ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 511 ไม่นาน
ลีวายตะคอกอย่างหมดความอดทนแล้วมองไปที่ลูซี่
“คุณคิดที่จะเล่นเป็นคนดีกับทีมงานนั้นก็ไม่ได้แย่ แต่โชคไม่ดีที่วิธีการของคุณไม่ได้ทำให้ดูฉลาดเลย”
ลูซี่เลิกคิ้วขึ้น
ด้วยเหตุนี้ เธอจึงเข้าใจทัศนคติของลีวายที่มีต่อเธอในที่สุด
โดยไม่ต้องหันกลับมามอง เธอก็ได้ยินคนอื่น ๆ พูดถึงเธอ พวกเขามีเหตุผลที่จะเชื่อในสิ่งที่พวกเขาเพิ่งเห็น ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้คิดในรายละเอียดว่าทำไมลูซี่ถึงถึงเลือกแอสทริดเป็นเป้าหมายตั้งแต่แรก
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ แม้แต่ผู้กำกับเฟอร์นันเดซก็ยังสรุปว่าลูซี่เป็นคนเจ้าเล่ห์ ครั้งแรกที่เขาช่วยพูดในนามของแอสทริด ขณะตอบโต้กับลูซี่เป็นการส่วนตัว
ลูซี่ยิ้มอย่างเย็นชาและมองลงไปที่ดาบบนพื้น และหยิบมันขึ้นมาอย่างใจเย็น
“ก่อนหน้านี้มันเป็นความผิดพลาดของฉัน อย่างไรก็ตาม ฉากนี้ยังไม่จบ ดังนั้นมาถ่ายกันต่อเลย”
ลีวายมองนักแสดงสาวคนสวยด้วยความประหลาดใจ
“ถ่ายต่อเหรอ”
“ใช่ คุณไม่ต้องการให้การถ่ายทำมันล่าช้าไม่ใช่หรือไง งั้นก็ไปถ่ายต่อเลย อาการบาดเจ็บของรุ่นพี่แอสทริดเป็นเพียงบาดแผลที่เล็กน้อย มันไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการถ่ายทำใช่ไหม?”
แอสทริดไม่ได้คาดหวังว่าลูซี่จะมีการตอบสนองที่สงบขนาดนี้
เหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
นอกจากเธอแล้ว คนอื่น ๆ ที่กำลังดูฉากนี้ก็อดไม่ได้ที่จะมองหน้ากัน พวกเขาไม่เข้าใจว่าลูซี่กำลังทำอะไรอยู่
สุดท้ายเป็นลีวายที่ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ และพูดว่า “เที่ยงแล้ว ทุกคนควรไปกินข้าวกันก่อน เราจะถ่ายทำฉากนี้ในตอนหลังกัน”
เสียงของผู้กำกับแสดงออกถึงความพอใจอย่างปกติ ทุกคนก็โล่งใจทันที
แอสทริดนั่งบนเก้าอี้นั่งเล่น มองดูลูซี่เป็นครั้งคราว ไม่มีใครนอกจากผู้ช่วยที่อยู่ใกล้ ๆ เท่านั้นที่มองเห็นความรังเกียจในดวงตาของเธอ
เพื่อไม่ให้ฉากถ่ายในตอนบ่ายดูอึดอัดเกินไป ลูซี่คิดทบทวน และตัดสินใจเดินไปหาแอสทริด
ไม่ไกลนัก มีเจ้าหน้าที่ภาคสนามและตากล้อง ที่รอเงี่ยหูฟังราวกับว่าพวกเขาจะพลาดงานใหญ่หากพวกเขาไม่ได้ใส่ใจ
“เธอมาที่นี่ทำไม ผู้กำกับก็พูดเรียบร้อยแล้วนี่”
แอสทริดหมดความมั่นใจเล็กน้อยกับสีหน้าที่สงบบนใบหน้าของลูซี่ เธอลืมความไม่พอใจนั้นนานแล้ว แต่เพราะว่าเธอใส่ร้ายลูซี่ เธอจึงไม่กล้าสบตากับเธอ
