ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 264 จู่โจมเขา
เนลล์จ้องมองไปที่เจสันด้วยความดูถูก
“จริงใจเหรอ? ย้อนกลับไปในตอนนั้น ฉันถูกซิลเวียและเซลีนรังแก คุณไม่เคยพูดอะไรเลย แต่ตอนนี้คุณต้องการพูดถึงมันด้วยความจริงใจเหรอ? ขอโทษนะ ความคิดของคุณเรื่องความจริงใจไม่มีค่าสำหรับฉัน!”
“คุณ…”
“ปล่อยฉันไป! ฉันอยากเข้าไปข้างใน!”
“เนลลี่ฟังผมก่อน…”
เธอผลักเขาออกไป เธอใช้กำลังมากพอสมควร และเจสันถูกผลักไปกระแทกกับราวบันได
เขาคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดซึ่งดึงดูดการมองมาด้วยสายตาแปลก ๆ จากผู้คนรอบข้าง
เนลล์พูดไม่ออก
ใบหน้าของเธอแดงก่ำ
‘เอ๊ะ มันเป็นสัญญาณที่ไม่ดีที่ฉันดื่มมากเกินไปหน่อย ฉันไม่สามารถหยุดตัวเองจากการควบคุมอารมณ์และความแข็งแรงของฉันได้ ดังนั้นฉันจึงใช้กำลังมากเกินไป’
ในขณะที่ผู้คนเข้ามามุงดู เธอสงสัยว่าเธอควรจะออกไปหรือเข้าไปดูเจสันใกล้ ๆ ดี
ในไม่ช้า ผู้คนก็เริ่มแสดงความคิดเห็นเกี่ยวเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เนลล์เป็นคนมีชื่อเสียง แม้ว่าจะเป็นเรื่องปกติที่จะพบเจอคนดังที่หอประชุมเซียนสุ่ยนี้ แต่มันคงไม่ดีถ้ามีคนเผยแพร่ข่าวลือเกี่ยวกับการที่เธอทำร้ายคนในที่สาธารณะแบบนี้
เธอต้องการรักษาหน้าของเธอไว้
สุดท้ายแล้วเธอก็เดินเข้าไปหาเจสันและกระซิบอย่างแผ่วเบา “นี่! เลิกแกล้งตายถ้าคุณยังมีชีวิตอยู่และตื่นขึ้นมาสักที”
เจสันวางมือบนท้องของเขาบริเวณที่ชนเข้ากับราวบันไดก่อนหน้านี้ เขารู้สึกเจ็บปวดมากจนต้องนิ่วหน้า
เขาพยุงตัวเองขึ้นและกัดฟันแน่น “ผม…ผม ไม่เป็นไร”
ใบหน้าของเขาซีดเซียวและหน้าผากของเขาก็เต็มไปด้วยเหงื่อ
เนลล์พบว่ามันยากที่จะเชื่อว่าเขาไม่เป็นไรเมื่อเธอเห็นว่าเขาดูอ่อนแอแค่ไหน
เธอออกจะรำคาญ
แม้ว่าเขาจะเป็นผู้ชายที่โตแล้ว เขาทำตัวเหมือนลูกเจี๊ยบที่บอบบาง การกระแทกเล็กน้อยเพียงครั้งเดียวทำให้เขามีปฏิกิริยาในอาการแบบนี้ เขาไม่สามารถเถียงเธอได้อย่างยุติธรรมใช่ไหม?
เธอหวังว่าการกระแทกจะไม่ทำให้เขาได้รับความบาดเจ็บ!
เนลล์รู้สึกลังเล “บางที ฉันสามารถช่วยไปส่งคุณที่ห้องส่วนตัวของคุณได้! หรือ ให้ฉันเรียกผู้ดูแล?”
เจสันเงยหน้าขึ้นไปมองที่เธอ
“ไม่ต้องหรอก มันเป็นแค่อาการปวดท้อง คุณช่วยพาผมไปที่ห้องน้ำได้ไหม?”
เนลล์ลองไตร่ตรองดูแล้ว เธอเพิ่งไปห้องน้ำและมันอยู่ไม่ไกล เช่นนั้นเธอจึงตกลง
เมื่อพวกเขาไปถึงที่ห้องน้ำ เธอก็ลดเสียงของเธอลง “เรามาถึงแล้ว ถ้าคุณไม่เป็นไร ฉันจะออกไปเดี๋ยวนี้”
เธอกำลังจะไปเมื่อเจสันคว้าตัวเธอและลากเข้าไปในห้องน้ำผู้ชาย
เนลล์ถูกจับโดยไม่ทันได้ตั้งตัวและถูกดึงเข้าไปในห้อง เธอตกใจและโกรธมาก
“คุณเป็นบ้าไปแล้วเหรอ? ปล่อยฉัน!”
