ทุกคนที่เห็นฉากนี้ ต่างอ้าปากกว้างจนสามารถยัดไข่เข้าไปได้หนึ่งใบ!
เฟิงเจี้ยนเกอคือใคร?
โดยไม่คำหนึ่งถึงตัวตนของตัวเองในฐานะเจ้าของบริษัทMedia เพียงแค่อาศัยคำว่านักร้องชั้นเทพ มีแฟนคลับมากกว่าร้อยล้านคนทั่วทุกมุมโลก ใครจะสามารถทำให้เขาคุกเข่าลงได้?
แต่มีคนคนหนึ่งทำได้!
นั่นคือเซี่ยงเส้าหลง!
ในตอนนั้นเฟิงเจี้ยนเกอยังคงเป็นนักร้องที่ตกต่ำและเป็นที่ไม่รู้จัก แต่เขาเย่อหยิ่งจนถึงจุดที่ไม่มีข้าวกิน!
เพื่อที่จะมีชีวิตอยู่ต่อเขาต้องไปขอทานแต่ตาของเขากลับตาลปัตร ในวันนั้นเขาหิวโหยมาเป็นเวลาสองวันจู่ๆ ก็รู้สึกหดหู่และคร่ำครวญว่าเขาไม่มีพรสวรรค์ทุกข์ยาก เขาร้องเพลงริมแม่น้ำและเตรียมกระโดดลงแม่น้ำฆ่าตัวตาย กองทัพชายแดนเหนือที่กำลังฝึกอยู่ใกล้ๆ ได้ช่วยเหลือเขาไว้เพราะเสียงเรียกขอความช่วยเหลือของเขา เซี่ยงเส้าหลงชื่นชมความรู้สึกเศร้าและเป็นวีรบุรุษ กองทัพชายแดนเหนือจึงนำเขากลับกองทัพและขอให้เขาเขียนเพลงสงคราม!
ภายในหนึ่งเดือน การร้องเพลงของเฟิงเจี้ยนเกอได้รับความชื่นชมจากกองทัพชายแดนเหนือทั้งหมด เมื่อได้ยินอัศวินแห่งชายแดนเหนือนับไม่ถ้วนร้องเพลงของเขาเอง ทำให้เฟิงเจี้ยนเกอฟื้นความมั่นใจและออกจากกองทัพชายแดนเหนือ หลังจากนั้นสะสมประสบการณ์และความพัฒนาในที่สุดก็เปล่งประกายและกลายเป็นนักร้องชั้นเทพ!
กล่าวอีกแบบว่า ถ้าไม่มีเซี่ยงเส้าหลงก็ไม่มีเฟิงเจี้ยนเกอในวันนี้!
ความคิดของเขากลับมาอย่างช้าๆ เซี่ยงเส้าหลงพยุงเฟิงเจี้ยนเกอลุกขึ้น มองไปที่ดวงตาที่บวมเล็กน้อยของเขาที่กำลังร้องไห้ ตบไหล่ของเขาและยิ้ม “พอได้แล้ว! ลูกผู้ชายเสียเลือดได้แต่ห้ามเสียน้ำตา”
“ตอนที่ฉันอยู่ในกองทัพชายแดนเหนือ ฉันไม่เห็นนายชอบร้องไห้เลย!”
เฟิงเจี้ยนเกอหัวเราะทันทีและพูดด้วยอารมณ์ที่ไม่มีที่สิ้นสุด “ผมได้ทำตามความฝันที่เคยฝันไว้สำเร็จแล้ว แต่ชีวิตในกองทัพชายแดนเหนือเป็นวันที่สบายใจที่สุดในชีวิตของผมเฟิงเจี้ยนเกอ!”
“นายพลน้อย! ขอบคุณครับ! คุณไม่เพียงช่วยชีวิตผมแต่ยังช่วยชีวิตและหัวใจที่ตายไปของผมอีกด้วย!”
“ผมไม่รู้จะตอบแทนคุณยังไงดี!”
