เซี่ยงเส้าหลงหัวใจบีบรัดแน่น เขามองไปที่สภาพของจางจุน เขารู้ดี จางจุนจะเข้าไปแก้แค้น เขากำลังไปรนหาที่ตาย!
แต่ในตอนที่เขาคิดอยากจะเข้าไปขัดขวาง มันไม่ทันการณ์เสียแล้ว งูหลามยักษ์เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว พุ่งตรงเข้าไปจะเข้าไปกัดศีรษะของจางจุน ปฏิกิริยาของจางจุนรวดเร็วมาก เขาเอียงศีรษะ เขี้ยวพิษของงูหลามยักษ์ เจาะเข้าไปที่หัวไหล่ของจางจุน ทันใดนั้นเลือดสดๆ ก็เปื้อนย้อมเสื้อสีขาวของเขากลายเป็นสีเลือด !
ใครจะไปรู้ ใบหน้าของจางจุน เผยให้เห็นรอยยิ้มเหมือนถูกปลดปล่อย จู่ๆ เขาก็หัวเราะเสียงดัง เสียงของเขา ดังก้องไปทั่วถ้ำพิษ”ฉันจางจุนตั้งแต่สองขวบ พิษกว่าร้อยชนิดรายล้อมตัว ในทุกวันคู่ของทุกเดือน ร่างกายเหมือนมีมดนับหมื่นตัวกำลังกัดกิน มันเจ็บปวดทรมานเหมือนตายทั้งเป็น ความเจ็บปวดนี้ เป็นมายี่สิบปี นั่นก็คือสามพันหกร้อยเก้าสิบห้าวัน!!!”
“และทุกอย่าง มันก็เป็นเพราะแก!”
คนของครอบครัวหมอเวชศาสตร์ ต่างพากันเงียบ!
คนคนหนึ่ง ที่ต้องทนรับความเจ็บปวดแบบนี้ ถึงจะสามารถนับวันได้ และจดจำมันได้อย่างฝังใจ!
ใบหน้าของจางจุน เปลี่ยนเป็นแดงก่ำในทันที เขาไออย่างรุนแรง มือทั้งสองข้าง ง้างปากของงูหลามยักษ์ออก แล้วตะโกนเสียงดังออกมา”ยี่สิบปีมานี้ ฉันได้เพิ่มพิษใหม่ๆเข้าสู่ร่างกายอย่างต่อเนื่อง มีการใช้ตามตำรับยาโบราณ มีทั้งวิธีพื้นบ้านผิดๆ กระทั่งเกิดพิษใหม่ที่ฉันคิดค้นพัฒนาขึ้นมาเอง!”
“เพราะฟ้าเมตตา ฉันจางจุนเอาพิษเข้าสู่ร่างกายกว่าร้อยชนิดแต่ยังสามารถมีชีวิตอยู่ได้จนถึงทุกวันนี้ เพื่อที่จะมีวันนี้!”
งูหลามยักษ์มีจิตวิญญาณ ราวกับว่ามันฟังจางจุนเข้าใจ รูม่านตาเผยให้เห็นถึงความดุร้าย กำลังเตรียมจะเข้าไปเขมือบเขา ในเวลานี้เอง ร่างกายของงูหลามยักษ์ แข็งทื่อไปในทันที หลังจากนั้น ก็ปล่อยจางจุนออก แล้วร่างกายก็เหมือนกับตะเกียบข้างหนึ่ง ตรงนิ่ง หลังจากนั้น ก็ล้มลงอย่างรุนแรง งูขนาดยาวประมาณสี่เมตร ราวกับกับได้รับความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสก็ไม่ปาน มันดิ้นทุรนทุรายกับพื้น จนฝุ่นฟุ้งกระจายไปทั่ว!
ทุกคนที่มองเห็นเหตุการณ์ หลังจากผ่านไปสิบนาที งูหลามยักษ์ก็ใช้แรงดิ้นเป็นครั้งสุดท้าย แล้วนอนแน่นิ่งไปเลย ภายในดวงตาทั้งคู่ แสงหรี่ลงอย่างสิ้นเชิง!
“ฮ่าๆ……”
จู่ๆจางจุนก็เงยหน้าหัวเราะ ตอนนี้ ริมฝีปากของเรา เปลี่ยนเป็นสีม่วงคล้ำไปแล้ว แต่สีหน้าบนใบหน้าของเขา กลับสดใสขึ้นมาเรื่อยๆ”ฉันรู้ ยี่สิบปีให้หลัง พิษของแกมีการเปลี่ยนแปลงอย่างใหญ่หลวง แต่ฉันจางจุน ไม่คิดจะมีชีวิตต่อไปอยู่แล้ว!”
