83 มอนสเตอร์แตกตื่น
9 – 11 นาที
การกระจายตัวของมอนสเตอร์อาละวาดในหอคอยยอดสูงสุด* บาเบล การแตกตื่น
<วายุ: เปลี่ยนจากหอคอยเซนิทเป็นหอคอยยอดสูงสุด ให้เข้ากับวิหารทะเลลึกครับ>
ผมเคยได้ยินเกี่ยวกับมันมาก่อน แต่ผมไม่เคยได้เห็นมันเกิดขึ้นด้วยตัวเอง
(และในระหว่างเทศกาลโรงเรียนของทั้งหมดทุกอย่างด้วย…)
จังหวะเวลามันพอดีจนแย่มากที่สุด
“ทุกคน~ ขอบคุณมากที่มารวมกันในเวลาอันยุ่งยากขนาดนี้~”
เสียงของพนักงานดันเจี้ยนซังก้องสะท้อน
ณ ทางเข้าหอคอยอดสูงสุด หน้าลานกว้าง มีนักสำรวจจำนวนมากพอประมาณมารวมกันอยู่ที่นั่น
แทบไม่มีนักเรียนโรงเรียนเลยตัดสินจากเสื้อผ้าของพวกเขา พวกเขาต้องเป็นนักสำรวจผู้ใหญ่
ณ ทันใดนั้น…
*ตู้ม!!!*
เสีงของเวทมนตร์ระเบิดดัง
เมื่อผมมอง มอนสเตอร์บินถูกเผาโดยเวทมนตร์ไฟแล้วร่วงลง
มอนสเตอร์ของดันเจี้ยนได้หนีออกมาข้างนอกแล้วนักสำรวจต้องได้ยิงมันร่วงลงแล้ว
“นักสำรวจทั้งหลาย อย่างที่คุณเห็นได้ มอนสเตอร์ของดันเจี้ยนกำลังหนี ฝูงมอนสเตอร์จะรีบวิ่งออกมาในลานกว้างหน้าหอคอยยอดสูงสุดในไม่นาน อย่างที่ทุกคนรู้ ตอนนี้มันเป็นเทศกาลโรงเรียนของโรงเรียนเวทมนตร์ไลเคียน ได้โปรดหยุดดการแตกตื่นไว้ที่นี่เพื่อที่แขกของประเทศอื่นและนักเรียนของโรงเรียนจะไม่ตกอยู่ในปัญหา
“””จ้า”””
การตอบแบบสบายๆของนักสำรวจดัง
แน่นอนว่าพวกเขาจะจบในการใช้น้ำเสียงนั้นเมื่อถูกเรียกตัวออกไปกระทันหัน
“รางวัลในครั้งนี้จะเป็น 1.1 เท่าดีกว่าปรกติเนื่องจากนี่เป็นคำร้องฉุกเฉิน”
“””เข้าใจแล้ว”””
เสียงของพวกเขามีแรงจูงใจมากกว่าก่อนหน้า
แต่เมื่อเห็นสิ่งต่างๆดำเนินไป ผมไม่คิดว่าขนาดของการแตกตื่นใหญ่
ข้อพิสูจน์ของนี่คือ…
“คาร์โลเซ็นไป คนที่ถูกเรียกมาที่นี่ดูเหมือนจะเป็นนักสำรวจ ไม่ใช่นักเรียน มีความจำเป็นใดๆที่เราต้องมากันมั้ย?” (ยูจีน)
ตัดสินจากคำอธิบายขอองเจ้าหน้าที่ดันเจี้ยนจนมาถึงตอนนี้ คำร้องนั้นแค่สำหรับนักสำรวจทั้งหมดยกเว้นนักเรียน
เห็นว่ามันเพื่อให้นักเรียนมีความสุขกับเทศกาลโรงเรียน
“ใช่ มาปล่อยเรื่องการจัดการกับการแตกตื่นไว้ให้กับนักสำรวจ อะไร {ซึ่งเราต้องทำ} คืออย่างอื่น” (คาร์โล)
“งานอื่นเหรอ?” (ยูจีน)
ผมสงสัยเกี่ยวกับนี่และคาร์โลเซ็นไปมุ่งหน้าสู่ทางเข้าหอคอยยอดสูงสุด
ที่ซึ่งฝูงมอนสเตอร์จะพากันเทออกมาในไม่นาน