“ฮ่าๆ …อยากตอบแทนเหรอ งั้นตอนเริ่มงานช่วยโพสต์ท่าหล่อๆ ให้ภรรยาของฉันสักสองสามรูป!”
เฟิงเจี้ยนเกอผงะไปครู่หนึ่ง เขาไม่รู้ว่าทำไมเหลี่ยงเสี่ยงชงที่ด้านข้างรีบก้าวไปข้างหน้าและเล่าเรื่องเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอีกรอบ หลังจากฟังเฟิงเจี้ยนเกอตบหน้าอกของเขาและกล่าวว่า “นายพลน้อย คุณวางใจได้!”
“ถ้าพี่สะใภ้ของต้องการเข้าสู่วงการบันเทิง ผมจะใช้ทรัพยากรทั้งหมดของผมรับรองว่าพี่สะใภ้ของผมจะโด่งดังไปทั่วประเทศภายในหนึ่งปี!”
“แต่ว่าก่อนอื่นนายพลน้อยรอผมสักครู่ ผมมีบางอย่างที่ต้องไปจัดการ!”
หลังจากพูดจบ จู่ๆ ก็หันหน้ามองอานหยิ่งที่หน้าบวมเป็นหัวหมูอย่างเย็นชา แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “พรุ่งนี้จะมีการจัดงานแถลงข่าวว่าคุณจะออกจากวงการบันเทิง นี่คือการลงโทษที่วิ่งเข้าหานายพลน้อย!”
ใบหน้าของอานหยิ่งซีดเผือด ในที่สุดก็พยักหน้าเบาๆ แม้ว่าเธอจะเป็นคนที่เรียกได้ว่าเป็นเบอร์หนึ่งในวงการ แต่เธอก็เป็นแค่ดาราจราจร ศักดิ์ศรีเกียรติยศของเฟิงเจี้ยนเกออยู่ในระดับที่สูงส่งอานหยิ่งไม่มีสิทธิ์พูด
หลังจากนั้นเฟิงเจี้ยนเกอหันไปมองหยางมี่มี่ คนที่ไม่รีรอให้เฟิงเจี้ยนเกอเอ่ยปากพูด เธอก็พูดขึ้นว่า “ฉัน… ฉันจะประกาศการถอนตัวจากวงการบันเทิงในวันพรุ่งนี้!”
มุมปากของเฟิงเจี้ยนเกอยกขึ้นเล็กน้อย “หึ! เธอคิดว่าลาออกจากวงการบันเทิงก็พอเหรอ?!”
“ผู้ช่วย! ประกาศคำสั่งของฉันออกไป!”
“แจ้งให้บริษัทภาพยนตร์และโทรทัศน์รายใหญ่ให้blacklistหยางมี่มี่และเอาข่าวเสียหายของเธอมาแบล็คเมล์เธอ แจ้งกรมสรรพากรและตรวจสอบบัญชีของเธออย่างละเอียด คราวนี้ฉันจะทำลายเธอ!”
“ไม่! คุณทำแบบนี้กับฉันไม่ได้!”
สีหน้าของหยางมี่มี่เปลี่ยนไปอย่างมาก เธอรีบวิ่งเข้าไปกอดต้นขาของเฟิงเจี้ยนเกอ ” นักร้องชั้นเทพ! ได้โปรดฉันผิดไปแล้ว และฉันจะไม่กล้าทำอีกคราวนี้ปล่อยฉันไปเถอะ!”
ในบรรดาดาราหน้าเหล่านี้ ใครบ้างที่ไม่มีเรื่องเสียเสียหายติดอยู่กับตัว?
ผู้หญิงเจ้าเล่ห์อย่างหยางมี่มี่มีเรื่องที่น่าละอายใจเยอะมาก เมื่อเธอถูกหยิบขึ้นมาไม่เพียงแต่ทำลายอนาคตที่สดใสของเธอเท่านั้น แต่ยังขายหน้าอีกด้วย
แต่สิ่งที่ทำให้ฉันหงุดหงิดที่สุดคือเฟิงเจี้ยนเกอ ต้องการตรวจสอบภาษีของเธออย่างละเอียดถี่ถ้วน เมื่อตรวจสอบแล้วภาษีที่เธอขโมยมาก็เพียงพอที่จะทำให้เธอต้องติดคุก!
