ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 251 น่าอายเป็นพิเศษ
บรรยากาศเริ่มน่าอึดอัด
ท่านผู้หญิงชราดึงลิซซี่กลับมา และยิ้มเจื่อน
“เด็กคนนี้ชอบพูดเรื่องไร้สาระ! ฮ่า ฮ่า สเตฟานี่อย่าถือสากับคำพูดของเด็กเลยนะ!”
ฮ่า ๆ …
เด็กพูดพล่าม แต่เป็นความจริงที่สุด
สเตฟานี การ์เร็ตต์ รู้สึกโกรธอยู่ข้างใน
ร่างกายของเธอซูบผอมราวกับเธอเป็นนางแบบ แม้ว่าเธอจะไม่ได้สัดส่วนเท่า เนลล์ เจนนิ่งส์ แต่เธอก็ไม่ได้น่าเกลียด!
นอกจากนี้รูปลักษณ์ของเธอยังถูกมองว่าสวยงาม แม้ว่าใบหน้าของเธอจะไม่โดดเด่นเป็นพิเศษ แต่ก็น่ามอง
ดังนั้นชื่อเล่นของเธอในวงการนี้คือสโนว์ไวท์
ที่มาของชื่อเล่นของเธอไม่ได้เป็นเพราะเธอดูเหมือนสโนว์ไวท์ แต่ผิวของเธอก็ดูดีเป็นพิเศษ ยิ่งไปกว่านั้นรูปร่างที่ผอมบางของเธอควบคู่ไปกับความงามภายนอกของเธอทำให้อากาศสดชื่นและเป็นอิสระดังนั้นคำว่า ‘สโนว์ไวท์’ จึงเป็นคำอธิบายที่เหมาะสมที่สุด
สิ่งเหล่านี้ในสายตาของ ลิซซี่ ทำให้เธอไม่มีอะไรเทียบกับ เนลล์ เจนนิ่งส์ได้?
สเตฟานีอยากจะเย้ยหยันด้วยใจจริง แต่กลับปลอบใจตัวเองอย่างสิ้นหวังหลังจากพิจารณาโอกาสแล้ว
การชื่นชมความงามของเด็กแตกต่างจากผู้ใหญ่
เหมือนเด็ก ๆ ชอบตุ๊กตาบาร์บี้สีบลอนด์และนมโต! เธอจะเปรียบเทียบตัวเองกับตุ๊กตาบาร์บี้หรือไม่?
สเตฟานีรู้สึกดีขึ้นมากหลังจากปลอบใจตัวเอง
เธอไม่พูดถึงเรื่องเรียนว่ายน้ำกับลิซซี่อีกต่อไปและเธอก็เปลี่ยนเรื่องว่า “โอ้ใช่มีข่าวลือเต็มไปหมดว่าคุณเจนนิงส์ถูกลักพาตัวและตอนนี้เธอหายตัวไปแล้ว แต่เมื่อกี้ฉันเห็นเธอ มันเป็นข่าวลือทางออนไลน์เหรอ?”
มาดามควินตันมองไปที่เธอโดยไม่พูดอะไรต่อ
“เรื่องมันยาว ฉันเล่าให้คุณฟังได้ แต่คุณต้องสัญญากับฉันว่าคุณจะไม่พูดเรื่องเนลลี่กับคนอื่นคุณทำได้ไหม?”
