ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 363 เจ็บมาก
เม็ดฝนโปรยปรายลงมาในแอ่งน้ำ
เนลล์นั่งตัวสั่นหลบอยู่ที่มุมหนึ่ง
ผู้กำกับพร้อมกับทีมงานกลุ่มหนึ่งรวมตัวกันรอบตัวเธอและแสดงความกังวลอย่างใจจดใจจ่อ “คุณเป็นอย่างไร? คุณโอเคไหม?”
เธอพยักหน้า
“คุณบาดเจ็บที่มือ? ด่วนเลย! พาเธอไปโรงพยาบาล!”
ความทรงจำของเนลล์พร่ามัวในเหตุการณ์ต่อมา
เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น มีเพียงหัวของเธอเท่านั้นที่หนักอึ้ง ทุกคนพยายามพันผ้าพันแผลที่มือของเธอชั่วคราวด้วยผ้า แต่เลือดยังคงไหล เหมือนกำลังขู่ว่าจะออกมาจากชีวิตของเธอให้หมด
ไม่นานก่อนที่เธอจะจากไป
ในขณะเดียวกันในอีกด้านหนึ่ง
ที่อยู่อาศัยของการ์เร็ตต์
นายท่านการ์เร็ตต์ได้พบกับป้าเซเนีย
ตัวอย่างดีเอ็นเอถูกนำมาจากเส้นผมสองเส้นที่ได้รับและรายงานออกมา
เท่านั้นผลลัพธ์ก็ทำให้ทุกคนประหลาดใจ
นี่เป็นเพราะรายงานแสดงให้เห็นว่าไม่เพียง แต่เนลล์เท่านั้นที่เป็นลูกสาวของจูเลียต แม้แต่เซลีนก็มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดโดยตรงกับการ์เร็ตต์
ทั้งนายท่านการ์เร็ตต์และป้าเซเนียต่างตกตะลึง
ใครจะคิดว่าจะผลจะเป็นแบบนี้
ตั้งแต่จูเลียตตายไป ตัวอย่างดีเอ็นเอที่นำมาทดสอบคือ นายท่านการ์เร็ตต์ นอกเหนือจากของเซลีนและเนลล์
แม้ว่าจะเป็นความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับช่องว่างระหว่างรุ่น แต่ก็ยังสามารถตรวจสอบได้ผ่านการคำนวณที่แม่นยำ
อย่างไรก็ตามผลปรากฏว่าทั้งเนลล์และเซลีน มีสายเลือดของการ์เร็ตต์ถึงยี่สิบห้าเปอร์เซ็น
มันเกิดอะไรขึ้น?
นายท่านการ์เร็ตต์และป้าเซเนียยังงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ทันใดนั้นเขาก็รับสาย
สายนี้มาจากสเตฟานีเพื่อแจ้งให้พวกเขาทราบถึงอุบัติเหตุของเนลล์ นายท่านการ์เร็ตต์ตกใจมาก เขารีบวิ่งทันทีหลังจากถามเกี่ยวกับที่อยู่ของโรงพยาบาล
ในอีกด้านหนึ่งกิดเดียนก็ได้รับข่าวเช่นกัน
การถ่ายละครลงทุนโดยอันนิ่ง เนลล์และเขาก็เปิดเผยความสัมพันธ์ของพวกเขาต่อสาธารณะ
ดังนั้นช่วงเวลาที่เนลล์ประสบกับอุบัติเหตุโปรดิวเซอร์จึงโทรหาเขาทันที
กิดเดียนเป็นคนแรกที่ไปถึงที่เกิดเหตุ เมื่อเขามาถึงเนลล์ก็ยังไม่ได้สติ
แพทย์ตรวจร่างกายและพบว่าเธอมีไข้ที่ 39.5 องศา โชคดีที่ไข้ลดลงหลังจากถูกปฐมพยาบาลอย่างรวดเร็ว
