รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 378 ทำให้แม่ยายตกใจ
“หลังจากที่หัวหน้าครอบครัวตระกูลเลิศธนโยธาทุบตีอาสามอย่างรุนแรงจนเสร็จ แล้วค่อยมาถามเหตุผล พ่อก็ไม่เกรงใจแล้ว พ่อเล่าสาเหตุ กระบวนการ และผลลัพธ์ของเหตุการณ์ทั้งหมดให้หัวหน้าครอบครัวตระกูลเลิศธนโยธาฟัง จากนั้น หัวหน้าครอบครัวตระกูลเลิศธนโยธาก็ตบหน้าภรรยาของเขา พูดสั้น ๆ ว่ามันเละเทะไปหมด ”
“จะจัดการอย่างไรต่อไป ยังไม่มีผลออกมา อย่างไรก็ตาม ได้ยินมาว่าพ่อของเราอยู่ที่ตระกูลเลิศธนโยธาทั้งวันกว่าจะกลับมา ไม่รู้ว่าจะให้อาสามของเราหย่าร้าง แล้วไปแต่งงานกับพลอยไพลินหรือยังไง”
ประยสย์พูดพร้อมกับความรู้สึกที่อารมณ์ยังค้างคา
เทวิกาและสามีของเธอฟังแล้วก็รู้สึกยังไม่หนำใจ
พัฒน์นึกถึงการตรวจสอบของตน แม้ว่าจะไม่มีหลักฐานมากนัก ทว่า ข่าวที่ประยสย์ได้มาจากธนัทนั้น มันไม่ตรงกับการตรวจสอบของเขา แต่เขามักจะรู้สึกว่าคนที่อยู่เบื้องหลัง น่าจะเป็นหนึ่งในลุงสองคนของเทวิกา หรืออาจจะมีส่วนเกี่ยวข้องทั้งสองคนเลย
แน่นอนว่า คนที่อยู่เบื้องหลังไม่ได้มีแค่คนเดียว
ตอนนั้นที่เทวิกาถูกวรันธรลักพาตัวไป ตระกูลเลิศธนโยธาก็ไม่ควรเข้าไปแทรกแซง อีกอย่าง ตอนนั้นพลอยไพลินอายุเพียงสองขวบ อำนาจและสถานะของตระกูลเลิศธนโยธาในตอนนั้น ก็ยังไม่มีเหมือนทุกวันนี้ ที่เกือบเทียบเท่าตระกูลสาระทา
ตระกูลเลิศธนโยธาแข็งแกร่งขึ้นในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา และความทะเยอทะยานของพวกเขาก็เพิ่มขึ้นตามไปด้วย
“พี่ ถ้าอาสามแต่งงานกับพลอยไพลิน มันคงไม่ดีสำหรับพวกเรา”
ยศพัฒน์เตือนพี่ชายภรรยาว่า ให้เขาเตรียมใจไว้ดี ๆ ที่จะร่วมมือกับตระกูลเลิศธนโยธาและบ้านสามอย่างเปิดเผย
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ประยสย์ก็พูดว่า “พ่อจัดการเรื่องนี้ได้ พี่เชื่อใจพ่อ”
พ่อของเขาจะไม่ทำอะไรที่ไม่ดีต่อพวกเขาแน่ ๆ
หลังจากคิดเรื่องนี้แล้ว ยศพัฒน์ก็พูดว่า “ไม่ว่ายังไง พวกเราก็ต้องระวังตัว”
เขาไม่ได้อยู่ในเมืองซูเพร่า และเขาไม่รู้มากนักเกี่ยวกับสถานการณ์ของตระกูลเลิศธนโยธา เนื่องจากพ่อตาของเขากล้าที่จะทำข้อตกลงนี้ คิดไปคิดมา เหมือนพ่อตาของเขาจะแน่ใจว่าตัวเองสามารถควบคุมสถานการณ์ได้
เรื่องนี้มีสองด้าน
ด้านหนึ่งคือดี และอีกด้านคือไม่ดี
หากเป็นเรื่องดี ตระกูลสาระทาบ้านสามกับพลอยไพลินจะแตกหักไปข้าง
คุณนายสามถูกหักหลัง เธอไม่มีวันยอมให้สามีแต่งงานกับพลอยไพลิน ต้องวุ่นวายครั้งใหญ่อย่างแน่นอน เธออยู่ในตระกูลสาระทามานานหลายสิบปี และยังมีลูกชายสองคนกับลูกสาวหนึ่งคน ลูกชายมีอายุน้อยกว่าประยสย์แค่ไม่กี่เดือน สามารถทำให้ประยสย์เห็นเป็นคู่ต่อสู้ได้ เห็นได้เลยว่าฝีมือและวิธีการของเจสันนั้นไม่ธรรมดา