เมื่อมองไปที่ดอกสาลี่ต้องหยาดฝนอย่างหยางมี่มี่ เฟิงเจี้ยนเกอก็ไม่มีความเห็นอกเห็นใจ เตะเธอออกไปและพูดอย่างเย็นชา “เธอไม่ควรขอร้องฉัน!”
” เธอไปล่วงเกินใครมา เธอไม่รู้ใจตัวเองเหรอ?!”
หยางมี่มี่ผงะไปครู่หนึ่ง จากนั้นเธอรีบพุ่งไปทางอวิ๋นเสว่เหยนอย่างไม่มีเวลาสนใจภาพลักษณ์ตัวเองพลางขอร้อง “คุณหนูอวิ๋นได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วย!”
“ฉันเองที่ใจแคบและตาพร่ามัวดูถูกผู้คน เทียบกับคุณแล้วฉันเป็นสาวชาวบ้านที่สกปรก โปรดช่วยฉันขอร้องนักร้องชั้นเทพครั้งนี้ให้ปล่อยฉันไปทีนะคะ!”
เปลี่ยนบทเร็วมาก!
สาวชาวบ้านที่เคยเย้ยหยันและเหยียดหยามอย่างเย็นชามาก่อน ตอนนี้เธอต้องคุกเข่าขอความเมตตา ขอบอกว่าเป็นการประชดประชันที่โจ่งแจ้งจริงๆ !
อย่างไรก็ตามอวิ๋นเสว่เหยนเป็นคนใจดี เมตตาคนอื่น เมื่อมองไปที่เฟิงเจี้ยนเกอเธอกล่าวว่า “นักร้องชั้นเทพเอาเป็นว่าให้อภัยเธอในครั้งนี้นะคะ!”
อวิ๋นเสว่เหยนพูด เป็นไปไม่ได้ที่เฟิงเจี้ยนเกอจะรับฟังเห็นเพียงแค่เธอพยักหน้าและมองไปที่หยางมี่มี่ “พี่สะใภ้ของฉันใจดีและไม่เอาเรื่องกับคนอย่างคุณ แต่ว่าโทษการตายสามารถได้รับอภัย แต่โทษของคนที่ยังมีชีวิตอยู่หนีไม่รอดแน่นอน!”
“ฉันไม่ต้องการเห็นคุณในแผ่นดินนี้อีก ผู้ช่วยซื้อตั๋วไปแอฟริกาให้เธอ จากนี้ไปมันจะเป็นบ้านของคุณ!”
“เข้าใจยัง?!”
พรึบ!
ทันใดนั้นหยางมี่มี่ก็ทรุดตัวลงกับพื้น ในดินแดนที่แห้งแล้ง แม้จะมีเงินมากแค่ไหนจะไปมีประโยชน์อะไร?
แต่คำพูดของเฟิงเจี้ยนเกอเธอไม่กล้าที่จะไม่ทำตาม ไม่เช่นนั้นเฟิงเจี้ยนเกออาจมีวิธีที่เหมาะสมกว่าร้อยวิธีที่จะทำให้เธอไม่มีอะไรเลย!
“ฉัน… ฉันเข้าใจแล้ว!”
จากนั้นทุกอย่างก็ได้ทำตามขั้นตอน อวิ๋นเสว่เหยนที่อยู่ในกล้องดูเหมือนนางฟ้า ประกอบกับเสียงร้องเพลงที่อ่อนโยนของเฟิงเจี้ยนเกอ มันเป็นความเพลิดเพลินที่ยอดเยี่ยมจริงๆ !
ในขณะนี้โทรศัพท์มือถือของเซี่ยงเส้าหลงก็ดังขึ้น และเมื่อเขาหยิบขึ้นมาดวงตาของเขาก็หรี่ลงเล็กน้อย!
