รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน บทที่ 699 ฝาแฝด
เมืองซูเพร่า
เมื่อไซม่อนตื่นขึ้นมา บางคนมีความสุขและบางคนกลัว แต่สำหรับลูก ๆ ของเขา มันเป็นวันฟ้าหลังฝน
แม้ว่าเธอจะถูกพ่อของเธอเห็นเป็นก้างขวางคอแล้วขับไล่ออกไป แต่เทวิกาก็มีความสุขเช่นกัน
หลังจากเดินออกจากตึกแผนกผู้ป่วยใน เธอพูดกับพัฒน์ว่า “เราไปอัลตราซาวนด์B ตอนนี้กันไหม?”
ยศพัฒน์นับวันในใจของเขา และห่างจากวันที่หมอพูดเกือบสิบวัน แล้วขานตอบ “งั้นผมไปอัลตราซาวนด์ B เป็นเพื่อนคุณ”
ประยสน์จะไปพาลุงสามของพวกเขากลับมา แต่เขาก็บอกกับน้องเขยของเขาไว้ด้วยว่า “หลังจากวิกาทำการตรวจแล้ว ผลเป็นยังไง มาบอกผมด้วย”
“ได้”
ยศพัฒน์รู้ว่าลูกของเทวิกานี้ ไม่ว่าจะตระกูลอริยชัยกุลหรือตระกูลสาระทา ก็ให้ความสำคัญมาก
เขารู้สึกว่าประยสน์ผู้เป็นลุง มีความสุขมากกว่าเขาผู้เป็นพ่อเสียอีก เขานั้นดีใจและคลั่งไคล้มากแล้ว ทว่า ประยสน์นั้นมีความคลั่งไคล้ในคลั่งไคล้อีกที
เมื่อคิดว่าหลังจากเรื่องตระกูลสาระทาจบลง เขาจะรีบพาภรรยาของเขากลับไปที่เมืองแอคเซสซ์เพื่อจัดงานแต่งงาน จากนั้นก็รอคอยการลืมตาดูโลกของเด็ก
ผู้อาวุโสในบ้านของเขา ก็กำลังเตรียมตัวสำหรับงานแต่งงาน อันที่จริง ไม่จำเป็นต้องเตรียมอะไรมากมายเลย เพราะไม่ว่ายังไง เขาและเทวิกาได้จดทะเบียนมานานกว่าครึ่งปีแล้ว สิ่งที่ต้องเตรียมการก็ได้เตรียมไว้นานแล้ว แค่เป็นเรื่องของการเลือกวันฤกษ์งามยามดี และจัดงานให้มีความสุข
เมื่อพูดถึงงานแต่งงาน ยศพัฒน์เตือนภรรยาที่รักของเขาว่า “งานแต่งงานของนฤเบศวร์กับคุณกนกอรจะจัดขึ้นในอีกสามวัน ตอนนี้พ่อก็ดีขึ้นแล้ว พรุ่งนี้เช้าเรากลับไปที่เมืองแอคเซสซ์กันเถอะ”
กนกอรเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเทวิกา และก่อนหน้านั้นที่เธอมีความสัมพันธ์กับนฤเบศวร์ ก็เพราะเทวิกา งานแต่งงานของเธอทั้งที เทวิกาต้องกลับไปอย่างแน่นอน
แม้ว่าเธอกำลังตั้งครรภ์ และเดือนยังเล็ก และเธอก็มีสุขภาพที่ดี ซึ่งไม่ส่งผลกระทบต่อการกลับไปร่วมงานแต่งงานของกนกอร
เทวิกาขานตอบ “พรุ่งนี้เช้าเรากลับกันเถอะ โชคดีที่ฉันเตรียมของขวัญแต่งงานให้กนกอรไว้ล่วงหน้าแล้ว”
ตามแผนก่อนหน้านี้ เธอจะกลับไปหนึ่งสัปดาห์ก่อนงานแต่งงานของกนกอร เนื่องจากพ่อของเธอประสบอุบัติเหตุและหมดสติ เธอจึงเปลี่ยนแผน เธอไม่สามารถทิ้งพ่อของเธอที่หมดสติไว้ในโรงพยาบาล แล้วไปร่วมงานแต่งงานของเพื่อนได้หรอก?
