ได้”
ทุกคนต่างมองไปทางลี่จุนถิง
ท่านปู่ลี่พูดขนาดนั้นแล้ว ลี่จุนถิงกล้าปฏิเสธ ลี่หยูนห่วนมองลี่จุนถิงพลางหรี่ตาลง: “พี่ชาย คุณไม่เชื่อในความสามารถของฉันงั้นเหรอ？”
ลี่หยูนห่วนรู้ว่าลี่จุนถิงจะต้องขัดขวางตัวเอง
ลี่จุนถิงเลยถามไปว่า： “แล้วโครงการมากมายของคุณน่ะ จะเอาเงินทุนมาจากไหน เป็นโครงการที่น่าลงทุนมากเลยเหรอ？”
ลี่หยูนห่วนพูดถึงเบื้องหลังของโครงการต่างๆ ลี่จุนถิงนั้นรู้เป็นอย่างดี
เมื่อได้ยินคำถามนี้ ลี่หยูนห่วนก็เลิกคิ้วขึ้น
“อีกอย่าง ปัญหาเรื่องกำไรอีก คุณลงทุนไปกับหลากหลายโครงการขนาดนี้ โดยรวมยังทำเงินอะไรไม่ได้เลย ซื้อขายแบบนี้ จะดูแลบริษัทเทคโนโลยีได้ดีเหรอ？” ลี่จุนถิงยิ้มมุมปาก แววตาเต็มไปด้วยความดูถูกลี่หยูนห่วน
ท่านปู่ลี่ได้ฟังดังนั้น ก็รีบถามลี่หยูนห่วน: “นี่เป็นเรื่องจริงเหรอ？”
ลี่หยูนห่วนยืดอกขึ้นมา ก่อนจะพูดออกมาอย่างแน่วแน่： “ปู่ คุณวางใจเถอะ ฉันเชื่อมั่นว่าเราจะได้กำไรมากมาย”
ท่านปู่ลี่ขมวดคิ้ว เพราะไม่รู้ว่าจะเชื่อใครดี
เมื่อเห็นสถานการณ์แบบนี้ ลี่จีถองก็ลุกขึ้นพูดแทนลี่หยูนห่วน： “พ่อ ความสามารถของหยูนห่วนนั้นไม่ได้ด้อยไปกว่าจุนถิงเลย ปกติคุณเห็นแต่จุนถิงจัดการเรื่องต่างๆ คุณไม่เคยเห็นหยูนห่วนทำอะไรอย่างสุดกำลังเพื่อตระกูลลี่เลย ทำไมคุณถึงให้จุนถิงดูแลอย่างเดียว？”
ทำไมลี่จีถองต้องช่วยพูดให้ลี่หยูนห่วน เพราะว่าก่อนหน้านี้ลี่หยูนห่วนเองก็ช่วยตัวเองไม่น้อย ตอนนี้พวกเขาร่วมมือกันแล้ว ถ้าเกิดลี่หยูนห่วนสามารถได้ผลประโยชน์ งั้นเธอก็ต้องได้ด้วย
มันเป็นผลดีทั้งต่อผู้อื่นและตัวเอง
เมื่อเห็นว่าท่านปู่ลี่ไม่ตอบอะไร ลี่จีถองเลยจับแขนของท่านปู่ลี่ พลางโยกเบาๆ ด้วยความน่ารักน่าชัง： “พ่อ จุนถิงกับหยูนห่วนเป็นหลานของคุณเหมือนกัน คุณจะปันใจไปรักคนอื่นมากกว่าไม่ได้นะ”
เมื่อลี่จีถองพูดแบบนั้น ท่านปู่ลี่เองก็คิดว่าตัวเองรักอีกคนมากกว่าจริงๆ
เห็นว่าลี่จุนถิงมีความสามารถในด้านธุรกิจมาตั้งแต่เด็ก เลยเลี้ยงเขาอย่างดีจนลืมสนใจลี่หยูนห่วน
เมื่อมองดูตอนนี้ ลี่หยูนห่วนเองก็มีความสามารถเหมือนกัน ถ้าเกิดพวกเขาพี่น้องดูแลบริษัทด้วยกันดีๆ ได้ มันมีแต่ผลดีกับบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ป
ท่านปู่ลี่ถูกลี่จีถองพูดจนเปลี่ยนใจ เลยพยักหน้า： “ได้ งั้นเอาตามที่ฉันพูดไปเมื่อครู่……”
ลี่จุนถิงรีบตัดบทของท่านปู่ลี่： “ปู่ คุณไม่ต้องรีบหรอก ฉันคิดว่าพวกเราลองดูก่อนก็ได้ ถ้าเกิดหยูนห่วนเก่งจริง ตอนนั้นเขาไม่ได้จะได้แค่บริษัทเทคโนโลยีนั้น แต่ฉันจะเอาบริษัทการนำเข้าส่งออกต่างประเทศให้เขาด้วย ให้เขาได้ดูแล และแสดงความสามารถของเขา”