นี่คือวิดีโอคอลจากต่างประเทศ!
ชั่วขณะหนึ่งในหัวของเขาเต็มไปด้วยร้อยแปดความคิด จากนั้นเขาก็เดินไปที่มุมที่ไม่เด่น และรับโทรศัพท์ ชายแปลกหน้าที่มีหนวดเขี้ยวกระแตปรากฏขึ้นบนหน้าจอ!
เขาพูดภาษาจีนกลางมองไปที่เซี่ยงเส้าหลงด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “คุณเซี่ยง ฉันชื่นชมชื่อนายพลน้อยแห่งชายแดนเหนือมานานแล้ว!”
“คุณคือใคร?”
เซี่ยงเส้าหลงกล่าวด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น
“ฮ่าๆ ……”
ชายคนนั้นยิ้มอย่างบูดบึ้ง “ไม่คิดว่าคุณเซี่ยงไม่รู้จักผม งั้นผมจะแนะนำตัวเอง!”
“ฉันชื่ออิชิโระ โกโจ ยางิว โกโจเป็นลูกชายของฉัน!”
ดวงตาของเซี่ยงเส้าหลงหรี่ลงเล็กน้อย ถึงว่าเขามองแล้วรู้สึกคุ้นเคย ฮ่าๆ เพิ่งฆ่าลูกชายไปคนพ่อก็ได้มารนหาที่ตายแต่เขาไม่ได้ขี้ขลาด แต่ยังยกยิ้มมุมปาก “คุณหาผมเพราะคุณต้องการล้างแค้นให้ลูกชายของคุณเหรอ?”
“แน่นอน!”
อิชิโระ โกโจไม่ได้เปิดเผยเจตนาฆ่าอันมหึมาด้วยน้ำเสียงของเขา “คุณฆ่าลูกชายคนโปรดของผมไป หรือผมไม่ควรแก้แค้นคุณล่ะ!”
“ถ้าต้องการแก้แค้นก็มา กองทัพชายแดนเหนือสามหมื่นนายยินดีต้อนรับอยู่เสมอ!”
“ฮ่าๆ นายพลเซี่ยงแม้ว่าผมจะโหยหาประเทศของคุณ แต่ผมหวังว่าคุณจะมาฮกไกโดในฐานะแขกคนหนึ่ง!”
“ไปที่บ้านคุณในฐานะแขกเหรอ? คุณคิดว่าผมโง่เหรอ?”
เซี่ยงเส้าหลงยิ้มดูถูกเหยียดหยาม
“ไม่ๆๆ ! ผมเชื่อว่าคุณจะมาแน่นอน!”
“ไม่นานมานี้ตระกูลโกโจของเราถูกโจมตีโดยแฮ็กเกอร์ ซึ่งทำให้ตระกูลโกโจพังทลายไปเกือบทั้งหมด โชคดีที่แฮ็กเกอร์รายนี้ทิ้งร่องรอยไว้เล็กน้อยโดยไม่ได้ตั้งใจ ผมหมดเงินไปจำนวนมหาศาล และขอให้แฮ็กเกอร์สี่ในสิบอันดับแรกของโลกทำงานร่วมกันเพื่อตามหาเขา!”
“ในระหว่างการสอบสวนเขาผมพบภาพที่น่าสนใจ นายพลเซี่ยงลองเดาว่ามันคือรูปอะไร?”
สัมผัสแห่งความคิดแย่ๆ เข้ามาในจิตใจของเขา เจตนาฆ่าแผ่ไปทั่วร่างกายของเขาทันที เสียงของเซี่ยงเส้าหลงเย็นชา “คุณทำอะไรกับเขา!”
“ตอนนี้เขาอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่ ส่วนเขาจะรอดหรือไม่ทุกอย่างขึ้นอยู่กับผลงานของคุณ นายพลเซี่ยง!”
ขณะที่พูดกล้องถูกสลับ ชายคนหนึ่งถูกมัดไว้บนเก้าอี้เต็มไปด้วยเลือด ทันใดนั้นก็เงยหน้าขึ้นและคำราม “เส้าหลง! อย่ามา! ห้ามมาเด็ดขาด!”