ดังนั้น จึงเป็นเรื่องยากมากที่คุณชลจะรับผิดชอบพลอยไพลิน
หากไม่เอื้ออำนวย คือคุณชลจะหย่าร้างให้ได้ และแต่งงานกับพลอยไพลิน ถ้าเช่นนั้น พวกเขาบ้านสามจะได้รับการสนับสนุนจากตระกูลเลิศธนโยธา ซึ่งจะเป็นเหมือนเสือติดปีก
“ผมจะระวังตัว”
ประยสย์ก็ไม่กล้าประมาท
“วิกา เธอไปบอกแม่ว่าพ่อสบายดีก็โอเคแล้ว พี่วางสายก่อนนะ”
เทวิกายังอยากจะพูดอย่างอื่น แต่พี่ชายของเธอก็วางสายไปแล้ว
ประยสย์เจอกับสถานการณ์ที่ไม่คาดคิด เขากลัวว่าน้องสาวของเขาจะรู้ ดังนั้นเขาจึงวางสายก่อน
มีคนลอบสังหารเขา
กระสุนถูกยิงใส่รถของเขา
โชคดีที่รถของเขากันกระสุน และปืนที่เก็บเสียงเหล่านั้นไม่สามารถฆ่าเขาอย่างเงียบ ๆ ได้
“ขับเร็วหน่อย”
ประยสย์สั่งคนขับอย่างเย็นชา
ความเร็วของรถเพิ่มขึ้น และนักฆ่าไม่สามารถเล็งไปที่ยางของรถได้ ดังนั้นเขาจึงหนีไปได้
ในช่วงกลางดึก แม้ว่าประยสย์จะนำบอดี้การ์ดที่ซื่อสัตย์หลายคน และรถคุ้มกันหลายคันมาคุ้มกันรถพิเศษของเขา แต่เขาก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะหยุดเพื่อต่อสู้กับนักฆ่า
นักฆ่าหลายคนสวมชุดสีดำ แต่งตัวมิดชิดโดยโผล่มาแค่ดวงตาสองข้าง พวกเขาขี่มอเตอร์ไซค์ที่ไม่มีใบอนุญาตและไล่ตามรถของประยสย์ คนที่นั่งอยู่ข้างหลังมอเตอร์ไซค์เอาแต่ยิงใส่รถของประยสย์ แต่ก็ไม่เป็นผล
เมื่อเห็นความเร็วของเป้าหมายเร็วขึ้นเรื่อย ๆ คนบนมอเตอร์ไซค์ก็บิดคันเร่งตาม
ทางเลี้ยงข้างหน้า มีรถบรรทุกตู้คอนเทนเนอร์ขนาดใหญ่แล่นเข้ามากะทันหัน และเกือบชนกับรถของประยสย์ คนขับตกใจมากจึงหมุนพวงมาลัยอย่างรวดเร็ว และพยายามหลีกเลี่ยงการชน
รถบรรทุกตู้คอนเทนเนอร์ขนาดใหญ่ก็ผงะเช่นกัน แต่โชคดีที่ทุกคนหลบทัน
ตอนเริ่มตกใจก็ได้ยินเสียงดังโครมคราม
ขณะที่คนขับรถบรรทุกตู้คอนเทนเนอร์ยังเหม่ออยู่ ก็ได้ยินเสียงดังสนั่น
ชนโดนใครบางคน
ไม่สิ มีคนมาชนรถบรรทุกคอนเทนเนอร์ของเขา
เฮ้ แบบนี้มันเหมือนกับฉากที่เหมือนไข่มาชนกับก้อนหินขนาดใหญ่
คนขับรถบรรทุกคอนเทนเนอร์หยุดรถอย่างรวดเร็ว
แม้ว่ารถใหญ่ขนาดนี้จะหยุด แต่ก็ยังมีความเฉื่อย และเลื่อนไปข้างหน้าชั่วขณะก่อนที่จะหยุดจริง ๆ
คนขับรถบรรทุกตู้คอนเทนเนอร์ลงจากรถ และหันกลับไปมองด้วยความตกตะลึง
บนพื้นเต็มไปด้วยคนหลายคนและมอเตอร์ไซค์หลายคัน มอเตอร์ไซค์พวกนั้นกระจัดกระจายไปหมด ชิ้นส่วนกระเด็นไปไกล คนสองสามคนนอนอยู่บนพื้น ไม่ขยับเขยื้อน และน่าจะบาดเจ็บสาหัส
นักฆ่าเหล่านั้นขับรถเร็วเกินไป พวกเขาก็ไล่ตามประยสย์และพรรคพวกของเขาอย่างใกล้ชิด พวกเขาไม่สามารถหลีกเลี่ยงรถบรรทุกคอนเทนเนอร์ขนาดใหญ่ที่พุ่งเข้ามาได้ทันเวลา เรื่องที่เกิดขึ้น ทำให้คนขับรถบรรทุกรู้สึกทำอะไรไม่ถูก