“ฉันมาเพื่อขอโทษพี่ ก่อนหน้านี้มันเป็นความผิดของฉัน เพราะพวกเราเคยถ่ายทำด้วยกันมาก่อน พวกเราต้องร่วมมือกัน ฉันขอโทษ”
ฟังจากเสียงของเธอแล้วมันไม่ได้ฝืนใจเลย แต่มันทำให้แอสทริดรู้สึกเหมือนกระวนกระวายใจ
“ก็ได้ พี่เข้าใจ”
ใบหน้าด้านขวาของเธอกระตุกอย่างผิดปกติ และรอยยิ้มปลอม ๆ ของเธอก็ดูแย่ยิ่งกว่าตอนที่เธอร้องไห้เสียอีก
ลูซี่มองเธอนาน ๆ แล้วยิ้ม ก่อนที่จะจากไปโดยไม่พูดอะไรอีก
สำหรับแอสทริด ความกล้าในหัวใจของเธอเริ่มจางลง เมื่อเห็นถึงทัศนคติของลูซี่
เมื่อทีมงานเสร็จจากการรับประทานอาหารกลางวัน ผู้ช่วยก็รีบนำอาหารมาให้ลูซี่
อย่างไรก็ตาม เธอดูไม่ค่อยมีความสุขนัก
ลูซี่สามารถเดาเหตุผลได้ คาริน่าผู้ช่วยของเธอมีนิสัยตรงไปตรงมา และทนฟังคนนินทาไม่ได้
ตอนนี้เธอได้ยินข่าวซุบซิบที่ทีมงานกำลังกระจายไปทั่วอย่างแน่นอน เธอก็โกรธมาก!
แน่นอนว่าเธอมองดูใบหน้าของลูซี่อย่างหวาดระแวง และพูดอย่างขุ่นเคืองว่า “พี่ลูซี่ เห็นได้ชัดว่าแอสทริดพยายามทำให้พี่ลำบาก ทำไมพี่ถึงทนด้วยล่ะ! คนแบบนั้นสมควรที่จะได้รับบทบาทรองตลอดชีวิต!”
ลูซี่เหลือบมองเธอ และพูดเบา ๆ ว่า “อย่าพูดอย่างนั้น มันเป็นความประมาทของพี่เอง”
ด้วยสายตาที่จ้องมองมายังพวกเขา ลูซี่ทำได้เพียงซ่อนอารมณ์ที่แท้จริงของเธอ เธอรู้ความจริงอยู่ในใจแล้ว แต่ไม่อยากที่จะพูดบางอย่างกับผู้ช่วยที่ตรงไปตรงมา เธอจำแค่ว่าต้องคอยระวังแอสทริดไว้
เมื่อเห็นสิ่งนี้ คาริน่าก็ไม่สามารถพูดอะไรได้อีก เธอมุ่ยหน้าและเดินไปด้านข้างเพื่อรับประทานอาหาร
หลังจากสงบสติอารมณ์แล้ว การถ่ายทำอีกรอบก็เริ่มขึ้นอย่างเอาจริงเอาจัง ในฉากนี้นี้ ลูซี่ถูกแอสทริดทำให้หยุดชะงักในหลายต่อหลายครั้ง และต้องถ่ายทำใหม่อย่างน้อยห้าครั้งเพราะบทของแอสทริดไม่ได้มาตรฐาน
สีหน้าของลีวายเริ่มตึงขึ้น แม้แต่แอสทริดก็เริ่มละอายใจ เมื่อถึงเวลาหกโมงเย็น
เธอเริ่มที่จะขอหยุดพักเพื่อปรับความคิดของเธอ แต่เหตุผลที่เธอใช้คือ แขนของเธอยังเจ็บอยู่
ลูซี่นั่งเงียบ ๆ บนหินและรอ ในขณะที่ช่างแต่งหน้าสองคนกระซิบนินทาอยู่ข้างหลังเธอ
“ดูเหมือนว่าข่าวลือที่ว่านักแสดงหลักและนักแสดงสนับสนุนว่าไม่ถูกกันน่าจะเป็นเรื่องจริง ลูซี่ แคทซ์นั้นเก่งในเรื่องการแสดงนั้นก็หัวสูง งานปาร์ตี้ก็ไปสาย แต่ความสามารถทางการแสดงของเธอก็ไม่ค่อยดีเหมือนกัน”
“ฉันรู้ว่าเธอต้องคู่ขาของเธอคอยช่วยเหลือบางอย่างแน่นอน ดูสิว่าเธอสวยแค่ไหน คุณคิดว่า…”
