ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 506 ระแคะระคายเคืองอย่างรุนแรง
หากความจำของเธอจำไม่ผิด ทุกคนที่นั่งอยู่ที่นั่นคือบริษัทผู้ผลิตทั้งหมด นี่หมายความว่าคนที่ควรจะเข้าร่วมงานเลี้ยงมาถึงหมดแล้ว?
เธอเป็นคนสุดท้ายที่ปรากฏตัวใช่ไหม
ลูซี่นึกถึงช่วงเวลาที่ซูซานเล่าให้เธอฟังอย่างระมัดระวัง จากนั้นเธอก็เหลือบมองเข็มบนนาฬิกาของเธอ
เธอมั่นใจว่าเธอไม่ได้มาสายตามข้อมูลที่ซูซานให้ไว้ ตามจริงแล้ว เธอไปถึงที่นั่นก่อนครึ่งชั่วโมงด้วยซ้ำ
เกิดอะไรขึ้น?
ช่วงเวลาแห่งความไม่สบายใจผุดขึ้นในใจเธอ
หัวใจของลูซี่เศร้าทันที เธอยิ้มอย่างสุภาพและกล่าวขอโทษเต็มใบหน้าของเธอ แล้ววางมือลงบนหน้าอกของเธอ เธอโค้งตัวเล็กน้อยเพื่อแสดงความเสียใจ “ฉันมาสาย เพราะการจราจรที่คับคั่ง ขอโทษที่ทำให้ต้องรอ”
ลีวาย เฟอร์นันเดซหยุดพูดคุยอย่างสนุกสนานกับคนอื่น ๆ ที่นั่งอยู่รอบโต๊ะทันทีที่ ลูซี่เข้ามาในห้องส่วนตัว ใบหน้าของเขามืดลงเมื่อเห็นเธอ
ความประทับใจแรกที่เธอแสดงออกคือเธอเป็นหญิงสาวที่ฉลาด ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความชอบยุติธรรม เธอดูไม่เหมือนคนที่ไม่อยากจะยุ่งกับใคร ลีวายไม่สามารถเห็นร่องรอยที่ทนไม่ได้ของเธอ อย่างที่เจด้าบอกว่าเธอเป็นคนแบบไหน เขาจะประเมินสถานการณ์อย่างไร
อย่างไรก็ตาม เราจะตัดสินหนังสือจากปกในโลกแห่งความบันเทิงได้อย่างไร
ความเข้าใจนี้ ทำให้ลีวายไม่สามารถยอมรับความผิดปกติที่เขารู้สึกได้
หญิงสาวในปัจจุบันขาดความเคารพตนเองและการรักตนเองมากขนาดนี้ได้อย่างไร เธอสามารถปรับตัวให้เข้ากับตัวละครดั้งเดิมที่ได้มอบหมายให้เธอได้ เธอต้องบังคับตัวเองผ่านการจัดการของเธอ นี่มันไม่ถูกต้องเลย!
ลีวายขมวดคิ้วขมวดเข้าหากันมากขึ้นทุกนาที คนที่นั่งที่โต๊ะเริ่มสังเกตเห็นความไม่พอใจของเขาทีละคน
พวกเขาเริ่มยักไหล่ให้กัน ในที่สุดการสนทนาก็หยุดลงอย่างสมบูรณ์ ทุกคนมองมาที่ลีวายด้วยความเงียบงัน
ลูซี่ยังสังเกตเห็นแสงสะท้อนอันเย็นเยียบอันแปลกประหลาดของลีวาย
เมื่อไหร่กันที่เธอทำให้ผู้กำกับเฟอร์นันเดซขุ่งเคือง?
ลูซี่ไตร่ตรองความคิดทั้งหมดนี้ด้วยความสงสัยในใจ
เธอสแกนรายชื่อติดต่อของเธออย่างรวดเร็วในไม่กี่วินาที
อาจจะเป็นจากงานที่เธอไปร่วมงานก่อนหน้านี้? นั่นเป็นไปไม่ได้ เธอไม่ได้ชนกับผู้กำกับเฟอร์นันเดซในงานนี้
นอกจากนั้น เธอไม่มีโอกาสได้พบกับผู้กำกับระดับเอลิสต์อย่างผู้กำกับเฟอร์นันเดซ
หัวใจของลูซี่งุนงงจนไม่สามารถปกปิดความลังเลบนใบหน้าของเธอได้
ลีวายสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในการแสดงออกทางสีหน้าของเธอ ที่แม่นยำยิ่งขึ้น เขาติดตามปฏิกิริยาของเธออย่างใกล้ชิด
เมื่อเขาเห็นว่าใบหน้าของลูซี่ว่างเปล่า ไฟในหัวใจของลีวายก็เดือดพล่านมากขึ้น
‘หืม คุณไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิดเหรอ? คุณคลุกคลีกับคนประเภทเดียวกันนานเกินไปหรือเปล่า? หญิงสาวคนนี้สูญเสียการเคารพตนเองไปทั้งหมดแล้วหรือไม่?’
ความคิดนี้ทำให้ลีวายรู้สึกว่าเขาได้ตัดสินใจอย่างโง่เขลาไปอย่างเหลือเชื่อ
บางทีเขาไม่ควรเห็นด้วยกับคำขอของผู้บริหาร เขาเลือกเธอเป็นนักแสดงหลัก หลังจากที่ได้เห็นประวัติอันน่าทึ่งของเธอ
ลีวายโกรธจัด เขาจะไม่ยอมให้ลูซี่ได้มีเวลาอย่างราบรื่นแน่
“คุณแคทซ์ ดูเหมือนว่าคุณคิดว่าคุณจะได้กลายเป็นคนดังไปแล้ว คุณสามารถทำให้ทีมงานฝ่ายผลิตทั้งหมดรอคุณ ในขณะที่คุณมาอย่างช้า ๆ ในงานเลี้ยงเปิดตัวนี้อย่างผ่อนคลาย ผมคิดว่าคุณควรออกไปได้แล้ว”
การจู่โจมอย่างกะทันหันของลีวาย ทำให้ลูซี่แข็งทื่ออยู่ในที่เดิมและพูดไม่ออก
เธอไม่รู้จริง ๆ ว่าเธอทำให้ผู้กำกับเฟอร์นันเดซขุ่นเคืองได้ขนาดนี้
ลูซี่รู้สึกหมดหนทาง เธอทำได้เพียงยอมรับผิดและขอโทษ
เธอจับหน้าอกของเธอและโค้งคำนับเก้าสิบองศา บรรดาผู้ที่นั่งอยู่ที่โต๊ะก็เห็นว่าใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด และดวงตาของเธอก็ปิดสนิท “ฉันขอโทษจริง ๆ ผู้กำกับเฟอร์นันเดซ ฉันไม่คิดว่าว่าเส้นทางจะซับซ้อนขนาดนี้ และทำให้การเดินทางของฉันล่าช้า ฉันจะไม่ทำให้เกิดการเหตุการณ์แบบนี้อีก ผู้กำกับเฟอร์นันเดซและเพื่อนร่วมงานที่รัก ฉันขอโทษจากใจจริง”
ลีวายจ้องมองลูซี่อย่างแผ่วเบา น้ำเสียงเย็นชาของเขาค่อนข้างน่ากลัว “เราจะกล้าไม่ให้อภัยคุณแคทซ์ผู้สง่างามและน่าเกรงขามได้อย่างไร”
ความอับอายแวบเข้ามาในดวงตาของเธอ เธอถึงกับพูดไม่ออกในขณะนั้น
ความขุ่นเคืองที่รุนแรงอย่างไม่คาดคิดที่ลีวายมีต่อลูซี่ทำให้คนที่อยู่ด้วยตกใจ
พวกเขามองหน้ากัน และใช้ปากของพวกเขาพูดอย่างเงียบ ๆ
ยังมีคนที่วางแผนว่าจะปฏิบัติต่อลูซี่อย่างไร
ท้ายที่สุดแล้ว ลูซี่ แคทซ์ก็ไม่ได้อยู่ในหนังสือดี ๆ ของผู้กำกับเฟอร์นันเดซ
ไม่น่าแปลกใจเลยที่คนในวงการบันเทิงจะมีความภาคภูมิใจในตนเองที่สูงเกินจริงและเหยียบย่ำคนที่พวกเขาเห็นว่าไร้ค่า
ลูซี่ยืดหลังของเธอด้วยความเขินอายอย่างที่สุด เธอพบว่าเป็นการยากที่จะมองเข้าไปในดวงตาของผู้กำกับเฟอร์นันเดซ “ผู้กำกับเฟอร์นันเดซ ฉันขอโทษจริง ๆ ที่มาสายในคืนนี้ ฉันหวังว่าคุณจะยกโทษให้ฉันได้”
ผู้กำกับเฟอร์นันเดซหัวเราะอย่างเย็นชาและมองไปที่ลูซี่ “งั้นคุณก็รู้ว่าต้องทำยังไง?”
ร่างกายของลูซี่สั่นสะท้าน เธอยังคงมึนงง
เธอไม่มีทางที่จะพิสูจน์ตัวเองได้ สิ่งที่เธอพูดจะเป็นการเพิ่มเชื้อเพลิงให้กับไฟ
ลีวายเห็นว่าลูซี่ไม่ได้อธิบายตัวเองเพิ่มเติม ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน
เขาคิดในใจว่าการที่หญิงสาวไม่เคารพตัวเอง ทุกสิ่งทุกอย่างก็ไม่สำคัญอีกต่อไป
ลีวายตัดสินในขณะที่มองลูซี่ด้วยความรังเกียจ น้ำเสียงของเขาเริ่มกลายเป็นเรื่องไร้สาระ
ลีวายได้ดูหมิ่นลูซี่อย่างรุนแรงเมื่อเธอก้าวเข้ามาในงานเลี้ยง ใบหน้าของเธอในตอนแรกยังคงน่าพอใจ แต่ในท้ายที่สุด สีหน้าของเธอก็แข็งทื่อ
ลูซี่ไม่กล้าที่จะยืนหยัดต่อสู้กับผู้กำกับเฟอร์นันเดซ
เธอไม่กล้าเสี่ยง
“เส้นทางที่ไม่มีวันหวนกลับ” เป็นละครที่ใหญ่เกินไปที่จะยอมเสี่ยง หากเธอแสดงความเย่อหยิ่งเพียงเพื่อจะถูกไล่ออกจากโปรเจ็กต์ เธอคงไม่มีโอกาสนี้อีกแล้ว อันที่จริง เธออาจไม่พบโอกาสใด ๆ กับภาพยนตร์ในระดับล่างเลย
นี่เป็นโอกาสครั้งใหญ่เกินกว่าที่ลูซี่จะต้านได้
ดังนั้น ลูซี่จึงบังคับตัวเองให้ทนต่อการดูหมิ่นทั้งหมดอย่างอดทน
เธออาจจะผิด แต่เธอก็โกรธในเวลาเดียวกัน
อย่างไรก็ตาม ลีวายไม่รู้ว่าเธอมีความโกรธแค้นที่ฝังแน่นอยู่ในตัวเธอ
เขาคิดว่าลูซี่กำลังกลายเป็นผู้หญิงที่เชื่อฟังและปฏิบัติตาม อันที่จริงเขาคิดว่าเธอเป็นคนที่ถูกจัดการได้ง่าย
ถ้าไม่ใช่เพราะความรู้สึกแย่ ๆ ของลีวายที่มีต่อเธอ เขาอาจจะคิดว่าเธอกำลังพยายามจะนอนกับเขา
ลูซี่ไม่รู้ถึงการคาดเดาอันชั่วร้ายของลีวาย
ถ้าเธอรู้ เธอจะออกจากบริษัทผู้ผลิต ไม่ว่าผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไร
เธอจะเลือกที่จะออกจากสถานที่โดยไม่ลังเลเลย และบอกซูซานว่าเธอจะไม่รับงานนี้
หลังจากงานเลี้ยงสิ้นสุดลง ลูซี่หน้าซีดจนไปถึงอพาร์ตเมนต์ของเธอ
เธอยังคงเล่นฉากที่บอบช้ำในใจของเธอ หากไม่ใช่เพราะชื่อเสียงของลีวายและความปรารถนาที่จะแสดงในภาพยนตร์เรื่องนี้ เธอคงไม่สามารถเก็บมันไว้ได้อีกต่อไป
หลังจากที่เธอล้างเครื่องสำอางออกแล้ว ลูซี่ก็จ้องมองตัวเองที่ซีดเผือกในกระจก เธอถูกทิ้งไว้ในความงุนงง
เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงกลายเป็นแบบนี้
เป็นเพราะแม่ของเธอหรือเปล่า? ใช่แน่ ๆ
เป็นเพราะพ่อเลี้ยงของเธอหรือเปล่า? ดูเหมือนจะไม่เป็นเช่นนั้น
อะไรคือเหตุผล?
ลูซี่ไม่สามารถเข้าใจได้
ในที่สุด ลูซี่ก็เหนื่อยเกินกว่าจะไตร่ตรองต่อไป เธอเดินไปที่เตียงของเธอและผล็อยหลับไป
