ภินท์ฟ้าฆาตปฐพี – บทที่ 182 เรื่องในผับ

ภินท์ฟ้าฆาตปฐพี

สายตาเซี่ยงเส้าหลงมองตามไป และเห็นว่า ข้างตัวหูเม่ยเอ๋อที่กำลังเต้นอยู่บนเวที ไม่รู้เมื่อไหร่กลับมีผู้ชายหลายคนท่าทางกะลิ้มกะเหลี่ยโผล่เข้าใกล้ พวกเขาอยู่ใกล้กับหูเม่ยเอ๋อมาก เห็นท่าทางอย่างนั้น เหมือนกำลังจะลวนลามหูเม่ยเอ๋อ

“สาวสวย มาครั้งแรกล่ะสิ ทำไมไม่เคยเห็นเธอมาก่อนเลยล่ะ?”

ผู้ชายที่อยู่ใกล้หูเม่ยเอ๋อที่สุด เขามองกวาดไปทั่วตัวหูเม่ยเอ๋อยิ้มๆ รูปร่างเซ็กซี่จนแทบอยากอุ้มมากอดให้เต็มรักสักที!

คิ้วหูเม่ยเอ๋อขมวดมุ่นขึ้นมา “มาครั้งแรกแล้วยังไง? ฉันไม่รู้จักพวกแกสักหน่อย!”

“แหะๆ…ไม่รู้จักไม่เป็นไรหรอก…ดื่มกันสักแก้วก็รู้จักกันแล้วไง!”

ระหว่างพูด ผู้ชายคนนั้นยื่นมือออกมาหวังโอบเอวหูเม่ยเอ๋อ หูเม่ยเอ๋อไม่อิดออด ตวัดมือตบไปเลย “ไสหัวไป!”

ตบฉาดนี้ไม่เพียงทำผู้ชายคนนั้นอึ้งงง ยังทำให้คนที่เต้นอยู่รอบๆพากันหยุดชะงักและหันมามองหูเม่ยเอ๋ออย่างสงสัย

เธอไม่รู้จักผู้ชายคนนั้น ไม่ได้แปลว่าคนอื่นไม่รู้จัก คนที่มาผับนี้บ่อยๆต่างรู้ดีว่า ผู้ชายคนนั้นไม่ใช่คนธรรมดา เขาเป็นเถ้าแก่ที่แท้จริงของผับนี้ อวิ๋นเฉิงเฟิง

“อีนี่ กล้าตบพี่ใหญ่?”

ลูกน้องเห็นลูกพี่โดนตบ กำลังจะลงมือ อวิ๋นเฉิงเฟิงเงยหน้าขึ้นเบรกเขาไว้ จากนั้นลูบแก้มข้างที่โดนตบ พลางเงยหน้าขึ้น มองมาที่หูเม่ยเอ๋อ พลางหัวเราะแหะๆ “ในสถานที่รโหฐานแบบนี้กล้าตบฉัน เธอเป็นคนแรก!”

หูเม่ยเอ๋อเผยรอยยิ้มยียวนใจ กลอกตาไปมา “อ๋อ? งั้นหรอ? แต่แล้วยังไงล่ะ?”

เห็นท่าทางไม่เกรงกลัวใดๆของหูเม่ยเอ๋อ อวิ๋นเฉิงเฟิงมองมาทางหูเม่ยเอ๋อด้วยสายตาหลุกหลิกกลับกลอก “สาวน้อย เอาแต่ใจนิดหน่อยเป็นเรื่องดีนะ แต่ถ้ามีเยอะไป! มันไม่ดีเท่าไหร่หรอก!”

“คืนนี้ดื่มเป็นเพื่อนฉันสักแก้ว เรื่องนี้ก็จะไม่ถือสาเธอละ ไม่อย่างนั้น…”

“ไม่อย่างนั้น คุณคิดจะทำอะไร?”