เธอสาปแช่ง
เจสันหัวเราะด้วยความชั่วร้าย และกดเธอเอาไว้กับผนังห้องน้ำ เขากระซิบ “ร้องสิ ผมขอท้า มาดูกันว่าคุณจะดิ้นรนออกจากที่นี่ได้อย่างไรเมื่อคนข้างนอกได้ยินคุณ!”
เนลล์กัดฟันของเธอ
นี่คือข้อเสียของการเป็นคนที่มีชื่อเสียง
บางครั้ง เธอก็ต้องหยุดความรู้สึกเชิงลบและปล่อยสิ่งต่าง ๆ ให้ผ่านไป เพื่อรักษาชื่อเสียงของเธอเอาไว้
ถึงอย่างนั้น เธอก็ไม่ใช่ประเภทที่ยอมให้ใครเหยียบย่ำเธอ แทนที่จะกรีดร้องออกไป เธอยกมือขึ้นและปิดปากของเจสันเอาไว้ จากนั้นเธอก็ก้าวเท้าไปและเหยียบลงบนเท้าของเจสันด้วยรองเท้าส้นสูงของเธอ
“อ๊อก…”
เจสันคำรามด้วยความเจ็บปวด
เขาอยากจะสู้ ทว่าด้วยเหตุผลบางอย่าง ผู้หญิงคนนี้แข็งแรงอย่างไม่น่าเชื่อ เธอบิดแขนทั้งสองข้างของเขาไปข้างหลัง แล้วร่างของเขาก็กระแทกเข้ากับประตูโดยหันหน้าเข้าหากำแพง
สิ่งต่อไปที่เขารู้คือหมัดนับไม่ถ้วนโจมตีที่ด้านหลังศีรษะของเขา
เนลล์โมโหมาก!
แม่งเอ้ย! เขาแทบจะเป็นประสาทเพราะเธอแล้ว! แต่เขาไม่ได้บอกให้เธอรู้!
เขาอยากตามตื้อเธอนักใช่ไหม? ได้ ให้เขาลองดู!
ตอนนี้เนลล์ตกเป็นเหยื่อ ดังนั้นเธอจึงไม่สนใจสักนิดกับการทำร้ายเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย เธอต่อยเขาอย่างไร้ความปราณี
หลังจากนั้นไม่นาน เธอพบว่ามันลำบากที่จะต่อยด้วยมือข้างเดียว เช่นนั้นเธอจึงปลดเข็มขัดของเขาออกและมัดมือของเขาไพล่หลังเอาไว้ จากนั้นเธอก็ถอดถุงเท้าของเขา ยัดมันเข้าไปในปากของเขา และกลับมาทุบตีเขาด้วยหมัดและขาของเธอ
มีคนเข้ามาในห้องน้ำและได้ยินเสียงดัง
ในตอนแรกเขาผงะและไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้น
ต่อมาเขาก็ได้ยินเสียงคำรามอู้อี้จากผู้ชายคนหนึ่ง และเสียงหอบจากผู้หญิงและเข้าใจแล้วว่าอะไรกำลังเกิดขึ้นอยู่
โดยปกติแล้ว ผู้ชายจะรู้เรื่องประเภทนี้แต่ไม่แสดงออกในที่สาธารณะ ดังนั้นชายคนนั้นจึงเงียบและออกไปจากห้องน้ำ
เจสันผู้น่าสงสารต้องการร้องขอความช่วยเหลือ แต่ไม่มีใครสนใจเขาเลย
เนลล์ทุบตีเขาเป็นเวลาสิบนาทีก่อนที่เธอจะรู้สึกเหนื่อยล้า
เธอวางมือทั้งสองข้างไว้บนสะโพกของเธอ ขณะที่เธอหอบหายใจ ใบหน้าของเธอแดงก่ำและมีเหงื่อผุดขึ้นบาง ๆ บนหน้าผากของเธอ
ในทางกลับกัน เจสันยอมแพ้มาตั้งนานแล้วที่จะสู้กลับ แต่เขากลับขดตัวเป็นลูกบอลอยู่ข้าง ๆ ชักโครกและก้มศีรษะของเขาลง
เนลล์ยังคงต้องการที่จะระบายความโกรธของเธอ เธอจึงเตะเขาอย่างรุนแรง
เธอกัดฟันของเธอ “ถ้าไม่ใช่เพื่อท่านผู้หญิงโจนส์ ฉันคงทำกับคุณหยาบคายกว่านี้ไปนานแล้ว! วันนี้คุณหาเรื่องให้ตัวเอง ถ้าคุณกล้าเข้ามาใกล้ฉันอีกในครั้งต่อไป ฉันจะทำให้คุณพิการ! คุณได้ยินฉันไหม?”