มือของเธอใช้แรงจำนวนมากในการจับลวดเหล็กได้ตัดเข้าไปในฝ่ามือของเธอเหมือนมีดโกนที่คม เส้นเลือดใหญ่และเส้นเอ็นสองเส้นในฝ่ามือได้รับความเสียหายทำให้เธอมีเลือดออกมาก
อาการบาดเจ็บดังกล่าวต้องใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งหรือสองเดือนในการพักฟื้นตัวอย่างเต็มที่
แม้ว่าเธอจะฟื้นตัว แต่ก็มีผลกระทบที่จะตามมาในชีวิตเช่นไม่สามารถใช้กำลังหรือแบกของหนักได้
อีกประเด็นหนึ่งที่ควรทราบก็คือเมื่อลวดเหล็กขาด เนลล์ก็แกว่งไปมาและกระแทกลงไปบนหน้าผากระแทกกระดูกสะโพกของเธอ
การบาดเจ็บเหล่านี้รวมเข้าด้วยกันดูเหมือนจะค่อนข้างรุนแรง
มันไม่เคยเกิดขึ้นกับทีมงานในขณะที่เธอได้รับบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้ พวกเขากลัวเกินกว่าที่จะพูดออกมาแม้แต่คำเดียวถึงกับกลั้นหายใจเมื่อเผชิญกับใบหน้าที่ดูบูดบึ้งของกิดเดียน
ผู้กำกับเวนเดลล์พาทีมอุปกรณ์ประกอบฉากออกมาพร้อมกับบอกความในใจของเขา
“ประธานลีย์ สองคนนี้เป็นเพื่อนร่วมงานของเราที่รับผิดชอบอุปกรณ์ประกอบฉากในวันนี้ แต่ผมได้ถามพวกเขาแล้ว สายรัดของเนลล์ไม่มีปัญหาในตอนเช้า แต่มันหักในตอนบ่ายเมื่อใช้งาน มีคนเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ดังนั้นพวกเขาจึงไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้”
เวนเดลล์ต้องการขอร้องในนามของสมาชิกทีมอุปกรณ์ประกอบฉาก
พวกเขาไร้เดียงสาตามไม่ทันกับความยุ่งเหยิงนี้
สายรัดนั้นใช้ได้ดีเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อนที่มีคนอื่นใช้ ระหว่างนั้นพวกเขาทานอาหารกลางวัน และในนาทีถัดไปมีบางอย่างเกิดขึ้นเมื่อเนลล์เปิดสายรัด
เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะตรวจสอบอุปกรณ์หลังการใช้งานทุกครั้ง โดยปกติทีมอุปกรณ์ประกอบฉากจะตรวจสอบอุปกรณ์ประกอบฉากทั้งหมดในครั้งเดียวหลังจากเสร็จงานของวัน ดังนั้นจึงมีช่องโหว่
ถึงอย่างนั้นกิดเดียนก็ไม่สนใจ
ด้วยท่าทางที่บึ้งตึง เขาจ้องไปที่ทีมงานอุปกรณ์ประกอบฉากและโพล่งว่า “แมทธิว!”
แมทธิวก้าวไปข้างหน้า
“ครับประธาน”
“สอบสวนพวกเค้าทั้งหมด!”
“ครับ!”
ทั้งคู่ทำอะไรไม่ถูกเมื่อถูกพรากไปเวนเดลล์อ้าปากอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ไม่มีคำพูดใดหลุดรอดจากริมฝีปากของเขา
ไม่นานนายท่านการ์เร็ตก็มาถึง
เขารีบเข้ามาถามว่า “เนลลี่อยู่ไหน? เธอเป็นอย่างไร?”