ตอนนี้พ่อของเธอตื่นแล้ว เขาสามารถออกจากโรงพยาบาลได้ในวันพรุ่งนี้ แม้ว่ายังต้องจัดการเรื่องภายในของตระกูลสาระทา มีพ่อของเธออยู่ เรื่องนี้ก็ไม่จำเป็นสำหรับเขา เธอสามารถกลับไปที่เมืองแอคเซสซ์เพื่อเข้าร่วมงานแต่งงานของกนกอรด้วยความสบายใจ
เพียงแต่ประยสน์อาจไม่สามารถไปเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวของนฤเบศวร์ได้ เขายังต้องช่วยพ่อของเขาจัดการเรื่องภายในของตระกูลสาระทา
ยศพัฒน์วางพิรัตน์ลง เด็กคนนี้เหมือนน้ำตาลทรายแดง เหนียวติดมือมาก
เขาจับมือเล็ก ๆ ของพิรัตน์ด้วยมือข้างหนึ่ง และกอดไหล่ของเทวิกาด้วยแขนอีกข้าง และเดินไปข้างหน้าพร้อมกัน โดยที่เธออยู่ในอ้อมแขนของเขา พรางเดินพรางพูดว่า “งานแต่งงานของเราจัดขึ้นก่อนปีใหม่ ก่อนวันปีใหม่สี่ห้าวัน”
เทวิกายิ้มและพูดว่า “คุณและฉันแต่งงานกันแล้ว งานแต่งงานเป็นเพียงพิธีการ ฉันไม่คัดค้านว่าจะจัดขึ้นเมื่อใด”
“คุณคือคนที่ผมอยากจะปกป้องไปตลอดชีวิต ผมยอมทำผิดต่อตัวเอง ดีกว่าทำผิดต่อคุณ สิ่งที่คนอื่นมี ผมจะมอบให้คุณ สิ่งที่คนอื่นไม่มี ผมก็จะมอบให้คุณ”
ยศพัฒน์รอไม่ไหวที่จะให้ทุกอย่างแก่เทวิกา
“เรื่องนี้ รอพ่อออกจากโรงพยาบาลแล้ว เราไปบอกกับคุณพ่อคุณแม่สักหน่อย”
พ่อแม่ของเขากำหนดวันแต่งงานเพียงฝ่ายเดียว แต่พวกเขาได้หารือกับตระกูลวาชัยยุงแล้ว แต่ตระกูลสาระทาเป็นครอบครัวฝ่ายเจ้าสาวที่แท้จริง ดังนั้น พวกเขาจึงต้องหารือกับตระกูลสาระทา หากตระกูลสาระทามีข้อโต้แย้งใด ๆ พวกเขาสามารถเลือกวันอื่นได้
“โอเค”
เทวิกาตอบอย่างสุภาพอ่อนโยน
ยศพัฒน์หอมไปที่แก้มเธออย่างรวดเร็ว ทำให้เทวิกาเบิกตาโตมองเขา “พิรัตน์ก็อยู่นะ”
คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมองผู้ใหญ่ทั้งสอง
หลังจากเห็นลุงพัฒน์หอมแก้มแม่เทวิกาแล้ว พิรัตน์ก็ขอให้เทวิกาอุ้มเขา
ยศพัฒน์ไม่ให้เทวิกาอุ้ม เขาอุ้มพิรัตน์ขึ้นมาแล้วพูดว่า “เด็กคนนี้ตัวหนักไปหน่อย ช่วงนี้คุณควรหลีกเลี่ยงการอุ้มนะ”
หลังจากที่พิรัตน์ถูกอุ้มขึ้น เขาก็ยื่นมือออกไปเพื่อกอดเทวิกา แต่เทวิกาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเข้าไปใกล้ และพิรัตน์ทำตามตัวอย่างของยศพัฒน์ และไปทิ้งรอยน้ำลายไว้บนหน้าเทวิกา
ยศพัฒน์อุ้มเขาหนีทันที ไม่ให้หน้าของเทวิกาเปื้อนน้ำลายอีก แล้วบีบใบหน้าเล็ก ๆ ของเขาอย่างขบขันและพูดว่า “นั่นคือภรรยาของลุงพัฒน์ เราไปจุ๊บได้ยังไง? รอเราโตแล้ว ไปจุ๊บภรรยาตัวเองนะ”
“แม่ แม่ของผม!”