ใบหน้าของเจสันบวมปูดไปหมดและมีรอยเลือดบริเวณหางตา เขาใกล้จะหมดสติ และไม่อาจตอบอะไรเธอได้
ในตอนนั้นเองเนลล์ตระหนักได้ถึงความรุนแรงของการกระทำของเธอ เธอคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะใช้โทรศัพท์ของส่งข้อความถึงโทมัส
“ผมถูกทำร้าย เร็วเข้ามาช่วยผมในห้องน้ำผู้ชาย
หลังจากส่งข้อความแล้ว เธอก็เลิกทำร้ายเขาและออกไป
เนลล์มั่นใจว่าผู้ชายที่เหย่อหยิ่งอย่างเจสันจะไม่มีทางบอกโทมัสว่าเขาถูกเธอทำร้าย
สุดท้ายแล้วสำหรับคนอีกหลาย ๆ คน เธอเป็นเพียงผู้หญิงบอบบาง
ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังเคยอ่อนแอและไม่รู้เกี่ยวกับศิลปะการต่อสู้อีกด้วย สมมุติว่าเขาบอกคนอื่น ๆ เกี่ยวกับเหตุการณ์นี้ จะไม่มีใครเชื่อเขาเลย
สิ่งต่าง ๆ เป็นไปตามที่เธอคาดหวัง
วันต่อมา เมื่อเจสันฟื้นขึ้นที่โรงพยาบาล เขาปฏิเสธที่จะเปิดเผยตัวลักษณะของผู้ที่ทำร้ายเขาให้โทมัสรู้
ใจตอนแรก โทมัสโกรธมากและยืนกรานที่จะโทรแจ้งตำรวจและตรวจดูกล้องวงจรปิด
ในภายหลัง เขาตระหนักได้ว่าลูกชายของเขาคัดค้านการกระทำนี้อย่างมากเพียงใด เช่นนั้นเขาจึงยอมแพ้
แม้ว่าเนลล์จะปล่อยเรื่องนี้ให้ผ่านไป ทว่าเจสันก็ยังแค้นเธอตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา
เขาไม่อาจเข้าใจได้ว่า คนที่ดูบอบบางเช่นเธอจะสามารถแข็งแรงในชั่วพริบตาแบบนั้นได้อย่างไร
วันนั้นที่ในห้องน้ำ เขาต่อสู้จนสุดกำลังของเขา
อย่างไรก็ตามเขาก็ไม่สามารถหลุดออกไปได้
ผู้หญิงคนนั้นเป็นปีศาจ!
เธอช่างน่ากลัวอะไรอย่างนี้!
นอกเหนือจากความกลัวแล้ว ความเกลียดชังภายในใจของเจสันเริ่มปรากฏขึ้น
เมื่อเขาถูกหามออกจากห้องน้ำในวันนั้น คนมากมายเห็นเขา และคนส่วนใหญ่เป็นชนชั้นสูงของจินเฉิง
ทุกคนรู้ว่านายน้อยมอร์ตันถูกทำร้ายร่างกายในห้องน้ำผู้ชาย นอกจากนั้นบางคนยังเผยแพร่ข่าวลือเกี่ยวกับเสียงที่คล้ายกับคนมีอะไรกันในห้องน้ำ พวกเขาสงสัยว่าเจสันอาจจะแอบเป็นเกย์ ที่มีส่วนเข้าไปพัวพันกับพวกกรรโชกทรัพย์ หรือโดนจับได้ว่าทำอะไรน่าเกลียดดังนั้นเขาจึงถูกทำร้าย
มันเป็นไปไม่ได้ที่เจสันจะอธิบายเรื่องของเขา
มีเพียงสวรรค์ที่รู้เหตุผลเดียวของเขาที่ลากเนลล์เข้าไปในห้องน้ำเพื่อพยายามพูดความรู้สึกบางอย่างกับเธอและใช้ความรู้สึกในอดีตที่เธอมีต่อเขาเพื่อเอาชนะเธออีกครั้ง
โชคร้ายที่มันต้องจบลงด้วยวิธีนี้!
เนลล์ เจนนิงส์!
เมื่อเขานึกถึงชื่อของเธอ เขาก็เต็มไปด้วยความโกรธเคืองและความเกลียดชังในทันที
เธอล่ะเกลียดเขาหรือเปล่า?
เธอไม่เต็มใจที่จะอยู่กับเขาใช่ไหม? ถ้าเป็นเช่นนั้น เขาต้องการเธอ!
สักวันหนึ่ง เขาจะทำลายความหยิ่งยโสของเธอ และให้เธอได้ลิ้มรสของผลที่ตามมาของการทำร้ายเขา!
