บทที่ 604 พัฒนา (1)
บทที่ 604 พัฒนา (1)
ถังเซวี่ยหันมองถังซวงด้วยความประหลาดใจก่อนจะอุทานออกมาว่า “พี่คะ การออกแบบของฉันดีขนาดนั้นเลยหรือ? ฉันรับเงินค่าจ้างได้ด้วยหรือ? พี่กับคุณป้าไม่ใช่ว่าอยากให้เงินฉันเฉย ๆ ใช่ไหม?”
เห็นความประหลาดใจบนใบหน้าของถังเซวี่ย ถังซวงอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา “ทั้งหมดเป็นเรื่องจริงจ้ะ เดิมทีฉันคิดจะจ่ายให้เธอในราคาที่ว่าจ้างกันตามท้องตลาด แต่ว่าคุณป้าของเราคิดว่าที่เธอออกแบบมันดีมาก และดีกว่าในท้องตลาดเสียอีก คุณป้าเลยมอบซองแดงให้เธอหนาเป็นพิเศษน่ะ”
“จริงหรือคะ? ดีจังเลย”
ถังเซวี่ยตื่นเต้นมากจนดวงตาแดงชื้น ในคราวแรกเธอแค่ต้องการช่วยพี่สาวออกแบบร้านใหม่เท่านั้น ไม่คิดเลยว่าการออกแบบของตัวเองจะสามารถใช้งานได้จริง ๆ
คุณย่าจิงที่ได้ยินก็รู้สึกภูมิใจกับหลานสาวของตัวเองมาก
“เสี่ยวเซวี่ยของเราน่าทึ่งจริง ๆ สามารถทำสิ่งเหล่านี้ได้ทั้งที่ศึกษามันด้วยตัวเอง ในอนาคตหลานคงเก่งกว่านี้แน่นอน”
แม้แต่คุณปู่จิงก็ยังกล่าวชื่นชม “ใช่แล้ว เสี่ยวเซวี่ยของเราเก่งจริง ๆ”
ถังเซวี่ยรู้สึกเขินอายหลังได้รับคำชมมากมาย ใบหน้าของเด็กสาวแดงก่ำ “ในอนาคตหนูจะตั้งใจเรียนให้มากกว่านี้ค่ะ และจะเรียนการออกแบบสถาปัตย์ในมหาวิทยาลัยด้วย”
“ดีเลย เสี่ยวเซวี่ยจะกลายเป็นนักออกแบบที่ยอดเยี่ยมที่สุดแน่นอน”
คุณย่าจิงรู้สึกว่าหลานสาวของเธอเก่งกาจไปเสียทุกเรื่อง สามารถหาเงินได้ก่อนที่จะเริ่มเรียนจริงจังเสียอีก หากเป็นเช่นนี้แล้วในอนาคตหลังเรียนจบมหาวิทยาลัยคงจะต้องสดใสแน่
ถังซวงพยักหน้า “ใช่ เสี่ยวเซวี่ยของพวกเราต้องทำได้แน่”
ถังเซวี่ยยังคงหน้าแดงกับคำชม แต่ดวงตากลับเปล่งประกายความทะเยอทะยาน เธอกำหมัดแน่น “ค่ะ ฉันจะตั้งใจเรียน”
ขณะที่พูดคุยกัน ครอบครัวของจิงไค่หรงและจิงซิวหรงก็กลับมา ตามด้วยจิงเจ้อหรงกับถังหลาน
คุณปู่จิงและคุณย่าจิงมีความสุขมากเมื่อเห็นทุกคนมารวมตัวกัน พวกเขาเชิญชวนกันไปยังห้องอาหาร และในเวลานี้เองที่อวี๋มินและเมิ่งผิงหันมาพูดคุยกับถังซวง แม้จะผ่านไปเพียงเดือนเดียว แต่ทั้งสองกลับรู้สึกว่าไม่ได้พบเจอหลานสาวคนนี้นานโข
จิงเหวินรุ่ยที่อยู่ข้าง ๆ ก็ได้โอกาสถามถังซวงบ้าง
“ซวงเอ๋อร์ ไปเมืองเผิงคราวนี้ได้เจอกับเสี่ยวรุ่ยไหม?”