ทันใดนั้น มีเสียงเรียบหนึ่งแทรกขึ้น ทุกคนพากันหันไปมอง ผู้ชายคนหนึ่งสีหน้าเย็นชา เดินมาทางนี้

เซี่ยงเส้าหลงถอนหายใจในใจ ผู้หญิงคนนี้เป็นหญิงงามล่มเมืองที่เดินได้จริงๆ! ไปไหนก็มีแต่เรื่อง!

แต่ประเด็นคือ ตนยังไม่สามารถเพิกเฉยได้ แม้แต่เขายังสงสัยเลยว่า หูเม่ยเอ๋อจงใจหาเรื่องให้เขา!

พอเห็นเซี่ยงเส้าหลงมา รอยยิ้มบนใบหน้าหูเม่ยเอ๋อยิ่งเบิกบานมากขึ้น เธอกอดแขนเซี่ยงเส้าหลง พูดอย่างน่าสงสารว่า “ที่รัก เขาลวนลามฉัน คุณอัดเขาเลย!”

เซี่ยงเส้าหลงในใจแอบเหนื่อยหน่ายใจ คุณหนูหู เพราะผมเข้ามาหาทำให้คุณกล้ามากขึ้นหรือไง?”

ท่าทางชี้นิ้วสั่งผมไปชกพี่ใหญ่อีกฝ่าย คุณคิดว่าผมเป็นคู่หมั้นคุณจริงๆหรือไง?!

“ไอ้หนู แกเป็นใคร?”

เห็นเซี่ยงเส้าหลงที่จู่ๆโผล่มา อวิ๋นเฉิงเฟิงเอ่ยปากถามขึ้น

“ผมเป็นผู้ชายของเธอ!”

เซี่ยงเส้าหลงพูดเสียงเรียบ

พรืด!

อวิ๋นเฉิงเฟิงมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า แฝงแววรังเกียจแรงมาก หัวเราะออกมาดื้อๆเลย “ไอ้หนู ท่าทางจนอย่างแกเนี่ยนะจะคู่ควรกับสาวสวยขนาดนี้?”

“นั่นสิ ไม่ชะโงกดูเงาตัวเองเลย! อยากทำตัวเป็นฮีโร่ช่วยสาว ไม่ดูเลยว่าตัวเองคู่ควรไหม!”

อวิ๋นเฉิงเฟิงพึ่งพูดจบ ลูกน้องข้างๆรีบประจบประแจง กระโดดออกมาชี้หน้าเซี่ยงเส้าหลงด่าเลย!

เซี่ยงเส้าหลงหัวเราะหึๆ วาบประกายเย็นเยือกขึ้นที่หางตาเขา จากนั้นมีเงาหนึ่งวาบผ่าน ตามมาด้วยเสียงตบหน้าฉาดใหญ่ ผู้ชายคนที่พูดโดนตบลงไปกองกับพื้น แก้มด้านขวาบวมปูดขึ้นมาด้วยความเร็วที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าเลย!

เซี่ยงเส้าหลงขมวดคิ้วพลางเป่าฝ่ามือ “หน้าหนาจริงๆนะ ทำเอาฝ่ามือผมเจ็บหมด เตือนคุณหน่อยเลยละกัน ผมเป็นใคร ไม่ใช่คนระดับที่กากเดนระดับต่ำอย่างคุณมาวิพากษ์วิจารณ์ได้!”

ถึงเสียงจะเรียบ แต่ความมีอำนาจเต็มขั้น!

“ไอ้หนู แกกร่างมากนะ?”

อวิ๋นเฉิงเฟิงขมวดคิ้วมุ่น มองดูเขาด้วยสีหน้าไม่หวังดีเท่าไหร่

ใครจะรู้ว่าเซี่ยงเส้าหลงกลับพยักหน้ารับหน้าตาเฉย “ใช่ไง ผมกร่างมาก คุณจะทำไมหรอ?”

ท่ามกลางบรรยากาศตึงเครียดเกิดเสียงหัวเราะที่ไม่เข้าพวกขึ้นมาเฉยๆ เซี่ยงเส้าหลงเอียงคอมองเล็กน้อย หูเม่ยเอ๋อปิดปากหัวเราะอุบ หนุ่มน้อยคนนี้น่าสนใจจริงๆ เธอยิ่งมองยิ่งชอบเขามากขึ้นเรื่อยๆ!

