ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 467 พลิกสถานการณ์
เธอยิ้มหวานอย่างใจกว้างก่อนจะพูดว่า “เมื่อวานฉันไปเยี่ยมท่านผู้หญิงและได้ยินว่าพี่สะใภ้ท้องฉันก็เลยแวะมา อ้าว? แล้วพี่สะใภ้อยู่ไหน?”
ตาของกิดเดียนอ่อนลงเมื่อเอ่ยถึงเนลล์ เขาตอบอย่างนุ่มนวลว่า “เธออยู่ชั้นบน เธอจะลงมาในภายหลัง”
“เอ่อ ฉันขึ้นไปหาเธอได้ไหม?”
สายตาของกิดเดียนหยุดนิ่งบนใบหน้าที่สวยงามและไร้เดียงสาของเธอ ในที่สุดเขาก็ปฏิเสธ
“ไม่จำเป็นสำหรับสิ่งนั้น เธอไม่ชอบให้คนนอกไปที่นั่น”
ทั้งห้องเงียบกริบกับคำพูดเหล่านี้
คนนอก…
คำนี้ขังเธอไว้นอกประตู ทิ้งให้ฉากนั้นดูค่อนข้างอึดอัด
ถึงอย่างนั้น ดูเหมือนว่าเขาจะยังไม่รู้ความจริงนั้น รอยยิ้มบนใบหน้าของเฮเลนหยุดนิ่งและต้องใช้เวลาสักพักกว่าที่เธอจะสามารถปรับเปลี่ยนอารมณ์ของเธอได้
“ก็ได้ ฉันจะรอเธอที่นี่”
กิดเดียนหันไปสั่งสาวใช้เตรียมอาหารกลางวันโดยไม่ตอบ จากนั้นเขาก็ปล่อยให้เฮเลนทำด้วยตัวเอง ก่อนที่เขาจะออกไป
ประมาณสิบนาทีต่อมา เนลล์ก็เดินลงบันไดหลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้า
“พี่สะใภ้” เฮเลนลุกขึ้นจากโซฟาแล้วทักทายเธอด้วยรอยยิ้ม
พูดตามตรง เนลล์ไม่ได้สนิทกับลูกพี่ลูกน้องที่ห่างไกลคนนี้เลย
อย่างไรก็ตาม เธอเป็นแขก เนลล์พยักหน้าแล้วยิ้ม “ฉันขอโทษที่ทำให้รอนาน”
“ไม่ ฉันควรจะบอกให้เธอทราบล่วงหน้า พี่สะใภ้ฉันหวังว่าฉันคงจะไม่ได้ก้าวก่ายเธอ”
เนลล์ส่ายหัว “ไม่ ฉันดีใจที่คุณอยู่ที่นี่”
ด้วยใบหน้าที่ตรงไปตรงมา เธอหันไปถามป้าจอยซ์ว่ากิดเดียนอยู่ที่ไหน และตกตะลึงเมื่อรู้ว่าเขาไปที่ยิมในวิลล่า
อย่างไรก็ตาม เธอรีบมาจัดการกับสถานการณ์ เขาไม่สามารถออกกำลังกายได้เนื่องจากอาการบาดเจ็บ ดังนั้นอาจเป็นเพราะเขาไม่ต้องการมาดูแลลูกพี่ลูกน้องคนนี้และยิมเป็นข้ออ้างที่ทำให้หนีไป ดังนั้นเนลล์ไม่ได้แสดงความคิดเห็นเพิ่มเติม
เธอสั่งให้สาวใช้เตรียมอาหารพิเศษสำหรับมื้อกลางวัน เฮเลนต้องการช่วย แต่เนลล์ไม่ให้ไปช่วย
แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้สนิทกัน แต่เฮเลนก็ยังเป็นแขก เนลล์จะให้แขกไปทำงานในครัวได้ยังไง?
