หลังจากกอดเสร็จ สีเทียนมู่ยังคงจับมือเซี่ยงเส้าหลงและพูดอย่างตื่นเต้น”เฮียหลง ทำไมคุณมาก็ไม่บอกผมสักคำ!”
“ผมจะได้ไปต้อนรับคุณเป็นการส่วนตัว!”
“ฮ่าๆ ……”
เซี่ยงเส้าหลงยิ้มฝืดๆ และพูดว่า “คุณจะไปต้อนรับอะไร บางคนบอกว่าผมเหมือนคนงานระบายห้องน้ำ รปภ. ที่ประตูจึงยอมปล่อยผมเข้ามา”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ กู้ซือหรูก็กังวลและรีบก้าวไปข้างหน้าเพื่ออธิบาย “ท่านประธาน ไม่ใช่แบบนี้ คุณฟังฉันอธิบาย…”
ผัวะ!
สีเทียนมู่ยกมือและตบ แก้มขวาของกู้ซือหรูพองขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เขามองที่กู้ซือหรูอย่างเย็นชา “คุณกล้าดูถูกเฮียหลงของผมหรือ?”
สีเทียนมู่โกรธมาก เมื่อสี่ปีที่แล้ว ถ้าเซี่ยงเส้าหลงไม่ได้ช่วยชีวิตเขาจะมีประธานาสีเทียนมู่ในปัจจุบัน ที่มีมูลค่าแสนล้านได้อย่างไร?
เป็นเวลาสี่ปีที่เขาอยากจะไปขอบคุณเขามาตลอด แต่เขาไม่มีโอกาสเลย ในที่สุด ก็ได้พบกับเซี่ยงเส้าหลงตามที่เขาหวังไว้ แต่ยังโดนพนักงานของตนเองทำให้เขาอับอาย!
ความสามารถในการครองอาณาจักรธุรกิจขนาดใหญ่ แม้ว่าสีเทียนมู่อายุยังน้อย แต่เขาไม่เคยขาดความโหดเหี้ยม!
“มา พาเธอลงไปและสอนวิธีการพูดของเธอให้ดีๆ !”
“ไม่! ท่านประธาน! ไม่!”
กู้ซือหรูตัวสั่นไปทั้งตัว เธอเคยได้ยินเกี่ยวกับข่าวลือของสีเทียนมู่อย่างลับๆ และเป็นเรื่องที่น่าสังเวชอย่างยิ่งสำหรับผู้ที่ทำให้เขาไม่พอใจ
เมื่อเห็นชายร่างใหญ่สองคนเดินเข้ามาหาเธอด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ กู้ซือหรูก็คุกเข่าลงไปทางเซี่ยงเส้าหลงและขอร้อง “ฉันขอโทษ! ฉันมีตาแต่ไม่มีแวว! เป็นสายตาหมาที่มองคนต่ำ ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะ!”
เมื่อเห็นเธอร้องไห้อย่างเศร้าใจ เซี่ยงเส้าหลงก็เอนตัวลงเล็กน้อย วางตัวสูงว่า “ผมสามารถยอมรับคำขอโทษของคุณ แต่เรื่องที่คุณใส่ร้ายภรรยาของผมว่าเธอโกงข้อสอบ คุณไม่ควรขอโทษเธอด้วยเหรอ?”
“อะไร?!”
สีเทียนมู่ทุบโต๊ะ พร้อมกับเส้นเอ็นบนหน้าผากของเขา ดวงตาที่มองไปที่กู้ซือหรู เหมือนอยากจะกลืนกินเธอ”คุณกล้าใส่ร้ายพี่สะใภ้ว่าโกง?”