ส่วนเซี่ยงเส้าหลงกลับเบ้ปาก ยังมีหน้ามายิ้มอีก ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ ตอนนี้เขาก็นอนหลับพักผ่อนที่บ้านไปแล้ว มีหรือจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น?

เฮ้อ ไม่พูดละ น้ำตาจะตกเอา! ตัวเองรับปากเอง ต่อให้ต้องกล้ำกลืนน้ำตาก็ต้องทำให้เสร็จนี่นา!

เขาแอบถอนหายใจในใจ จากนั้นพูดกับอวิ๋นเฉิงเฟิงว่า “พวกเราไปได้แล้วใช่ไหม?”

อวิ๋นเฉิงเฟิงมุมปากกระตุก เขาคว้าเก้าอี้สูงมาตัวหนึ่ง ยกแก้วเหล้าที่อยู่บนโต๊ะใกล้ๆมาจิบเบาๆ แยกเขี้ยวตะคอกใส่เขา “ไม่ได้!”

พูดจบปุ๊บ บรรดาลูกน้องด้านหลังกรูกันเข้ามา เซี่ยงเส้าหลงถอนหายใจแผ่วเบา ส่ายหัวบอก “ขอผมครึ่งนาที”

ครึ่งนาทีผ่านไป อวิ๋นเฉิงเฟิงยังคงนั่งอยู่ที่เดิม แต่มือที่ถือแก้วเหล้าสั่นอย่างควบคุมไม่อยู่ เซี่ยงเส้าหลงจัดสภาพแขนเสื้อที่ยับยู่ยี่เล็กน้อย พลางเดินมายืนข้างอวิ๋นเฉิงเฟิง และหันมองดูบรรดาลูกน้องที่ร้องครวญครางอย่างเจ็บปวดบนพื้น เขาตบไหล่อีกฝ่ายแผ่วเบา “คุณคิดไหม วัยรุ่นสมัยนี้ทำไมชอบวู่วามกันขนาดนี้นะ?”

สีหน้าอวิ๋นเฉิงเฟิงฉายแววกระอักกระอ่วนเล็กน้อย ที่ขมับมีเหงื่อเม็ดโตผุดขึ้นมา “ใช่…ออกจะวู่วามไปหน่อย…”

คนรอบข้างพากันมองตะลึง พระเจ้า เมื่อกี้ฉันเห็นอะไรเข้าเนี่ย? เวลาแค่ไม่ถึงครึ่งนาที ชายร่างใหญ่เจ็ดแปดคน คนละหนึ่งหมัด? ไม่มีแม้แต่โอกาสสวนเลย? ผู้ชายคนนี้ใครกัน? ทำไมเก่งขนาดนี้?

“งั้นตอนนี้พวกเราไปได้แล้วใช่ไหม?”

“เชิญ…ตามสบาย…”

อวิ๋นเฉิงเฟิงคิดจะลุกขึ้นยืน แต่เซี่ยงเส้าหลงกดไหล่เขาไว้ให้นั่งลงไปเหมือนเดิม จากนั้นตบไหล่เบาๆ “ไม่ต้องส่งหรอก ลาก่อน!”

พูดจบ ก็หันไปบอกหูเม่ยเอ๋อที่ยืนยิ้มละไมอยู่ข้างๆว่า “คุณหนูหู พวกเราไปกันได้หรือยัง?”

หูเม่ยเอ๋อยิ้มละไม พยักหน้าว่า “เห็นแก่ที่แฟนฉันทำหน้าที่ได้ดีขนาดนี้ พวกเราไปกันเถอะ!”

เท้าหน้าพึ่งก้าวออกไป ลูกน้องด้านหลังพยายามลุกขึ้นอย่างยากลำบาก “พี่… พี่เฟิง…”

ตอนนี้อวิ๋นเฉิงเฟิงผุดลุกจากเก้าอี้สูง สะบัดมือตบหน้าซ้ายขวา “ไอ้พวกไม่ได้เรื่อง! คนมากขนาดนี้กลับสู้ไม่ได้สักคน! ไร้ประโยชน์จริงๆ!”