เธอประหลาดใจ เฮเลนตอบด้วยรอยยิ้มว่า “พี่สะใภ้ พี่ไม่จำเป็นต้องสุภาพกับฉัน ฉันเรียนเอกพยาบาลที่โรงเรียนและค่อนข้างเชี่ยวชาญด้านอาหารสำหรับสตรีมีครรภ์ แม้ว่าวิลล่าจะมีสาวใช้ แต่ทำไมพี่ไม่ลองให้ฉันทำอาหารดูล่ะ มันจะถือได้ว่าเป็นการพิสูจน์ได้ว่าการเรียนของฉันได้ผล ถ้าพี่คิดว่ามันดี”
เนลล์ดูสุภาพและเหินห่างเกินไปหากเธอปฏิเสธในตอนนี้
เธอพยักหน้าและยิ้ม “อย่าทำงานหนักเกินไป เธอมาไกลเพียงเพื่อให้เธอเตรียมอาหาร ถ้าพูดออกไป คุณยายคงบอกว่าฉันรังแกคุณ”
เฮเลนยิ้มออกมา ใบหน้าสวยของเธอทาบลัชออนอาย
“ไม่ ท่านผู้หญิงบอกให้ฉันคอยดูอาหารของเธอเมื่อฉันมา อย่างไรก็ตามมันคือเป็นวิชาเอกของฉัน”
หลังจากหยุดชั่วคราวเธอกล่าวเสริม “แน่นอน ว่าสาวใช้ที่เธอจ้างก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น แต่สุดท้ายพวกเขาก็เป็นคนนอก อาหารที่เธอทานมีความสำคัญมากในตอนนี้ และจะดีกว่าถ้าเธอมีคนคอยดูแล”
เนลล์ขยับสายตาของเธอและมองเธอแวบหนึ่ง
เฮเลนยังคงยิ้มอย่างอ่อนหวาน ขณะที่ป้าจอยซ์ที่อยู่ข้าง ๆ กลับทำหน้าบูดบึ้ง
สาวใช้ทั้งหมดในวิลล่า ตั้งแต่ล็อบบี้ไปจนถึงห้องครัว อยู่ภายใต้อำนาจของป้าจอยซ์
ความสามารถและอุปนิสัยของสาวใช้ แม้แต่แม่บ้านที่เป็นแม่ม่ายที่เตรียมพร้อมก็ได้รับการคัดเลือกจากเธอ ไม่มีปัญหาสำหรับพวกเขา
คำพูดของเฮเลน ทั้งทางตรงและทางอ้อม ชี้ให้เห็นความไม่น่าเชื่อถือของคนในวิลล่า
แต่เธออยู่นี่แล้ว ช่วยพวกเขาสอดแนมตัวตุ่นด้วยความเมตตา
เนลล์มองไปที่ป้าจอยซ์อย่างเฉียบขาด
ถึงกระนั้นเธอก็ไม่พูดอะไรและยิ้มแทน “ขอโทษที่ทำให้คุณลำบาก”
“ยินดีเพื่อ พี่สะใภ้”
เฮเลนถูกพาไปที่ห้องครัว ขณะที่เนลล์ยังคงอยู่ที่นั่นด้วยสายตาที่หดหู่ใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกลับไปที่ห้องนอน
เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรหาท่านผู้หญิงควินตัน
“คุณย่าทำอะไรอยู่คะ?”
“ฉันกำลังดูการ์ตูนกับลิซซี่ ว่าไงจ๊ะ?”
“ไม่มีอะไรค่ะ หนูแค่โทรมาถาม”
“โอ้ใช่ วันนี้เฮเลนอยู่ที่บ้านหนูใช่ไหม?”
เนลล์ขดริมฝีปากของเธอและตอบอย่างเป็นธรรมชาติ “ใช่ค่ะ”
“ผู้หญิงคนนั้นรู้ว่าหนูท้องและยืนกรานที่จะไปเยี่ยม ย่าก็เลยบอกที่อยู่ของหนูไป ย่าหวังว่าเธอจะไม่รบกวนนะ?”
“ไม่ค่ะ หนูดีใจที่เธอมา”
“ดีมาก ย่ารู้ว่าหนูชอบที่เงียบ ๆ แต่เธอไม่ใช่คนไม่รู้จักกาลเทศะ ย่าบอกเธอให้รีบกลับไปโรงเรียนหลังจากที่ไปเยี่ยมอย่างรวดเร็ว เพื่อไม่ให้พวกเธอลำบากจนเกินไป”
ดวงตาของเนลล์หรี่ลง
จากนั้นเธอก็ยิ้มเมื่อนึกถึงคำพูดของเฮเลน
“ไม่เป็นไรค่ะ แต่หนูอาจจะรบกวนเธอเล็กน้อย”
“มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?”