สีเทียนมู่มีความรู้สึกที่อยากควักใจของเธอก็มี ไม่พูดถึงบุญคุณที่เซี่ยงเส้าหลงได้ช่วยชีวิตของเขา เขาเป็นนักธุรกิจ รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเซี่ยงเส้าหลง เขาก็รู้ดีว่าถ้ามีความสัมพันธ์ที่ดีกับนายพลน้อยคนนี้ได้ สิ่งนี้มีเงินมากมายก็ยากที่จะได้รับมัน!
และแน่นอนว่าเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ภรรยาของเซี่ยงเส้าหลงมาทำงานในบริษัทของเขา!
แต่พนักงานไอ้โง่เง่านี่ กำลังจะผลักดันโอกาสอันยิ่งใหญ่นี้ออกไปดื้อๆ แบบนี้!
เมื่อเห็นสีเทียนมู่ดุดันเหมือนจะกินคน กู้ซือหรูส่ายหัวอย่างแรง”ฉันไม่ได้ใส่ร้ายเธอ! คนอื่นๆ สามารถเป็นพยานได้! อวิ๋นเสว่เหยนโกงจริงๆ !”
ไม่ยอมรับ!
ให้ตายก็ไม่ยอมรับ!
ถ้าตนเองยอมรับว่าใส่ร้ายอวิ๋นเสว่เหยน ด้วยความโกรธรุนแรงของสีเทียนมู่ ตนเองคงมีชีวิตอยู่ไม่ถึงตอนที่สามารถเห็นดวงอาทิตย์ในวันพรุ่งนี้อย่างแน่นอน!
เมื่อคิดได้เช่นนี้ เธอก็รีบมองไปยังคนไม่กี่คนที่เพิ่งให้การเป็นพยานด้วยสายตาข่มขู่ นัยน์ตานิ่งเงียบ ราวกับจะบอกว่าพวกเราเป็นตั๊กแตนบนเชือกเส้นเดียวกัน และหากใครคนหนึ่งสารภาพผิด ก็หนีไม่พ้นทั้งกลุ่ม !
ไม่กี่คนเหล่านั้นเข้าใจความหมายของการจ้องมองของกู้ซือหรู กัดฟัน พยักหน้าอย่างหนัก และยอมรับด้วยความมั่นใจว่า เมื่อกี้อวิ๋นเสว่เหยนได้โกงจริงๆ !
สีเทียนมู่โมโหมาก”ขี้โม้! สถานะของพี่สะใภ้ จะโกงได้อย่างไร!”
“มานี่ ยังไม่รีบลากผู้หญิงบ้าคนนี้ลงไป!”
“ประธาน!”
กู้ซือหรูลุกขึ้นยืนและทำตัวเหมือนเที่ยงธรรม “อวิ๋นเสว่เหยนสามารถมาเกี่ยวข้องกับคุณได้ คุณยินดีที่จะใช้เส้นสายให้เธอผ่าน และรับเธอเข้าทำงาน นั่นคือเรื่องของคุณ สิ่งเหล่านี้ผู้ใต้บังคับบัญชาอย่างเราไม่ยุ่ง และไม่มีสิทธิ์ไปยุ่ง!”
“แต่เนื่องจากบริษัทไว้ใจฉัน และให้ฉันทำหน้าที่เป็นหัวหน้าคุมสอบ ฉันจะรับผิดชอบต่อบริษัทและเลือกคนเก่งที่สุด การโกงคือการโกง ถ้าคุณยืนกรานที่จะล้างความผิดของเธอ มันจะไม่ทำให้ผู้สมัครเหล่านี้ที่พยายามอยากเข้าร่วมมู่ซือของเรารู้สึกผิดหวังหรือ?”
สีหน้าของสีเทียนมู่ก็ดูแย่ลง ต้องยอมรับว่า กู้ซือหรูจับประเด็นได้ ถ้าเขายืนกรานที่จะปกป้องอวิ๋นเสว่เหยนโดยไม่มีหลักฐานว่าเธอไม่ได้โกง ภายใต้การแพร่กระจายของหนึ่งร้อยปาก ชื่อเสียงของบริษัท กลัวจะได้รับผลกระทบ!
“ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริงๆ เลยนะ!”
เซี่ยงเส้าหลงหัวเราะคิกคักและส่ายหัว ทันใดนั้นก็เอ่ยปากพูดว่า “น่าจะมีกระดาษทดสอบมากกว่าหนึ่งชุดสำหรับข้อเขียนการรับสมัครนักออกแบบเครื่องประดับของ บริษัทมู่ซือกรุปมั้ง?”
สีเทียนมู่ผงะและพยักหน้า “บริษัทมู่ซือกรุปธุรกิจหลักคือเครื่องประดับ ดังนั้นตำแหน่งนักออกแบบเครื่องประดับจึงมีความสำคัญเป็นพิเศษ กระดาษทดสอบสำหรับการรับสมัครนี้ เขียนขึ้นก่อนการจากไปของผู้อำนวยการฝ่ายออกแบบคนก่อน เพื่อเลือกผู้สมัครที่ยอดเยี่ยมสำหรับบริษัท เดิมทีมีสองชุด แต่อีกฉบับเป็นการทดสอบการรับสมัครของผู้อำนวยการ เมื่อเทียบกับอันนี้ ความยากจะสูงกว่ามาก!
มุมปากของเซี่ยงเส้าหลงยกขึ้นเล็กน้อย “ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็ให้ภรรยาของผม ลองสอบเขียนฉบับรับสมัครผู้อำนวยการต่อหน้าทุกคนดีกว่า ถ้าผลสอบออกมาไม่เลว การโกงเป็นเรื่องจริงหรือเท็จ ก็ชัดเจนแล้วไม่ใช่หรือ?”
ซ่า！
เหงื่อเย็นของกู้ซือหรูหลั่งไหลออกมาทันที!
ในไม่ช้า ภายใต้คำสั่งของสีเทียนมู่ เอกสารทดสอบอีกชุดก็ถูกดึงออกมา ภายใต้สายตาที่กลัวของกู้ซือหรู เซี่ยงเส้าหลงได้ส่งมอบกระดาษทดสอบให้เธอก่อน “คุณบอกว่าคุณและภรรยาของผมจบจากมหาวิทยาลัยเดียวกัน ในฐานะที่คุณเป็นผู้คุมสอบนักออกแบบเครื่องประดับ ในด้านการออกแบบเครื่องประดับอย่างมืออาชีพ คุณก็ไม่ได้แย่ใช่ไหม?”
“ข้อสอบนี้ คุณมาทำก่อน!”
ฟันของกู้ซือหรูสั่นเล็กน้อย “ฉัน…ฉัน…”
สีเทียนมู่ก็เข้ามาและมองดูเธออย่างเย็นชา”คุณไม่ได้ยินที่เฮียหลงพูดหรือ?”
“ทำ!”
กู้ซือหรูหยิบกระดาษทดสอบขึ้นมาอย่างสั่นๆ และใช้เวลามากกว่าครึ่งชั่วโมง กว่าจะเสร็จ คนอื่นๆ ตรวจสอบคำตอบและกล่าวในภายหลังว่า “ท่านประธาน คะแนนของหัวหน้างานกู้คือ 58 คะแนน”
ทุกคนหายใจเข้าลึกๆ ทุกคนรู้ระดับฝีมือของกู้ซือหรูดี แม้แต่เธอเองก็ไม่ผ่าน ซึ่งพิสูจน์ให้เห็นว่าความยากของแบบทดสอบนี้ไม่ได้ง่ายเลย
หลังจากนั้น เซี่ยงเส้าหลงหยิบกระดาษทดสอบใหม่และยื่นให้อวิ๋นเสว่เหยน ด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยนและพูดอย่างอ่อนโยนว่า “แบบทดสอบนี้ คุณจะทำนานแค่ไหน?”
อวิ๋นเสว่เหยนกวาดมองกระดาษทดสอบอย่างรวดเร็ว ลังเลและพูดว่า “ประมาณครึ่งชั่วโมง”
“ยี่สิบนาที พอไหม?”
อวิ๋นเสว่เหยนผงะ เมื่อมองไปที่ดวงตาที่ไว้วางใจของเซี่ยงเส้าหลง ใจเธอกระตุก พยักหน้า “พอ!”
ทุกคนประหลาดใจมากยิ่งขึ้น แม้แต่มืออาชีพอย่างกู้ซือหรู ยังใช้เวลามากกว่าครึ่งชั่วโมงกว่าจะเสร็จ อวิ๋นเสว่เหยนใช้แค่ยี่สิบนาที เป็นไปได้จริงหรือ?
อวิ๋นเสว่เหยนไม่ได้สนใจมากนัก เธอวางกระดาษทดสอบลงทันทีและเริ่มเขียน ดวงตาของทุกคนหันกลับมามองด้วยสายตามากกว่าร้อยคู่ ไม่มีทางเป็นไปได้อย่างแน่นอนที่จะโกง
“เฮ้ นั่นเป็นแบบทดสอบสำหรับผู้อำนวยการของบริษัทมู่ซือกรุปเลยนะ คุณคิดว่าเธอจะทำเสร็จภายใน 20 นาทีหรือไม่?”
“ไม่รู้สิ มันอาจจะเป็นการสร้างสถานการณ์ขู่ขวัญตบตาก็ได้ เพราะยังไงก็มีมากมายเห็นเธอโกง หรือว่าคนพวกนั้นโกหกกันหมดรึเปล่า?”
ทุกคนดูสงสัยและรอดูผล มีเพียงคนเดียว ที่เวลาทุกนาทีนานเหมือนเป็นปี หวังว่าจะไม่มีวันทำกระดาษทดสอบนี้เสร็จ
แต่เวลาไม่สามารถย้อนกลับได้ ในนาทีที่ 20 อวิ๋นเสว่เหยนก็ยกมือขึ้นทันที “เสร็จแล้ว!”
เมื่อมองไปที่เม็ดเหงื่อหนาทึบบนใบหน้าของเธอ เซี่ยงเส้าหลงหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาและเช็ดให้เธอเบาและพูดอย่างอ่อนโยนว่า “เหนื่อยมากแล้ว”
เห็นได้ชัดว่า อวิ๋นเสว่เหยนรู้สึกไม่ชินกับการแสดงความรักต่อหน้าฝูงชน ใบหน้าของเธอแดงก่ำ และเธอก็คว้าผ้าเช็ดหน้ามา เซี่ยงเส้าหลงยิ้มเบาๆ แล้วยื่นกระดาษทดสอบให้ผู้ตรวจสอบ ดวงตาทุกคนเบิกกว้าง ต่างตั้งหน้าตั้งตารอดูผลสุดท้าย
กู้ซือหรูกำมือแน่น เล็บของเธอฝังลึกอยู่ในเนื้อ แต่ไม่รู้เลยแม้แต่น้อย ร้องอย่างบ้าคลั่งในใจ ขอให้อย่าทำได้เลย! อย่าทำข้อสอบได้เลยนะ!
“ท่านประธาน ผลออกมาแล้ว!”
ผู้ตรวจสอบหยิบกระดาษข้อสอบขึ้นมา เหลือบมองกู้ซือหรูหนึ่งที แล้วพูดว่า “คะแนนสอบของคุณหนูอวิ๋น สำหรับข้อสอบข้อเขียนนี้คือ 95 คะแนน!”
พู่!
ขาของกู้ซือหรูอ่อนลง และนั่งบนพื้น ใบหน้าของเธอดูว่างเปล่า
คนอื่นๆ ตกตะลึง!
“เก้าสิบห้าคะแนน! ทำไมถึงสูงขนาดนี้!”