“ฉันทรมานมากว่ายี่สิบปีอยู่อย่างไม่ใช่ผีไม่ใช่คน แต่ก็ต้องขอบคุณแก เพราะว่าแค้นนี้ มันทำให้ฉันมีชีวิตอยู่มาได้ยี่สิบปี!”
เมื่อพูดมาถึงตรงนี้ ในแววตานั้น ก็เผยให้เห็นถึงแสงแห่งการปลดปล่อย เขาค่อยๆหลับตาลง เสียงที่ไม่ได้ยิน เหมือนเสียงระฆังใหญ่ดังก้องอยู่ในหู ดังเข้าไปในโสตประสาทกับรับฟังของทุกคน”ชาตินี้ ฉันเหนื่อยมามากแล้ว ควรจะพักผ่อนสักที……”
พูดจบ มุมปากของยกยิ้มขึ้นมาอย่างมีความสุข พร้อมกับลมหายใจที่จากไป
คนของครอบครัวหมอเวชศาสตร์ มองไปที่ร่างของจางจุน ด้วยสีหน้ายากที่จะอธิบาย พูดตามตรง จางจุนเป็นยอดอัจฉริยะจริงๆ เขาถูกทรมานจากพิษต่างๆมากมาย แต่กลับยังสามารถแสดงท่าทางได้เหมือนกับคนไม่เป็นอะไร อีกทั้งภายใต้สถานการณ์แบบนี้ ยังสามารถเข้าใจเภสัชวิทยาทางการแพทย์ของครอบครัวหมอเวชศาสตร์ ไม่คำนึงถึงการเป็นบุตรของภรรยาหลวง อาศัยความอุตส่าห์และความเข้าเพียงอย่างเดียว สามารถเรียกเขาได้ว่าเป็นผู้มีพรสวรรค์ฟ้าประทาน!
มันก็จริง อาจจะเป็นอย่างที่เขาว่า ชาตินี้ เขาเหนื่อยเกินไปแล้ว เมื่อแค้นได้ชำระเสร็จสิ้น ความหมกมุ่นเพียงหนึ่งเดียวได้สลายหายไป ถึงเวลาแล้ว ที่เขาจะทำให้ตัวเองได้ปลดปล่อย……
เซี่ยงเส้าหลงค่อยๆเดินไปยืนต่อหน้าจางจุน มองดูใบหน้าที่ยังคงมีรอยยิ้ม เขาคุกเข่าข้างเดียว แล้วใช้มือปิดตาที่ปิดไม่สนิทของเขาลงอย่างเบาๆ แล้วพูดขึ้นมาว่า”เพื่อน ไปสู่สุคตินะ!”
“จึๆ ตายแบบนี้เลยเหรอ?เห้อ ยังดูไม่สะใจเลย ไม่เห็นสนุกเลย!น่าเบื่อจริงๆ!”
เสียงหัวเราะหยอกเย้าดังขึ้นมา แววตาของเซี่ยงเส้าหลงเยือกเย็นในทันที ดวงตาทั้งสองข้างของเขาคมดุจคันสร เต็มไปด้วยรังสีอาฆาต มองไปยังคนที่พูด!
จางจื๋อเฉิงถูกสายตาคู่นั้นจ้องมองจนตกใจ แต่ตอนนี้เมื่อนึกถึงสถานการณ์ในปัจจุบัน จึงค่อยๆเดินเข้าไป สบตากับเซี่ยงเส้าหลงอย่างไม่หวาดกลัว แล้วพูดอย่างดูถูก”ดูอะไรไม่ทราบ?!”
“ที่นี่คือครอบครัวหมอเวชศาสตร์!จางจุนตายแล้ว ฉันก็คือบุตรภรรยาหลวงของครอบครัวหมอเวชศาสตร์ เจ้าตระกูลในอนาคต”
“นี่ไอ้หนุ่ม เรื่องทำมือฉันหัก เดี๋ยวเราค่อยมาคิดบัญชีกัน ตอนนี้ จัดการไอ้จางจุนที่มันขวางหูขวางตา ไปทิ้งหลังเขาไป!”
