สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือทั้งหมดนี้ล้วนเป็นความจริง!
หากประสบเคราะห์ หลินสวินในอดีตก็จะตายอย่างไม่ต้องสงสัย
และเขาในตอนนี้ก็ต้องสิ้นชีพไปด้วย
เพิ่งคิดถึงตรงนี้…
ก็เห็นอวิ๋นชิ่งไป๋ที่ถือมีดกระดูก จู่ๆ ก็แทงเข้ามาที่คอของเขาอย่างรุนแรง
ส่วนหลินสวินในตอนนี้กลับเป็นทารกที่นอนอยู่ในผ้าอ้อม อ่อนแออย่างที่สุด นี่จะต้านทานอย่างไร
ในช่วงเวลาเป็นตายเช่นนี้ จู่ๆ หลินสวินก็ตระหนักได้ถึงเรื่องหนึ่ง
เด็กทารกในผ้าอ้อม ถึงอย่างไรก็เป็นตนในอดีต
และการที่ตนสามารถสัมผัสทั้งหมดนี้ได้ ล้วนเพราะผลกระทบและการโจมตีของเคราะห์พิฆาตมรรคนั่น
จะสลายเคราะห์สังหารครั้งนี้ ว่ากันถึงที่สุดก็ต้องพึ่งตนเองใน ‘ปัจจุบัน’!
ทุกสิ่งเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว มีดของอวิ๋นชิ่งไป๋แทงลงมาอย่างแรง ขณะกำลังจะแทงใส่ทารกในผ้าอ้อมตาย กลับมีมือใหญ่ข้างหนึ่งปรากฏ คว้าข้อมือของอวิ๋นชิ่งไป๋ไว้อย่างมั่นคง ทำให้มีดกระดูกที่เขาแทงลงไปเหลืออีกเพียงชุ่นเดียวก็จะแทงเข้าคอของทารกหลินสวินแล้ว
เจ้าของมือใหญ่ข้างนั้นคือกึ่งจักรพรรดิปาฉี!
แต่ปาฉีในตอนนี้กลับถูกหลินสวินใน ‘ปัจจุบัน’ ควบคุม
ปัง!
ปาฉีโบกมือตบอวิ๋นชิ่งไป๋จนปลิวออกไป
ตอนนี้เองทุกสิ่งตรงหน้าหลินสวินหายไปเหมือนฟองสบู่
ยังไม่รอเขาตอบสนอง ร่างของเขาก็ปรากฏในคุกใต้เหมือง กลายเป็นตนตอนเด็ก
สถานที่เรียบง่ายนี้มีโต๊ะหนังสือ เตียง และวัตถุดิบวิญญาณที่ต้องใช้ในการฝึกสลักวิญญาณ ตะเกียงน้ำมันสลัวๆ สาดแสงกระดำกระด่าง
ภาพนี้หลินสวินคุ้นเคยยิ่ง
แต่สีหน้าของเขากลับเปลี่ยนไป หากพลังของเคราะห์พิฆาตมรรคปรากฏในตัวของท่านลู่ เช่นนั้นการอาศัยเพียงพลังของ ‘ปัจจุบัน’ ย่อมไม่สามารถเปลี่ยนแปลงจุดจบที่จะถูกฆ่าได้อย่างแน่นอน!
คิดถึงตรงนี้จู่ๆ หลินสวินก็เตะประตูออกไป เงาร่างที่อ่อนแอผอมบางพุ่งไปไกลๆ
ไม่นานทางเข้าของโพรงเหมืองสายหนึ่งปรากฏในสายตาของหลินสวิน
ตอนนั้นท่านลู่ก็ผลักเขาลงไปในโพรงแห่งนี้ จึงทำให้เขาออกจากคุกใต้เหมืองมาได้
เหตุผลเพราะด้านล่างของโพรงมีกระบวนค่ายกลเคลื่อนย้ายที่ท่านลู่วางเองกับมือ
หลินสวินกระโดดเข้าไปโดยไม่ลังเล
ตูม!