สเตฟานี่พยักหน้า
ดังนั้นมาดามควินตันจึงเล่าเหตุการณ์ให้เธอฟัง
มาดามควินตันไม่สามารถถูกตำหนิที่ได้บอกตั้งแต่สเตฟานี่อยู่ที่นั่นแล้ว เธอก็เดาได้แม้ว่าเธอจะไม่ได้รับการบอกกล่าวเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็ตาม
แทนที่จะปล่อยให้จินตนาการของเธอดำเนินไปอย่างดุเดือด มาดามควินตันก็อาจบอกเธอเช่นกัน
ในนามของตระกูลการ์เร็ตต์ และ ลีย์ เธอคงไม่กล้าพูดอะไรมากนัก
สเตฟานีเงียบไปนานหลังจากฟังเรื่องราวจากมาดามควินตัน
หญิงชรายังคงกังวล เพราะกลัวว่าเนลล์จะเป็นผู้หญิงที่เจ้าเล่ห์ในสายตาของสเตฟานี
เธอรีบอธิบายว่า “เนลลี่ต้องทำเพราะเธอไม่มีทางเลือก แม่ของเธอต้องเสียชีวิตแบบไม่มีเงื่อนงำ และเนลลี่ทำได้เพียงแค่แสดงความกตัญญูของเธอโดยใช้วิธีนี้ โปรดอย่าทำลายแผนการของเธอ”
สเตฟานี่ยิ้มอย่างอบอุ่น
“คุณไม่ต้องกังวลหรอก ฉันจะคิดว่าไม่ได้ยินอะไรล่ะกัน เนื่องจากไม่ใช่ธุระของฉัน ฉันจะไม่บอกใคร”
จากนั้นมาดามควินตันก็พยักหน้าด้วยความโล่งใจ
ตั้งแต่สเตฟานี่มาที่นี่ เธอจะไม่ยอมไปเร็ว ๆ นี้แน่
กิดเดียนรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าเธอมา
อย่างไรก็ตามภายใต้การชักชวนของเนลล์ เขาไม่ได้แสดงมันออกมา
ทุกคนรับประทานอาหารเย็นร่วมกัน ลิซซี่นั่งข้างเนลล์และพึ่งพาเธอตลอดเวลา
มันเหมือนกับสัตว์ประหลาดตัวเล็ก ๆ ที่เกาะติดอยู่
ท่านผู้หญิง และกิดเดียนชินกับเรื่องนี้มาตั้งนานแล้ว และไม่ได้คิดอะไรมากนัก แต่สเตฟานีนั้นรู้สึกแปลกใจ
เหตุการณ์ว่ายน้ำทำให้เธอคิดว่าเด็กเริ่มไม่คุ้นเคยกับเธอหลังจากไม่ได้เจอเธอมาสักระยะหนึ่ง และเป็นเรื่องปกติที่เด็กจะเชื่อใจเนลล์มากขึ้นตั้งแต่อยู่กับเธอในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา
อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่า เนลล์จะได้รับความไว้วางใจจากลิซซี่เป็นอย่างมาก
ไม่เพียงแค่นั้น แต่ความชื่นชอบที่ ลิซซี่ มีต่อ เนลล์ ก็ดูเหมือนจะเหนือกว่ากิดเดียน
นี่มันเป็นไปได้ยังไง?
สเตฟานีลดสายตาลงเล็กน้อย มีแสงสีดำสว่างวาบใต้ดวงตาของเธอ
จากนั้นเธอก็มองไปที่กิดเดียนและเห็นว่าเขาเป็นห่วงเป็นใยเนลล์มาก
ความอ่อนโยนในดวงตา และน้ำเสียงของเขาเป็นสิ่งที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน ถึงแม้ว่าพวกเขาจะยังอยู่ด้วยกัน แต่เขาก็มักจะเย็นชากับเธอและไม่เคยคิดริเริ่มที่จะดูแลเธอมากขึ้น
สเตฟานีไม่สามารถบรรยายความรู้สึกที่มีอยู่ในใจได้
เธอรู้สึกเหมือนกำลังเป็นคนนอก บรรยากาศช่างน่าอึดอัด ที่ต้องมานั่งอยู่ที่นั่นมองดูทั้งสามคนอยู่ด้วยอย่างมีความสุข
มันอึดอัด อึดอัดมาก
เธอเม้มริมฝีปากและสะกดอารมณ์ไม่ให้ปรากฏบนใบหน้า
หลังจากรับประทานอาหารเย็น และพักผ่อนสั้น ๆ แล้วท่านผู้หญิงก็พาลิซซี่ไปอาบน้ำ ส่วนกิดเดียนก็เข้าร่วมการประชุมทางโทรศัพท์ขณะที่เนลล์นอนชิลล์อยู่ที่ระเบียง
เธอดึงความกล้าที่จะก้าวเดินต่อไป
“คุณเจนนิงส์”
เนลล์หันกลับมาและเมื่อเธอเห็นว่าเป็นสเตฟานีเธอก็ยิ้ม
“คุณการ์เร็ตต์อยู่ที่นี่เหรอ?”