คำพูดประโยคเดียว ในสายตาของคนของครอบครัวหมอเวชศาสตร์จำนวนไม่น้อย แสดงความไม่พอใจออกมา จางเสวซินพูดด้วยสีหน้าลำบากใจ”ถึงแม้จางจุนจะตายแล้ว แต่ยังไงเขาก็เป็นคุณชายใหญ่ของครอบครัวหมอเวชศาสตร์นะ ควรจะนำใส่โลงศพไปฝังไว้ที่หลุมศพของบรรพบุรุษ ทำตามพิธีกรรมของครอบครัวหมอเวชศาสตร์ จะทำเหมือนเป็นเด็กกำพร้าได้อย่างไร ทิ้งตามอำเภอใจแบบนี้?”
“ฝังเข้าไปในหลุมของบรรพบุรุษ?”
จางจื๋อเฉิงเหลือบตามองเขา”อาสาม อาแก่จนเลอะเลือนรึเปล่า?”
“อาไม่ได้ยินก่อนที่จางจุนจะตายพูดอะไรไว้เหรอ?ในร่างกายของเขามีพิษซ่อนไว้เกือบร้อยชนิด พิษพวกนี้ ก็คือระเบิดเวลาอย่างหนึ่ง เอาเขาไปฝังไว้ในหลุมศพบรรพบุรุษ รอให้เขาศพของเขาเน่าเปื่อย ก๊าซพิษพวกนี้เมื่อซึมเข้าสู่ผืนดิน ทุกที่ทุกทาง ไม่ต้องพูดถึงเรื่องรบกวนการทำความสะอาดหลุมศพบรรพบุรุษของครอบครัวหมอเวชศาสตร์ เมื่อข่าวรั่วไหลออกไป แม้แต่ที่ที่เราอาศัยอยู่มานานหลายชั่วอายุคน ก็จะไม่สามารถรักษาไว้ได้!”
หัวใจของทุกคนถูกบีบรัด ถึงแม้คำพูดของจางจื๋อเฉิงจะไม่เป็นที่น่าพอใจ แต่พวกเขาไม่ยอมรับไม่ได้ คำพูดนี้ ที่เขาพูดมามันก็มีเหตุผล!
ถึงแม้จางจุนจะตายแล้ว แต่เขาน่ากลัวกว่าพิษที่อยู่ในถ้ำพิษ ร้อยเท่า!
เมื่อมองดูสีหน้าของครอบครัวหมอเวชศาสตร์ทุกคน เซี่ยงเส้าหลงหัวเราะอย่างเย้ยหยัน เขาอุ้มจางจุนขึ้นมา โดยไม่รังเกียจแม้แต่น้อย จางจื๋อเฉิงที่เห็นแบบนั้น จึงรีบตะโกนขึ้นมาว่า”นี่ นายจะทำอะไรน่ะ?”
เซี่ยงเส้าหลงมองไปที่เขาด้วยสายตาเย็นชา”ในเมื่อพวกคุณไม่ฝัง งั้นผมเซี่ยงเส้าหลงผู้ซึ่งเป็นเพื่อนจะฝังเขาเอง!”
“ช้าก่อน!”
จางจื๋อเฉิงเดินไปที่ด้านหน้าของเขา ยกมือขึ้นมา แล้วขำพรืด”จางจุนเกิดเป็นคนของครอบครัวหมอเวชศาสตร์ ถึงตายก็เป็นคนของครอบครัวหมอเวชศาสตร์ เราสามารถโยนเขาทิ้งไปเป็นหมาข้างทาง แต่นายจะเอาเขาไปไม่ได้ เข้าใจไหม?”
เซี่ยงเส้าหลงไม่ได้พูดอะไร แต่ค่อยๆวางจางจุนลง จางจื๋อเฉิงคิดว่าเขากลัวแล้ว รอยยิ้มบนใบหน้าของเขายังไม่ได้ยกขึ้น เห็นเพียงเซี่ยงเส้าหลงสายตาเย็นวาบ ฝ่าเท้าของเขา ก้าวออกมาดุจดั่งสายฟ้าฟาด จางจื๋อเฉิงร้องโหยหวน ฟันกรามหลายซี่ของเขาลอยปลิวขึ้นบนฟ้า เซี่ยงเส้าหลงยังคงไม่หยุดมือ เหยียบศีรษะของเขาลงใต้ฝ่าเท้า อย่างรุนแรง ทันใดนั้น ใบหน้าครึ่งหนึ่ง ก็จมลงไปในดินโคลน!
“เซี่ยงเส้าหลง!นายจะทำอะไรน่ะ?!”
