บทที่ 547 ผู้นำตระกูลคนใหม่
บทที่ 547 ผู้นำตระกูลคนใหม่
ผู้เฒ่าตระกูลรู้สึกว่าเม็ดยากำลังละลายอยู่ในปาก ตอนนี้เขาไม่สามารถรับรสของมันได้ แต่ไม่นานเขาก็สัมผัสได้ถึงเรี่ยวแรงที่ฟื้นคืนกลับมาอีกครั้ง
มันเป็นความรู้สึกที่กระปรี้กระเปร่า ผู้เฒ่าตระกูลหันมองถังซวงด้วยความไม่เชื่อถือก่อนจะถามว่า “เธอ… เธอให้ยาอะไรกับฉัน? ยานี้… เป็นยาแก้พิษธูปเรียกวิญญาณงั้นหรือ?”
หลังได้ยินผู้เฒ่าตระกูลใหญ่พูดอย่างนั้น ทุกคนหันมองถังซวงด้วยความตกตะลึง
ถังซวงส่ายศีรษะก่อนจะพูดต่อว่า “ไม่ค่ะ ไม่ใช่ยาแก้พิษธูปเรียกวิญญาณ”
“จะเป็นไปได้ยังไง…”
ผู้เฒ่าตระกูลใหญ่ยืนขึ้นด้วยสีหน้าไม่เชื่อ
ใช่ ตอนนี้เขาสามารถลุกขึ้นยืนได้อีกครั้งแล้ว “ฉันสัมผัสได้ว่าพิษในร่างกายของฉันหายไปหมดแล้ว” ตอนนี้เขาสัมผัสชีพจรอีกครั้งเพื่อยืนยันว่าพิษธูปเรียกวิญญาณหายไปแล้วจริง ๆ “ไม่คิดมาก่อนว่าธูปเรียกวิญญาณจะมียาแก้พิษ”
ผู้เฒ่าตระกูลแปดที่อยู่ด้านข้างหันมองผู้เฒ่าตระกูลใหญ่ด้วยความสับสน ก่อนจะหันไปมองถังซวงแล้วกล่าวชื่นชม “ถังซวง เธอเก่งมาก เธอช่วยชีวิตผู้เฒ่าตระกูลใหญ่เอาไว้”
“มันไม่ใช่ยาแก้พิษธูปเรียกวิญญาณหรอกค่ะ แต่เป็นยาคืนชีพ”
ถังซวงรู้สึกว่าเธอคงไม่ต้องอธิบายเรื่องนี้เพิ่ม เพราะยาคืนชีพอยู่ในตำรับยาเล่มนั้น และนี่คือโอกาสที่ดีที่จะให้ผู้เฒ่าตระกูลใหญ่ทราบว่าเธอสามารถกลั่นยาจากใบสั่งยาเหล่านั้นได้
“อะ… อะไรนะ… ยาคืนชีพ!”
ผู้เฒ่าตระกูลใหญ่อ่านตำรับยานั้นหลายรอบมาก แน่นอนว่าเขาย่อมรู้จักมันอย่างดี ตอนนี้เขามองถังซวงอย่างตกตะลึงก่อนจะพูดต่อว่า “เมื่อกี้… มันคือเม็ดยาคืนชีพจริง ๆ หรือ? มีอีกไหม ฉันอยากจะดูมัน” ผู้เฒ่าตระกูลเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและกระตือรือร้น ไม่สนใจเรื่องอื่นนอกจากเม็ดยาฟื้นคืนชีพอีกแล้ว
ถังซวงส่ายศีรษะ “ไม่มีแล้วค่ะ มีแค่เม็ดเดียวที่ฉันทำสำเร็จ”
เธอเองก็รู้สึกเสียใจไม่น้อย ยามีเพียงเม็ดเดียวเท่านั้น และผู้เฒ่าตระกูลใหญ่กินมันไปแล้ว ก่อนหน้านี้เธอไม่มั่นใจสรรพคุณของยา แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่ายาฟื้นคืนชีพจะคืนชีพผู้คนได้จริง ๆ จากที่ผู้เฒ่าตระกูลใหญ่กำลังจะตาย กลับสามารถยืนขึ้นได้อีกครั้ง และดูมีเรี่ยวแรงอย่างไม่น่าเชื่อ
ได้ยินคำพูดของถังซวง ใบหน้าของผู้เฒ่าตระกูลเต็มไปด้วยความผิดหวัง แต่ไม่ช้าก็ผ่อนคลายลง
