ขอสายลมพารักคืนใจเธอ – บทที่ 16 ต้องทำแท้ง

　　ฉันพยักหน้า ไม่คิดจะปิดบังคุณกวิน “เขาคิดจะหย่ากับฉัน ถ้าฉันไปบอกเขาว่าท้องแล้ว จะทำให้เขาคิดว่าฉันจะใช้เหตุผลนี้เป็นข้ออ้างขู่ไม่ให้เขาหย่า”

เขาขมวดคิ้วตา แล้วถามฉันว่า “ตอนนี้เขารู้แล้ว คุณจะทำยังไงอ่ะ”

ทันใดนั้น ฉันพูดไม่ออก ไม่รู้จะตอบเขาว่ายังไงดี

ฉันมองหน้าคุณกวิน แล้วลองถาม ๆ เขาว่า “คุณกวินคิดว่าอาธิปเขาจะเก็บลูกคนนี้ไว้ไหมคะ”

“ผมไม่ใช่อาธิป” เขากล่าว แล้วเอามือถือใส่เข้ากระเป๋า มองหน้าฉันแล้วพูดว่า “แต่ว่าอาธิปเขาก็อายุ 30 แล้ว เขาคงไม่มีเหตุผลที่จะทิ้งลูกคนนี้”

พูดจบ คุณกวินก็สอดเมือเข้ากระเป๋าเสื้อกราวน์ของเขา แล้วเดินออกไปจากห้องฉัน

แบบนี้หมายความว่าอาธิปเขาจะรับลูไว้แล้วล่ะสิ

แต่ในที่สุดเรื่องมันก็ไม่ได้เป็นไปอย่างที่ฉันคาดหวัง นัชชาจู่โจมเข้ามาในห้องฉัน ฉันกำลังให้น้ำยาอยู่ เธอเข้ามาแบบโกรธเสียสติ มุ่งเข้ามาบีบคอฉัน

สายตาดุเดือด “ทำไม ทำไมมึงต้องท้อง อีดารัณ มึงค่าลูกกูตาย มึงอย่าหวังว่าลูกมึงจะรอดมาได้”

เธอบีบคอฉันแน่นมาก ฉันหายใจไม่ออก ทำได้แต่พยายามดึงมือเธอออก เธอเสียสติมากจนควบคุมตัวเองไม่อยู่

นัชชามองหน้าฉันด้วยสายตาแบบโกรธแค้นเหลือเกิน “กูไม่ยอมให้ลูกมึงเกิดมาได้แน่ มึงอย่าหวังว่าจะคลอดลูกคนนี้มาผูกมัดพี่อาธิปไว้”

ปกติดูหน้าโทรมอ่อนแอ แต่ตอนนี้กลับมีแรงมหาศาล ฉันพยายามดึงมือเธอออก แต่เธอจับแน่นมาก

ฉันต้องพยายามมาก ถึงจะพูดได้คำสองคำว่า “เธอฆ่าฉัน….เธอ….ประหาร..ชีวิต”

เธอหัวเราะ เพิ่มแรงขึ้นมาอีก และพูดว่า “เอามึงตาย กูได้สองชีวิตีเดียว กูก็คุ้มแล้ว”

“นัชชา หนูทำอะไร” เสียงเย็นชาของผู้ชายพูดขึ้นมา

พอได้ยินเสียงอาธิป นัชชาตัวเกรงไปหมดเลย ความโกรธแค้นในสายตาเธอจางหายไป น้ำตาไหลลงมาราวกับไข่มุกหล่นลงพื้น อาจจะเป็นเพราะว่าเมื่อกี้ตื่นเต้นเกินไป อาธิปโผล่ตัวมากะทันหันแบบนี้ เธออ่อนแรงไปทันที แล้วนั่งไว้กับพื้น อาธิปเห็นแล้วรีบไปอุ้มนัชชาขึ้นมา ฉันได้หายใจซะที ถูบบีบคอไว้นาน พอเธอปล่อยตัวฉัน ฉันจึงอ้าปากหายใจเข้าเยอะ ๆ ด้วยสัญชาติญาณของคน

สักพักใหญ่ นัชชาถึงตั้งสติได้ อ้อนวอยอยู่ในวงแขนของอาธิป ร้องไห้อย่างน่าสงสาร เธอกล่าวว่า “พี่อาธิป รับปากหนูแล้วนะคะ พี่อาธิปจะไม่ไปมีลูกกับผู้หญิงคนอื่น พี่อาธิปรับปากกับหนูแล้วนิคะ”

ฉันตั้งสติได้ตั้งนานแล้ว นั่งพิงกับราวเตียง ดูว่าคู่รักนี้จะเอายังไงกัน ถามว่าฉันเจ็บไหม ความรู้สึกมันอธิบายไม่ถูก

อาธิปมองมาที่ฉันแบบไม่สนใจว่าฉันจะตายหรือจะเป็น เขาเอาฝ่ามือที่กว้างใหญ่ลูบหัวนัชชา ปลอบใจนัชชาด้วยเสียงอ่อนโยน “ไม่ร้องๆ นะ หนูเพิ่งจะดีขึ้นหน่อย ร้องไห้จะไม่ดีต่อสุขภาพนะคะ”

นัชชาเงิยหน้าขึ้นมามองหน้าอธิป เช็ดน้ำตาตัวเอง พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงแบบเหมือนจะมั่นใจกับอาธิปมา ว่า “พี่อาธิปจะไม่ให้เขาคลอดลูกคนนี้ออกมาแน่นอนใช่ไหมคะ”

ฉันก็มองหน้าอาธิปแบบนิ่ง ๆ รอคอยคำตอบของอิปแบบตื่นเต้นเหลือเกิน

อาธิปเขาไม่มองฉันเลยแม้แต่นิดเดียว มัวแต่ห่วงหนูรักของเขา ยกมือขึ้นมาช่วยเช็คน้ำตาของนัชชา และพูดเสียงอ่อนโยนมากว่า “ นัชชาไม่ดื้อนะคะ”

พอได้ยินเขาพูดมาแบบนี้ ฉันก็โล่งใจหน่อย อย่างน้อย เขาไม่ได้คิดจะให้ฉันทำแท้งลูกคนนี้

“หนูไม่ได้ดื้อ” นัชชาเริ่มตื่นเต้นขึ้นมาอีกรอบ ร้องไห้ใหญ่เลยทีนี้ ดึงชายเสื้ออาธิป และพูดแบบน่าสงสารว่า “พี่อาธิป พี่รับปากกับพี่ชายหนูว่าจะดูแลหนูไปตลอดชีวิต ตอนนี้พี่ชายก็เสียไปแล้ว หนูไม่เหลืออะไรแล้ว หนูมีแค่พี่อาธิปคนเดียว”

เธอร้องไห้แบบน่าสงสารเหลือเกิน และชี้หน้าฉันบอกว่า “ถ้าเขาคลอดลูกคนนี้มา พี่อาธิปจะไม่หย่ากับเขาแล้วใช่ไหมคะ พี่ก็จะไม่ทำตามสัญญา พี่จะไม่ดูแลหนูไปตลอดชีวิต พี่ก็จะมีครอบครัวของตัวเอง หนูไม่เหลืออะไรแล้ว หนูไม่ยอม ไม่ยอม หนูไม่อยากอยู่คนเดียว……”

��