แทบจะทันทีที่เงาร่างของหลินสวินเพิ่งหายไป กลิ่นอายน่ากลัวสายหนึ่งก็พุ่งมาจากไกลๆ เป็นลู่ป๋อหยานั่นเอง เขาพุ่งเข้าไปในโพรงนั้นทันที
แต่กลับช้าไปก้าวหนึ่ง
พร้อมกับเสียงดังสนั่นระลอกหนึ่ง กระบวนค่ายกลเคลื่อนย้ายซึ่งอยู่ในส่วนลึกของเหมืองก็โคจร พาหลินสวินหายไปในชั่วพริบตา
เคราะห์นี้จึงหนีรอดมาได้
ภาพตรงหน้าหลินสวินสลายไปทันควัน
แต่ยามสายตามองเห็นชัด เขาก็มาปรากฏตัวในห้องของเรือนแห่งหนึ่งในหมู่บ้านเฟยอวิ๋น
มีประสบการณ์สองครั้งก่อนหน้านี้ ทำให้หลินสวินระบุได้ทันทีว่าเคราะห์พิฆาตมรรคครั้งนี้ เป็นไปได้สูงมากว่าอาจจะอยู่ที่ซย่าจื้อ!
และพลังต่อสู้ที่ซย่าจื้อครอบครองตอนนั้น ไม่ใช่สิ่งที่เขาในตอนนั้นสามารถต้านทานได้
หลินสวินสูดหายใจลึกคราหนึ่ง ตัดสินใจแทบจะในทันที เดินไปข้างหน้าแล้วลงกลอนประตู
จากนั้นเขาหากล่องไม้เก่าใบหนึ่งออกมาอย่างคุ้นเคย หยิบด้ามสลักและม้วนตำราที่อยู่ข้างในออกมา กัดปลายนิ้วหยดเลือดหยดหนึ่งลงไปในม้วนตำรา
ปัง!
ประตูที่ลงกลอนแน่นถูกทำลาย เงาร่างของซย่าจื้อพุ่งเข้ามาโดยตรง ทวนกระดูกขาวในมือนางแทงเข้าใส่หลินสวินด้วยประกายแหลมคมน่ากลัว
ความเร็วนี้ทำให้คนอกสั่นขวัญหนี
แต่การโจมตีนี้กลับล้มเหลว เพราะด้ามสลักและม้วนตำราผสานรวมกลายเป็นห้องโถงมรรคาสวรรค์ และพาหลินสวินในเยาว์วัยเข้าไปแล้ว
เคราะห์ครั้งนี้ก็สลายไปด้วย
จนถึงตอนนี้หลินสวินเข้าใจแล้ว
เคราะห์พิฆาตมรรคในตอนนี้ พิฆาตตนเองในอดีต เคราะห์นี้สามารถปรากฏอยู่บนร่างใครก็ได้ในอดีต รวมถึงญาติมิตรและศัตรูเหล่านั้น!
และตนที่ยืนอยู่บนทางพิฆาตมรรคใน ‘ปัจจุบัน’ อยากขัดขวางทั้งหมดนี้มีเพียงสองวิธี
วิธีแรกคือใช้พลัง ‘ตนในอดีต’ ไปรับมือ
อีกวิธีคือใช้พลังของ ‘ตนในปัจจุบัน’ ควบคุมคนและสิ่งของในอดีตไปขัดขวางทั้งหมดนี้
อย่างเช่นยามเล่นงานอวิ๋นชิ่งไป๋ ‘ตนในปัจจุบัน’ ใช้ปาฉีขัดขวางอวิ๋นชิ่งไป๋
สิ่งที่ควรค่าแก่การพูดถึงคือ เพราะตอนนั้นปาฉีก็อยู่ในเหตุการณ์นั้น จึงสามารถถูกใช้เป็นเครื่องมือได้
แต่ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็จะต้องตัดสินใจอย่างเด็ดขาด หา ‘หนทางรอดชีวิต’ ภายใต้สถานการณ์จนตรอกที่สร้างโดยเคราะห์พิฆาตมรรค
อย่างเช่นในคุกใต้เหมือง จะหลบการโจมตีสังหารของลู่ป๋อหยา การออกจากคุกใต้เหมืองด้วยกระบวนค่ายกลเคลื่อนย้ายเป็นหนทางรอดเดียว
ไม่เช่นนั้นด้วยมรรควิถีของลู่ป๋อหยา การสังหารเขาในตอนนั้นเป็นเรื่องที่ง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือ
และในที่พักของหมู่บ้านเฟยอวิ๋น ซย่าจื้ออยู่ในเรือน หนทางรอดชีวิตเดียวอยู่ที่ห้องโถงมรรคาสวรรค์
สามารถพูดได้ว่าในเคราะห์สังหารทั้งสามครั้ง หากการเคลื่อนไหวของหลินสวินช้าแม้แต่น้อย ตนในอดีตก็จะถูกเคราะห์พิฆาตมรรคกำจัด
และหลังจากเข้าใจเรื่องเหล่านี้ หลินสวินกลับยิ่งนิ่งสงบ
เขาที่ยืนอยู่บนทางเดินเริ่มอนุมานประสบการณ์ทั้งหมดในอดีตเต็มกำลัง และวิเคราะห์เคราะห์สังหารที่อาจจะเจอในประสบการณ์เหล่านั้นเพื่อหาหนทางรอดชีวิต...