“ใช่ เม็ดยาคืนชีพเป็นสิ่งล้ำค่าและยากจะกลั่น หากเธอสามารถกลั่นมันออกมาได้เพียงหนึ่งเม็ด นั่นถือว่าเป็นขีดจำกัดของเธอแล้ว เธอ…” เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ ผู้เฒ่าตระกูลแปดตะโกนออกมาทันทีว่า “อะไรนะ… เม็ดยาฟื้นคืนชีพ มันคือเม็ดยาฟื้นคืนชีพในตำรับยาโบราณนั่นน่ะหรือ?” ไม่แปลกใจเลยที่มันฟังดูคุ้นเคยสำหรับเขา
ผู้เฒ่าตระกูลใหญ่พยักหน้า “ใช่ มันคือเม็ดยาคืนชีพ ไม่อย่างนั้นจะมียาอะไรอีกที่ทำลายพิษของธูปเรียกวิญญาณได้”
เห็นว่าผู้เฒ่าตระกูลใหญ่พยักหน้ารับ ผู้เฒ่าตระกูลแปดก็เชื่อทันที เขาจดจำถ้อยคำที่ถูกทิ้งไว้กับตำรับยานั้นได้อย่างแม่นยำ จึงหันมองผู้เฒ่าตระกูลใหญ่แล้วกล่าวออกมาอย่างลังเล “พี่ใหญ่… แล้ว…”
ผู้เฒ่าตระกูลใหญ่ระเบิดเสียงหัวเราะลั่น “บังเอิญจริง ๆ”
เมื่อเห็นผู้เฒ่าตระกูลใหญ่ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา ทุกคนจึงกลับมามีสติอีกครั้ง
“สวรรค์ พิษของธูปเรียกวิญญาณถูกขจัด แล้วเม็ดยาคืนชีพที่พวกเขาพูดคุยกันมันคืออะไร?”
“ไม่รู้สิ ไม่เคยได้ยินเหมือนกัน”
ตอนนี้ผู้เฒ่าถัง ผู้เฒ่าตระกูลรอง และคนอื่น ๆ กลับมามีสติอีกครั้ง ทั้งหมดหันมองถังซวงด้วยความสงสัย ในที่สุดผู้เฒ่าถังก็เอ่ยปากถาม “ซวงเอ๋อร์… เธอกลั่นเม็ดยาคืนชีพได้งั้นหรือ?”
“ค่ะ”
เมื่อได้ยินอย่างนั้น ผู้เฒ่าถังก็ยังไม่เชื่อ
แม้แต่ถังคุนหาวที่ยืนอยู่ข้างกายของถังซวงก็ตกตะลึงไม่แพ้กัน เมื่อทราบว่าหลานสาวมีทักษะยอดเยี่ยมขนาดนี้ “ซวงเอ๋อร์… เธอกลั่นยาในใบสั่งยาโบราณนั่นสำเร็จจริง ๆ”
ขณะทุกคนตกตะลึง ผู้เฒ่าตระกูลหยิบเหรียญตราออกจากอ้อมแขน แล้วโยนมันขึ้นในอากาศ
ไม่นานนัก เหรียญตราส่งเสียงก่อนจะร่วงหล่นสู่มือของผู้เฒ่าตระกูลใหญ่อีกครั้ง
ผู้เฒ่าตระกูลรองจ้องมองเหรียญตราในมือของผู้เฒ่าตระกูลใหญ่ คราวแรกเขายังไม่ตอบสนอง แต่ครู่เดียวเขาก็ตระหนักได้ถึงบางอย่าง แววตาเผยความตื่นตระหนกก่อนจะเอ่ยปากถาม “เป็นเรื่องจริงหรือ… มีทีมคุ้มกันผู้เฒ่าตระกูลใหญ่จริง ๆ? ผู้ที่เชื่อฟังเพียงผู้เฒ่าตระกูลใหญ่เท่านั้น”
เขาเคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนแต่ไม่เคยเห็นด้วยตาตัวเอง และเขาเคยพยายามตรวจสอบแล้วแต่ก็ไม่พบเบาะแสใด จึงคิดว่ามันเป็นเพียงข่าวลือและรู้สึกว่าคงเป็นไปไม่ได้ที่ผู้เฒ่าตระกูลใหญ่จะมีทีมคุ้มกันที่ยอดเยี่ยมแบบนั้น ไม่เช่นนั้นเขาคงจะใช้มันตั้งแต่ช่วงที่พบเจอความยากลำบากเมื่อไม่กี่ปีที่แล้ว
เขาไม่คิดมาก่อนว่าอีกฝ่ายจะมีทีมคุ้มกันนั้นจริง ๆ