หลังจากนั้น คนขับรถบรรทุกก็รีบโทรเรียกตำรวจด้วยมือที่สั่นเทา และโทรเรียกรถฉุกเฉิน
ประยสย์และบอดี้การ์ดของเขาไม่รู้ว่านักฆ่าที่ไล่ล่าพวกเขาถูกรถบรรทุกตู้คอนเทนเนอร์ชน
ประยสย์ไม่รู้ว่านักฆ่าเหล่านั้นได้รับบาดเจ็บหนักจนกระทั่งเขาเห็นข่าวในวันรุ่งขึ้น
พวกที่ไม่ตาย เพราะมีปืนติดตัวถือว่าผิดกฎหมาย และตำรวจก็ติดตามพวกเขาอย่างใกล้ชิด แม้ว่าพวกเขาจะถูกช่วยชีวิตไว้ได้ทัน แต่หลังจากอาการบาดเจ็บหายแล้ว พวกเขาจะถูกลงโทษตามกฎหมาย
……
ทักษอรเป็นคนที่ตื่นเช้าที่สุด เมื่อเธอตื่นมา เธอมักจะไปเปิดประตูก่อน ไขประตูหน้าบ้านและประตูในบ้านทีละบาน
เมื่อเธอเปิดประตูในสวน เธอก็เห็นนฤเบศวร์นั่งอยู่ที่มุมประตู ทักษอรตกใจมากจนทำกุญแจในมือของเธอตกลงบนเท้าของเธอ
“โอ๊ย”
ทักษอรกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดโดยสัญชาตญาณ
นฤเบศวร์ยืนขึ้นอย่างกะทันหัน และก้มลงอย่างรวดเร็วเพื่อช่วยทักษอรเก็บแม่กุญแจและกุญแจ เขาทักทายอย่างประจบประแจงด้วยรอยยิ้ม “คุณป้า อรุณสวัสดิ์ครับ”
ทักษอรบ่นอยู่ในใจของเธอ: เช้าวันนี้ของเธอนั้นโชคร้าย
เช้าตรู่ แค่มาเปิดประตู แม่กุญแจก็ตกใส่ขา
แม่กุญแจที่ประตูหน้าบ้านของพวกเขามีขนาดใหญ่มาก และเมื่อกระแทกมันเข้ากับเท้า มันเจ็บเท้ามากจริง ๆ
“คุณเบศวร์ ทำไมคุณถึงนั่งอยู่ที่นี่ได้ล่ะ?”
ทักษอรพูดขึ้นด้วยความไม่สบอารมณ์ว่า “มาไม่ให้สุ้มให้เสียง ตกใจหมดเลย ฉันคิดว่าเป็นคนจรจัดเสียอีก”
นฤเบศวร์พูดขึ้นอย่างเคอะเขิน “คุณป้าครับ ผมเห็นว่ามันยังเช้าอยู่ เลยไม่อยากรบกวนพวกคุณป้าน่ะครับ ผมก็ลยนั่งอยู่ที่นี่ ว่าจะรอให้สายกว่านี้อีกหน่อย ถึงจะกดออดครับ”
เมื่อคืน เขาเฝ้าที่หน้าประตูบ้านตระกูลภูสิทธ์อุดมทั้งคืนจริง ๆ
แน่นอน เขาไม่ได้นั่งแบบนี้ทั้งคืน เขานอนในรถของเขาแล้ว และมานั่งตรงมุมประตูในตอนรุ่งสาง
ไม่คิดว่าจะทำให้แม่ยายในอนาคตตกใจ
ทักษอรเม้มริมฝีปากแล้วถามเขาว่า “เช้าขนาดนี้คุณมาทำอะไรเหรอคะ?”
“ฉันมารอรับกนกอรเพื่อไปส่งที่ทำงานครับ”
“กนกอรมีเท้า เธอไปเองได้ เธอไม่ต้องการให้คุณไปส่งเธอที่ทำงานหรอก”
นฤเบศวร์ยิ้ม “ดวงอาทิตย์ขึ้นเร็วมาก เมื่อถึงเวลาที่กนกอรต้องไปทำงาน คงจะร้อนมากแล้ว ผมไปส่งเธอทำงานจะสบายขึ้นหน่อย เพราะในรถมีแอร์น่ะครับ”
ทักษอรพูดขึ้นอย่างเย็นชา “ก่อนที่เธอจะพบคุณ เธอไปทำงานแบบนี้ทุกวัน ก็ยังปกติไม่ใช่เหรอ? แดดแค่นั้นจะทำอะไรได้? จะทำให้เธอตากแดดจนดำเลยหรือไง?”
นฤเบศวร์ “……”
ด่านแม่ยายนี้ผ่านยากจริง ๆ
น่าจะเพราะ พี่ภรรยาของเขาเล่าเรื่องที่แม่ของเขาเคยทำให้ทุกคนฟัง
จนทำให้แม่ยายไม่ไว้หน้าเขา