คนที่โดนตบยืนกุมหน้าอย่างขลาดกลัว และเตือนขึ้นเมื่อจู่ๆเขาคิดอะไรออก “พี่ใหญ่ พี่เฟิง Zachมาหรือยัง?”

ใช่!

Zach!

ราชานักสู้ที่อวิ๋นเฉิงเฟิงใช้เงินจำนวนมากจ้างมาเพื่อผับของตน มาคอยคุมสถานการณ์มวยในผับของตน คืนนี้เป็นเวลาที่พวกเขานัดเจอกันพอดี!

พอคิดถึงตรงนี้ เขารีบโทรทันที ไม่นานปลายสายก็มีเสียงที่ไม่ค่อยคุ้นเคยออกมา “เถ้าแก่ หวัดดีครับ!”

“Zach อยู่ไหนแล้ว?”

“ตอนนี้…ถึงหน้าผับแล้วครับ!”

“งั้นเห็นชายหนึ่งหญิงหนึ่งไหม ผู้หญิงใส่ชุดแซกสีแดง สวยมาก ตัวผู้ชายใส่ชุดกีฬาสีขาว ดูธรรมดามาก!”

ปลายสายชะงักไปเล็กน้อย ก่อนบอกว่า “เห็นแล้ว อยู่ตรงหน้าผมเลย!”

“สกัดพวกเขาไว้! อย่าให้พวกเขาออกไปได้!”

พูดจบก็ตัดสายไป สีหน้าเคร่งเครียด โบกมือบอกว่า “พวกแก ตามฉันไปกู้หน้าคืน!”

ด้านนอกประตู เซี่ยงเส้าหลงมองหูเม่ยเอ๋อที่ทำหน้ายังไม่หายสนุกอย่างหน่ายใจ ทำเสียงจิ๊ๆจ๊ะๆบอก “คุณหนูหู ดูสีหน้าคุณแล้ว เหมือนไม่อยากกลับเลยนะ?”

ใครจะรู้หูเม่ยเอ๋อกลับพยักหน้าหน้าบานว่า “ใช่ไง คุณฉลาดมากเลย พี่ชอบคุณมากขึ้นเรื่อยๆแล้วนะ!”

“ผมอยากโง่กว่านี้หน่อยจริงๆ…”

เซี่ยงเส้าหลงทำหน้าหน่ายใจ1

เหนื่อยใจจริงๆ…

ในตอนนี้เอง มือใหญ่สีคล้ำเล็กน้อยตบเข้าที่บ่าของเซี่ยงเส้าหลง เขาหันไปมอง เห็นผู้ชายผมหยิกผิวคล้ำรูปร่างผอมบางยืนอยู่ข้างเขา

เซี่ยงเส้าหลงคิ้วขมวด ปรายตามองผ่านๆ และปัดมือนั่นออกจากไหล่เขา พลางว่า “คุณเป็นใคร? มีอะไรหรือเปล่า?”

ผู้ชายผมหยิกไม่ใช่ใครอื่น เขาคือราชานักสู้ที่อวิ๋นเฉิงเฟิงพูดถึง Zach!

Zachเบ้ปาก ทำสีหน้ารังเกียจ เลียนเสียงน่าหมั่นไส้ว่า “แก…หยุดเดี๋ยวนี้! เถ้าแก่ฉันไม่ให้แกไป!”

“เถ้าแก่คุณ? เถ้าแก่คุณเป็นใครล่ะ?”

“เถ้าแก่เขาคือฉัน!”

ภินท์ฟ้าฆาตปฐพี

ภินท์ฟ้าฆาตปฐพี

Status: Ongoing
ลูกสาวถูกขายให้เป็นเจ้าสาวเด็ก ภรรยาตกเป็นหมากให้คนอื่น เซี่ยงเส้าหลงกลับมาพร้อมกับความโกรธ รวบอำนาจแห่งความยิ่งใหญ่ เทพสงครามเดือดผนึกโลก ยกกองทัพออกศึกสะท้านปฐพี

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท