สีหน้าอวิ๋นเฉิงเฟิงซีดเผือด มือกำแน่น ก้มหัวลงพูดกับเซี่ยงเส้าหลงเสียงต่ำว่า “ผมมีตาหามีแววไม่ ความผิดผมเอง ได้โปรดยกโทษให้ผมสักครั้งเถอะ!”
เขาโขกหัวคำนับสามครั้งต่อหน้าสาธารณชน ชื่อเสียงของเขาอวิ๋นเฉิงเฟิงเรียกได้ว่าเสียหายหลายแสนในเมืองซูหังนี้แล้วล่ะ!
พอได้ยินอวิ๋นเฉิงเฟิงเอ่ยขอขมา เซี่ยงเส้าหลงตบไหล่เขาเบาๆ “คนดีไม่จำเป็นต้องโดนรังแก ต้องรู้จักคำว่า เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมีคน!”
อวิ๋นเฉิงเฟิงไหนเลยจะยังต้านทานรับไหว ก้มหัวโค้งต่ำรับคำรัวๆ “ครับครับครับ! คุณพูดถูก ต่อไปผมจะเป็นคนดี!”
เซี่ยงเส้าหลงยิ้มมุมปาก ไม่สนใจเขาอีก หันกลับไปพูดกับหูเม่ยเอ๋อว่า “พวกเราไปกันเถอะ!”
หูเม่ยเอ๋อพยักหน้าอย่างว่าง่าย เธอไม่ได้พูดอะไรเลยตอนเดินผ่านตัวอวิ๋นเฉิงเฟิง เพียงแค่ยิ้มหยันเบาๆ และจากไป
ไม่มีอะไรสนุกดูต่อ ผู้ชมรอบด้านค่อยๆคลี่คลายไป คนมากมายพากันวิพากษ์วิจารณ์เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ การพ่ายแพ้ของราชานักสู้ ท่าทีหงอหงอยของอวิ๋นเฉิงเฟิง กลายเป็นเรื่องตลกขำขันในคืนนี้ของพวกเขาไป
พอฝูงชนคลายลง ลูกน้องของอวิ๋นเฉิงเฟิงถึงค่อยๆเดินเข้ามา พลางเหล่มองZachที่นอนบนพื้นพลางถาม “พี่… พี่เฟิง ตอนนี้พวกเราทำยังไงดี?”
“ยังมีหน้ามาถามอีก! ส่งไปโรงพยาบาลสิ!”
อวิ๋นเฉิงเฟิงตะคอกดัง เปลี่ยนท่าทีหงอยเมื่อครู่ไปหมด สุดท้ายเตะใส่ร่างZachไปสองทีอย่างอดไม่อยู่ “ขยะเอ๊ย! ไร้น้ำยาจริงๆ!”
เขาใช้เงินมากมายจ้างZachมา ใครจะรู้ว่าจะมีน้ำยาแค่นี้ โดนไอ้หนูที่ไหนก็ไม่รู้น็อคเอาท์ในกระบวนท่าเดียวต่อหน้าสาธารณชน!
ถ้าเรื่องนี้แพร่ออกไปว่า ราชานักสู้ของโลกใต้ดินในวันวานจะกลายเป็นตัวตลกทันที แต่จะทำยังไงได้ ใช้เงินมากมายไปแล้ว ถ้าซื้อมาได้แค่ราชานักสู้ที่พิการ งานนี้ขาดทุนย่อยยับเลย!
สายตาอวิ๋นเฉิงเฟิงมาดร้าย กลับกลอกไปมาไม่หยุด เขาเสียหน้าไปหมดในคืนนี้ บวกกับการขาดทุนที่ตามมาตอนหลังด้วย มันเป็นความผิดของเซี่ยงเส้าหลงทั้งหมด!
อวิ๋นเฉิงเฟิงไม่ใช่คนดีอะไร มีแค้นต้องชำระเป็นนิสัยแต่ไหนแต่ไรของเขาอยู่แล้ว!
“ใครก็ได้!”
“พี่เฟิง!”