“เดี๋ยว นักเรียนสองคนตรงนั้น! มันอันตราย นายไม่ได้ฟังคำอธิบายเหรอ?! มอนสเตอร์จะพากันเทออกมาจากชั้นล่างของหอคอยยอดสูงสุด…”
เจ้าหน้าที่ดันเจี้ยนรีบวิ่งมาทางเรา
“มันไม่เป็นไร เรามาที่นี่ใต้คำร้องของครูใหญ่ของโรงเรียน” (คาร์โล)
คาร์โลเซ็นไปแสดงสัญลักษณ์นักสำรวจด้วยน้ำเสียงสดใสขณะเขาตอบเจ้าหน้าที่ดันเจี้ยน
“ราชาอูเธอร์?! แล้วก็ เครื่องหมายนั่น…นายคือนักสำรวจระดับ A ผู้ผ่านชั้น 100 หือ เข้าใจแล้ว ได้โปรดระวังตัวด้วย”
เจ้าหน้าที่ดันเจี้ยนยอมรับมันอย่างง่ายแล้วจากไป
และจากนั้น ผมได้เรียนรู้เกี่ยวกับอะไรซึ่งเราจะทำจากคำพูดของคาร์โลเซ็นไป
“ถ้าอย่างนั้นเราจะสืบสวนเหตุผลสำหรับการแตกตื่นนี้” (ยูจีน)
“ใช่ มันนจะดีกว่าในการสืบสวนในระหว่างมันเกิดขึ้นดีกว่าหลังจากมันเกิดขึ้น” (คาร์โล)
“พุ่งเข้าใส่ฝูงการแตกตื่นด้วยคนจำนวนน้อยๆขัดกับพื้นฐานของนักสำรวจนะ” (ยูจีน)
มันคือชั้นล่างๆที่มีโอกาสตายสูง แต่เราได้ถูกสั่งให้ระวังฝูงทั้งหลายของมอนสเตอร์
มีโอกาส {ถูกกิน} โดยมอนสเตอร์หลังจากถูกฆ่าก่อนการใช้หยดน้ำชุบชีวิตหลังจากทั้งหมด
นั่นทำไมกลยุทธ์พื้นฐานเมื่อการแตกตื่นเกิดขึ้นคือเผชิญหน้าพวกมันด้วยผู้คนจำนวนเยอะๆ -เหมือนที่พวกเขากำลังทำอยู่ตอนนี้ทุกอย่าง
“นายควรจะไม่เป็นไรแม้ว่าจะคนเดียว ใช่มั้ย ยูจีนจัง?” (คาร์โล)
“แต่คาร์โลเซ็นไป…” (ยูจีน)
ทักษะของเขาในฐานะผู้ใช้แมลงนั้นสูง แต่พลังการต่อสู้ของเจ้าตัวเองไม่ได้สูงขนาดนั้น
“กังวลเกี่ยวกับฉันเหรอ? มันไม่เป็นไร ฉันมีเต็กๆเหล่านี้” (คาร์โล)
*…แกร่ก…แกร่ก…แกร่ก…แกร่ก….*
มีแมลงตัวใหญ่พร้อมสี่ขาข้างหลังคาร์โลเซ็นไปเมื่อเวลาที่ผมสังเกตุมัน
ครึ่งล่างมีเกราะแข็งเหมือนชุดเกราะสุดทนทานและครึ่งบนคือนั่นของผู้หญิงเปลือย
“อารัคเน่…หือ” (ยูจีน)
“ราชินี ฉันสนิทกับเธอไม่นานมานี้ ฉันเรียกได้อีก 50 ตัวมากกว่านี้” (คาร์โล)
“ฝูงของราชินีอารัคเน่เหรอ?” (ยูจีน)
มอนสเตอร์ซึ่งมีมานาสูงมากกว่านักเวทย์ระดับสูง
ถ้าเขาควบคุมกลุ่มของมอนสเตอรฺ์เหล่านั้นได้ ไม่ควรจะมีอะไรจำเป็นให้ต้องกังวล
“นายท่าน ขออภัย”
ราชินีอารัคเน่ผมบลอนด์ที่คาร์โลเซ็นไปควบคุมพูดภาษามนุษย์ได้อย่างคล่องแคล่ว และอุ้มคาร์โลเซ็นไปแบบเจ้าหญิง
และจากนั้น เขาปีนขึ้นกำแพงนอกของหอคอยยอดสูงสุด