คนตัวเล็กพูดอย่างมีเลศนัย
“โย่ว พูดได้สามคำแล้วนี่”
ยศพัฒน์ยิ้มแล้วหยิกใบหน้าอ้วน ๆ ของเขาอีกครั้ง และพูดกับเทวิกาว่า “ใบหน้าของเด็กคนนี้อ้วนจริง ๆ บีบแล้วรู้สึกนุ่มมาก และรู้สึกดีจริง ๆ”
“นิสัยของพิรัตน์จะต้องดีมากแน่ ๆ”
เทวิกาหยุดเดิน อุ้มพิรัตน์ไป และจุ๊บไปที่แก้มของพิรัตน์ จากนั้น ถึงจะส่งกลับให้ยศพัฒน์อุ้มเหมือนเดิม
เธอไม่รู้สึกเหนื่อย แต่ทุกคนคิดว่าเธอท้อง ดังนั้น จึงเป็นการดีกว่าที่จะไม่อุ้มพิรัตน์ตลอดเวลา ใครให้เจ้าเด็กคนนี้จ้ำม่ำขนาดนี้
สองสามีภรรยาไปที่คลินิกสูตินรีเวชด้วยกัน และจองคิวอัลตราซาวด์B
ครรภ์ของเทวิกายังเด็กอยู่ เธอจำเป็นต้องได้รับการอัลตราซาวนด์ B และเธอต้องดื่มน้ำมากขึ้นเพื่อกลั้นปัสสาวะ
ดื่มน้ำเข้าไปมาก และรอสักพัก ถึงจะทำการอัลตราซาวนด์ B ได้
เมื่อเทวิกาเข้าไปในห้องอัลตราซาวนด์ B ยศพัฒน์ทำได้เพียงแค่รอที่ประตูโดยมีพิรัตน์อยู่ในอ้อมแขนของเขา นอกจากนี้ยังมีหญิงตั้งครรภ์คนอื่น ๆ ที่มาทำการอัลตราซาวนด์ B สามีของพวกเขาก็มาด้วย มองดูภาพที่ยศพัฒน์กำลังอุ้มพิรัตน์ ชายคนหนึ่งยิ้มแล้วถามว่า “นี่เป็นการมีลูกครั้งที่สองของพวกคุณเหรอครับ?”
ยศพัฒน์ก็ยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่ใช่ครับ เป็นลูกคนแรกของเรา และเด็กคนนี้เป็นลูกของเพื่อน เขาติดภรรยาของผมมา ขนาดมาโรงพยาบาลยังต้องตามมาเลยครับ”
“ฉันคิดว่า เป็นลูกคนที่สองของพวกคุณเสียอีก เด็กคนนี้น่ารักและดูดีจริง ๆ” ขณะที่เขาพูด เขายังหยอกล้อพิรัตน์ด้วย พิรัตน์ไม่เคยกลัวคนแปลกหน้า เมื่ออีกฝ่ายหยอกเขา ใบหน้าของเขาก็ยิ้มอย่างร่าเริง
คุณพ่อมือใหม่ทั้งสองคนเริ่มพูดคุยกัน
หลังจากนั้นไม่นาน เทวิกาก็ออกมา
“เป็นไงบ้าง?”
ยศพัฒน์เดินไปหาเธอโดยมีพิรัตน์อยู่ในอ้อมแขนของเขา แล้วถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง
“ผลตรวจกำลังพิมพ์อยู่ เดี๋ยวค่อยเอา ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”
เทวิกากลั้นปัสสาวะจนรู้สึกทรมาน เธอพูดบางอย่างอย่างเร่งรีบ แล้วรีบไปห้องน้ำ
ก่อนที่เธอจะกลับมา แพทย์ได้พิมพ์ผลการตรวจ และเรียกชื่อของเทวิกาจากข้างใน ยศพัฒน์รีบเข้าไปรับผล
แพทย์อัลตราซาวนด์ B เห็นยศพัฒน์ แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม: “ภรรยาของคุณตั้งครรภ์ได้เกือบเจ็ดสัปดาห์แล้ว และเธอกำลังตั้งครรภ์ลูกแฝด พัฒนาการของตัวอ่อนทั้งสองเป็นไปตามปกติ”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ยศพัฒน์ก็ยิ้มกว้าง “จริงเหรอครับ? ขอบคุณครับคุณหมอ ขอบคุณครับ”
หลังจากได้รับผลการตรวจ เขาก็เดินออกไปด้วยรอยยิ้ม
เมื่อเห็นรอยยิ้มของลุงพัฒน์ พิรัตน์ก็หัวเราะออกมาเช่นกัน และยังเอื้อมมือไปคว้าผลการตรวจ อยากรู้ว่ามันคืออะไร และทำไมลุงพัฒน์ถึงหัวเราะหลังได้รับมันมา
ยศพัฒน์รีบเอาผลตรวจออกห่างจากเด็ก กลัวว่าพิรัตน์จะฉีกมันออก ปากของเขาก็พูดขึ้นว่า “พิรัตน์ อย่าแย่ง ถ้ามันฉีก ลุงพัฒน์จะตีก้นน้อยของเรานะ”
พิรัตน์มองไปที่ยศพัฒน์ด้วยดวงตาโตที่กระพริบ
เมื่อนึกถึงเทวิกากำลังตั้งท้องลูกแฝด ยศพัฒน์ก็จุ๊บไปที่ใบหน้าของพิรัตน์
พิรัตน์รีบยกมือขึ้นเช็ดตรงที่เขาถูกจุ๊บด้วยท่าทางที่รังเกียจ
ยศพัฒน์อารมณ์ดี และเขาไม่ถือสาเด็ก