จางเสวซินตะโกนออกมา เขารู้ว่าจางจื๋อเฉิงไม่ได้รับการศึกษาศิลปะการต่อสู้ เขารู้ด้วยว่าจางจื๋อเฉิงดื้อรั้น แต่ว่า เขาเป็นบุตรภรรยาหลวงคนสุดท้าย ของครอบครัวหมอเวชศาสตร์แล้ว!
จางจุนตายไปแล้ว ถ้าหากจางจื๋อเฉิงตายไปอีกคน สายเลือดตระกูลหลักของครอบครัวหมอเวชศาสตร์ ก็จะจบสิ้นทันที!
จางจื๋อเฉิงยังคงอยู่ใต้ฝ่าเท้าของเซี่ยงเส้าหลง ไม่ว่าเขาจะดิ้นขัดขืนยังไง ก็ไม่สามารถขยับได้ เขาคำรามขึ้นมาอย่างโกรธเกรี้ยว แล้วพูดอย่างเกรี้ยวกราด”เซี่ยงเส้าหลง!ฉันเป็นบุตรภรรยาหลวงของครอบครัวหมอเวชศาสตร์ เจ้าตระกูลในอนาคต แกเหยียบหน้าฉัน ก็เท่ากับเหยียบย่ำหน้าของครอบครัวหมอเวชศาสตร์!”
“จางเสวซิน มึงมัวทำอะไรอยู่ห้ะ ยังไม่รีบจัดการมันให้ตายอีก!”
ใบหน้าของจางเสวซินเผยให้เห็นถึงความเสียหน้า ภายใต้สาธารณชน เขาถูกคนที่เด็กกว่าเรียกแบบนี้ แต่ว่า เขากลับทำอะไรไม่ได้ ทำได้เพียงแค่สูดหายใจเข้า ระงับความโกรธไว้ มองไปที่เซี่ยงเส้าหลงด้วยความเย็นชา”ปล่อยจางจื๋อเฉิงซะ!”
“ไม่อย่างนั้น ก็เท่ากับว่านายกำลังท้าทายทั้งครอบครัวหมอเวชศาสตร์อยู่!”
เซี่ยงเส้าหลงหัวเราะอย่างเย้ยหยัน นัยน์ตาของเขา มีความดูถูกแวบผ่านเข้ามา เขาพูดขึ้นอย่างเย่อหยิ่งว่า”ครอบครัวหมอเวชศาสตร์?น่ากลัวยังไง?”
ทุกคนต่างหายใจเข้าใจทันที ด้วยพลังของคนเพียงคนเดียว เขาจะต่อสู้กับตระกูลบุญหนักศักดิ์ใหญ่ เซี่ยงเส้าหลง เขาไปเอาความมั่นใจมาจากไหน?
นัยน์ตาของจางเสวซินขรึมลง”เซี่ยงเส้าหลง แกจะทำอะไรกันแน่?”
เซี่ยงเส้าหลงก้มหน้าลง มองไปที่ใบหน้าของจางจื๋อเฉิงที่บิดเบี้ยวไปมา แล้วเอ่ยปากพูดขึ้นมาอย่างเรียบเฉยว่า”จะเหยียดหยาม เพื่อนของผมไม่ได้!”
“ในเมื่อพูดจาไร้มารยาท ก็ต้องชดใช้ด้วยชีวิต!”
“แกกล้าเหรอ?!”
“ถ้าแกกล้าทำร้ายเขาแม้แต่นิดเดียว ฉันกล้ารับประกันได้เลย นอกจากแกแล้ว คนที่มีความเกี่ยวข้องกับแกทุกคน เก้าชั่วโคตรของแก จะต้องชดใช้ด้วยชีวิต เพราะการกระทำอันอุกอาจของแก!”
“หึ!มีปัญญา ก็เข้ามาเลย!นักรบสามหมื่นนายของชายแดนเหนือ พร้อมขับเคลื่อนได้ทุกเมื่อ!”
บรรยากาศ ดุดันรุนแรงขึ้นมาในทันที ในขณะที่ทั้งสองฝ่ายกำลังจะเข้าห้ำหั่นกัน เถาเชี่ยนเชี่ยนที่ไม่รู้เรื่องปรากฏตัวขึ้นด้านข้างของเถาเชี่ยนเชี่ยน แล้วเอ่ยปากขึ้นอย่างอ่อนแรง”ฉะ……ฉันคิดว่า เขาน่าจะยังพอมีทางรอด……”