และ ‘เขาในอดีต’ ได้เจอ ‘เคราะห์สังหาร’ อีกแล้ว
ในจักรวรรดิจื่อเย่า คืนที่เขาก้าวเข้าภูเขาชำระจิตตระกูลหลินเป็นครั้งแรกก็ได้เจอลุงจง
ยามเพิ่งเห็นสถานการณ์ของตนชัดหลินสวินก็หมุนตัวหนี
ส่วนลุงจงไล่ตามอยู่ด้านหลัง
ระหว่างทางหลินสวินถูกโจมตีจนบาดเจ็บหนัก เกือบประสบเคราะห์อยู่หลายครั้ง แต่ในที่สุดก็เข้าใกล้ที่หมายแล้ว…
หอดูดาวหลวง!
ตูม!
ราชครูปรากฏตัว โจมตีลุงจงจากกลางอากาศ
ราชครูคนนี้ถูกหลินสวินใน ‘ปัจจุบัน’ ควบคุม ทำลายเคราะห์พิฆาตมรรคที่กลายเป็นลุงจง
ในเวลาหลังจากนั้นเคราะห์พิฆาตมรรคทยอยปรากฏในชีวิตในอดีตของหลินสวิน ทำให้หลินสวินตกอยู่ในสถานการณ์จนตรอกแทบทุกครั้ง
อย่างเช่นยามยังเยาว์ระหว่างทางไปแหล่งน้ำศักดิ์สิทธิ์ครั้งแรก เคราะห์พิฆาตมรรคกลายเป็นผู้อาวุโสเกาหยางของจ้าวจิ่งเซวียนในตอนนั้น ส่วนหลินสวินอาศัยการควบคุมกองทัพวิญญาณอาฆาตบนทะเลกลืนวิญญาณจึงหนีการตามฆ่าของเกาหยางได้
หรืออย่างบนทะเลหมากดาราในดินแดนรกร้างโบราณ เคราะห์พิฆาตมรรคถึงกับกลายเป็นซี!