กิดเดียนทำหน้าบึ้งด้วยไม่พูดไม่จา
บังเอิญหมอออกมาจากห้องผ่าตัดและมุ่งตรงไปที่กิดเดียน “ประธานลีย์บาดแผลที่มือของเธอถูกเย็บ แต่เส้นเลือดและเส้นเอ็นของเธอขาด อย่าปล่อยให้เธอทำอะไรด้วยมือของเธอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการยกของหนักในช่วงเวลานี้ อย่าลืมล่ะ”
เนื่องจากลีย์เป็นเจ้าของโรงพยาบาลแพทย์ เขาจึงรู้ว่ากิดเดียนคือใคร
กิดเดียนพยักหน้าอย่างสิ้นหวัง
ข่าวเส้นเลือดและเส้นเอ็นขาด ทำให้นายท่านการ์เร็ตต์ใบหน้ากลายเป็นสีขาวเหมือนกระดาษดวงตาของเขากลอกไปมาในท่าทางที่จะหลุดลอยไป
โชคดีที่ป้าเซเนียจับเขาได้ทันเวลาและส่งยาให้เขา จากนั้นเธอก็ช่วยเขาเพื่อนั่งลงทำใจให้เย็นลง
ในทางกลับกันกิดเดียนยุ่งเกินกว่าที่จะหาเหตุผลกับการปรากฏตัวของเขา เขารีบเดินตามหมอทันทีเพื่อไปเยี่ยมเนลล์
เนลล์ถูกส่งไปยังห้องผู้ป่วยวีไอพี
เธอหลับตาลงอย่างเงียบ ๆ บนเตียงโดยที่ห้องถูกล้อมรอบด้วยผนังสีขาว ใบหน้าของเธอซีดเกินไป
กิดเดียนนั่งข้างเธอแล้วเปิดผ้าห่มขึ้นเพื่อตรวจดูบาดแผลที่มือ
ขณะที่มือทั้งสองของเธอถูกพันด้วยผ้าก๊อซหนา ๆ จึงมองไม่เห็นบาดแผล
อย่างไรก็ตามเขายังคงต้องการมองใกล้ ๆ ราวกับว่าเขาสามารถมองเห็นชั้นของผ้าก๊อซและตรงไปที่อาการบาดเจ็บ
“ทำไมเธอถึงห้ามฉัน? เธอไม่รู้หรือไงว่าฉันเป็นใคร? ให้ฉันเข้าไป!”
เสียงตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยวของนายท่านการ์เร็ตต์ดังอยู่ข้างนอก
กิดเดียนขมวดคิ้วในที่สุดก็ลุกขึ้นและเดินออกไป
“คุณปู่การ์เร็ตต์ ทำไมคุณปู่ถึงมาที่นี่ล่ะครับ?”
เขาระงับความโกรธของเขาต่อหน้ากิดเดียน นายท่านการ์เร็ตต์พึมพำ “ฉันอยากเข้าไปดู เนลลี่”
ใบหน้าที่บูดบึ้งของกิดเดียนดูไม่ดีเท่าไหร่นัก
“ผมขอโทษ เธอต้องการพักผ่อน เธอไม่ต้องการพบใคร”
นายท่านการ์เร็ตต์หายใจไม่ออกไปชั่วขณะ
ในขณะที่ฟื้นจากความสงบ เขาได้เห็นความเย็นชาและความน่ารังเกียจในดวงตาของกิดเดียน นายท่านการ์เร็ตต์เกิดความคิดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
เขาอธิบายตัวเองว่า “กิดเดียนอย่าบอกนะว่าสงสัยฉัน? ทำไมคนแก่อย่างฉันต้องตามเธอไป เธอเป็นเพียงเด็กในสายตาของฉัน!”
กิดเดียนแสยะยิ้ม
“คุณปู่จะไม่ทำอะไรเพื่อหลานสาวที่มีค่าของปู่หรือไง? เนลลี่ทำให้เซลีนต้องอับอายต่อหน้าสาธารณชนเมื่อไม่กี่วันก่อนและสิ่งนี้ก็เกิดขึ้น? อะไรทำให้คุณปู่คิดว่าผมจะไม่สงสัยคุณปู่”
นายท่านการ์เร็ตต์ “ … ”
เขารู้ว่ากิดเดียนจะไม่มีวันเชื่อเขาไม่ว่าเขาจะอธิบายตัวเองอย่างไร
ดังนั้นเขาจึงถอนหายใจ
“เอาล่ะมันไม่สำคัญหรอกว่าเธอจะไม่เชื่อปู่หรือไม่ แต่ฉันอยากจะเห็นหล่อนจริง ๆ ถ้าเธอมีความเชื่อมั่นในตัวปู่จริง ๆ ปู่สามารถยืนอยู่ที่ประตูและมองจากระยะไกลได้ ปู่แค่อยากจะดูแค่สักครู่นึง เพียงแค่ครั้งเดียวได้ไหม?”
กิดเดียนมวดคิ้ว