ความหมายของลี่จุนถิงในตอนนี้หมายถึงว่าตอนนี้ยังไม่ให้
ท่านปู่ลี่น่ะ ถึงแม้ว่าจะไม่พอใจในตัวลี่จุนถิง แต่เขาก็ต้องยอมรับว่าลี่จุนถิงนั้นมีความสำคัญต่อการก่อตั้งบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปไม่น้อยเลย
ใครมาดูแลบริษัทแล้วจะคุมไปถึงเรื่องผลกำไรนั้น เขาเองก็รู้ดี
ถึงลี่หยูนห่วนบอกว่าช่วงนี้เก่งขึ้นมาก แต่ตัวเองก็ยังต้องรอดูว่าสุดท้ายนี้โปรเจคนี้ออกมาเป็นอย่างไรถึงจะรู้ว่าเขาจะได้บริษัทไหม
ถึงอย่างไรการให้บริษัทนั้นก็ไม่ต้องรีบก็ได้ เพราะเป็นคนกันเองทั้งนั้น
“ได้ งั้นทำตามที่จุนถิงบอกละกัน” ท่านปู่ลี่พูดขึ้น
ลี่หยูนห่วนคิดไม่ถึงเลยว่าลี่จุนถิงจะทำให้อดกินเนื้อก้อนโตที่กำลังจะเข้าปาก เลยมองลี่จุนถิงด้วยแววตาเกลียดชัง
ลี่จีถองเองก็เข้าใจสถานการณ์ของลี่หยูนห่วนในตอนนี้ดี เลยอดไม่ได้ที่จะบ่นให้เขา: “พ่อ คุณดูสิ คุณรักไม่เท่ากันอีกแล้ว”
พูดไปก็เบ้ปากด้วยความไม่พอใจ
ในตอนนี้เองโม่เสี่ยวฮุ่ยกับลี่เจี้ยนหวาก็วางใจลง เมื่อครู่ตอนที่ท่านปู่บอกว่าจะเอาบริษัทให้ลี่หยูนห่วนนั้น พวกเขาสองคนใจตกไปถึงตาตุ่ม
ลูกคนรองของตระกูลลี่นั้นเอาแต่จ้องทรัพย์สมบัติของตระกูลลี่ ลี่จุนถิงดูแลบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ป พวกเขาก็ไม่พอใจมากแล้ว ช่วงนี้ลี่หยูนห่วนแสดงการดูแลบริษัทออกมาได้มากขึ้นเรื่อยๆ พวกเขากลัวว่าสุดท้ายตระกูลลี่จะถูกลี่หยูนห่วนกำเอาไว้ถึงครึ่ง มันจะเกิดผลไม่ดีกับลูกชายตัวเอง
ลุงรองกับอาซ้อรองดีใจเป็นอย่างมากในตอนแรก แต่ขาดแค่ตรงนี้ไป ลูกชายตัวเองก็จะสำเร็จแล้ว
แต่ไม่เป็นไร ในเมื่อท่านปู่ลี่พูดแบบนี้แล้ว แปลว่าก็ยังมีความเป็นไปได้สำหรับลี่หยูนห่วน ไม่ว่าจะพูดอย่างไรก็ดีกว่าตอนแรกเยอะ
ครั้งนี้ท่านปู่ลี่ไม่ได้ใจอ่อนเพราะความน่ารักของลี่จีถอง： “พอแล้วล่ะ คุณไม่ต้องพูดอะไรแล้ว เรื่องของบริษัท ให้ฉันจัดการเอง”
ลี่จีถองเห็นท่านปู่ลี่แน่วแน่ขนาดนี้แล้ว เลยไม่ได้พูดอะไรเลย ถึงอย่างไรตัวเองก็ทำได้เพียงช่วยลี่หยูนห่วนเพียงเท่านี้ เรื่องอื่นๆ นั้นต้องรอดูเขาเท่านั้น
ลี่หยูนห่วนเองก็พยายามให้ตัวเองนั้นสู้ต่อไป ไม่ว่าอย่างไรครั้งนี้ก็ต้องทำให้ดี ถึงจะเข้าใกล้สิ่งที่ตัวเองอยากได้มากขึ้น
หลังจากพบปะกันในครอบครัวแล้วแยกย้าย ลี่จุนถิงก็แยกจากตระกูลลี่ แล้วกลับมาที่บ้าน
เจียงหยุนเอ๋อยังรอเขาอยู่ในห้องโถง เมื่อลี่จุนถิงกลับมา ก็รีบเข้าไปต้อนรับ ก่อนจะถามด้วยความเป็นห่วง: “เป็นอย่างไรบ้าง？”
ลี่จุนถิงยิ้มอย่างอ่อนโยน ก่อนจะโอบเจียงหยุนเอ๋อ แล้วใช้ริมฝีปากที่เซ็กซี่ของตัวเองประทับลงบนริมฝีปากของเจียงหยุนเอ๋อ