ควรรู้ว่าซีในตอนนั้นครอบครองพลังต่อสู้น่าสะพรึงเหนือกว่าทั้งดินแดนรกร้างโบราณในยุคนั้น
โชคดีที่หลินสวินหลบเข้าไปในห้องโถงมรรคาสวรรค์ หลีกเลี่ยงเคราะห์สังหารอันน่ากลัวครั้งนี้ไปได้
เหตุการณ์เช่นนี้มีนับไม่ถ้วน สถานการณ์อันตรายเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องทุกครั้ง น่ากลัวไร้ขอบเขต
แต่หลินสวินกลับค่อยๆ คุ้นชินกับทุกสิ่ง อีกทั้ง ‘เขาในปัจจุบัน’ ได้อานุมานทุกสถานที่ในอดีตที่มีความเป็นไปได้ว่าจะปรากฏเคราะห์สังหารทั้งหมด และหาหนทางรอดชีวิตไว้แล้ว
นี่ทำให้ยามเขาในอดีตพบเจอเคราะห์สังหารอีกครั้งจึงสามารถคลี่คลายได้อย่างง่ายดายแล้ว
เวลาหลังจากนั้นเคราะห์พิฆาตมรรคปรากฏในทางเดินโบราณฟ้าดารา โลกมืด แดนใหญ่พันศึก โลกยอดนิรันดร์…แหล่งสถานศุภโชค แหล่งสถานคุนหลุน…
และยามหลินสวินรับมือกลับยิ่งราบรื่น
จนถึงประสบการณ์ในอดีตยามหลินสวินไปแหล่งสถานอัศจรรย์ เคราะห์สังหารครั้งนี้ถึงได้สิ้นสุดลงอย่างสิ้นเชิง
ความรู้สึกและจิตใจของหลินสวินฟื้นคืนอย่างสิ้นเชิงแล้ว
ยังคงอยู่บนทางพิฆาตมรรค แต่ในใจหลินสวินกลับเกิดความรู้สึกที่แปลกประหลาด หลังผ่านเคราะห์สังหารนับไม่ถ้วนก็เหมือนได้กำจัดกฎกรรมและพันธนาการในอดีตทั้งหมดอย่างไรอย่างนั้น
‘พิฆาตมรรคแห่งอดีต ความจริงสิ่งที่พิฆาตคือกฎกรรมในอดีต เช่นนี้แม้ศัตรูพยายามย้อนอดีตไปเล่นงานตนในสมัยก่อน ก็จะหาโอกาสลงมือไม่ได้อีก…’
ชั่วขณะนี้หลินสวินเข้าใจแล้ว
นี่ก็คือสิ่งที่เรียกว่า ‘พิฆาตอดีต’!
สิ่งที่พิฆาตไม่ใช่ประสบการณ์ในอดีต แต่เป็นกฎกรรมที่ผ่านมา ทำให้ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถไปสั่นคลอนและทำลายชีวิตในอดีตของเขาได้
เวลาเดียวกันหลินสวินสัมผัสได้ว่าพลังมหามรรคของตนเกิดการเปลี่ยนแปลงน่าตกใจในชั่วขณะนี้ ล้วนเกิดท่วงทำนองศักดิ์สิทธิ์อันเลือนรางคลุมเครือ
ทว่าก็เพียงแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น ยังไม่ได้กลายเป็นมหามรรคแรกกำเนิดอย่างสิ้นเชิง
แต่การแปรสภาพเช่นนี้ยังคงทำให้หลินสวินตื่นเต้น เป็นอย่างที่ราชครูพูดดังคาด บนทางพิฆาตมรรค มรรควิถีทั้งร่างมีโอกาสแปรสภาพถึงขั้นกลายเป็นดั่งแรกกำเนิด!
ตูม!
ห้วงอากาศไกลๆ จู่ๆ ก็มีเสียงฟ้าร้องดังขึ้น
ดวงตาของหลินสวินเบิกโพลงทันที
ก็เห็นกลางห้วงอากาศ เงาร่างสูงโปร่งสายเดินเข้ามา สวมชุดสีขาวพระจันทร์ ผมยาวสีดำทิ้งตัวระเอว และไม่ว่าจะเป็นหน้าตา บุคลิก ถึงขั้นมรรควิถีในตัวของอีกฝ่าย ล้วนเหมือนหลินสวินไม่มีผิด!
เหมือนหลินสวินในกระจกอย่างไรอย่างนั้น!
ยามเห็นภาพนี้ในใจหลินสวินอดสะท้านไม่ได้ นี่ไม่ใช่ภาพมายา! แต่เป็นตนที่ดำรงอยู่จริง!
เขาสามารถสัมผัสได้ถึงคลื่นชีวิตที่ปรากฏในตัวอีกฝ่าย!