“ฉันจะไปตรวจดูความผิดปรกติจากข้างนอกหอคอยยอดสูงสุด มอนสเตอร์เพิ่งหนีเมื่อกี้นี้ ดังนั้นอาจมีรูอยู่ที่ไหนสักแห่ง” (คาร์โล)
“ถ้าอย่างนั้น ผมจะค้นหาจาากข้างใน แต่…มันจะลำบากที่หาโดยไม่มีเงื่อนงำ” (ยูจีน)
“นั่นไม่เป็นไร ‘ดวงตา’ ของฉันได้ถูกส่งเข้าไปในหอคอยยอดสูงสุด นายไปตรวจดูชั้น 8 ก่อนได้ไหม? มันดูเหมือนมันไม่เหมือนเดิมเหมือนอย่างเคย” (คาร์โล)
“เข้าใจแล้ว ผมจะไปตรวจมันดู” (ยูจีน)
“มาสื่อสารกันเมื่อเราได้เรียนรู้บางอย่างแล้วเถอะ ฉันจะปล่อยหนึ่งในเต็กๆเหล่านี้ไว้กับนาย” (คาร์โล)
อารัคเน่ตัวเล็กๆเกาะผมจากด้านข้าง
“ยินดีที่ได้ทำงานร่วมกับท่าน เพื่อนของนายท่าน”
“อื้ม ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันยูจีน ซานตาฟิลด์” (ยูจีน)
ผมจะพูดว่าเธอประมาณ 10 ขวบในแง่ของรูปลักษณ์
สาวน่ารักคนหนึ่งซึ่งหน้าม้าสีดำตัดตรงๆ
และจากนั้นมีท่อนล่างของแมงมุมน่ากลัวซึ่งตัดกันอย่างชัดเจนจนน่ากลัว
“เจอกัน ยูจีนจัง ระวังตัวน้า~~~~~” (คาร์โล)
คาร์โลเซ็นไปขึ้นกำแพงนอกของหอคอยยอดสูงสุดระะหว่างถูกขนไปโดยราชินีอารัคเน่
“ถ้าอย่างนั้น ไปเหมือนกันด้วยกันเถอะ” (ยูจีน)
“ค่ะ เพื่อนของนายท่าน”
มันดูเหมือนเธอจะไม่เรียกผมโดยใช้ชื่อ
“ว่าแต่ เธอชื่อว่าอะไรเหรอ?” (ยูจีน)
เธอยังไม่ได้บอกชื่อเธอเลย
ผมถามคำถามนี้กับเธอเพราะผมรู้สึกว่ามันจะดีกว่าถ้าเาจะทำอะไรร่วมกัน
“77o535”
“…เอ๊ะ?” (ยูจีน)
“นายท่านเรียกหนู 77o535จัง เป็นชื่อที่ดี!”
อารัคเน่ตัวน้อยจังพองหน้าอกเธอออกมา
ดูเหมือนเจ้าตัวชอบมันเอง
“…”
“มีอะไรเหรอ เพื่อนของนายท่าน?”
“ไม่ มันไม่มีอะไร มารีบไปข้างหน้ากันเถอะ” (ยูจีน)
ได้โปรดคิดชื่อซึ่งดีกว่านี้ -คืออะไรที่ผมคิดขณะผมตกอกตกใจโดยที่เขาเป็นผู้ฝึกมอนสเตอร์ผู้ฝึกมอนสเตอร์์ได้มากกว่า 70,000 ตัว
นี่คือที่ผมและอารัคเน่จังมุ่งหน้าไปสู่ลิฟต์ดันเจี้ยนได้อย่างไร
◇ชั้น 8◇
“นี่คือ…” (ยูจีน)
“ไม่มีมอนสเตอร์ให้ถูกเห็น”
เรามมาถึงชั้น 8 และมองไปรอบๆ
ไม่มีมอนสเตอร์ซึ่งควรอยู่ที่นี่ให้เห็น
“…”
“…”
ผมเดินไปทั่วกับ 77(ทีเหลือเว้นไว้)-จัง แต่ไม่มีมอนสเตอร์รอบๆ
“หืมม เราทำอะไรดีล่ะ?” (ยูจีน)
ผมยืนอยู่กับที่แล้วกอดอก
“มีความกังวลเหรอ เพื่อนของนายท่าน?”
“มันจริงว่านี่แปลก แต่มันจบในการเป็นอย่างนี้ได้ยังไงกัน?” (ยูจีน)
“ใช่ มอนสเตอร์บนชั้นนี้ {หายไปไหน}…?”