ถังซวงส่ายศีรษะ “ฉันยุ่งมากเลยค่ะ ไม่ได้เข้าไปเมืองก่างเฉิงเลย แล้วก็ไม่ได้เจอจูรุ่ยด้วย อีกอย่างเธอบอกว่าปีใหม่นี้เธอจะมาที่เมืองหลวง ถึงเวลานั้นพวกเราจะได้เจอกันแน่นอนค่ะ”
แม้จิงเหวินรุ่ยจะผิดหวัง แต่เขาก็คิดว่าอีกไม่นานก็จะถึงเทศกาลปีใหม่แล้ว ดวงตาของเขาจึงกลับมาสดใสอย่างรวดเร็ว “ใช่ เดี๋ยววันปีใหม่ก็จะได้พบกับเธอแล้ว หวังว่าเธอจะสะสางเรื่องทั้งหมดได้แล้ว”
“ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะพี่รอง จูรุ่ยต้องจัดการได้แน่”
หลังจากเกิดเรื่องในคราวที่แล้ว จูรุ่ยไม่สนใจคนในตระกูลจูอีกต่อไป เธอไม่ใจอ่อนให้กับใครอีกแล้วและมีความระมัดระวัง ดำเนินการเรื่องต่าง ๆ มากไปกว่านั้น ตระกูลเฮ่อก็บอกกล่าวว่าจะช่วยดูแลเธอด้วย
ขณะทุกคนกำลังพูดคุยกัน พวกเขาก็เดินมาถึงห้องอาหาร และเพราะฉลองการกลับมาของถังซวง อาหารมื้อเย็นจึงอร่อยเป็นพิเศษ
วันรุ่งขึ้น ถังซวงไม่ได้ไปเรียน แต่ไปหาเปาลี่ผิงแทน
“หัวหน้า คุณมาแล้ว”
เปาลี่ผิงเรียกเธอว่าหัวหน้าแล้ว เพราะตอนนี้พวกเขาเป็นนักธุรกิจกันทั้งหมด ในอนาคตมันจะยิ่งใหญ่มากขึ้นเรื่อย ๆ ดังนั้นการเรียกว่าหัวหน้าจึงเหมาะสมกว่า
ถังซวงทักทายเปาลี่ผิงด้วยรอยยิ้ม “ลี่ผิง ฉันมีเรื่องจะคุยด้วยหน่อยน่ะ”
“อย่างนั้นมาชงชาแล้วนั่งคุยกันเถอะครับ”
ขณะที่ทั้งสองนั่งดื่มชาด้วยกัน ถังซวงเริ่มกล่าวถึงฉีเสียน “วันสองวันนี้ถ้าพอจะมีเวลาว่างช่วยมองหาลานเล็ก ๆ ที่มีสนามหญ้าให้หน่อยสิ ฉันจะให้ครอบครัวของฉีเสียนไปอยู่ที่นั่น เพราะฉีเสียนอาจจะต้องไปประจำที่เมืองเผิงสักพักหนึ่งน่ะ เราเลยต้องดูแลลูกกับภรรยาของเขาให้ดี หรือถ้าหากว่ามีพี่น้องคนอื่นตกอยู่ในสถานการณ์แบบเดียวกับเขา ก็สามารถจัดการได้ตามความเหมาะสมเลย”
เปาลี่ผิงพยักหน้ารับทันที “ครับหัวหน้า เดี๋ยวถ้าฉีเสียนไปเมืองเผิงคราวนี้ ผมจะไปกับเขาด้วย เพราะผมต้องไปมณฑลเจียงกับเมืองไห่เฉิงเพื่อประชุมเรื่องการขนส่งสินค้าและความปลอดภัยกับคุณเฟ่ยและเฉินกวงหยาง พวกเราคิดว่ามันน่าจะพัฒนาไปได้อีกมาก”
ถังซวงพยักหน้ารับ “เอาละ อย่างนั้นเรามาพูดคุยเรื่องทั้งหมดกันเถอะ เดี๋ยวฉันจะให้แนวทางคร่าว ๆ กับพวกคุณไป ส่วนพวกคุณจะทำยังไงมันก็ขึ้นอยู่กับพวกคุณ”
“ครับหัวหน้า ผมเข้าใจแล้วครับ”
หลังจากนั้นถังซวงก็พูดถึงเสี่ยวซี “ยังไงก็ให้ป้าดูแลเสี่ยวซีไปก่อนนะ แล้วถ้าคนไม่พอ ก็จ้างคนเพิ่มได้”