“คุณชายหวากลับมาจากนอกหรือยัง?”
“กลับมาแล้วครับ! ไฟล์ทบ่ายวันนี้ ตอนนี้น่าจะถึงบ้านแล้ว!”
ในสายตาอวิ๋นเฉิงเฟิงฉายประกายมาดร้ายอย่างแรงกล้า “ฉันไม่สนใจว่าพวกแกเป็นใคร! กล้ามีเรื่องกับฉันในเมืองซูหัง เท่ากับหาเรื่องคุณชายหวา! หาเรื่องคุณชายหวาเท่ากับหาเรื่องยมบาล!”
“ไป! ไปตระกูลฟางกับฉัน!”
ณ ตอนนี้คฤหาสน์ตระกูลฟาง แสงไฟสว่างไสว!
ผู้ชายคนหนึ่งในชุดสูทรองเท้าหนัง ดูสง่างามถือแก้วไวน์แดง อวิ๋นเฉิงเฟิงไม่มีท่าทีหยิ่งผยองอย่างเก่า เขาก้มหัวลงต่ำดูว่านอนสอนง่าย พูดเสียงเบาว่า “คุณชายหวา! คุณต้องช่วยผมนะ!”
“ทั่วทั้งเมืองซูหังใครบ้างไม่รู้ว่าผมเป็นคนของคุณน่ะ นี่มันหักหน้าผมที่ไหนกัน หักหน้าคุณชัดๆต่างหาก!”
ฟางฮว๋าค่อยๆหันกลับมา สายตาเขาส่องประกายเจิดจ้า เขาดื่มไวน์ในมือ จู่ๆก็ยิ้มออกมาว่า “ตอนนี้แกควรจะดีใจที่ยังสามารถมายืนต่อหน้าอย่างมีลมหายใจได้!”
อวิ๋นเฉิงเฟิงถามอย่างไม่เข้าใจว่า “คุณชายหวา หมายความว่ายังไงกันครับ?”
“เหอะเหอะ…. เพราะผู้หญิงที่แกลวนลามคนนั้นไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นคุณหนูตระกูลหู เจ้าของโรงที่หนึ่ง หูเม่ยเอ๋อ!”
อวิ๋นเฉิงเฟิงสีหน้าเปลี่ยนทันที เข่าอ่อนยวบ แทบทรุดลงไปกับพื้น ตะกุกตะกักว่า “อะ…อะไรนะ?! ผู้หญิงคนนั้นคือคุณหนูใหญ่ตระกูลหู?!”
ฟางฮว๋าพยักหน้าเบาๆ “นอกจากเธอแล้ว ทั่วทั้งซูหัง ไม่มีนางมารที่ไหนจะมีเสน่ห์ล่มเมืองแบบนี้ได้หรอก!”
“คุณชายหวา! คุณชายหวาไว้ชีวิตผมด้วยครับ!”
อวิ๋นเฉิงเฟิงเหมือนคิดอะไรได้ สีหน้าซีดเผือดล้มลุกคลุกคลานขึ้นมา “ผมไม่รู้ว่าเป็นคุณหนูหูจริงๆ! ถ้าผมรู้ ผมไม่มีทางกล้าบังอาจแน่นอนครับ!”
ในฐานะลูกน้องของฟางฮว๋า อวิ๋นเฉิงเฟิงต้องรู้ดีอยู่แล้วถึงการตามจีบหูเม่ยเอ๋อของฟางฮว๋า แต่เขายิ่งรู้ดีถึงความร้ายกาจของเจ้านายเขา เคยมีคนแอบมองหูเม่ยเอ๋อนิดเดียว แล้วแสดงท่าทางโลมเลียลามกออกมา โดนฟางฮว๋าจับตัวไปทรมานสามวันสามคืนเต็ม สุดท้ายหายตัวไปราวกับไอน้ำที่ระเหย!
ฟางฮว๋าคลั่งไคล้รักใคร่หูเม่ยเอ๋อ แทบจะเรียกว่าเข้าขั้นโรคจิตเลยทีเดียว!