“ข้อสอบของผู้อำนวยการก็ได้คะแนนสูงขนาดนั้น ถ้าอย่างนั้น ข้อสอบนักออกแบบธรรมดา สำหรับเธอจะไม่ยิ่งกว่าหรอกเหรอ?”
“ใช่ เก่งขนาดนี้จำเป็นต้องไปโกงข้อสอบด้วยเหรอ?”
เมื่อฟังทุกคนกำลังพูดถึงเรื่องนี้ เซี่ยงเส้าหลงหันความสนใจไปที่คนไม่กี่คนที่กล่าวหาอวิ๋นเสว่เหยนว่าโกง พูดอย่างเย็นชา “ถึงตอนนี้แล้ว พวกคุณยังไม่พูดความจริงหรือ?”
ผู้หญิงที่พูดในตอนแรกก็ร้องไห้ออกมา “เพราะฉันเสียสติไป เพื่อที่จะได้เข้ามาทำงานในบริษัทมู่ซือกรุป จึงใช้วิธีนี้เพื่อประจบหัวหน้างานกู้พอใจ ใส่ร้ายคุณหนูอวิ๋น มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด คุณหนูอวิ๋น โปรดยกโทษให้ฉันในครั้งนี้เถอะ!”
คนที่เหลือก็เสียใจทีหลังเช่นกัน ภาพที่ทุบหน้าอกกระทืบเท้า อวิ๋นเสว่เหยนรู้สึกใจอ่อน กำลังจะเอ่ยปาก เซี่ยงเส้าหลงก็พูดอย่างเย็นชาว่า “ถ้าพวกคุณทำผิดก็ไปอ้อนวอนการอภัยจากผู้อื่น บรรดาผู้ที่ได้รับอธรรมล่ะ!”
“ถ้าสีเทียนมู่ไม่อยู่ที่นี่ สิ่งที่อวิ๋นเสว่เหยนโดนกระทำ จะไปหาใครให้อภัย!”
“ใครก็ตามที่ทำร้ายคนอื่นเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว จะยกโทษให้ไม่ได้!”
สีเทียนมู่กล่าวอย่างเย็นชา “จดข้อมูลเหล่านี้และแจ้งให้อุตสาหกรรมทั้งหมดทราบ คำแถลงอย่างเป็นทางการของบริษัทมู่ซือกรุป ประกาศว่าบริษัทใดๆ ที่ว่าจ้างพวกเขา จะถือเป็นศัตรูตัวฉกาจของบริษัทมู่ซือกรุป!”
คำเดียว มันทำลายอนาคตที่สดใสของคนเหล่านี้โดยตรง!
“เฮียหลง คนนี้จะจัดการยังไง?”
สีเทียนมู่ชี้ไปที่กู้ซือหรู
“คนของคุณ ยังต้องให้ผมสอนวิธีจัดการกับมันหรือ?”
“แต่ผู้หญิงคนนี้ ช่างน่ารำคาญจริงๆ ”
สีเทียนมู่พยักหน้า สัมผัสอันโหดร้ายฉายแววในดวงตาของเขา “ผมเข้าใจแล้ว”
“กู้ซือหรูเห็นแก่ตัวและใส่ร้ายคนอื่น เกือบจะทำให้บริษัทพลาดพนักงานที่ดี ตอนนี้ ไล่กู้ซือหรูออกจากตำแหน่งของเธอ และผมไม่อยากเห็นผู้หญิงคนนี้อีกในเมืองเทียนไห่!”
“เสว่เหยน! พวกเราเป็นเพื่อนกันนะ! เห็นแก่ที่เราเป็นเพื่อนร่วมหอพัก คุณช่วยฉันด้วย ！ช่วยฉันด้วย!”
“อย่า!”
“ไม่……!!”
เมื่อมองไปที่ด้านหลังที่ค่อยๆ หายไปของกู้ซือหรู หัวใจของอวิ๋นเสว่เหยนก็เต็มไปด้วยรสชาติที่หลากหลาย
“คุณหนูอวิ๋น ยินดีด้วย!”
ในเวลานี้ เสียงของสีเทียนมู่ดังขึ้น “ยินดีด้วย คุณได้ผ่านการสัมภาษณ์ของบริษัทมู่ซือกรุป และได้เป็นผู้อำนวยการออกแบบของบริษัทแล้ว!”
“ขอบคุณประธานสี ฉันจะ…”
จู่ๆ เธอก็เงยหน้าขึ้น ราวกับพึ่งคิดได้อะไรบางอย่าง “ผู้อำนวยการออกแบบ?”
“ถูกตัอง!”
สีเทียนมู่กล่าวด้วยรอยยิ้ม “คุณหนูอวิ๋นประสบความสำเร็จในการทดสอบของตำแหน่งผู้อำนวยการ แน่นอนว่าต้องได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้อำนวยการอยู่แล้ว ทุกคนสามารถเป็นพยานได้ คุณหนูอวิ๋นใช้ความสามารถของตนเอง ไม่ได้ใช้เส้นสายนะ!”
“แล้วความสัมพันธ์ของพวกคุณสองคนคือ?”
อวิ๋นเสว่เหยนเพิ่งจำได้ว่า สามีของเธอ ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของเขากับสีเทียนมู่ ไม่ได้ธรรมดา!
เซี่ยงเส้าหลงโน้มตัวไปที่หูของเธอและกระซิบว่า “เมื่อหลายปีก่อนตอนที่สีเทียนมู่ยังไม่ได้ประสบความสำเร็จ เขาได้ติดตามผมมาระยะหนึ่ง หลังจากนั้นเพียงไม่กี่ปี ไอ้หนุ่มที่ตามหลังตูดของเขา กลายเป็นประธานหลายแสนล้าน คาดไม่ถึงจริงๆ !”
อวิ๋นเสว่เหยนเข้าใจในทันที ตามข่าวลือ ก่อนหน้านั้น สีเทียนมู่เป็นคนงานธรรมดาคนหนึ่ง ในช่วง 4 ปีที่ผ่านมา เขาได้รับความช่วยเหลือจากคนใหญ่คนโตผู้ลึกลับและธุรกิจของเขาก็เติบโตขึ้นอย่างก้าวกระโดด
เมื่อเห็นสีหน้าที่น่าผิดหวังของเซี่ยงเส้าหลง อวิ๋นเสว่เหยนคิดว่าเป็นเพราะความแตกต่างระหว่างทั้งสองฝ่ายที่ทำให้เขารู้สึกด้อยกว่าเล็กน้อย จึงปลอบโยนเขาว่า”ไม่สำคัญ ทุกคนมีชีวิตของตัวเอง ไม่มีใครสามารถอิจฉาใครได้ ”
“ไปกันเถอะ เพื่อฉลองงานใหม่ของฉัน ฉันจะเลี้ยงอาหารมื้อใหญ่ให้คุณสองคน!”
ดวงตาของอวิ๋นเยนเอ๋อเป็นประกาย “แม่ ขอกินไอศกรีมได้ไหม?”
“ได้ แต่กินได้แค่อันเดียว!”
ครอบครัวสามคนทิ้งเสียงหัวเราะไว้ สีเทียนมู่ผู้เฉลียวฉลาดก็มองไปทางด้านหลังของทั้งสามคนที่จากไป ทันใดนั้นก็ครุ่นคิด
“ประธาน!”
“บอกทุกคน ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวันนี้ และความสัมพันธ์ของผมกับเฮียหลง ห้ามพูดออกไปแม้แต่คำเดียว!”
“นอกจากนี้ แจ้งคนในแผนกออกแบบ เช้าวันพรุ่งนี้ ต้อนรับผู้อำนวยการคนใหม่!”