อารัคเน่น้อยจังก็กอดออกเหมือนผมแล้วขมวดคิ้วเธอ
ณ ทันใดนั้น
(เฮ้ยย เจออะไรสักอย่างตรงนั้นมั้ย?)
ผมได้ยินสื่อสารทางจิตใจ
เสียงของคาร์โลเซ็นไป
ดูเหมือนเขาเรียกผมด้วยการสื่อสารทางจิตใจผ่านอารัคเน่จัง
(คาร์โลเซ็นไป ผมมาที่ชั้น 8 แต่ไม่มีแม้แต่มอนสเตอร์สักตัวที่นี่เลย) (ยูจีน)
(ใช่ มอนสเตอร์ขอชั้น 8 ตอนนี้กำลังอาละวาดอยู่นอกหอคอยยอดสูงสุด พื้นฐานแล้ว การแตกตื่นเกิดขึ้นแล้ว) (คาร์โล)
(?! ถ้าอย่างนั้น นั่นหมายถึงมีรูสำหรับมอนสเตอร์ให้ออกไปจากชั้น 8 เหรอ?!) (ยูจีน)
(ฉันก็คิดเกี่ยวกับนั่นแล้วค้นหากำแพงภายนอก แต่ฉันไม่เจอมันเลย มันแปลกมากเลยล่ะ~) (คาร์โล)
(นายท่าน…ตัวตนแปลกๆได้ติดกับเส้นใยของหนู)
(จริงๆเหรอ 77o535จัง?) (คาร์โล)
อารัคเน่จังแทรกแซงการสนทนาระหว่างผมกับคาร์โลเซ็นไป
หรือเหมือนกับ เขาเรียกเธอโดยตัวเลขจริงๆ
(มีคนผู้กำลังใช้เวทมนตร์ซ่อน พวกเขาไม่ใช่มอนสเตอร์ และพวกเขาไม่ได้ดูเหมือนนักสำรวจ)
(น่าสงสัย) (คาร์โล)
(ผมจะไปสืบสวน) (ยูจีน)
(ไปกันเถอะ)
อารัคเน่จังกับผมพยักหน้ากันเบาๆ
พูดถึงแล้ว อารัคเน่จังวางใยเวทมนตร์ทั่วทั้งชั้น 8 ด้วยความสามารถของเธอ
เห็นว่าเธอตรวจจับสิ่งต่างๆด้วยนี่ได้
ดั้งเดิมแล้วมันเป็นความสามารถสำหรับการล่าเหยื่อ พวกเธอใช้นั่นเพื่อหาเหยื่อแล้วโจมตีพวกมันเป็นกลุ่ม
เราลบตัวตนเราขณะเราเดินหน้าในชั้น 8 อย่างเงียบๆ
อารัคเนบอกผมว่าให้ไปที่ไหนด้วยเส้นใยเวทมนตร์
เราเดินหน้าสักพักและ…
(นั่น…)
(?!)
มีเงาเล็กๆของบางคน
อารัคเนจังเห็นนี่ข้างผมแล้วเริ่มสั่นชัดๆ
(เธอเป็นอะไรมั้ย?) (ยูจีน)
(ท-ท่านต้องไม่! ท่าน…ต้องไม่เข้าหาบุคคลนั้น!!!)
อารัคเนจังจับกำเสื้อนักสำรวจของผม
เธอกลัว
แต่มันช่วยไม่ได้
เงาเล็กๆไกลๆนั้น…เหมือนพระะเจ้าของอารัคเน่จัง
เจ้าของหอคอยยอดสูงสุด
ผู้สร้างมอนสเตอร์ทั้งหลาย
มาสเตอร์ของดันเจี้ยนแห่งหอคอยยอดสูงสุดใส่ผ้าคลุมแดงเหมือนเลือด…อเนมอย บาเบล
■ตอบความคิดเห็น:
>ไอริจังทำอะไรไม่ป่ะ—โตช้า! ดี!
-ไอริเป็นเจ้าหญิงถูกเลี้ยงในไข่และคนบ้าดาบ
■ความคิดเห็นจากผู้แต่ง:
ผมจมอยู่ในบึงของสิ่งที่ต้องทำ ดังนั้นผมขอโทษที่ตอนนี้จบในการสั้นกว่าปรกติครับ
แปลโดย: wayuwayu
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
ได้โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปล ติดตามข่าวสาร สปอนเซอร์ตอน ช่องทางติดต่อ Facebook : wayuwayu แปล / X : @wayutl