“ใช่ค่ะ ที่บ้านอากาศชื้นนิดหน่อยก็เลยมาอยู่ที่นี่”
เนลล์ทำท่าทางย้ายไปด้านอื่น
สเตฟานี่เดินขึ้นไปยืนข้าง ๆ เธอ และพิงราวบันไดสีขาวเหมือนที่เธอทำ
“บ่ายวันนี้คุณยายลีย์ เล่าเรื่องคุณให้ฉันฟัง ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วว่าทำไมคุณถึงซ่อนตัวอยู่บนเกาะเล็ก ๆ แห่งนี้ แต่ไม่ต้องกังวลฉันสัญญากับเธอว่าจะไม่บอกเรื่องนี้กับใคร”
เนลล์มองไม่แยแส เธอยังคงมีสีหน้าเบื่อหน่าย และท่าทีที่ดูสบาย โดยไม่มีอาการตื่นตระหนกใด ๆ
“ขอบคุณค่ะ คุณการ์เร็ตต์”
สเตฟานี่ตะลึง
เมื่อเผชิญหน้ากับท่าทีเฉยเมยของเนลล์ มันทำให้เธอรู้สึกไร้พลัง
ตั้งแต่ยังเด็กการเลี้ยงดูที่สูงส่งของเธอ ไม่ควรพูดถึงคำพูดบางคำ แต่ความรู้สึกไม่สบายในใจของเธอเป็นเรื่องจริงและเธอไม่สามารถเพิกเฉยได้
“แต่คุณรู้ไหมว่าถ้ามีคนมาพบคุณที่นี่ พวกเขาจะเอะอะโวยวายได้ง่าย ๆ ไม่ใช่แค่คุณเท่านั้น แต่กิดเดียนก็มีส่วนเกี่ยวข้องเช่นกัน”
เนลล์เลิกคิ้ว ขณะที่เธอดูเหมือนอึ้งไปสักพัก
สเตฟานี่เม้มริมฝีปากของเธอ
“ฉันรู้ว่าคำพูดของฉันอาจจะเกินเลยไปเล็กน้อย แต่ในฐานะเพื่อน ฉันไม่อยากเห็นกิดเดียนยึดติดอยู่กับสิ่งนี้
ฉันรู้ว่าคุณเป็นคนฉลาด คุณอาจมั่นใจในการจัดฉากเพื่อหลอกล่อคู่ต่อสู้ แต่สิ่งที่คุณไม่รู้ก็คือ แม้ว่าตระกูลลีย์ ดูเหมือนจะร่ำรวยมากในเมืองหลวง แต่สิ่งนี้อาจดึงดูดความสนใจโดยไม่จำเป็นดังนั้นพวกเขาจึงไม่ปลอดภัยอย่างแน่นอน
สี่ตระกูลใหญ่ของเมืองหลวง ได้แก่ ลีย์, เกรแฮม, การ์เร็ต และฟอสเตอร์ ดูเหมือนจะกลมกลืนกันบนพื้นฐานทั่วไป แต่สิ่งที่คนนอกไม่เข้าใจคือ พวกเขาวางแผนต่อสู้กันเองเพื่อผลประโยชน์ของพวกเขาเอง
โดยเฉพาะอย่างยิ่งตระกูลเกรแฮม โมเมนตัมของพวกเขานั้นร้ายกาจมากในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา และได้บดบังตระกูลลีย์เล็กน้อย ตามคำกล่าวที่ว่า ‘ไม่มีที่ว่างสำหรับเสือสองตัว’ สี่ตระกูลใหญ่อาจดูเท่าเทียมกัน แต่อันที่จริงพวกเขาถูกตระกูลการ์เร็ตต์นำมาโดยตลอด
หากตระกูลเกรแฮม ต้องการเป็นผู้นำกลุ่มพวกเขาต้องเอาชนะตระกูลลีย์ก่อน และกิดเดียนนั้นคือเป้าหมายการพัฒนาของพวกเขา ดังนั้นกิดเดียนจะต้องไม่ได้รับอันตราย”
เนลล์ เจนนิ่งส์ มองเธออย่างเงียบ ๆ โดยไม่พูดอะไรสักคำ