‘หรือนี่คือเคราะห์พิฆาตมรรคที่เจาะจงเล่นงานปัจจุบัน’
หลินสวินขมวดคิ้ว
ไม่ไกลนัก ‘หลินสวิน’ ยืนอยู่กลางอากาศ ยิ้มพูด “ข้ากำจัดเจ้า ข้าก็จะเป็นเจ้า เจ้ากำจัดข้า เจ้าก็จะเป็นข้า”
คำพูดประโยคนี้พิกลมาก มีความรู้สึกขัดแย้ง
ตอนนี้หลินสวินกลับสงบนิ่งลง กล่าวว่า “บนโลกนี้ไม่มีทางมีคนสองคนที่เหมือนกันจนแยกไม่ออก ข้าไม่อาจเป็นเจ้า และเจ้าก็ไม่อาจเป็นข้าได้”
มอง ‘หลินสวิน’ ที่อยู่ตรงหน้า ตัวหลินสวินยังรู้สึกประหลาดหาใดเปรียบ และต่อต้านปฏิเสธอย่างที่สุด เหมือนกับตัวตนของตนถูกล่วงล้ำอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน
นี่ทำให้เขาไม่ชอบใจอย่างที่สุด
“ไม่ มรรควิถีของเจ้ากับข้าเหมือนกัน รูปลักษณ์เหมือนกัน นิสัยก็เหมือนกัน ข้าคือเจ้าในปัจจุบัน เจ้าก็คือข้าในปัจจุบัน”
ไกลออกไป ‘หลินสวิน’ เอ่ยเรียบๆ “ในใจเจ้าปฏิเสธข้า ก็หมายความว่ากำลังปฏิเสธตัวเอง”
“ข้าไม่ได้ปฏิเสธตัวเอง แต่ปฏิเสธสิ่งที่แปลงมาจากเคราะห์พิฆาตมรรคอย่างเจ้า!”
พูดจบหลินสวินก้าวเข้าไป ปล่อยหมัดหนึ่งออกไปโดยพลัน
ห่างออกไป ‘หลินสวิน’ ยืนอยู่กลางอากาศ ไม่หลบไม่หนี เงาร่างถูกพลังหมัดโจมตีโดยตรง
แต่ในเวลาเดียวกันหลินสวินกลับกระอักเลือดออกมา ราวกับว่าพลังของหมัดนี้กระแทกใส่ตัวเขาอย่างไรอย่างนั้น
เมื่อเทียบกันเช่นนี้ ในใจหลินสวินยิ่งตกใจยากจะปกปิด หรือเจ้าหมอนี่จะเป็นตนจริงๆ
ไม่เช่นนั้นหมัดของตนโจมตีใส่เขาแท้ๆ เหตุใดคนที่บาดเจ็บกลับเป็นตน
ทว่าหากเป็นเช่นนี้ แล้วตนเล่าเป็นใคร
เวลานี้ในห้วงอากาศไกลๆ
เงาร่างของ ‘หลินสวิน’ ควบรวมอีกครั้ง พูดอย่างเรียบเฉย “ยังไม่เข้าใจอีกหรือ เจ้าก็คือข้า ข้าก็คือเจ้า เจ้าทำเช่นนี้มีแต่จะฆ่าตนเองตาย”
พูดอย่างไม่เกินจริง ตอนนี้แม้ให้ซย่าจื้อที่อยู่เคียงข้างหลินสวินมาตลอดหลายปีอยู่ด้วย เกรงว่าก็คงแยกไม่ออกว่าคนไหนคือหลินสวินที่แท้จริง
แต่ก็เป็นตอนนี้ที่หลินสวินสูดหายใจลึก พลันยิ้มออกมา
หลินสวินชี้บริเวณหัวใจของตน เอ่ยว่า “น่าเสียดาย ถึงอย่างไรเจ้าก็แปลงมาจากเคราะห์พิฆาตมรรค ต่อให้มีกลิ่นอายของชีวิต แต่เจ้ากลับไม่สามารถมีสภาวะจิตที่แท้จริง!”
——
![เข้าสู่ระบบ ‘ฝ่ามือยูไล’ [Sign in Buddha’s palm]](https://i3.wp.com/novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/15324.jpg?resize=151,215 "เข้าสู่ระบบ ‘ฝ่ามือยูไล’ [Sign in Buddha’s palm]")