ผู้เฒ่าตระกูลใหญ่เย้ยหยัน “เป็นเรื่องจริงสิ ไม่อย่างนั้นจะปราบปรามกบฏอย่างแกได้หรือ?” ในตอนท้ายของประโยค ผู้เฒ่าตระกูลใหญ่หันมองถังคุนเฉินก่อนจะพูดขึ้นว่า “ดูเหมือนว่าแกคงจะสมรู้ร่วมคิดกับเจ้ารองมานานแล้วสินะ คราวนี้คงอยากจะฆ่าฉันเพื่อยึดครองตำแหน่งทายาท วางแผนได้ดีเลยนี่”
ถังคุนเฉินคิดว่าอย่างไรผู้เฒ่าตระกูลใหญ่ก็ต้องตายแน่ ๆ แต่ใครจะคิดว่าตาแก่นี่กลับรอดชีวิตจากธูปเรียกวิญญาณ…
ถังคุนเฉินมองถังซวง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว
ตามที่คิดไว้ไม่มีผิด เขาไม่ควรเก็บเด็กนี่ไว้ตั้งแต่แรก เมื่อตอนที่ได้พบกับถังซวงครั้งแรก เขาก็รู้ว่าหล่อนรับมือได้ยากและต้องรีบกำจัด แต่ว่านับจากวันนั้นเขาก็ทำไม่สำเร็จ จนกระทั่งวันนี้ที่เธอกลายเป็นคนทำลายแผนการของเขาทั้งหมด
ขณะที่ถังคุนเฉินกำลังนึกเสียใจ ทีมคุ้มกันก็ปรากฏตัวขึ้นด้านหลังของผู้เฒ่าตระกูลใหญ่ คนเหล่านั้นสวมใส่หน้ากากแน่นหนา และไม่มีใครทราบถึงรูปลักษณ์ของพวกเขา
เห็นว่าทั้งหมดมาถึงแล้ว ผู้เฒ่าตระกูลใหญ่ถอนหายใจเบาก่อนจะหันมองผู้เฒ่าถัง “หยวนซ่ง เธอคงจะรู้ว่าตระกูลถังของเรามีกฎในการเลือกผู้สืบทอดอยู่”
ได้ยินอย่างนั้น ผู้เฒ่าถังพยักหน้ารับทันที “ผมรู้ดีว่าใครก็ตามที่กลั่นยาจากใบสั่งยาโบราณนั้นได้ ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม คนผู้นั้นจะเป็นผู้นำตระกูลถัง”
ผู้เฒ่าตระกูลพยักหน้ารับ “ยังดีที่เธอจดจำมันได้ แล้วเราจะเลือกทายาทไปอีกทำไม? ในเมื่อถังซวงคือผู้นำตระกูลถังคนใหม่ของพวกเรา” ในตอนท้าย ผู้เฒ่าตระกูลใหญ่เดินไปหาถังซวงด้วยใบหน้ายิ้มแย้มและเคารพ ส่งเหรียญตราให้กับหญิงสาวโดยตรง
“ยินดีด้วย ผู้นำตระกูล”
คนอื่น ๆ โดยรอบต่างยังไม่อยากจะเชื่อถือ แต่เป็นคนจากตระกูลถังที่ยังคงสงบ ในอดีต พวกเขาคิดว่ามันเป็นเพียงเรื่องขบขัน แต่กลับกลายเป็นว่าบรรพบุรุษของพวกเขาพูดความจริง
“หยุด… ฉันไม่เห็นด้วย”
ถังคุนเฉินเห็นว่าผู้เฒ่าตระกูลใหญ่กำลังจะมอบเหรียญตราให้กับถังซวง เขาก็หยิบนกหวีดออกมาเป่าทันที จากนั้นหันมองผู้เฒ่าตระกูลใหญ่แล้วพูดว่า “ท่านผู้เฒ่าตระกูลใหญ่ นังเด็กหน้าโง่ถังซวงคนนี้จะขึ้นเป็นผู้นำตระกูลได้ยังไง?”
“แกไม่มีสิทธิ์พูด”
ถังคุนเฉินเย้ยหยันเมื่อได้ยินอย่างนั้น “เอาละ งั้นมาดูกันว่าฉันมีคุณสมบัติพอหรือยัง”
เพียงพริบตา กลับมีผู้คนมากมายยืนอยู่เบื้องหลังของถังคุนเฉิน เมื่อมองไปที่เหล่าคนที่มีใบหน้าโหดเหี้ยม เห็นชัดว่าคนพวกนี้มีเจตนาไม่ดี จากนั้นถังคุนเฉินก็โบกมือบอกให้คนเหล่านั้นจัดการผู้เฒ่าตระกูลใหญ่กับถังซวงทันที