เซี่ยงเส้าหลงตกใจและจ้องไปที่ใบหน้าบนหน้าจอ แม้ว่าใบหน้าของเขาจะเปื้อนเลือด แต่เขาก็ยังจำได้ทันทีว่าเขาเป็นพี่สี่ของเขาเฉิงอี๋!
ทันทีหลังจากนั้น กล้องก็กะพริบอิชิโระ โกโจพูดอย่างรวดเร็ว “นายพลเซี่ยง คุณมีเวลาแค่สามวันผมหวังว่าในอีกสามวันผมจะพบคุณที่ฮกไกโด สำหรับแขกจากแดนไกล พวกเราตระกูลโกโจจะดูแลคุณเป็นอย่างดีแน่นอน!”
จากนั้นโทรศัพท์ก็วางสายทันที!
เซี่ยงเส้าหลงเงียบอยู่ที่เดิม เจตนาฆ่าที่พลุ่งพล่านไปทั่วร่างกายของเขาไม่สามารถสงบลงได้เป็นเวลานาน!
“เส้าหลง คุณเห็นหรือยัง? เมื่อกี้ฉันสวย…”
อวิ๋นเสว่เหยนเดินเข้ามาอย่างมีความสุข ก่อนที่เธอจะพูดจบเธอเห็นอารมณ์ของเซี่ยงเส้าหลงผิดปกติก็สนใจในทันที “คุณเป็นอะไรไป?”
เซี่ยงเส้าหลงเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยและมองดูเธออย่างขอโทษ
อวิ๋นเสว่เหยนฉลาดเป็นกรด และทันใดนั้นการสูญเสียก็แวบเข้ามาในดวงตาของเธอ “มีอะไรเกิดขึ้นเหรอ?”
“ขอโทษนะเหยนเหยน ฉันมีเพื่อนที่ดีคนหนึ่งประสบอุบัติเหตุและอาจจะไปประมาณสามวัน”
อวิ๋นเสว่เหยนกัดริมฝีปากของเธอเบาๆ และเธอพูดคำหนึ่งเป็นเวลานาน “ระวังตัวด้วยฉันกับเยนเอ๋อรอคุณกลับมา!”
กองทัพชายแดนเหนือสามหมื่นนายทุกคนเป็นคนเก่งกล้า มีร้อยคนที่เป็นคนสุดยอดในพวกมันสร้างเป็นหน่วยหนึ่ง เรียกว่ากองทัพเทียนซ่า
สิบสององครักษ์เสื้อเลือดของกองทัพเทียนซ่าออกจากชายแดนเหนืออย่างประมาท!
ณ เมืองเทียนไห่ ตระกูลซ่ง!
ซ่งจื้อตงตาแดงพลางตะโกนเสียงดัง “ในนามของซ่งจื้อตง แจ้งเศรษฐีทั้งเก้ามณฑลให้โจมตีธุรกิจทั้งหมดของตระกูลโกโจด้วยสุดกำลังของพวกเขา แม้ว่าความมั่งคั่งนับล้านล้านของฉันจะหมดลง แต่ตระกูลโกโจต้องไม่ได้ผุดไม่เกิด!”
ที่ต่างประเทศ ณ สุสานที่ลับตาคนร่างสีดำล้มลงอย่างเงียบเชียบ ในตอนแรกชายคนหนึ่งดื่มไวน์คำใหญ่แม้ว่าแอลกอฮอล์จะดูโหดร้ายแต่ดวงตาของชายคนนั้นก็ยังแจ่มใสและเย็นชา!
“แจ้งนักฆ่าทุกคนไปที่ฮกไกโด ใครเป็นสมาชิกของโกโจก็ฆ่าอย่างไร้ความปราณี!”
เครื่องจักรขนาดใหญ่สามเครื่องเริ่มเคลื่อนไหว สามวันในฮกไกโดถูกกำหนดให้สร้างพายุนองเลือด!