“ไม่มีอะไร หนูเดาว่าเธอคงเป็นห่วงคนที่นี่และไปทำอาหารให้หนูกิน หนูขอโทษที่ทำให้เธอลำบาก”
ปลายสายเกิดความเงียบขึ้น
เสียงที่น่าอึดอัดใจของหญิงชรามาครู่ต่อมา
“ผู้หญิงคนนี้… ย่าแค่บอกให้เธอทำอย่างสมควร! เธอคงจะกระตือรือร้นเกินไป เนลลี่ อย่าคิดมาก บอกเธอว่าครั้งหน้าอย่ามาอีก ถ้าหนูไม่ชอบมันจริง ๆ”
“ไม่เลย หัวใจของหนูเต็มไปด้วยความอบอุ่นจากความกระตือรือร้นของเธอ”
“ถ้าอย่างนั้นก็เยี่ยม”
เนลล์แลกเปลี่ยนคำสองสามคำกับท่านผู้หญิงก่อนจะวางสาย
หลังจากวางโทรศัพท์แล้ว เธอก็ยิ้มออกมาอย่างคุ้มค่าอย่างครุ่นคิด
“ป้าจอยซ์”
ป้าจอยซ์ที่รออยู่ที่ประตูก็เข้ามาอย่างรวดเร็ว
“ค่ะ คุณผู้หญิง”
“ส่งคนที่มีความสามารถสองสามคนไปที่ครัวเพื่อช่วยคุณวิลเบิร์น เธอเป็นแขก เราไม่อยากทำให้เป็นภาระเธอ”
“ค่ะ”
เนลล์ไม่ปรากฏตัวที่ชั้นล่างอีกต่อไปหลังจากสั่งการ
ตอนนี้เธอกำลังอุ้มท้องเด็กอยู่ เธอก็จะอ่อนเพลียง่าย เธอจึงไปห้องหนังสือก่อนจะนอนบนเก้าอี้อ่านหนังสือ
ไปจนถึงบ่ายโมงเลยทีเดียว
เนลล์วางหนังสือลงและเดินไปที่ห้องอาหารชั้นล่างด้วยการคาดจากเวลา
เนื่องจากกิดเดียนไม่ได้กลับมาในช่วงเวลานี้ เธอจึงนั่งอยู่คนเดียวในห้องโถง เหล่าสาวใช้ได้วางช้อนส้อมออกไปแล้ว
ไม่นานก่อนที่เฮเลนพร้อมกับสาวใช้คนอื่น ๆ จะเสิร์ฟอาหารที่เตรียมไว้
เมื่อเนลล์นั่งอยู่ที่นั่นแล้ว เฮเลนก็รีบวางจานลงบนโต๊ะ เธอยิ้ม “พี่สะใภ้ ฉันขอโทษที่มือของฉันไม่คล่องแคล่ว โปรดยกโทษให้ฉันหากมีสิ่งใดที่ไม่ถูกใจพี่”
เธอพูดราวกับว่าเธอเป็นเจ้าของสถานที่นี้ ในขณะที่เนลล์เป็นแขก
เนลล์มักจะยินดีช่วยผู้หญิงมากกว่า เฮเลนอาจจะหัวแข็งเล็กน้อยเมื่อพูดถึงมารยาท แต่เธอไม่ได้ทำผิด
แม้จะเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานหนัก แต่เฮเลนก็ยังเคลือบคำพูดของเธอด้วยคำที่ไพเราะ
ด้วยความรู้สึกที่มีต่อเธอ เนลล์ตอบว่า “ฉันขอโทษจริง ๆ ที่ทำให้เธอลำบาก ที่พูดถึงยกโทษให้คืออะไรเหรือ? หยุดพักแล้วฝากที่เหลือให้พวกสาวใช้เถอะ”
เฮเลนยิ้มแล้วส่ายหัว “ไม่จำเป็นสำหรับสิ่งนั้น ฉันได้ทำซุปไว้แล้วและมันจะพร้อมในไม่ช้า พี่สะใภ้รออีกหน่อยนะ”
ด้วยเหตุนี้เธอจึงพุ่งเข้าไปในครัว
