หยาดน้ำตรงปลายผมไหลลงมาตามใบหน้าด้านข้าง ผ่านคางลงมาหยดกระทบโดนผมของเธอไม่กี่หยด เขาจ้องมองนิ่ง จากนั้นก็ยกมือขึ้นอย่างช้าๆ ใช้ปลายนิ้วปัดหยดน้ำให้หญิงสาวเบาๆ คล้ายกับเธอไม่ได้สังเกตเห็น ไม่มีการตอบสนองแต่อย่างใด
เวินอี่ฝานสูงประมาณคางของเขา แต่โครงกระดูกเธอกลับเล็ก บนร่างแทบจะไม่มีเนื้อหนังเลย ตอนนี้ใบหน้าด้านข้างของเธอแนบกับแผ่นอกของเขา มือทั้งสองข้างกอดเอวของเขาไว้ เธอไม่ได้กอดแน่นจนเกินไปการมีอยู่ของเธอมันรุนแรงซะจนคล้ายลาวาอันร้อนผ่าวหยดลงบนร่างของเขา
นับจากวันที่ได้พบและพูดคุยกันครั้งสุดท้ายเมื่อหกปีก่อน ความทรงจำเรื่องเขาคนนั้นมันรางเลือนเสียจน ‘เวินอี่ฝาน’ แทบจะลืมไปแล้วว่ายังมีคนผู้นี้อยู่ เธอไม่คาดคิดว่าจะได้เจอหนุ่มหล่อที่เคย ‘จีบ’ เธออีกครั้งและยิ่งนึกไม่ถึงว่าเขาจะกลายมาเป็นรูมเมตของเธอ!
เพราะเคยถูกอีกฝ่ายปฏิเสธรัก เมื่อได้พบกันอีกครั้ง ‘ซังเหยียน’ ผู้ไม่เคยแคร์ใครจึงมีท่าทีเย็นชาใส่ พาให้บรรยากาศของการได้มาอยู่ใต้ชายคาเดียวกันนั้นไม่ต่างอะไรกับการอยู่กับคนแปลกหน้า ทว่าทุกอย่างกลับค่อยๆ เปลี่ยนไป เมื่อ ‘ปัญหาการนอนละเมอ’ ของเธอกำเริบถึงขั้นเดินมา ‘จูบ’ เขาในคืนหนึ่ง!