สายตาฟางฮว๋าประกายวาบขึ้น “ลุกขึ้นมาเถอะ เรื่องนี้แกไม่เพียงไม่ผิด ยังมีความชอบด้วย!”
อวิ๋นเฉิงเฟิงรีบลุกขึ้นมา ถึงฟางฮว๋าจะบอกว่าเขามีความชอบ แต่จากนิสัยเจ้าอารมณ์ของเขา วินาทีที่แล้วอาจจะหัวเราะอยู่ แต่วินาทีต่อไปตนเองมีสิทธิ์คอขาดได้ง่ายๆเลย!
“อย่าตื่นเต้นไป! เมื่อกี้แกพึ่งบอกว่า ผู้ชายคนนั้นบอกว่าเป็นผู้ชายของหูเม่ยเอ๋อ?”
อวิ๋นเฉิงเฟิงพยักหน้าหงึกๆ
“หูเม่ยเอ๋อยอมรับแล้วด้วย?”
อวิ๋นเฉิงเฟิงพยักหน้าอีก
“เหอะเหอะ…น่าสนใจ….”
“ตาแก่หูฉี่หรงนั่นกล้าปล่อยเรื่องหมั้นหมายแต่เด็กออกมา!”
“เพียงแต่ว่าไม่รู้ว่าเป็นคุณชายบ้านไหนไม่กลัวตาย กล้าโผล่ออกมาตอนนี้!”
สายตาฟางฮว๋าฉายแววอาฆาตมาดร้ายขึ้นมาวูบหนึ่ง จากนั้นก็หายไป เขาคืนสู่สภาพชายหนุ่มหรูหราเย่อหยิ่งอีกครั้ง “เซิ่งเฟิง จัดการเรื่องหนึ่งให้ฉัน!”
อวิ๋นเฉิงเฟิงก้มหัวต่ำอย่างเคารพ “คุณชายหวา สั่งการได้เลยครับ!”
“คืนพรุ่งนี้ ฉันจะจัดงานเลี้ยงรับรองผู้มีเกียรติระดับสูงของเมืองซูหังทั้งหมดที่ Champs Elysees แกกระจายข่าวนี้ออกไป บัตรเชิญของตระกูลหูต้องไปส่งให้เองกับมือ เข้าใจไหม?”
“ครับผม!”
เม่ยเอ๋อเอ๋ยเม่ยเอ๋อ ผู้หญิงที่คนอย่างผมฟางฮว๋าสนใจ ไม่เคยมีใครรอดพ้นเงื้อมมือผมไปได้หรอก!
คู่หมั้น? เหอะเหอะ…ตอนมีชีวิตอยู่เขาเป็นคู่หมั้นคุณ พอตายไปแล้วก็ไม่ใช่แล้วล่ะ!
เช้าวันต่อมา เซี่ยงเส้าหลงตื่นนอน พึ่งเปิดประตูห้องออกมา ก็เห็นหูเม่ยเอ๋อยืนพิงประตูห้องเขาด้วยสีหน้างัวเงีย เซี่ยงเส้าหลงตกใจมาก “คุณ…คุณมาทำอะไรตรงนี้น่ะ?”
“ไปกับฉัน!”
หูเม่ยเอ๋อพูดเสียงงัวเงีย
“ไปไหน?”
“ซื้อเสื้อผ้า!”
“ซื้อเสื้อผ้า? ซื้อทำไม?”
เซี่ยงเส้าหลงไม่เข้าใจ
หูเม่ยเอ๋อโยนบัตรเชิญสีทองคำใบหนึ่งใส่หน้าเขา พูดเสียงเบื่อๆว่า “ฟางฮว๋ากลับมาแล้ว!”
“คืนนี้มีการเชิญผู้มีเกียรติระดับสูงของเมืองซูหังทั้งหมด ดังนั้นคืนนี้คุณต้องออกงานในฐานะคู่หมั้นของฉันครั้งแรก ประกาศอย่างเป็นทางการไปทั่วเมืองซูหัง!”