ลูซี่ไม่อยากทนฟังคำพูดที่ตามมา เธอลุกขึ้นและรีบเดินออกไปนอกสตูดิโออย่างรวดเร็ว
ทันทีที่เธอออกไป เธอเห็น คาริน่าหน้าบึงตึงมาจากระยะไกล เธอเข้ามาหาลูซี่และบ่น “พี่ลูซี่ ฉันไปเอาของที่เราต้องการมา แต่พวกเขากลับพูดจาวกไปวนมาและไม่ยอมให้มา
“แต่ผู้ช่วยของแอสทริดได้มัน แต่พวกเขาไม่ยอมให้ฉัน พี่ลูซี่ ฉันอยากจะ…”
เมื่อเห็นว่าผู้ช่วยอยู่เคียงข้างเธอ ลูซี่ก็ไม่ได้พูดอะไรเพื่อบ่นเธอ เธอหวีผมยุ่ง ๆ ของผู้ช่วยให้เรียบและกระซิบว่า “มันอาจจะเป็นแบบนี้ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า อดทนไว้เดี๋ยวมันก็ผ่านไป”
“แต่…”
ผู้ช่วยไม่ต้องการทะเลาะกับพนักงาน แต่ยิ่งเธอคิดว่าคนที่ใจดีอย่างลูซี่ได้รับการปฏิบัติอย่างไม่เป็นธรรม หัวใจของเธอก็ทุกข์ใจอย่างไม่น่าเชื่อ
ลูซี่มองผู้ช่วยของเธอและโบกมือให้เธอสงบลง เธอเชื่อว่าคนอื่น ๆ จะสามารถเห็นนิสัยที่แท้จริงของแอสทริดได้ภายในเวลาไม่กี่วัน กลอุบายเล็ก ๆ ของแอสทริดจะอยู่ได้ไม่นาน
ในตอนเย็นลีวายประกาศว่าพวกเขาจะได้เลิกงานกันไวขึ้น ทีมงานที่ทำงานหนักตลอดทั้งวันก็เผยรอยยิ้ม
แอสทริดจงใจทำตัวห่างจากคนอื่น ๆ แสร้งทำเป็นว่าจริงใจ และโน้มตัวเข้าหาลูซี่
ผู้ช่วยก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว เพื่อขัดขวางเธอจากลูซี่ และพูดอย่างดุเดือดว่า “คุณมาทำอะไรที่นี่ตอนนี้? คุณกำลังพยายามที่จะหาเรื่องอีกใช่ไหม”
“เธอคิดกับฉันแบบนั้นได้ยังไงกัน ฉันแค่อยากจะบอกเธอให้แน่ใจว่าพรุ่งนี้เธอจะตั้งใจถ่ายเพื่อให้มันออกมาดี”
แอสทริดปัดแขนเสื้อที่ผู้ช่วยจับด้วยความรังเกียจ และเดินออกไปพร้อมกับรองเท้าส้นสูงของเธอ
ข้างหลังเธอ ใบหน้าเล็ก ๆ ของผู้ช่วยก็แดงก่ำด้วยความโกรธ เธอไม่เคยพบเจอคนไร้ยางอายเช่นนี้มาก่อน
“แน่นอน เราก็แค่ทำในส่วนของเรา”
ลูซี่ดึงผู้ช่วยของเธอไปด้านข้างเหมือนกับเธอเป็นพี่สาว ทุกคนที่ผ่านไปมาเห็นเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ และไม่กล้าแม้แต่จะหายใจไปทางลูซี่
แม้ว่าเธอไม่ต้องการที่จะยอมรับมัน แต่ลูซี่ก็ได้รับผลกระทบอย่างจริง ๆ อย่างไรก็ตาม เธอยิ้มแบบมืออาชีพอีกครั้ง และบอกตัวเองว่าไม่เป็นไร พายุมันกำลังจะผ่านไป
เช้าวันรุ่งขึ้น ความเชื่อของลูซี่ก็ทำให้ว้าวุ่นใจด้วยเหตุการณ์เล็ก ๆ ประจำเดือนของเธอมาแล้ว
ตะคริวทำให้หน้าท้องของเธอพินาศ ในไม่ช้าหน้าผากของลูซี่ก็เต็มไปด้วยเหงื่อ ผู้ช่วยของเธอเดินเข้ามาและตกใจมาก เมื่อเห็นเธอ