เปาลี่ผิงรีบพูด “หัวหน้าไม่ต้องห่วงครับ พอแล้วล่ะ จริง ๆ ที่นี่ไม่ค่อยมีงานให้ทำเท่าไหร่หรอกครับ”
“อย่างนั้นก็ดีแล้ว”
หลังจากถังซวงจากไป เปาลี่ผิงก็รีบจัดหาบ้านที่เหมาะสมทันที เพียงสองวันครอบครัวของฉีเสียนก็ย้ายมาที่บ้านใหม่
ทันทีที่ฉีเสียนได้พบกับถังซวง เขาเต็มไปด้วยความซาบซึ้ง
“หัวหน้า ขอบคุณครับ พวกเราย้ายไปที่บ้านใหม่มาแล้ว ที่นั่นดีมาก ๆ ทั้งเหยาหงกับเสี่ยวซีชอบมันมากเลยครับ”
ได้ยินฉีเสียนพูดอย่างนั้น ถังซวงก็พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “ถ้าพี่ชอบ ก็ไปขอบคุณลี่ผิงเถอะค่ะ เขาเป็นคนหาบ้านหลังนี้ให้”
“ครับหัวหน้า ผมขอบคุณคุณเปาเรียบร้อยแล้ว”
ขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุย เปาลี่ผิงเดินเข้ามาและเห็นว่าฉีเสียนอยู่ด้วย เขาก็ยิ้มพร้อมกล่าวทักทาย “เสี่ยวฉี มาแล้วหรือ”
ฉีเสียนทักทายเปาลี่ผิงด้วยความเคารพ “คุณเปา”
เปาลี่ผิงโบกมือ “เสี่ยวฉี นายจะออกเดินทางตอนไหน ฉันจะไปเมืองเผิงกับนายด้วย”
“ผมจะเดินทางวันมะรืนครับ”
เปาลี่ผิงพยักหน้ารับ “เอาละ วันมะรืนนี้เราจะออกเดินทาง แล้วจะได้รีบกลับเข้าเมืองหลวงก่อนปีใหม่”
หลังจากนั้นฉีเสียนก็พูดถึงกำลังคนอีกครั้ง
“หัวหน้า พี่น้องของผมกว่ายี่สิบคนอยากมาทำงานกับเรา ไม่รู้ว่าเราจะรับพวกเขาทั้งหมดได้ไหมครับ?”
ถังซวงพยักหน้ารับทันที “แน่นอน ในอนาคตกิจการรักษาความปลอดภัยของพวกเราจะยิ่งใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ และเราต้องการกำลังคนมากขึ้นด้วย ถ้าพี่มีพี่น้องที่กำลังหางานทำ เราจะรับพวกเขาไว้”
“ขอบคุณครับหัวหน้า พวกเราทุกคนจะตั้งใจทำงาน”
ถังซวงยิ้มกว้าง “ฉันรู้ดีว่าพวกคุณทุกคนเป็นคนขยัน หลังจากพี่น้องของพวกคุณมาถึงแล้ว พวกเขาจะได้รับการอบรมก่อน แล้วจึงจะร่วมปฏิบัติภารกิจได้”
“ครับ!”
ฉีเสียนคุยกับถังซวงอีกเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไป
เปาลี่ผิงพูดคุยเกี่ยวกับธุรกิจกับถังซวง และกล่าวถึงแผนของเขา “หัวหน้า คราวนี้ผมจะไปเมืองไห่เฉิงกับมณฑลเจียง แล้วจะแวะไปเยี่ยมผู้เฒ่าฉีสักหน่อยนะครับ”
ถังซวงพยักหน้ารับทันที “ถ้าคุณไม่บอก ฉันก็คิดไว้ว่าจะให้คุณแวะไปหาผู้เฒ่าฉีสักหน่อยเหมือนกัน” ถังซวงหยิบขวดหลายใบออกมา “ของพวกนี้ทั้งหมดฝากส่งให้ผู้เฒ่าฉีด้วย และบอกให้เขากินข้าว กินยาให้ตรงเวลา ร่างกายจะได้แข็งแรง”
เปาลี่ผิงหัวเราะ รับของเหล่านั้นมา
